Ο ένας παραείναι καλός και ο άλλος προσπαθεί να γίνει!

• Ολυμπιακός: Τέσσερα credits και μία ένσταση
• Παναθηναϊκός: Χρειάζεται καλύτερη διαχείριση της ποιότητας, θα είναι λάθος αν απογοητευτεί
• Τα «πράσινα» κέρδη, το πρόβλημα στην δημιουργία και ο «φόβος» της νίκης

Ευρωπαϊκή πρεμιέρα με τέτοια ματσάρα που κρίθηκε στην παράταση, είχε τρομερές εναλλαγές στο σκορ, άπειρο σασπένς, ίσως την περισσότερη ίντριγκα των τελευταίων ετών, γεμάτο γήπεδο είχαμε καιρό να δούμε.

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και την πολιτισμένη ατμόσφαιρα χωρίς να ανοίξει μύτη που απέδειξε ότι αν υπάρχει βούληση, ακόμη και η τοξικότητα ανάμεσα στους δύο «αιώνιους αντιπάλους» μπορεί να εκλείψει, τότε νομίζω ότι ήταν ένα βράδυ που το ελληνικό μπάσκετ έκανε ένα βήμα μπροστά από όλες τις απόψεις.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα όσα αξίζουν να κρατήσουμε από την πρώτη εφετινή ευρωπαϊκή μάχη των δύο κορυφαίων ελληνικών ομάδων, όμως, είναι ότι μετά από τουλάχιστον μία 6ετία, οι εκπρόσωποι της χώρα μας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Γηραιάς Ηπείρου, δείχνουν ότι θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο και θα εκτοξεύσουν το εγχώριο μπασκετικό ενδιαφέρον.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Euroleague επέλεξε να στήσει ολόκληρη παραγωγή για ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με την αντιπαλότητα ανάμεσα στους δύο συλλόγους αλλά και το πως αυτή θα εξελιχθεί φέτος, που οι «πράσινοι» έριξαν πολύ σοβαρά χρήματα για την αναδόμηση του ρόστερ τους και στέφθηκαν άτυποι πρωταθλητές των μετεγγραφών σε όλη την Ευρώπη.

Ας μην μακρυγορήσουμε με άλλο με τα εξωαγωνιστικά και ας μπούμε στο ψητό για να αναλύσουμε τι έγινε μέσα στις τέσσερις γραμμές του κλειστού των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, γιατί ο Ολυμπιακός νίκησε με 88-78 στην παράταση, τι σημαίνει αυτό το 2/2 επί του Παναθηναϊκού μέσα σε επτά ημέρες (το σερί έχει φτάσει στο 18-1 τους τελευταίους 23 μήνες και στο 8-1 εκτός έδρας τα τελευταία 3 χρόνια), αλλά και πόσο και αν θα επηρεάσουν το «τριφύλλι» στην συνέχεια αυτές οι δύο ήττες με το καλημέρα της σεζόν.

Ολυμπιακός: Τέσσερα credits και μία ένσταση

Με δύο νίκες μέσα σε μία εβδομάδα (μία εμφατική σε ουδέτερο έδαφος για το Super Cup και μία εκτός έδρας που έστειλε μηνύματα για την προοπτική που έχει η ομάδα του όταν θα έχει όλους τους παίκτες διαθέσιμους), ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί να αισθάνεται άκρως δικαιωμένος για τις επιλογές που έκανε το καλοκαίρι αλλά και για την αναγκαστική στροφή στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού μετά τις απώλειες του Βεζένκοβ και του Σλούκα.

Το ματς του ΟΑΚΑ μπορεί να ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο της Ρόδου, όπου οι Πειραιώτες διέλυσαν τους αντιπάλους τους και από την στιγμή που πήγε στην παράταση, ασφαλώς και κρίθηκε από κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες που έγγειραν προς την πλευρά των φιλοξενουμένων, αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι η εικόνα αλλά και οι παράμετροι της αναμέτρησης δεν προσφέρονται για κάποια σημαντικά συμπεράσματα.

Το πρώτο credit που δίνω στους δευτεραθλητές Ευρώπης είναι ότι κατόρθωσαν να γυρίσουν ένα παιχνίδι που μπαίνοντας στην 4η περίοδο είχε αρνητικό αγωνιστικό και ψυχολογικό πρόσημο για εκείνους, δείχνοντας χαρακτήρα και υπερβολική θέληση να φύγουν νικητές. Η απουσία των Γουόκαπ και Μιλουτίνοφ στο μεγαλύτερο μέρος του 2ου δεκαλέπτου, επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να επιβάλει τον ρυθμό του και να εδραιώσει διψήφια διαφορά (39-29 στο 16’ και 46-36 στο 22’) κι εκεί που οι «ερυθρόλευκοι» φάνηκαν να ισορροπούν το ματς (53-52 στο 28’), ήρθε ένα σερί 0-6 των γηπεδούχων που τους ξαναέβαλε στην θέση του οδηγού.

Το ότι αυτό συνέβη χωρίς τον Φαλ, η παρουσία του οποίου δίνει άλλη διάσταση στο παιχνίδι τους και στις δύο πλευρές του γηπέδου αλλά και διατηρεί φρέσκο τον Μιλουτίνοφ, δείχνει τι περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν.

Το δεύτερο credit έχει να κάνει με το σχήμα-κλειδί του 57χρονου τεχνικού με τους τρεις κοντούς από τα τέλη της 3ης περιόδου και μετά. Η κακή επιθετική βραδιά του Παπανικολάου (3π. με 1/6 σουτ), η αστοχία του MVP του Super Cup, Γιαννούλη Λαρεντζάκη (0/4 σουτ), που στα δύο ματς της Ρόδου είχε 8/10 τρίποντα και η εμφανής ανετοιμότητα του ΜακΚίσικ, ώθησαν τον Μπαρτζώκα να δοκιμάσει την πεντάδα με τον Γουόκαπ, τον Κάνααν και τον Γουίλιαμς-Γκος στις τρεις θέσεις της περιφέρειας.

Η ταχύτητα, τα μεγάλα κορμιά και η μυϊκή υπεροχή και των τριών απέναντι στους αντίστοιχους κοντούς που χρησιμοποίησε ο Αταμάν σε εκείνο το διάστημα (Σλούκας, Βιλντόζα, Γκραντ, Γκριγκόνις και λίγο Γκάι), έδωσαν στον Ολυμπιακό αμυντικό αλλά και επιθετικό προβάδισμα. Το πρώτο αποτυπώθηκε στα 8 λάθη (με μόλις 3 ασίστ) στα οποία υπέπεσαν οι «πράσινοι» από το 30’ έως το 45’ και στα 6 κλεψίματα των φιλοξενουμένων και το δεύτερο στην εξαιρετική κυκλοφορία που είχαν οι «φιλοξενούμενοι» μπροστά και η οποία τους απέφερε πολύ υψηλό ποσοστό ευστοχίας (14/25 σουτ και 6/9 τριπ.), μαζί με ένα επιμέρους 19-34 στα τελευταία 15 λεπτά.

• Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: H εκπομπή για την πρεμιέρα της Euroleague

Το τρίτο credit αφορά στην μεγάλη διαφορά που έχει ο ρόλος του Πίτερς και του Κάνααν κατά πρώτο λόγο αλλά και στην ενσωμάτωση του Γουίλιαμς-Γκος, που γεμίζει τις δύο θέσεις των guard και έχει πληθωρικό αγωνιστικό προφίλ.

Αν υποθέσουμε ότι η αγωνιστική άνοδος του 28χρονου Αμερικανού power forward ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη (είχαμε γράψει ότι θα αποτελέσει ηχηρή εσωτερική μετεγγραφή), λόγω της ενίσχυσης του ρόλου και της αύξησης του χρόνου συμμετοχής του (πέρυσι έπαιζε 13 λεπτά και φέτος θα παίζει τα διπλάσια), αυτό που ίσως ελάχιστοι περίμεναν ήταν ότι δύσκολα θα είχε τόσο κυριαρχική επίδραση σε όλους τομείς και ειδικότερα σε ματς για μεγάλες καρδιές.

Ο Πίτερς του ΟΑΚΑ (17π., 10ρ., 4ασ., 4κλ. με 7/9 σουτ σε 37’) ήταν σχεδόν αλάνθαστος, καθοριστικός και πολύ δυναμικός στο παιχνίδι του και πέραν του ότι επιβραβεύτηκε το βραβείο του MVP της αγωνιστικής, στον 6ο του χρόνο στην Ευρώπη, κατέγραψε το πρώτο double double της καριέρας του στην Euroleague μετά από 145 παιχνίδια!

Η φυγή του Σλούκα σε συνδυασμό με τα πολύ βελτιωμένα διαπιστευτήρια του Κάνααν στο 2ο μισό της περυσινής σεζόν (πέραν της εκτέλεσης έδειξε ότι μπορεί να παίξει άμυνα), ενίσχυσαν την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλει ο Μπαρτζώκας και μοιραία εδραίωσαν την θέση του. Ο 32χρονος Αμερικανός guard (14π., 2ρ., 2ασ. & 2κλ. με 4/6 τριπ. σε 32’) είχε πολύ μεστή απόδοση και κράτησε τον Ολυμπιακό στα δύσκολα της 3ης περιόδου (6π. με 2/2 τριπ.).

Όσον για τον Γουίλιαμς-Γκος (16π. & 3ασ. με 3/6 τριπ. σε 27’), έπαιξε κομβικό ρόλο στα τελευταία 15 λεπτά, διάστημα στο οποίο είχε αρκετά την μπάλα στα χέρια του και πέραν της οργάνωσης και της άμυνας, πήρε αποφάσεις και σκόραρε τους 12 από τους 34 πόντους της ομάδας του, δείχνοντας την υπεραξία που δίνει η προσθήκη του στο ρόστερ.

Για το τέλος (τέταρτο credit), άφησα την σημασία που έχει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα απόντος του Μουστάφα Φαλ (η προοπτική της συνύπαρξης με τον “Μίλου” προκαλεί τρόμο), πάνω στον οποίο στηρίχθηκε αυτό το εκπληκτικό νικηφόρο σερί που έχτισε ο Ολυμπιακός τα δύο τελευταία χρόνια απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο.

Ο “Μους” ήταν ο παίκτης που είχε την πιο συνεπή παρουσία σε αυτή την μεγάλη «ερυθρόλευκη» κυριαρχία και η απουσία του από το παρκέ λόγω τραυματισμού (σε συνδυασμό με την υστέρηση σημαντικών παικτών όπως ο “Παπ”, ο “Λάρι” και ο ΜακΚίσικ αλλά και η ανετοιμότητα του Μπραζντέικις), ανάγκασε τον Ολυμπιακό να κερδίσει στο ΟΑΚΑ με 6,5 παίκτες και χωρίς να έχει διάρκεια στην απόδοσή του.

H έντασή μου, έχει να κάνει με την εικόνα που παρουσίασαν οι πρωταθλητές στο 2ο δεκάλεπτο που ο Μπαρτζώκας αναγκάστηκε να αποσύρει τον Μιλουτίνοφ (15π., 7ρ. & 2κοψ. με 6/12 σουτ σε 36’) και τον Γουόκαπ (17π., 5ασ., 3κλ. με 5/10 τριπ. σε 39’) μαζί και που ταυτόχρονα δεν μπήκαν τα σουτ (μετά το αρχικό 4/6 τρίποντα, οι Πειραιώτες αστόχησαν 8 διαδοχικές φορές πίσω από τα 6,75)!

Χωρίς τους δύο πιο επιδραστικούς του παίκτες που δεν βγήκαν καθόλου από το παρκέ μετά την ανάπαυλα, ο Ολυμπιακός κατέβηκε δύο επίπεδα, ενώ η αναγκαστική χρησιμοποίηση του Σίκμα στο “5”, δύσκολα θα αποτελέσει αξιόπιστη λύση, ειδικότερα απέναντι σε ομάδες με δυνατούς και αθλητικούς ψηλούς.

Είναι ξεκάθαρο ότι επιτυχημένος προπονητής του Ολυμπιακού επιχειρεί φέτος να προσαρμόσει την φιλοσοφία του στα διαφορετικά χαρακτηριστικά των παικτών του, ωστόσο, η απουσία ενός σταθερού σκόρερ, ίσως κάποια στιγμή – στις βραδιές που τα ελεύθερα σουτ δεν θα μπουν – να αποτελέσει τροχοπέδη για την επίτευξη του αποτελέσματος.

Παναθηναϊκός: Χρειάζεται καλύτερη διαχείριση της ποιότητας, θα είναι λάθος αν απογοητευτεί

Πριν μπούμε σε αγωνιστική ανάλυση, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η απόφαση των «πρασίνων» να επιστρέψουν για τα καλά στην «ελίτ» του ευρωπαϊκού, ήταν συνδεδεμένη με ανηφορικό δρόμο. Οι ομάδες που διεκδικούν διακρίσεις (playoffs και Final 4) και κάνουν πρωταθλητισμό σε αυτό το επίπεδο, δεν φτιάχνονται μέσα σε ένα καλοκαίρι και απλά βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Ειδικότερα στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, που το καλοκαίρι που μας πέρασε τα άλλαξε όλα, φέρνοντας έναν έμπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο προπονητή (που όμως ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα) και έντεκα νέους παίκτες!

Αντίθετα, χρειάζονται υπομονή, εμπιστοσύνη και στήριξη από την διοίκηση και τον κόσμο, ειδικότερα στις πρώτες αναποδιές. Από αυτή την άποψη, ο «εξάστερος» ήταν σίγουρα άτυχος που πρώτον, κλήθηκε να παίξει τα δύο από τα τρία πρώτα παιχνίδια της σεζόν με τον αντίπαλο που του έχει πάρει τον αέρα και του έχει κόψει τον βήχα εδώ και δύο χρόνια.

Και δεύτερον, που έπαιξε ουσιαστικά χωρίς τους δύο Έλληνες παίκτες (ο Παπαπέτρου έπαιξε ελάχιστο στο πρώτο και ο Μήτογλου καθόλου), οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις ιδιαιτερότητες και τα μικρά μυστικά των «αιώνιων ντέρμπι» (ο Σλούκας δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε αυτή την κατηγορία γιατί τα είχε ζήσει ως αντίπαλος αλλά και επειδή είναι φυσιολογικό να διακατέχεται από μία αυξημένη εσωτερική επιθυμία να οδηγήσει την νέα του ομάδα σε νίκη απέναντι στην πρώην και να στηρίξει ακόμη πιο έμπρακτα την απόφαση που πήρε).

Σε όλα τα παραπάνω, προσθέστε και την έξτρα επικοινωνιακή πίεση που έχει δημιουργηθεί στο «πράσινο» στρατόπεδο περί του τέλους στην κυριαρχία του Ολυμπιακού (σε αυτό ευθύνεται ο Αταμάν που βιάστηκε να ξεσηκώσει τον κόσμο με τις δηλώσεις του), η οποία προκάλεσε μία μεγάλη προσμονή (το έχουμε αυτό εμείς οι Έλληνες) για αλλαγή της «καθεστηκυίας τάξης» με το καλημέρα! Και συνήθως ο υπερβολικός ενθουσιασμός φέρνει ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση...

Αυτό, όμως, είναι που πρέπει να αποφύγει ο εφετινός Παναθηναϊκός, ο οποίος οφείλει να περιφρουρήσει και να προστατεύσει την μεγάλη προσπάθεια που μόλις άρχισε και ήδη τα πρώτα διοικητικά μηνύματα είναι άκρως ενθαρρυντικά προς αυτή την κατεύθυνση και εξόχως διαφορετικά από τις πρακτικές του παρελθόντος.

Άλλωστε, οι μέχρι τώρα απώλειες των «πρασίνων» από αυτές τις δύο ήττες είναι πολύ μικρές στην πράξη (χάθηκε ο πρώτος και ο λιγότερο σημαντικός στόχος της χρονιάς κι ένα εντός έδρας παιχνίδι στην Euroleague) και ηχηρές μόνο όσον αφορά στις εντυπώσεις.

Επιπροσθέτως η ανταγωνιστική εικόνα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και η κυριαρχία της 2ης και της 3ης περιόδου, δείχνουν ότι η ομάδα έχει την ποιότητα και το βάθος για να κοιτάξει στα από νωρίς στα ίσα μία από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια (με συνολικό ρεκόρ 67-44 στην διοργάνωση από την σεζόν 2020-21 και μετά) και να κλείσει σιγά-σιγά την ψαλίδα που την χωρίζει απέναντι της σε αυτό το διάστημα (το αντίστοιχο ρεκόρ του «τριφυλλιού» είναι 29-66).

Τα «πράσινα» κέρδη, το πρόβλημα στην δημιουργία και ο «φόβος» της νίκης

Η εμφάνιση του Σλούκα και του Γκριγκόνις από την μία πλευρά και το πληθωρικό παιχνίδι του Ερνανγκόμεθ, αποτελούν σίγουρα τα στοιχεία στα οποία πρέπει να χτίσει ο Τούρκος προπονητής του Παναθηναϊκού, ώστε να παρουσιάσει ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση.

Αν και αρκετά ανυπόμονος και βιαστικός σε κάποιες αποφάσεις του (κάτι που αποτυπώθηκε και στα 7 λάθη του), ο 33χρονος νέος αρχηγός της ομάδας (20π., 3ρ., 3ασ. & 7λ. με 7/15 σουτ σε 31’) έδειξε να αντιδρά καλύτερα στην δυναμική αμυντική αντιμετώπιση της «ερυθρόλευκης» άμυνας (απόντος και του Φαλ) και φάνηκε έτοιμος να ηγηθεί της μεγάλης προσπάθειας και στην δική του εξαιρετική απόδοση στο 1ο μέρος (15π.) οφείλεται εν πολλοίς το διψήφιο προβάδισμα του «τριφυλλιού».

Ο Γκριγκόνις (17π., 2ρ. & 2ασ. με 4/6 τριπ. σε 30’) παρουσίασε εξαιρετικό πρόσωπο (ίσως το πιο μεστό στην «πράσινη» θητεία και λίγο έλλειψε να γίνει ο «δήμιος» του Ολυμπιακού με τα δύο διαδοχικά τρίποντα που σκόραρε μέσα σε λιγότερο από ένα λεπτό.

Ο παίκτης που όμως είχε την μεγαλύτερη αναβάθμιση στην απόδοσή του και κατ’ επέκταση επίδραση στο παιχνίδι της ομάδας του σε σχέση με την Ρόδο, ήταν αναμφίβολα ο Χουάντσο. Ο 28χρονος Ισπανός διεθνής power forward (13π., 10ρ., 2ασ. & 2κοψ. με 4/8 σουτ) ήταν παντού στην άμυνα και η κόντρα των γηπεδούχων στα μεγάλα κορμιά των αντιπάλων, ενώ έδωσε σημαντικές βοήθειες στην επίθεση και γι’ αυτό έπαιξε συνολικά 43’12” (έλλειπε και ο Μήτογλου)!

Από ‘κει και πέρα, ο Αταμάν έχει αρκετή δουλειά να κάνει. Αν θεωρήσουμε ότι ο υπερβολικός ενθουσιασμός του Λεσόρ (10π., 10ρ., 2κλ. & 3λ. σε 34’) και τα φτηνά λάθη στα οποία οδήγησε, είναι θέμα χρόνου να χαλιναγωγηθεί, το μεγαλύτερο αγωνιστικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού είχε να κάνει με την χαμηλή δημιουργία για το σύνολο και τα πολλά λάθη (19), κάτι που εν πολλοίς οφείλεται και στον υπερβολικό ζήλο που είχε ο Σλούκας για να πάρει το ματς μέσα από την εκτέλεση.

Έτσι όπως έπαιξαν οι δευτεραθλητές στην επίθεση, φάνηκε ξεκάθαρα ότι έχουν πρόβλημα στην δημιουργία μέσα από την ομαδική λειτουργία πολύ απλά γιατί κανένας από τους τρεις κοντούς που χρησιμοποιήθηκαν (Σλούκας, Γκραντ, Βιλντόζα και λίγο ο Γκάϊ) δεν δείχνουν να συγκινούνται με τα καθήκοντα του playmaker.

Τη νευραλγική αυτή αδυναμία ήταν που «χτύπησε» ο Μπαρτζώκας με το σχήμα των τριών κοντών και από την υστέρηση των «πρασίνων» στο «ασόδυο» (30-47 το επιμέρους σκορ) προέκυψαν οι λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά και εξανέμισαν το προβάδισμα που είχε χτίσει ο Παναθηναϊκός.

Αν σε αυτό προσθέσετε και τον φυσιολογικό «φόβο» με τον οποίο έχει μπολιαστεί όλος ο οργανισμός μετά τις 18 ήττες στα τελευταία 19 παιχνίδια από τον «αιώνιο αντίπαλο» και ο οποίος χρειάζεται χρόνο και σερί νικών για να απομακρυνθεί, τότε νομίζω ότι μπορείτε να αντιληφθείτε γιατί ο «εξάστερος» δεν έχει λόγο να αισθάνεται ότι έχει έρθει κάποια καταστροφή.

Ηττήθηκε σε δύο ματς με διαφορετικούς τρόπους από μία ομάδα πολύ καλύτερή του και ξεκάθαρα πιο έτοιμη από εκείνον την δεδομένη χρονική στιγμή, είχε ελάχιστες ουσιαστικές απώλειες φλερτάροντας ακόμη και με τη νίκη και πλέον έχει όλον τον χρόνο μπροστά του για να δουλέψει και να κλείσει ακόμη περισσότερο την απόσταση.