Υπόθεση Παπαγιάννη: To «δίκιο» του Γιαννακόπουλου και το «άδικο» του Παναθηναϊκού !

• Γιατί ο Παπαγιάννης ήθελε περισσότερο να φύγει από το να μείνει
• Ο Γιαννακόπουλος τον στήριξε μέχρι εκεί που δεν παίρνει
• Πλην του Πιτίνο (μερικώς και στα λόγια) κανένας προπονητής δεν ασχολήθηκε μαζί του!

Μπορεί να μην είναι ακόμη επίσημο, αλλά εδώ και μήνες, ακόμη και οι... πέτρες ήξεραν ότι αν ο Γιώργος Παπαγιάννης δεν έβρισκε το συμβόλαιο που ήθελε στην Αμερική, θα γινόταν κάτοικος της ασιατικής πλευράς Κωνσταντινούπολης.

Σύμφωνοι, το ότι έχει τον ίδιο ατζέντη με τον Δημήτρη Ιτούδη (Νίκος Σπανός), δίνει τροφή για ιντριγκαδόρικα σχόλια, τα οποία βέβαια από ένα σημέιο και μετά ξεπερνούν τα αποδεκτά όρια, από την στιγμή που δυσφημούν τον θεσμό του ομοσπονδιακού προπονητή.

Ωστόσο, όποιος πιστεύει ότι ο 53χρονος Βεροιώτης δις πρωταθλητής Ευρώπης θα έπαιρνε τόσο ακριβό παίκτη χωρίς να τον πιστεύει, έτσι απλά για να κάνει χάρη στον εκπρόσωπό του, τότε είναι ξεκάθαρο ότι δεν σέβεται την μακρά και επιτυχημένη διαδρομή του στην προπονητική σε διεθνές επίπεδο.

Ας μπούμε, όμως, σιγά-σιγά στις πιο καυτές λεπτομέρειες της αποχώρησης του Μεγαρίτη ψηλού από τον Παναθηναϊκό μετά από δύο θητείες 2+5 χρόνων και ας πιάσουμε τα πράγματα με μία σειρά.

Γιατί ο Παπαγιάννης ήθελε περισσότερο να φύγει από το να μείνει

Κατά την προσωπική μου άποψη, ο Παπαγιάννης είχε ανάγκη να φύγει από ένα περιβάλλον που ξεκάθαρα δεν τον βοήθησε καθόλου να αναδείξει τις πραγματικές του δυνατότητες. Από ένα σημείο και μετά και ειδικότερα φέτος, που είχε και την ευθύνη του αρχηγού, ο 26χρονος διεθνής σέντερ ήταν φανερό ότι αγκομαχούσε, προσπαθώντας μάταια να βρει τον εαυτό του.

Κοινώς, ήθελε να δείξει την αξία του και να βοηθήσει την ομάδα που πραγματικά αγαπάει και δέθηκε πολύ μαζί της, αλλά λίγο η έντονη (αλλά όχι άδικη) αμφισβήτηση της κερκίδας και λίγο η αγωνιστική «αποδόμηση» που υπέστη στην προσωπική μονομαχία με τον Φαλ, τον έριξαν πολύ ψυχολογικά και ελλείψει στήριξης, χάθηκε κι αυτός μέσα στο «βατερλώ» που χαρακτήρισε την εφετινή σεζόν του «τριφυλλιού».

Μοιραία, λοιπόν, καθώς η σεζόν άρχισε να πλησιάζει προς την τελική της ευθεία στο μυαλό του “Big Papa”, που επελέγη στην υψηλότερη θέση του draft (νο13 το 2016 από τους Φίνιξ Σανς) που πήρε ποτέ Έλληνας μπασκετμπολίστας, ήταν δεδομένο ότι το ερχόμενο καλοκαίρι θα έψαχνε μία αλλαγή. Είτε αυτή θα ήταν στο ΝΒΑ, που ήταν και η πρώτη του επιλογή (γι' αυτό και ταξίδεψε στην Αμερική και πήρε μέρος στις προπονήσεις ομάδων που έδειξαν ένα φιλολογικό ενδιαφέρον), είτε στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Gazzetta, η ολική επαναφορά του Παναθηναϊκού στο μετεγγραφικό πεδίο και το ενδιαφέρον του Αταμάν (θέλει ψηλούς που μπορούν να σουτάρουν από μακριά), που ζήτησε από την πρώτη στιγμή την παραμονή του, τον έκαναν προς στιγμή να ξανασκεφτεί την προοπτική επιστροφής.

Άλλωστε, οι «πράσινοι» μέσω του διοικητικού τους ηγέτη του είχαν κάνει από την άνοιξη, πρόταση για τριετή ανανέωση του συμβολαίου του (έναντι 3,6 εκ. Ευρώ), αλλά ο ίδιος – μέσω του ατζέντη του – είχε διαμηνύσει ότι ήθελε να τελειώσει την σεζόν και εν συνεχεία να λάβει τις αποφάσεις του.

Τα ξημερώματα της Παρασκευής (14/07), λοιπόν, το σίριαλ Παπαγιάννη έφτασε στο τέλος του! Με την πλευρά του παίκτη να ενημερώνει επισήμως τον «εξάστερο» ότι θα αποδεχθεί την πρόταση της Φενέρμπαχτσέ, έστω κι αν οι «πράσινοι» ανέβασαν την προσφορά τους.

Είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι ήθελε πάση θυσία να φύγει, ώστε να αναπνεύσει έναν διαφορετικό μπασκετικό αέρα, σε ένα περιβάλλον που θα τον πιστέψουν περισσότερο.

