Παναθηναϊκός: Τα μαθήματα, το συναίσθημα που παρασύρει και η... απίθανη ιστορία

Παναθηναϊκός: Τα μαθήματα, το συναίσθημα που παρασύρει και η... απίθανη ιστορία

Γιώργος Κούβαρης Γιώργος Κούβαρης
Παναθηναϊκός: Τα μαθήματα, το συναίσθημα που παρασύρει και η... απίθανη ιστορία
Ο Γιώργος Κούβαρης γράφει για το ντέρμπι του ΟΑΚΑ λέγοντας ότι δεν πρέπει να μείνει ο Παναθηναϊκός με το «δεν πειράζει» της προσπάθειας, υπογραμμίζει αυτά που θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, στέκεται σε μια λεπτομέρεια του Σλούκα, ενώ βγάζει το καπέλο στον κόσμο της ομάδας.

Να με συμπαθάτε, αλλά θα φανώ λίγο κακός.

Μετά το τραγικό ματς του Παναθηναϊκού στη Ρόδο και την αποκαρδιωτική -και... λίγα λέω- εικόνα στον τελικό του Super Cup, ήταν δεδομένο ότι θα έβγαζε αντίδραση στο παιχνίδι της Euroleague. Ειδικά από τη στιγμή που θα διεξάγονταν σ' ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ με 18.000 φίλους της ομάδας. Ε, πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να πάνε τα πράγματα;

Προσωπικά όχι μόνο περίμενα να βγάλει αντίδραση, αλλά να έμπαιναν οι παίκτες στο παρκέ με το... μαχαίρι στα δόντια. Να μην μπορούσαν να συμβιβαστούν με τίποτε λιγότερο από τη νίκη. Και, ναι. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα το έκαναν. Είχαν τον έλεγχο του αγώνα, έφτασαν να προηγούνται και με διψήφια διαφορά στο σκορ, έβγαλαν κάποιες καλές άμυνες αλλά στο τέλος έριξαν μια κλωτσιά και έχυσαν την καρδάρα με το γάλα. Το αποτέλεσμα; Ίδιο και απαράλλακτο. Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Δεν λέω. Ωραία η προσπάθεια και μπράβο στην ομάδα. Όμως το ταμπλό έγραψε: Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 78-88. Ή αν προτιμάτε η 18η ήττα των «πρασίνων» από τον «αιώνιο» αντίπαλο στα 19 τελευταία ματς. Ή αν προτιμάτε να το πάω και πιο παρακάτω. Η 8η ήττα στα εννέα τελευταία ντέρμπι «αιωνίων» στο ΟΑΚΑ. Καλώς ή κακώς αυτό θα θυμούνται όλοι και όχι την (σε πολλά σημεία του παιχνιδιού) καλή προσπάθεια της ομάδας.

 

Ο Ολυμπιακός είναι ΟΜΑΔΑ, ο Παναθηναϊκός θέλει (και μπορεί) να γίνει

Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν παίζει ρόλο εάν ο Παναθηναϊκός έχει αναβαθμιστεί ποιοτικά ή αν απέκτησε παίκτες οι οποίοι μπορούν να κάνουν την διαφορά και ταυτόχρονα να αλλάξουν τον ρου της (πρόσφατης) ιστορίας των ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Για να λέμε τα σύκα-σύκα και σκάφη-σκάφη, τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Παναθηναϊκός ατύχησε να αντιμετωπίσει σε διάστημα μίας εβδομάδας μια πολύ πιο έτοιμη ομάδα, μια ομάδα με αρχές, ρόλους, «χημεία» και έναν ίδιο κορμό τα τελευταία χρόνια.

Και σε ένα ξεκίνημα σεζόν αυτό θα παίξει ρόλο. Και όχι τα ονόματα του ρόστερ ή οι μεγαλεπήβολοι στόχοι που (πραγματικά μπορεί να) έχει. Κατ' εμέ εκεί που πήγε ο Παναθηναϊκός το ματς έπρεπε να το κερδίσει. Περισσότερο για να αποβάλλει το ψυχολογικό βάρος μετά τη συντριβή στη Ρόδο, όπως επίσης και το «πρέπει» που έχει αρχίσει ήδη να «κουβαλάει» μετά το 0/2 από τον «αιώνιο» αντίπαλο σε διάστημα έξι ημερών και με δεδομένο ότι ακολουθεί ένα ακόμα ντέρμπι σε 20 (περίπου) μέρες στο ΣΕΦ.

