Η ευχή και η κατάρα του μπάσκετ και η πνευματική υπεροχή της Ρεάλ

Την ώρα που εσείς θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές η αποστολή του δευτεραθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού, θα ετοιμάζεται να επιβιβαστεί στο αεροπλάνο της επιστροφής στα πάτρια.

Το εφετινό ταξίδι ήταν εκπληκτικό, πήγε την ομάδα δύο βήματα παραπάνω από πέρυσι κι ένα λιγότερο από τον μεγάλο στόχο του ευρωπαϊκού τροπαίου και παρ’ ότι το «ταμείο» της σεζόν στην Euroleague, έχει θετικό ισοζύγιο, το χιτσκοκικό φινάλε του τελικού και ο σοκαριστικός τρόπος με τον οποίο η Ρεάλ «αφαίρεσε» τον τίτλο από τα χέρια των παικτών του Γιώργου Μπαρτζώκα, η αλήθεια είναι θα περάσει αρκετός χρόνος για να ξεχαστεί και να ξεπεραστεί.

Αφότου, λοιπόν, πέρασαν κάποιες ώρες και όλες οι σημαντικές εικόνες και οι καθοριστικές στιγμές του συγκλονιστικού τελευταίου αγώνα της εφετινής διοργάνωσης αλλά και οι δηλώσεις νικητών και χαμένων, τακτοποιήθηκαν στο μυαλό και κατάφερα να ταξινομήσω τις σκέψεις μου, μπορώ να καταθέσω ότι:

• Ο Τσους Ματέο με την βοήθεια των «παλιοσειρών» της «βασίλισσας» προσέγγισε με αξιοσημείωτη πνευματική οξυδέρκεια το Final 4 και ειδικότερα τον τελικό. Όταν τον ακούσαμε όλοι στην συνέντευξη Τύπου να διατρανώνει τον σεβασμό του για το μπάσκετ του Ολυμπιακου, αλλά και να δηλώνει ευθαρσώς ότι η ομάδα του βρισκόταν ένα παιχνίδι μακριά από την κατάκτηση του τίτλου, αυτομάτως έβαλε τους αντιπάλους του στην διαδικασία της ανησυχίας που εκπορεύεται και από το βάρος της φανέλας των Μαδριλένων.

• Σε καθαρά τακτικό επίπεδο, ο 54χρονος πρωτοεμφανιζόμενος (ως head coach) προπονητής σε Final 4, επέλεξε να χάσει ή να κερδίσει (τελικά συνέβη το δεύτερο) με το να ρισκάρει με τα ελεύθερα μακρινά σουτ των Πειραιωτών (πλην του Βεζένκοβ και του Σλούκα στους οποίους έστελνε βοήθειες για να διώξει την μπάλα από τα χέρια τους). Όσο ο Ολυμπιακός είχε υψηλό ποσοστό (με 5/9 τριπ. προηγήθηκε 24-12 στο 8’10”) ξέφυγε στο σκορ με μεγάλη διαφορά, αλλά όταν στο αμέσως επόμενο 6λεπτο επακολούθησε μία μεγάλη καθίζηση στην ευστοχία από μακριά (1/9 τριπ.), η Ρεάλ ισορρόπησε γρήγορα και πήρε κεφάλι στο σκορ (40-45 στο 18’). Στο 2ο μέρος, οι «ερυθρόλευκοι» ξαναβρήκαν λύσεις από μακριά κι άνοιξαν την διαφορά (68-61 στο 32’ και 78-72 στο 38’) με μπροστάρη την Κάνααν (21π. με 7/9 σουτ), αλλά εκεί που χρειάστηκε να πλησιάσουν στην διψήφια απόσταση «ασφαλείας», θα ‘λεγε κανείς ότι «φοβήθηκαν» να κερδίσουν. Όταν αυτή η «εφτάψυχη» αλλά και ικανότατη Ρεάλ, που από την «κόλαση» του αποκλεισμού με «σκούπα» (0-3), βρέθηκε στον «παράδεισο» της διεκδίκησης του τίτλου στα τελευταία δευτερόλεπτα, τότε μοιραία είχε όλη την ψυχολογία με το μέρος της.

