Πολ: «Αν η θητεία μου στον Ολυμπιακό ήταν ταινία, πιθανότατα θα ήταν θρίλερ»

Ο Μπράντον Πολ «μετακόμισε» στον Ολυμπιακό τη σεζόν 2019-2020. Μια από τις χειρότερες χρονιές των «ερυθρόλευκων», αφού κατά τη διάρκεια της σεζόν, οι Πειραιώτες έγιναν... έρμαια της κακοτυχίας.

Μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στο basketnews, ο Αμερικανός, μίλησε για τα θέματα που κλήθηκε να αντιμετωπίσει τόσο ίδιος, όσο και η ομάδα εκείνη τη σεζόν.

«Περάσαμε πολλές καλές και δύσκολες στιγμές», είπε αρχικά. «Αν η θητεία μου στον Ολυμπιακό ήταν ταινία, πιθανότατα θα ήταν θρίλερ. Πολλές ανατροπές, πολλά ξύσιμο του κεφαλιού και πήδημα από τις θέσεις», σχολίασε αρχικά ο Αμερικανός.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον Βασίλη Σπανούλη και στη προσαρμογή του στην Ευρώπη: «Το να μπορείς να μαρκάρεις τον Σπανούλη, να ανταγωνιστείς αυτά τα παιδιά και τελικά να γίνεις συμπαίκτης τους ήταν μια μεγάλη εμπειρία».

«Πιστεύω ότι συστήθηκα στην Ευρώπη. Είχα παίξει καλά τον προηγούμενο χρόνο στην Ισπανία. Σούταρα καλά την μπάλα εκείνη τη χρονιά. Μπόρεσα να δείξω την ικανότητά μου να αμύνομαι σε πολλές θέσεις. Μου άρεσε να ζω εκεί. Γενικά εκτίμησα την εμπειρία και είχαμε μια υπέροχη ομάδα. Αγαπώ ακόμα τον Ολυμπιακό, τους οπαδούς, τη χώρα και την πόλη. Εκτιμώ τον σύλλογο που με έφερε και μου επέτρεψε να ζήσω τι σήμαινε να παίζεις σε αυτό το είδος ατμόσφαιρας».

Ποιο ήταν το κορυφαίο και ποιο το πιο κακό σημείο στις μέρες σου στην Ελλάδα;

«Έκανα μερικούς καλούς φίλους στην ομάδα. Ήταν μια τρελή χρονιά, παιδιά πηγαινοέρχονταν.

«Τρεις από τους συμπαίκτες με τους οποίους ήμουν κοντά κατέληξαν να φύγουν πριν από το τέλος της σεζόν. Ο Ίθαν Χαπ, ο Κέβιν Πάντερ και ο Ουίλ Τσέρι, με αυτή τη σειρά. Αυτό ήταν σκληρό.

Δεν ήμουν πολύ χαρούμενος με την αποχώρηση του Ουίλ. Δεν θα μιλήσω πολύ για αυτό γιατί αυτή είναι δική του ιστορία του να την πει. Αλλά το να μπορώ να βρίσκομαι κοντά σε αυτούς τους τύπους και να περνάω χρόνο μαζί τους ήταν υπέροχο.

Το να παίζεις με τον Παναθηναϊκό εντός έδρας και να τον νικάς ήταν απίστευτο. Αυτά τα παιχνίδια και οι ατμόσφαιρες κάνουν τις αντιπαλότητες στο κολέγιο να μοιάζουν με μπάσκετ γυμνασίου. Είναι τρελό».

«Επικρατούσε πολύ χάος και όσον αφορά τον προπονητή Μπλατ, ο οποίος προσπαθούσε να με διατηρήσει στην ομάδα για δύο χρόνια, δυστυχώς, διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας και κατέληξε να απολυθεί μετά το πρώτο παιχνίδι. Οι ρόλοι στην ομάδα άλλαξαν.

Κάποιες στιγμές είχαμε ένα μικρό χάος στα αποδυτήρια, κάτι που μας δυσκόλεψε. Ήταν ένα μεγάλο τεστ και κάτι από το οποίο έπρεπε να μάθω».

Ποιος ήταν ο κύριος λόγος για αυτό το χάος;

«Είναι πολλοί οι λόγοι. Λίγος εγωισμός από συγκεκριμένα παιδιά που δεν τα πήγαιναν καλά. Δεν ήταν κάτι που περίμενα ή είχα αντιμετωπίσει πριν, αυτό είναι σίγουρο.

Εκ των υστέρων, κοιτάζοντας αυτό το ρόστερ του Ολυμπιακού που είχε μόνο 12 νίκες σε 28 αγώνες της EuroLeague, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι αρκετοί παίκτες κατάφεραν να φτιάξουν την καριέρα τους ατομικά».

Γιατί δεν πέτυχε ποτέ αυτή η ομάδα;

«Είχαμε πολλά θέματα. Ήταν μια δύσκολη χρονιά παντού. Πολλαπλές αλλαγές προπονητών, πολλοί παίκτες που δεν είχαν πάει ποτέ στην Ευρώπη πριν, και πολλαπλοί εγωισμοί που συγκρούονται (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου).

Τα παιδιά ένιωθαν άβολα για πολλούς λόγους, και ήταν δύσκολο για τον προπονητή εκείνη την εποχή, γιατί νιώθω ότι προσπαθείς να διαχειριστείς τον εγωισμό όσο καλύτερα μπορείς, αλλά δεδομένων των συνθηκών, εξωτερικοί παράγοντες έκαναν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.

Ο Μπάλντουιν για να είμαι συγκεκριμένος, προκάλεσε πολλά θέματα μέσα στα αποδυτήρια. Την πρώτη μέρα που απολύθηκε ο Μπλατ και ανέλαβε ο βοηθός του, ο Ουέιντ απομακρύνθηκε από την ομάδα. Δεν ταξίδεψε μαζί μας, δεν έκανε προπόνηση στο ΣΕΦ. Ειλικρινά μπορούσες να δεις μια αλλαγή στην ενέργεια. Όταν επέστρεψε, φάνηκε ότι προέκυψαν περισσότερα προβλήματα.

Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να συμβουλέψω αυτόν και τον Χαπ, και οι δύο μοιράζονταν την πρώτη τους ευρωπαϊκή εμπειρία, και μέχρι στιγμής, εγώ είχα αγωνιστεί στο NBA, την Ευρώπη και είχα κι άλλες εμπειρίες. Δεν φαινόταν ότι ο Μπάλντουιν ενδιαφερόταν πολύ για καμία από τις συμβουλές που προσπαθούσα να μοιραστώ μαζί του».

Θα έλεγες ότι ο Μπάλντουιν ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς ήρθε κατευθείαν από το NBA και όχι το BCL όπως ο Πάντερ ή το κολέγιο όπως ο Χαπ;

«Είναι πολύ δύσκολο να έρθεις από το ΝΒΑ στην Ευρώπη γιατί κάθε πτυχή του παιχνιδιού/του τρόπου ζωής είναι διαφορετική. Από την οργάνωση, τον τρόπο με τον οποίο σου μιλάνε, την καθημερινότητα, τα ταξίδια...

Όσον αφορά τον Ουέιντ, η προσέγγισή του σε κάθε συζήτηση ήταν απαράδεκτη. Είναι ο πιο συγκρουσιακός άνθρωπος και μπορώ να πω ότι δεν έχω συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο στην καριέρα μου. Του το είπα ότι είχα παρεξηγηθεί.

Κατά τη γνώμη μου, είναι ταλέντο του ΝΒΑ. Νομίζω ότι είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους και πιο γρήγορους γκαρντ που έχω δει εδώ και πολύ καιρό. Αλλά πολλά πράγματα που έκανε και είπε, κατέστησε δύσκολο το να είναι κοντά του και να παίζεις μαζί του. Δυστυχώς, τον έκανε και κάπως παρία.

Πρέπει να είσαι τύπος αποδυτηρίων και να μπορείς να προσαρμοστείς. Προφανώς, έχει προσαρμοστεί τώρα, κάνει τα πράγματα του στη Μακάμπι και του εύχομαι τα καλύτερα».

Έχεις μιλήσει ποτέ μαζί του μετά την κοινή θητεία σας στον Ολυμπιακό;

«Παίξαμε μεταξύ μας στο ισπανικό πρωτάθλημα πριν από μερικές σεζόν. Μετά το παιχνίδι στη Μπασκόνια, το παιδί τράβηξε το χέρι στη χειραψία που πήγα να κάνω και είχε μου είπε κάποια άσχημα πράγματα. Στη συνέχεια τον πλησίασα για να του ζητήσω να το επαναλάβει.

Μέχρι τότε, "κελαηδούσαμε" και οι δύο και οι παίκτες άρχισαν να μας χωρίζουν. Το επόμενο πράγμα που ξέρω, είναι να με φτύνει την ώρα που φεύγει. Το έκανε με τέτοιο τρόπο που, μετά το αρχικό μου σοκ, έχασα την ψυχραιμία μου.