Βαθμολογικά δεν λέει κάτι. Έχουμε άλλα 33 ματς στην Euroleague όπου μπορεί να συμβούν σημεία και τέρατα. Για το «τώρα» μιλάμε. Και θεωρώ ότι χρειάζεται πολύ ειδική μεταχείριση τις επόμενες ημέρες εντός των «πράσινων» τειχών. Άλλωστε σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις οι νίκες αποτελούν τη μεγαλύτερη γιατρειά και ο Παναθηναϊκός έχει να δώσει άλλα τρία εντός έδρας παιχνίδια τις τέσσερις επόμενες αγωνιστικές. Αν είχε πάρει τη νίκη με τον Ολυμπιακό θα κυλούσαν οι μέρες πιο ήρεμα. Τώρα άπαντες θα είναι στην «τσίτα».

Βέβαια υπάρχει το άλλοθι με τις κομβικές απουσίες των Μήτογλου και Παπαπέτρου αλλά δεν θέλω να σταθώ σε αυτές. Δεν θα τις βάλω στην εξίσωση. Τόσο επειδή και ο Ολυμπιακός έπαιζε με «μείον» δύο παίκτες (Φαλ και Μπραζντέικις) όσο και επειδή έγινε τέτοια αναβάθμιση στο ρόστερ ώστε να καλύπτονται εκ των έσω οι (όποιες) απουσίες. Άλλωστε είμαστε ακόμα στην αρχή με 11 νέα πρόσωπα. Απαραίτητος ο χρόνος για πολλή δουλειά! Και αν δεν λειτουργήσει κάτι, είμαι βέβαιος ότι θα γίνει και άλλη κίνηση. Δεν πρόκειται να πάει στράφι η φετινή επένδυση...

Το... συναίσθημα που παρέσυρε τον Σλούκα και το (μεγάλο) λάθος του Παναθηναϊκού

Όσον αφορά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μιλώντας για το αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι έχω μερικές παρατηρήσεις, τις οποίες και υπογράμμιζα κατά τη διάρκεια του αγώνα.

  • Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να φθείρει τον Μιλουτίνοφ από τη στιγμή που έλειπε ο Φαλ και Σίκμα δεν είναι σέντερ. Έπρεπε να παίξει στοχευμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το έκανε για λίγο στο πρώτο ημίχρονο, του πήρε δύο φάουλ και έκτοτε... τίποτα. Και μάλιστα όσο ο Μιλουτίνοφ ήταν στον πάγκο (σ.σ. όπως και ο Γουόκαπ) ο Παναθηναϊκός είχε το καλύτερο διάστημα (συνολικά) στο παιχνίδι του στέλνοντας τη διαφορά και στο +10.

  • Ο Κώστας Σλούκας ήθελε πολύ να κερδίσει. Και φάνηκε. Πήρε 15 προσπάθειες. Δεν το συνηθίζει γενικά. Προσωπικά δεν τον έχω ξαναδεί ή δεν τον θυμάμαι να έχει τέτοια «επικοινωνία» με την εξέδρα και να πανηγυρίζει τόσο πολύ τα καλάθια του. Όμως στο τέλος κουράστηκε με αποτέλεσμα να μην έχει καθαρό μυαλό (σ.σ. τα 7 λάθη είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της στατιστικής του), ενώ παρασύρθηκε και από το έντονο συναίσθημα του «θέλω να νικήσω».

  • Ο Τζέριαν Γκραντ «ταλαιπώρησε» πολύ την μπάλα. Αυτό που λέμε και στις παρέες: «Γκούπου-γκούπου, γκούπου-γκούπου» η ντρίπλα όλη την ώρα και αργούσε πολύ να ξεκινήσει επίθεση. Χάλασε πολλές φορές τα plays και για την άμυνα του Ολυμπιακού ήταν... βούτυρο στο ψωμί τους.

  • Τραγικό ματς από τον Λούκα Βιλντόζα. Τραγικό. Πολύ κακός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δεν το περίμενα βάσει της κλάσης του και της τεχνογνωσίας του στην Euroleague. Πολύ λανθασμένες επιλογές.

  • Κάιλ Γκάι. Είτε έπαιξε, είτε δεν έπαιξε, το ίδιο και το αυτό. Σαν να μην υπήρχε στο παρκέ. Κλασσικός σουτέρ και να μην πάρει ούτε μια προσπάθεια εντός παιδιάς; Ούτε μία; Εχει ΠΟΛΛΑ ψωμιά να φάει ακόμα σε αυτό το επίπεδο.

  • Ματίας Λεσόρ. Μαχητικός πολύ, έβγαλε ενέργεια και πάθος, αλλά θέλοντας να κάνει το «κάτι παραπάνω», δεν τον βοήθησε καθόλου. Ίσα-ίσα που ούτε και εκείνος είχε καθαρό μυαλό. Λίγο με το αχρείαστο επιθετικό φάουλ στο τέλος και λίγο με την ασυνεννοησία με τον Γκριγκόνις στο τέλος της κανονικής περιόδου στερώντας τη δυνατότητα από τον Παναθηναϊκό μια κανονική επίθεση...

  • Βγάζω το καπέλο σε Χουάντσο και Γκριγκόνις. Από τον πρώτο περιμένεις να παίξει καλά σε αυτά τα ματς. (Και) γι' αυτό και αποκτήθηκε ο Ερνανγκόμεθ. Ήταν παντού και έκανε τα πάντα. Από την αλλη πήγε στράφι το παιχνίδι του Λιθουανού. Έδωσε απαντήσεις. Πήρε τη μπάλα όταν «έκαιγε» και ουσιαστικά «καθάρισε» για να πάει το ματς στην παράταση. Δεν το(ν) περίμενα.

Ένα σουτ για μια (απίθανη) ιστορία που δεν γράφτηκε διαφορετικά...

Θέλω να σταθώ και σε κάτι άλλο. Τελείως διαφορετικό. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα άλλη κουβέντα και να μιλούσαμε για μια ιστορία, βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα οποιουδήποτε φίλου του Παναθηναϊκού. Δηλαδή να κέρδιζε η ομάδα τους τον Ολυμπιακό με buzzer beater του Κώστα Σλούκα. Ε, δεν ήθελε και πολύ να γίνει. Του δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Πήρε ένα runner σουτ στην εκπνοή, αλλά η μπάλα χτύπησε ταμπλό, στεφάνη και μετά κατέληξε εκτός για να πάει το ματς στην παράταση.

Πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να είχε γραφτεί η ιστορία, ε; Και τώρα τα πράγματα να ήταν τελείως διαφορετικά. Τόσο για την ψυχολογία συνολικά του Παναθηναϊκού ύστερα από νίκη κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο, όσο και για τον ίδιο τον Σλούκα, ο οποίος θα υπέγραφε ένα από τα πιο τρελά -λόγω της κατάστασης που επικρατούσε μετά την απόφασή του μετακομίσει στο ΟΑΚΑ- buzzer beater στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Μαθήματα... εξέδρας από τους φίλους του Παναθηναϊκού

Κλείνοντας θέλω να σταθώ στον κόσμο. 18.000 και πλέον φίλοι του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Στο αντίπαλο παρκέ ο Ολυμπιακός. Και δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Εάν μπορούσα θα έβαζα φωτεινή επιγραφή και... φωτορυθμικά στο «ΤΙΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ».

Δεν έγινε το παραμικρό. Ούτε ένα καπνογόνο. Ούτε ένα λέιζερ. Κύριοι μπήκαν οι άνθρωποι του Ολυμπιακού στο παρκέ και κύριοι βγήκαν. Έκαναν το «ζντο» της νίκης στο παρκέ. Και αποχώρησαν σαν να ήταν σε... άλλο γήπεδο και σε καμία περίπτωση στο ΟΑΚΑ.

Αφενός οι οπαδοί του «τριφυλλιού» σέβονται και προστατεύουν τη μεγάλη επένδυση που έχει κάνει η ΚΑΕ Παναθηναϊκός με το γήπεδο υπακούοντας και στα όσα είχε αναφέρει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και αφετέρου (θέλω να ελπίζω ότι) κατάλαβαν ότι δεν... οδηγούν πουθενά τα επεισόδια και οι προπηλακίσεις. Χειροκρότησαν την ομάδα τους για την προσπάθεια και αποχώρησαν. Αν και εδώ που τα λέμε, η καρδούλα τους γνωρίζει πώς βρήκαν το κουράγιο να χειροκροτήσουν.

Εν κατακλείδι. Καιρό είχαμε να δούμε τέτοιον οπαδικό πολιτισμό σε ντέρμπι «αιωνίων». Εύχομαι να δω κάτι ανάλογο και στο ΣΕΦ...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Γιώργος Κούβαρης
Γιώργος Κούβαρης

Τα 2/3 της ζωής του βρίσκεται στο δημοσιογραφικό «μετερίζι». Γεννημένος το 1977 στην Αθήνα, ο Γιώργος Κούβαρης έκανε τα πρώτα του βήμα στα μέσα της δεκαετίας του '90 από το πάλαι ποτέ κραταιό «Εθνοσπόρ» και συνέχισε στις εφημερίδες «Έθνος» και «Goal News» για τα επόμενα 25 χρόνια. Από το 2016 αποτελεί μέλος της οικογένειας του Gazzetta και ασχολείται με το ρεπορτάζ του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Είναι ρετρολάγνος, λατρεύει τις δεκαετίες του '80 και του '90 σε όλα τα επίπεδα, παρακολουθεί ανελλιπώς μπάσκετ, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του θα τον βρείτε να κάνει «strike» σε κάποια αίθουσα bowling...