Ο Γιαννακόπουλος τον στήριξε μέχρι εκεί που δεν παίρνει

Γιατί αν κάποιος τον πίστεψε, τον στήριξε και τον ικανοποίησε οικονομικά στον Παναθηναϊκό, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Εκείνος άκουσε τον Πεδουλάκη και επένδυσε στο παιδί το 2014, όταν ήταν 17 ετών.

Εκείνος έπεισε τον προηγούμενο ατζέντη του (Μάριος Ολύμπιος) να αψηφήσει την πρόταση της ΤΣΣΚΑ (επί Ιτούδη) το 2018 και τον ξαναέντυσε στα «πράσινα». Δίνοντάς του ένα σταδιακά αυξανόμενο πενταετές συμβόλαιο, παρ' ότι επέστρεφε «κομμένος» από το ΝΒΑ.

Κακά τα ψέματα, ο Παπαγιάννης ήταν ένα από τα αγαπημένα του παιδιά του 49χρονου επιχειρηματία, ο οποίος δεν δίσταζε να εκδηλώνει συχνά-πυκνά και ποικιλοτρόπως τα αισθήματά του.

Με βάση όλα τα παραπάνω, στα δικά μου μάτια, δικαιούται σήμερα να νιώθει προδομένος από τον συνολικό χειρισμό της υπόθεσης από τον ίδιο τον παίκτη και τον εκπρόσωπό του. Χωρίς αυτό, βέβαια, να σημαίνει ότι τον «πούλησαν», γιατί επρόκειτο για μία άκρως επαγγελματική απόφαση.

Μία απόφαση που στηρίχθηκε και στην χρόνια εγκατάλειψη και μοναξιά που αισθανόταν ο Γιώργος από τους προπονητές της ομάδας. Μπορεί ο Γιαννακόπουλος να τον γούσταρε με τα χίλια, να άκουγε βερεσέ τις αποδοκιμασίες του κόσμου προς τον παίκτη και να το είχε αποδείξει εμπράκτως με την τεράστια επένδυση που έκανε πάνω του, ωστόσο, η επιθυμία του «αφεντικού» ,αποδείχτηκε ότι δεν έφτανε.

Ή ότι δεν στηρίχθηκε ποτέ από τον οργανισμό. Γιατί δεν αρκεί η απόφαση για την σωστή ανάπτυξη ενός ψηλού με τεράστια προοπτική, αν δεν υπάρξει η βούληση να γίνει πράξη από τους προπονητές που συνεργάστηκαν μαζί του.

Πλην του Πιτίνο (μερικώς και στα λόγια) κανένας προπονητής δεν ασχολήθηκε μαζί του!

Στην διετία 2014-2016, όταν ο Γιώργος δεν είχε κλείσει ακόμη τα 20 του χρόνια, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς του έδιναν απλά χρόνο στα βατά παιχνίδια της Basket League και μόλις ανέλαβε ο «μέντοράς» του, Αργύρης Πεδουλάκης, έγινε draft και μετακόμισε στο Σακραμέντο.

Το ότι δεν έπαιξε πολύ τότε, δεν ήταν παράλογο! Τα κατακριτέο είναι ότι δεν εκπονήθηκε το παραμικρό πλάνο ώστε ο πανύψηλος πιτσιρικάς να δουλευτεί ατομικά και να μάθει από νωρίς να παίζει με πλάτη, ώστε να αυξήσει το ρεπερτόριο του παιχνιδιού του.

Ακόμη και όταν επέστρεψε, όμως (2018), ο Παπαγιάννης θεωρήθηκε αποκλειστικά ως ένας rim protector με μοναδική επιθετική αρμοδιότητα το κάρφωμα πάνω από την στεφάνη από λόμπα, μετά από pick'n'roll!

Κατά τα άλλα, ανεβοκατέβαζε το κορμί του πάνω κάτω σαν τρόλεϊ, μάζευε τα ριμπάουντ κι έκοβε τα σουτ που μπορούσε και που και που έβαζε κανένα σουτάκι από μέση απόσταση. Πέραν τούτου ουδέν!

Πέρασαν πέντε ολόκληρα χρόνια (2018-2023), από 21 ετών πάτησε τα 26 και κανείς πραγματικά από τα προπονητικά επιτελεία που πέρασαν σε όλο αυτό το διάστημα δεν ανέλαβε την πρωτοβουλία να δουλέψει εντατικά μαζί του για να βελτιώσει τις κινήσεις του.

Μόνο ο «μετρ της ψυχολογίας», Ρικ Πιτίνο συνειδητοποίησε αμέσως ότι ο συγκεκριμένος χαρακτήρας χρειάζεται μεγάλη τόνωση της αυτοπεποίθησης και ξόδεψε χρόνο αλλά και δημόσιο λόγο για να τον «μπουστάρει», με αρκετά μεγάλη επιτυχία.

Οι υπόλοιποι που πέρασαν από τον «πράσινο» πάγκο (Βόβορας, Κάτας, Πρίφτης, Ράντονιτς) δεν ασχολήθηκαν ουσιαστικά, έχοντας εκ των πραγμάτων πολλή μεγάλη πίεση να διαχειριστούν! Αν και θα μπορούσαν να αναθέσουν στους συνεργάτες τους να το αναλάβουν. Για να το κάνουν, θα έπρεπε να τον πιστεύουν...

Γι' αυτό και από ένα σημείο και μετά ο “Big Papa” ξεκίνησε ιδιωτικά τις ατομικές προπονήσεις (με τον Βαγγέλη Μάγειρα) και μετά από πάλη με τον εαυτό του, έφτασε στην δύσκολη στιγμή του αποχαιρετισμού. Το αν θα είναι για καλό ή όχι, θα φανεί εν ευθέτω χρόνω...