Όλα αυτά πηγάζουν από κάτι που συνέβη με τον ίδιο και τα παιδιά στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια. Ανακαλύψαμε (με αποδείξεις) ότι είχε εμπλακεί με λογαριασμό στο Instagram που προσπαθούσε να προκαλέσει κάποια μεγάλα προβλήματα μέσα στην ομάδα. Αυτό τον έκανε να χάσει την εμπιστοσύνη της ομάδας και κανείς δεν του μιλούσε για το υπόλοιπο της σεζόν.

Ειλικρινά, υπάρχουν περίπου επτά παιδιά από τον σύλλογο που ξέρουν ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Αλλά είναι αυτό που είναι. Δεν κρατάω κακία. Σε αυτή τη ζωή, μπορείς να ελέγξεις μόνο αυτό που μπορείς να ελέγξεις».

Ποια θα έλεγες ότι ήταν η μεγαλύτερη διαφορά με τον Γιώργο Μπαρτζώκα στο τιμόνι σε σύγκριση με τον Ντέιβιντ Μπλατ ή τον Κεστούτις Κεμζούρα;

«Είναι δύσκολο να συγκρίνεις κάποιον με τον Μπλατ γιατί ήταν εκεί μόνο για το πρώτο παιχνίδι. Όταν ήρθε ο Μπαρτζώκας είδατε αμέσως πόσο πιο συγκροτημένος ήταν. Οι πρακτικές μας και η ενέργεια στο παρκέ και τα αποδυτήρια ήταν διαφορετικά. Ήξερε ακριβώς τι ήθελε και ήταν πολύ ξεκάθαρος σε αυτό.

Δεν ήμουν δική του επιλογή και άρχισε να φέρνει τα «παιδιά» του. Τα λεπτά μου έπεφταν. Κατάλαβα ότι έτσι λειτουργεί η Ευρώπη και το μπάσκετ. Εκτίμησα όμως ότι τα πράγματα ήταν λίγο πιο επαγγελματικά όταν εμφανίστηκε. Τα παιδιά άρχισαν να είναι λίγο πιο ανταγωνιστικά.

Ο Κεμζούρα προσπάθησε να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε, αλλά χρειαζόσουν κάποιον με περισσότερη εμπειρία για να κάνει αυτό που έκανε ο Μπαρτζώκας. Μπήκε με νοοτροπία νικητή. Νομίζω ότι ήταν η πιο σωστή επιλογή. Μπορείτε να πείτε ότι είναι παθιασμένος προπονητής και θέλει το μέγιστο από τους παίκτες του».

Πιστεύεις ότι ο Ολυμπιακός έπαιξε μπάσκετ των Σπερς την περασμένη σεζόν; Εννοώ να σκοράρει χωρίς να ντριμπλάρει τόσο πολύ την μπάλα.

«Δεν τους παρακολούθησα τόσο πολύ για να κάνω τέτοιου είδους σύγκριση, αλλά ξέρω ότι έπαιξαν μπάσκετ υψηλού επιπέδου. Προφανώς, βοηθάει όταν έχεις τον MVP της EuroLeague.

Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Σάσα πήγε στο ΝΒΑ. Αλλά αυτό άνοιξε μια άλλη ευκαιρία γιατί ο Σίκμα, ο οποίος είναι άλλος φίλος μου, είναι μια μεγάλη υπογραφή για αυτούς.

Ο Σάσα εκτελούσε από το κέντρο σαν να έκανε βολές

Πιστεύω ότι θα τους βοηθήσει πολύ με την ικανότητα του παιχνιδιού και την εμπειρία του. Μιλώντας για το μπάσκετ των Spurs, ο Λουκ είναι ένας τύπος που του αρέσει να παίζει χωρίς πολλές ντρίμπλες, δημιουργεί για τους άλλους. Νομίζω ότι θα αγωνιστούν ξανά για το Final Four.

Με αυτή την έννοια, πώς πιστεύεις ότι θα χωρέσει ο Σάσα Βεζένκοφ στο ΝΒΑ και σε μια ομάδα όπως το Σακραμέντο;

Όσον αφορά την Ευρώπη, ίσως να μην υπάρχει καλύτερος σουτέρ με τον οποίο έχω παίξει.

Συνήθιζα να σουτάρω σουτ στο μισό γήπεδο με αυτό το παιδί μετά τις προπονήσεις. Μου πήρε χιλιάδες δολάρια. Είμαι ανταγωνιστικός και προσπαθούσα να τα πάρω πίσω. Μου έλεγε "Εντάξει, Μπράντον. Θα σου δώσω μια ευκαιρία. Αν τα καταφέρεις, δεν χρωστάς τίποτα. Αλλά αν χάσεις, τα δίνεις διπλά». Συνέχιζα και ο τύπος έμοιαζε σαν να σούταρε ελεύθερες βολές από τη γραμμή του μισού γηπέδου"».