• Έχοντας την πολυτέλεια να δω από κοντά τις αντιδράσεις όλων όσοι βρέθηκαν στο παρκέ στα τελευταία λεπτά, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι διακατέχονταν από έμφανή νευρικότητα και έλλειψη καθαρού μυαλού (καθόλου παράλογο από την στιγμή που το ματς παιζόταν στα ίσα). Στοιχεία τα οποία οδήγησαν σε λάνθασμένες και βεβιασμένες αποφάσεις στην επίθεση (ειδικά η προτελευταία τελευταία με τον Φαλ), αστοχία σε βολές και σε ατυχή αμυντική αντιμετώπιση στο τρίποντο του Σέρχιο Ροντρίγκεζ στα 46” (o Κάνααν έπαιξε under τον “Τσάτσο” και αντί να του κάνει φάουλ και να τον στείλει στην γραμμή, του έδωσε χώρο να σουτάρει κι εκείνος έσταξε το τρίποντο για το 78-77.

• Η υπερβολική ροπή της ελληνικής ομάδας στο τρίποντο (33% με 12/36), στην οποία την οδήγησε και ο τρόπος που αμύνθηκε η Ρεάλ, εγκλώβισε τον Ολυμπιακό επιθετικά και απέτρεψε τις διεισδύσεις που μοιραία αυξάνουν τις πιθανότητες για βολές, δηλαδή για ευκολότερους πόντους. Από την στιγμή που οι «ερυθρόλευκοι» δεν άγγιξαν το ψυχολογικό φράγμα της διψήφιας διαφοράς κι επέτρεψαν στην αντίπαλό τους να παραμένει σε απόσταση 2-3 κατοχών, όσος ο χρόνος τελείωνε και οι Μαδριλένοι ήταν «ζωντανοί« στο ματς, τόσο περισσότερο μεγάλωνε το πρόβλημα που τους έβαζαν οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης (78-79).

• Μπορεί ο Ταβάρες να πήρε το αγαλματίδιο του MVP στο σπίτι του, όμως, ο εκπληκτικός Σέρχιο “Τσάτσο” Ροντρίγκεζ, νομίζω ότι ήταν αυτός που το άξιζε σε τεράστιο βαθμό. 37χρονος νησιώτης point guard (γεννήθηκε στη Γκραν Κανάρια) ήταν ίσως ο πιο επιδραστικός παίκτης της ομάδας του στα τρία τελευταία παιχνίδια. Μία ματιά στα νούμερά του από το Game 5 με την Παρτίζαν μέχρι τους δύο αγώνες στο Κάουνας (μ.ο. 15,3π. & 6,7ας. με 53,8% τριπ. σε 21’), αρκεί για να διαπιστώσετε του λόγους το αληθές. Το πιο εντυπωσιακό με τον τρεις φορές πρωταθλητή Ευρώπης (δύο με την Ρεάλ και μία με την ΤΣΣΚΑ), ήταν ότι εδώ και έναν μήνα δείχνει δύο ταχύτητες πιο γρήγορος στα πόδια και θυμίζει τον ταχύτατο εαυτό του μία δεκαετία πριν και βάλε. Πως το έκανε αυτό ο «μπαγάσας» είναι πραγματικά απορία άξιο.

• Επειδή άκουσα και κάποιες αυστηρές κριτικές ότι ο Ολυμπιακός ήταν απαράδεκτος που επέτρεψε στην Ρεάλ να μείνει στο ματς και δεν την «αποτελείωσε», πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούμε όλοι στην Ελλάδα (όσο κι αν πονάει τον καθένα οπαδικά) ότι παίζουν και οι άλλοι. Και όταν ο αντίπαλος έχει το βάρος του ονόματος της Ρεάλ με τα 13 Final 4 και συνολικά τους 11 τίτλους στην διοργάνωση, οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψιν ότι σε έναν τελικό 40 λεπτών, δεν παίζουν ρόλο ούτε η κυριαρχική πορεία όλης της σεζόν, ούτε οι απουσίες! Μιλάμε για έναν οργανισμό με budget, που μαζί με την πολύ υψηλή φορολογία, μπορεί να αγγίζει τα 40 εκατομμύρια Ευρώ και που έχει την πολυτέλεια να φέρνει από τον πάγκο για λίγα λεπτά ποιότητας τον εξωπραγματικό Φαμπιέν Κοζέρ (11π. & 2ρ. με 3/5 τριπ.σε 18’). Αλλά και έναν από τους καλύτερους αμυντικούς της Euroleague, τον Ούγγρο Άνταμ Χάνγκα, ο οποίος μπαινόβγαινε στο παρκέ, αναλαμβάνοντας μικρούς αμυντικούς ρόλους.

• Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον Σέρχιο Γιούλ. Και αυτό γιατί θα μείνει στην ιστορία ως ο παίκτης-κλειδί για το 11ο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ομάδας του. Ο αρχηγός των Μαδριλένων ήταν ο ηθικός αυτουργός για το «ροντέο» στο χαμένο Game 2 της σειράς με την Παρτιζάν και το οποίο επέσυρε σαφώς πιο βαριές ποινές για τους παίκτες της σερβικής ομάδας, ανοίγοντας μία χαραμάδα στην πρόκριση. Μία χαραμάδα που προοδευτικά έγινε τρύπα, παράθυρο και μπαλκόνι και όταν έφτασε η κρίσιμη στιγμή της τελευταίας επίθεσης του τελικού, ο Τσους Ματέο του έδωσε την ευθύνη του τελευταίου. Μας αρέσει ή όχι, ο Γιουλ απέδειξε ότι τα μεγάλα «καρύδια», δεν έχουν ηλικία. Σχεδόν 13 λεπτά έπαιξε κι έκανε μόλις 3 σουτ. Με το τελευταίο να τον βάζει στον πίνακα των σκόρερ και να στέλνει την ομάδα του στα ουράνια.

• Είναι μεγάλο το κρίμα για την προσπάθεια των παικτών του Ολυμπιακού, του Γιώργου Μπαρτζώκα και των συνεργατών αλλά και ολόκληρου του οργανισμού. Η σεζόν που ολοκληρώθηκε ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη μέχρι το τελευταίο ματς. Δυστυχώς έτσι είναι ο αθλητισμός και το μπάσκετ και γι’ αυτό έχουν τόσο άγρια ομορφιά. Η διαδρομή ήταν εκπληκτική, το μπάσκετ που έπαιξαν οι Πειραιώτες απέκτησε το σεβασμό ολόκληρης της Ευρώπης και η υγιής αθλητική αύρα που εξέπεμψαν «κέρδισε» πολλούς νέους υποστηρικτές, ενώ μπασκετικά, ήταν η καλύτερη ομάδα της σεζόν. Σε αυτό το format του Final 4, όμως, είσαι υποχρεωμένος να το υπερισχύσεις στις περισσότερες λεπτομέρειες των τελευταίων 40 λεπτών για να δικαιωθεί η προσπάθειά σου και ο Ολυμπιακός στο Κάουνας δεν τα κατάφερε.

“To be continued”, λοιπόν, μοιάζει να είναι το επιμύθιο της εφετινής ευρωπαϊκής χρονιάς για τον Ολυμπιακό. Όταν από το 2009, έχει κατακτήσει δύο τίτλους, έχει παίξει σε 5 τελικούς και έχει συμμετάσχει σε 8 από τα 14 Final 4 που διοργανώθηκαν, κάτι κάνει καλά. Οπότε στο χέρι του είναι να το συνεχίσει…

Υγ.1: Όσο μεγάλο ρόλο παίζει στο σύγχρονο μπάσκετ, η ιστορία έχει διδάξει – και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα και στον χθεσινό τελικό – ότι δύσκολα φτάνεις στην κορυφή έχοντας το τρίποντο σαν βασική επιλογή. Η ευχή και η κατάρα του μπάσκετ…

Υγ.2: Ακόμη μεγαλύτερη «κατάρα», βέβαια συνεχίζει να κυνηγά τον πρώτο στην βαθμολογία της κανονικής περιόδου. 0/6 σε τρόπαια και συνεχίζουμε…

Υγ.3: Πολύ καλά δομημένη διοργάνωση χωρίς πρακτικά προβλήματα, σε πανέμορφο γήπεδο, σε απόλυτα μπασκετικό περιβάλλον και χωρίς παρατράγουδα. Οι Έλληνες και οι Λιθουανοί φίλαθλοι συνυπήρξαν εντυπωσιακά και ο παλμός της εξέδρας ήταν φανταστικός.

Υγ.4: Το Κάουνας θα θυμάται για πολλά χρόνια αυτό το 4ήμερο. Όχι μόνο για τον ρυθμό και το χρώμα που έδωσε στην πόλη η πολυπληθής παρουσία των φίλων του Ολυμπιακού αλλά και για την τεράστια «ένεση» που γνώρισε η τοπική οικονομία, με τόσους πολλούς επισκέπτες.

Υγ.5: Η νίκη έχει πάντα πολλούς πατέρες, ενώ η ήττα είναι πάντα ορφανή.