Βασίλης Σπανούλης: Μία ιερή μυσταγωγία

Οι εικόνες έκαναν τον γύρο του κόσμου. Δε θα ισχυριστώ πως το παγκόσμιο μπάσκετ υποκλίθηκε στον Βασίλη Σπανούλη γιατί θα είναι υπερβολή, ωστόσο σίγουρα μέσα από την εκδήλωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός το μέγεθος του Σπανούλη, αλλά και του ίδιου του συλλόγου μεγάλωσε. Οι «ερυθρόλευκοι» ψήλωσαν ακόμη περισσότερο στο εξωτερικό, πρόσφεραν απλόχερα μία ακόμη απόδειξη (και τι απόδειξη) πως η λειτουργία τους έχει ξεφύγει από τα συνηθισμένα. Λίγα μπασκετικά κλαμπ λειτουργούν στην καθημερινότητά τους με τον τρόπο που το κάνει ο Ολυμπιακός.

• Βασίλης Σπανούλης: Από το «7» ως το άπειρο

Το θέμα μας όμως είναι ο Σπανούλης. Χρειάστηκα να περάσουν ώρες για να συντάξω ένα υποτυπώδες κείμενο. Παρασυρόμενος κι εγώ από μία μυσταγωγία που όμοιά της δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ. Κάθε δευτερόλεπτο κι ένα βήμα, κάθε βήμα και ένα άλλο βήμα, κάθε άλλο βήμα και ένα δάκρυ. Ενα χειροκρότημα, μία αγκαλιά, ένα σύνθημα της εξέδρας, ένα νεύμα, μία ατάκα. Κι ένα ακόμη δάκρυ.

Αισθάνομαι ευλογημένος που έζησα δίπλα του, που έμαθα την καθημερινότητά του. Ο Σπανούλης με έμαθε πολλά πράγματα. Άλλα τα ξέρει, άλλα όχι. Απόμακρος και προσιτός την ίδια στιγμή. Ρομπότ και άνθρωπος την ίδια στιγμή. Μα πως γίνεται; Δε γίνεται. Δε μπορούν να το κάνουν όλοι. Παρά μόνο αυτοί οι λίγοι, οι χαρισματικοί. Κι ο Βασίλης με το «7» ήταν, είναι και θα είναι χαρισματικός.

Γιορτή ανάλογη με τις αξίες που πρεσβεύει ο Ολυμπιακός

Η γιορτή θα μείνει στην ιστορία. Λιτή, σύντομη και γεμάτη έντονα συναισθήματα. Βασισμένη στην ταπεινότητα και το κυρίαρχο οικογενειακό κλίμα. Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έχουν μπει εδώ και λίγες μέρες στο 20ο έτος εμπλοκής τους στη διοίκηση της ομάδας και έχουν καταφέρει να μπολιάσουν τις δικές τους αξίες στο πέρασμα των χρόνων. Με τόσο εμφατικό τρόπο μάλιστα που κυλάνε σα νερό σε ποτάμι από γενιά σε γενιά παικτών.

Ανθρωποι της ομάδας έτρεχαν πολλά μερόνυχτα για να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα και στο τέλος της βραδιάς τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Μερικές φορές η αλόγιστη χρήση χρημάτων δε σημαίνει και επιτυχία. Δεν αναφέρομαι για το παρκέ, αλλά κι έξω από αυτό.

• Πρίντεζης: «Πως καταντήσαμε έτσι; Στο ΣΕΦ με τα κοστούμια;»

Το συναίσθημα δεν το αγοράζουν τα χρήματα όλου του κόσμου. Οι κραυγές του κόσμου, ο ύμνος που αντήχησε με τα περισσότερα ντεσιμπέλ στην ιστορία του ΣΕΦ και τα συνθήματα που διέκοπταν δεν πωλούνται. Βγήκαν από τα σωθικά ως ένα τελευταίο «ευχαριστώ». Οχι, λάθος. Δεν ήταν τελευταίο. Κάθε φορά που θα πατά στο (ακόμη πιο όμορφο μετά τις αλλαγές) ΣΕΦ ο Σπανούλης, θα βγαίνει αναίμακτα. Σχεδόν μαζί με την αναπνοή των θαμώνων. Είτε έρθει να κάτσει στα επίσημα είτε ως αντίπαλος να αντιμετωπίσει την αγαπημένη του ομάδα.

