Κερδισμένοι και χαμένοι, όλοι κερδισμένοι

Αυτό ομολογώ ότι δεν το πολυπερίμενα. Όποιο παπούτσι και αν δοκιμάσω, στο φινάλε του ελληνοπρεπέστατου χορού με τον οποίο ξεκίνησε η ευρωπαϊκή σεζόν, λιακάδα βλέπω. Τα κόκκινα μποτάκια, τα πράσινα, τα μπλε, ακόμα και τα πορτοκαλί σκαρπίνια της Euroleague, δεν στενεύουν απόψε κανέναν.

Για τον ουδέτερο θεατή και για τη διοργανώτρια αρχή, τα ευαγγέλια είναι χαράς. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε και η Ελλάδα θα έχει φέτος όχι μία και μιάμιση, αλλά δύο ανταγωνιστικές ομάδες. Ίσως αυτό να είναι και το καλύτερο μήνυμα της πρεμιέρας. Στο τέλος κέρδισε ο Ολυμπιακός ως συνήθως, αλλά δεν είναι να πεις ότι και ο ηττημένος έχασε κατά κράτος…

Δεν ξέρω βέβαια τι συζητούν στα ανακαινισμένα πράσινα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ μακριά από τα μικρόφωνα, τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές. Δεν είναι και μικρό βάρος δύο απανωτές ήττες από τον Ολυμπιακό στην αφετηρία μίας περιόδου που ξεκίνησε με όνειρα, και χωρίς καν να μεταφερθούν οι εχθροπραξίες στο Φάληρο. Οι αισιόδοξοι περίμεναν μία νίκη στα δίδυμα ντέρμπι, οι αιθεροβάμονες δύο, οι πιο βιαστικοί είχαν παραγγείλει στον ράφτη αστεράκι.

Για πολλοστή φορά, όμως, το πιο ψύχραιμο αισθητήριο το έχουν αυτοί που πληρώνουν από το υστέρημά τους όχι μόνο για να πανηγυρίζουν, αλλά και για να υποφέρουν. Το φινάλε του ντέρμπι συνοδεύτηκε με θερμό χειροκρότημα από τους «πρασίνους» προς τους «πρασίνους», αλλά και με κάτι σαν υπόκλιση προς τους «νικητές». Απόψε στο ΟΑΚΑ, δεν ακούστηκαν ούτε αποδοκιμασίες ούτε γκρίνιες. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι κάτι κινείται και επιβραβεύει την προσπάθεια και τον ιδρώτα.

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο πρώτο πραγματικά επίσημο παιχνίδι της σεζόν ήταν μέρα με νύχτα σε σχέση με το χάλι της Ρόδου. Και δεν είναι να πεις ότι κατέφτασε το ιππικό: οι παίκτες που έφεραν τον Ολυμπιακό ένα σουτ μακριά από την ήττα απόψε ήταν οι ίδιοι και του έβαλαν μόλις 11 πόντους σε ένα ημίχρονο την περασμένη Παρασκευή. Ο Μήτογλου και ο Παπαπέτρου είδαν τον αγώνα με πολιτικά και έτρωγαν τα νύχια τους.

Στο τέλος βέβαια (πάντοτε κάτι γίνεται και) κερδίζει ο Ολυμπιακός: 18 νίκες σε 19 αναμετρήσεις, λες και ζει ακόμη ο Γιάννης Ιωαννίδης. Κλισέ επιπέδου …Γερμανίας ή, αν προτιμάτε, Παναθηναϊκού εποχής Ομπράντοβιτς. Το δικαίωμα να πανηγυρίσει πάνω στο παρκέ του ΟΑΚΑ οι «ερυθρόλευκοι» το κατέκτησαν μέσα από μία ομοβροντία από κυριαρχικές νίκες και από ένα σερί που κοντεύω να ξεχάσω από πού ξεκίνησε.

Επτά ημέρες μετά το πρώτο τζάμπολ της περιόδου, ο Ολυμπιακός μετράει ήδη έναν τίτλο -ώστε δευτερεύοντα- και ένα μεγάλο διπλό από εκείνα που για κάποιους ανταγωνιστές του θα αποδειχθούν δυσεύρετα. Είχε και αυτός τις δικές του απουσίες (Φαλ και Μπραζντέικις), αλλά βρήκε τρόπο να καμουφλάρει τις ελλείψεις του αντιστρέφοντας το κλάσμα. Αντί π.χ. ο Σίκμα ή ο ΜακΚίσικ να παίξουν 25 λεπτά, έμειναν θεατές σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ζύγισε το μέταλλο των παικτών του, μέτρησε τα αποθέματα ενέργειας και επέτρεψε να γραφτούν στο φύλλο της στατιστικής αδιανόητα νούμερα: 35,5 λεπτά ο αναντικατάστατος Μιλουτίνοφ, 37 λεπτά ο επίσης αναντικατάστατος Πίτερς, 39 ο καταπονημένος Γουόκαπ (που ωστόσο στη Μανίλα ανακάλυψε ξανά το ένστικτο του σκόρερ), 32 ο Κάνααν, «θα παίξετε όσο αντέξετε και λίγο παραπάνω».

Τον μπροστάρη που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να παλαντζάρει τον οίστρο του Κώστα Σλούκα τον βρήκε στο πρόσωπο του Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος, ο οποίος πέτυχε 12 πόντους από φωτιά στην τέταρτη και την …πέμπτη περίοδο. Όταν ο Εργκίν Αταμάν πειραματίστηκε με ένα βαρύ σχήμα που κατέβαζε τον Χουάντσο στο «3» δίπλα σε Λεσόρ-Μπαλτσερόφσκι, ο Μπαρτζώκας έριξε στο παρκέ τρεις κοντούς και τους άφησε μέχρι το τέλος.

Πέρα από όσα είδε το γυμνό μάτι, τη διαφορά την έκανε η παθιασμένη άμυνα του Τόμας Γουόκαπ στην τελική ευθεία πάνω στον Σλούκα, ο οποίος κουράστηκε και σπατάλησε τις τελευταίες πέντε επιθέσεις που ανέλαβε. Δίπλα του, ο Αϊζέια Κάνααν εξόντωσε όποιον κυνήγησε και ουσιαστικά έβγαλε από την εξίσωση τους υπόλοιπους «πράσινους» γκαρντ: Γκραντ, Βιλντόσα, Γκάι, μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά.

Ο Γκριγκόνις ήταν το πλησιέστερο που είχε ο Παναθηναϊκός σε «τριάρι» και κόντεψε να τουμπάρει το ντέρμπι μόνος του στη στενωπό του τελευταίου τριλέπτου της κανονικής περιόδου. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να φθείρει άλλο τον φορτωμένο με 2 φάουλ από το πρώτο ημίχρονο Μιλουτίνοφ και πλήρωσε το τίμημα σε σκληρό δηνάριο. Ο Λεσόρ έμοιαζε με νάνο μπροστά στον Σέρβο, ο δε Χουάντσο έγραψε 13+10 σε 43 λεπτά και μολαταύτα ήταν κομπάρσος στην παράσταση του Άλεκ Πίτερς.

Και, ναι, πρόκειται για τον ίδιο Πίτερς που δεν χρησιμοποιήθηκε δευτερόλεπτο στον τελικό του Κάουνας. «Όλο το καλοκαίρι νιώθαμε τη θλίψη εκείνης της ήττας και θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την κατεβάσουμε από τους ώμους μας», ομολόγησε ο Αμερικανός μετά το ματς. Είναι ή δεν είναι στατιστική Βεζένκοφ το 17+10+4+4 με 7/9 σουτ του Πίτερς;

Ο Ολυμπιακός, πάντως, έχει τα θέματά του και χρειάζεται δουλειά. Σούταρε 15/32 τρίποντα, έκλεψε 13 μπάλες, βρήκε 15 πόντους στον αιφνιδιασμό, και, παρά τη στατιστική νίκης, κινδύνευσε με ήττα. Τα άυλα προσόντα του, η προπονητική σφραγίδα και κάποιοι μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες τον κράτησαν όρθιο στο ΟΑΚΑ. Την επόμενη εβδομάδα θα δοκιμάσει τα δόντια του στο κορμί της Μπαρτσελόνα. Εκεί μπορεί να μη του φτάσουν πέντε ή έξι ετοιμοπόλεμοι οπλίτες, όσο πολύτιμη και αν είναι η ικανότητα να σβήνει με γομολάστιχα τις δυσκολίες μίας βραδιάς.

Η 6η Οκτωβρίου 2023 ήταν η βραδιά του Σλούκα, αλλά δεν ήταν η βραδιά του Σλούκα. Από τις αντιδράσεις του, ήταν ολοφάνερο ότι ο άλλοτε «κόκκινος» σταρ που πέρασε στην απέναντι όχθη ένιωθε στα χείλη του τη γλυκιά γεύση της ρεβάνς. Ωστόσο, η διακαής επιθυμία του τον παρέσυρε και δεν τον άφησε να διαχειριστεί τα τελευταία δευτερόλεπτα με καθαρό βλέμμα.

Ο Κώστας Σλούκας είχε δευτερόλεπτα και πάσες, αλλά προτίμησε να μετρήσει τα βήματα και να αναλάβει ο ίδιος το σουτ της νίκης, για να γίνει βασιλιάς της πρώτης πράσινης νύχτας της καριέρας του. Ο Κάνααν αλλοίωσε λίγο την προσπάθεια και η μπάλα πήγε ταμπλό κι έξω. Το ταβάνι του ΟΑΚΑ ήταν έτοιμο να εκτοξευτεί προς τη στρατόσφαιρα, να πάει να βρει το ετοιμόρροπο στέγαστρο του Καλατράβα.

Θέμα λίγων εκατοστών, σε κάθε περίπτωση, αυτή η νίκη του Ολυμπιακού, αυτή η ήττα του Παναθηναϊκού. Για μια φορά, κέρδισαν στα σημεία, λίγο ως πολύ, όλοι. Και περισσότερο εμείς οι ουδέτεροι, που ευχαριστηθήκαμε τη ματσάρα χωρίς να καίνε τα μάτια μας και χωρίς να επιστρατεύουμε τις συνηθισμένες δικαιολογίες του φθινοπώρου.