Ο Σπανούλης δεν ήταν Ολυμπιακός, αλλά έγινε Ολυμπιακάρα. Και το σημαντικότερο είναι πως αυτό δεν το πούλησε, δεν έπλασε ψεύτικες ιστορίες για να το επιβάλλει. Το έδειξε με τις πράξεις του. Με τα σουτ που πήρε. Χαμένα ή νικητήρια. «Ό,τι έκανα, το έκανα για να κερδίζει ο Ολυμπιακός» είπε και ράγισαν και οι τοίχοι του γηπέδου.

Δεν αποσύρθηκε οποιαδήποτε φανέλα

Ο Ολυμπιακός είναι ένας από τους σημαντικότερους πολυαθλητικούς συλλόγους της Ευρώπης. Με ευρωπαϊκά τρόπαια σε τέσσερα διαφορετικά αθλήματα. Για τον Ολυμπιακό και κυρίως για τους Ολυμπιακούς, το νούμερο 7 είναι ιερό. Είναι αυτό που έρχεται αβίαστα ως απάντηση στο 95% των οπαδών του όταν τους ρωτάνε για το τυχερό τους νούμερο. Είναι αυτό με το οποίο τα μικρά παιδιά κάνουν όνειρα πως βάζουν γκολ σε ντέρμπι ή buzzer beater σε τελικό Euroleague, φορώντας τη φανέλα με το 7 στην πλάτη.

Ο Ολυμπιακός δεν απέσυρε απλά τη φανέλα του Σπανούλη, απέσυρε το Νο7 και αυτό προσφέρει επιπλέον λάμψη, έξτρα συναίσθημα. Το ιερό στοιχείο της στιγμής έγινε απολύτως κατανοητό από όλους, όμως εδώ μιλάμε για τον αριθμό που συνδέει εκατομμύρια ανθρώπους της συγκεκριμένης ομάδας.

Με ξεχωριστή σημασία

Πάμε να δούμε και ορισμένα πράγματα τα οποία θα μείνουν αξέχαστα σε μένα και επίσης μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα για τον Σπανούλη.

• Για όσους δεν το γνωρίζουν ο αδερφός του Βασίλη Σπανούλη υπήρξε μία πραγματική καλαθομηχανή. Επί σειρά ετών έκανε απίθανα πράγματα σε Α2 και Β' Εθνική έχοντας τις «30άρες» στην καθημερινότητα. Όταν ο V Span ανέφερε πως ήταν αδερφός και πατέρας μαζί, ο πιο σκληρός κριτής του η κάμερα του έκανε κοντινό. Εβλεπα μία πέτρα. Δεν... έσπασε. Σίγουρα το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό το διαθέτει και ο «Βασίλης με το 7».

• Η συγκίνηση του Κώστα Παπανικολάου όση ώρα καθόταν στο κέντρο δίπλα στους Σπανούλη, Πρίντεζη, Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο. Έχω την εντύπωση πως χθες ένιωσε για τα καλά δύο πράγματα: πόσο μεγάλωσε και πόσο τεράστια τιμή είναι να είσαι αρχηγός αυτής της ομάδας.

• «Ήταν δυνατόν να έχει η οικογένεια μου γιορτή και να λείπω»; Δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι στην ατάκα του Σάσα Βεζένκοβ.

ΥΓ: Κάποια στιγμή που ο κόσμος ξέσπασε τραγουδώντας τον ύμνο του Ολυμπιακού, ο παρουσιαστής ισορρόπησε μεταξύ του χιούμορ και της άγνοιας να πιάσει τον παλμό της εξέδρας και πήγε να τα κάνει μαντάρα. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος είπε το εξής, «όταν μιλάει ο κόσμος του Ολυμπιακού, εμείς οφείλουμε να σωπαίνουμε και να ακούμε». Πρόκειται για μία πρόταση η οποία θα μείνει στην ιστορία γιατί εκφράζει απόλυτα την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου.