Ολυμπιακός: Όταν η ανακούφιση παίρνει τη θέση της χαράς
- Πόσα προσφέρει ένας επιπλέον χειριστής
- Το pop out πήγε να τον... σκοτώσει
- Η «μαγική» τελευταία περίοδος
Ο Ολυμπιακός κουβαλάει ένα είδος κατάρας πάνω του εδώ και πολλά χρόνια. Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του (περισσότερο ο coach) δεν χαίρονται με τις νίκες, δεν τις απολαμβάνουν όσο θα έπρεπε. Το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους είναι αυτό της ανακούφισης.
Άδικο. Πέρα για πέρα άδικο! Αυτό το βάρος όμως από την πίεση που ελάχιστοι κατανοούν υπερτερεί όταν ακούγεται η κόρνα της λήξης.
Η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού επί της Παρτιζάν ήταν πολύ σημαντική. Το μικρότερο κέρδος ήταν αυτό της κατάταξης. Το μεγαλύτερο ήταν η βελτίωση της ψυχολογίας, το γεγονός πως κέρδισαν λίγες μέρες μπροστά τους να δουλέψουν κάπως καλύτερα (αν δεν προκύψει άλλος τραυματισμός) και κυρίως ελάφρυναν μερικά κιλά από την πίεση που έδιωξαν από πάνω τους.
Ο Λαρεντζάκης σχολιάζει στο Gazzetta το τουίτ του Μάικ Τζέιμς για εκείνον (vid)
Η ομιλία του Μπαρτζώκα στα αποδυτήρια: «Δείξατε την καρδιά σας»
Δε θα το ομολογήσει κανείς, αλλά αν ερχόταν τρίτη διαδοχική ήττα, 0/2 εντός έδρας και ρεκόρ 1-3 η αμφισβήτηση και η αμφιβολία θα μεγάλωνε. Εντελώς άδικα (πάλι) γιατί βρισκόμαστε μόλις στην 4η αγωνιστική, ωστόσο έτσι λειτουργεί ο Ελληνας οπαδός. Περιμένει να ... κατασπαράξει ακόμη κι ανθρώπους που αποθέωνε πριν δύο μήνες. Αλλά για τον Μπαρτζώκα τα έγραψε τέλεια ο Μιχάλης Τσόχος. Λες και είχε μπει στο μυαλό μου. Να ξεκαθαρίσω ωστόσο πως παρά το γεγονός ότι με προβληματίζει κι εμένα η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια τον Μπαρτζώκα.
Προσωπικά την ομάδα θα την κρίνω όταν τη δω όλη μαζεμένη και έχοντας κάνει κι ένα μικρό αριθμό προπονήσεων. Νομίζω πως αυτό είναι το δίκαιο (τι έχω πάθει σήμερα με το δίκαιο και το άδικο;). Η δήλωση του «coach B» δε θα μπορούσε να αποτυπώσει καλύτερα τη σημασία της προπόνησης... «Εμείς πιστεύουμε στην επανάληψη και στην απόκτηση συνηθειών στο τι παίζουμε. Αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να κάνουμε επανάληψη στην προπόνηση, οπότε έχουμε πρόβλημα στην εκτέλεση. Τι θα παίξουμε εναντίον under, εναντίον hedge out, κλπ. Μας βασανίζει που δεν μπορούμε να κάνουμε προπόνηση».
Πόσα προσφέρει ένας επιπλέον χειριστής
Ο Μπαρτζώκας ανάγνωσε το πρόβλημα με τους χειριστές από πέρυσι και αποφάσισε να προσθέσει έναν στο φετινό ρόστερ δίπλα στους Γουόκαπ και Σλούκα. Σλούκας γιοκ, οπότε ο Γουίλιαμς Γκος απλά έφερε την ισορροπία και όχι το κάτι περισσότερο που επιθυμούσε ο coach. Γενικά η Euroleague απαιτεί να υπάρχουν δύο καλοί χειριστές στο παρκέ ταυτόχρονα.
Χθες κατάλαβα πόσο κομβική ήταν η απουσία του Γκος στα ματς με Μπαρτσελόνα και Αρμάνι. Προσωπικά την ξέρετε την άποψη μου για τον συγκεκριμένο παίκτη, αλλά... Ο Αμερικανός χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, άλλαξε όλη τη λειτουργία της επίθεσης. Πρόσφερε ρυθμό, αποσυμφόρησε την πίεση πάνω στον Γουόκαπ και βοήθησε αρκετά με τις αποφάσεις που πήρε. Άλλες καλές, άλλες κακές. Αλλά πήρε αποφάσεις.
Γενικά στο πρώτο δεκάλεπτο κυρίως, αλλά και στο δεύτερο είδαμε νομίζω ότι πιο κοντινό σε περσινό Ολυμπιακό. Παίκτες συγκεντρωμένους (φάνηκε από το ποσοστό στις βολές), καλή κυκλοφορία της μπάλας, σωστές αποστάσεις και κίνηση μακριά από το καλάθι.
Το pop out πήγε να τον... σκοτώσει
Η Παρτιζάν διαθέτει δύο σέντερ. Τον Καμίνσκι που παίζει μόνο με πρόσωπο και διαθέτει σουτάρα και τον Σμάιλαγκιτς που παίζει επίσης με πρόσωπο, αλλά του αρέσει η επαφή και πλησιάζει στο καλάθι.
Ο Καμίνσκι είναι γνωστό πως έχει τρομερό σουτ, αυτό έκανε όλα τα χρόνια του στο ΝΒΑ. Αυτό του ζητά και ο Ομπράντοβιτς. Ο Σμάιλαγκιτς πάλι χθες είχε 3/3 ενώ στις τρεις πρώτες αγωνιστικές είχε μόλις 0/1.
Ο Ολυμπιακός ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει το pop out του Αμερικανού, αλλά όχι και του Σέρβου. Αρχικά να εξηγήσω με απλά λόγια τι είναι το pop out. Πρόκειται για το σκριν στη μπάλα μόνο που αντί να κόψει ο ψηλός που κάνει το σκριν στη ρακέτα (pick 'n' roll), προτιμά να κάνει ένα βήμα προς τα έξω για να σουτάρει. Ο Φαλ που ξεκίνησε βασικός δυσκολεύτηκε να ακολουθήσει τον Καμίνσκι.
Στο καταστροφικό τρίτο δεκάλεπτο ο Σμάιλαγκιτς έκανε το ίδιο και πάλι οι αντιδράσεις του Γάλλου ψηλού δεν ήταν αυτές που έπρεπε. Οι φιλοξενούμενοι μέσα από τα διαδοχικά pop out και τα εύστοχα σουτ βρήκαν ρυθμό, άνοιξαν την άμυνα των «ερυθρόλευκων» και οι επιλογές τους πολλαπλασιάστηκαν.
Την ίδια ώρα στην επίθεση, οι παίκτες του Ολυμπιακού πελαγοδρομούσαν. Βιασύνη, άγχος και εγωισμός είχαν ως αποτέλεσμα ένα τραγικό δεκάλεπτο το οποίο δημιούργησε έντονη ανησυχία και στην κερκίδα όπως ήταν λογικό. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Λες και υπήρξε κάποιου είδους μπασκετική αφαίμαξη. Πως στο Space Jam πρόσθεταν σούπερ δυνάμεις ξαφνικά. Ε, το αντίθετο.
Η «μαγική» τελευταία περίοδος
Ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο -14, ένα τρίποντο του Πίτερς από τη γωνία μείωσε κάπως τη διαφορά και στο τελευταίο δεκάλεπτο εμφανίστηκε στο παρκέ η ομάδα που δεν εγκαταλείπει ποτέ αμαχητί. Δεν ξέρω πόσοι πίστευαν στην ανατροπή, αλλά οι παίκτες θα μάτωναν πριν ηττηθούν.
Το πρώτο πράγμα που άλλαξε ήταν οι αντιδράσεις των Φαλ και Μιλουτίνοφ στο pop out που ανέφερα παραπάνω. Μηδέν σουτ από τους ψηλούς. Ακόμη και αυτό με το οποίο έγινε το 79-82 ήταν υπό ασφυκτική πίεση.
Το δεύτερο πράγμα που άλλαξε ήταν η αντίδραση στην άμυνα under της Παρτιζάν σε Γουόκαπ και Γκος. Ο Ομπράντοβιτς έπραξε το αυτονόητο, οι δύο Αμερικανοί ξεκίνησαν άστοχοι και τους μπήκε η αμφιβολία στο μυαλό με αποτέλεσμα να «κολλήσουν». Από το 30' κι έπειτα όμως κυκλοφόρησαν καλύτερα τη μπάλα και παρά το γεγονός πως δεν έβαλαν σουτ (εξαίρεση ένα του Γουόκαπ, αλλά όχι μετά από ντρίμπλα), βρήκαν τις λύσεις να μετακινήσουν την άμυνα και να «χτυπήσουν» με close out επιθέσεις (δηλαδή επίθεση από την αδύνατη πλευρά).
Τέλος, τα επιθετικά ριμπάουντ πρόσφεραν σημαντικές «ανάσες». Μπορεί οι 9 πόντοι από τα 18 επιθετικά ριμπάουντ να είναι λίγοι, αλλά «πλήγωναν» και την ψυχολογία των αντιπάλων τους.
Η ομάδα πλέον ηρεμεί λίγο. Να γυρίσουν οι Σίκμα και Μπραζντέικις που ταλαιπωρούνται από τενοντίτιδα (όχι κάτι τρομερό), να μην τραυματιστεί άλλος και με δύο ματς την εβδομάδα να δουλέψει λίγο περισσότερο. Σημαντικό πως στις επόμενες 40 μέρες υπάρχουν λίγα ταξίδια και εύκολα. Μία Ρόδος, μία Κωνσταντινούπολη και μία Θεσσαλονίκη. Λογικά με την Μακάμπι θα παίξουν στο ΣΕΦ.
ΥΓ: Η επιλογή του Κάνααν να σουτάρει τρίποντο στο 51-52 σε κατάσταση «3on1» είναι απολύτως ΣΩΣΤΗ! Είναι σουτ που αρέσει στον Αμερικανό, τα είχε βάλει νωρίτερα κι αισθανόταν καλά και είναι η σωστή επιλογή γιατί ακόμη και αν αστοχήσει οι πιθανότητες για επιθετικό ριμπάουντ με παίκτες παραπάνω και με φόρα προς το καλάθι είναι αυξημένες. Τελικά, επικράτησαν οι λίγες πιθανότητες (αστόχησε και αμυντικό ριμπάουντ), η επιλογή όμως ήταν ολόσωστη. Έτσι πρέπει να σκέφτεται ένας σουτέρ, ένας σκόρερ.
ΥΓ 2: Πριν την επόμενη «διαβολοβδομάδα», ο Ολυμπιακός έχει Εφές μέσα, Φενέρ έξω, Μπασκόνια μέσα. Αν κάνει 2-1 θα πάει σε ρεκόρ 4-3. Πέρυσι στην 7η αγωνιστική είχε 5-2. Δε θα είναι και τόσο κακό τελικά το ξεκίνημα παρά τα δεκάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει έως τώρα.
ΥΓ 3: Η ομάδα είχε ανάγκη χθες από επιπλέον ήρωες. Σταθερά καλός ο «Μίλου», αλλά χρειαζόταν step up κι από άλλους. Μυθικό ματς από τον Λαρεντζάκη και τον Παπανικολάου. Έκαναν τα πάντα στο παρκέ. Μόνο που δεν πήραν μία σκούπα να σκουπίσουν κιόλας.
ΥΓ 4: Ο Ολυμπιακός δεν χρησιμοποιεί σωστά τα φάουλ που έχει στη διάθεσή του. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο έγκλημα του Γκος στο τέλος της κανονικής διάρκειας.
ΥΓ 5: Στόχος του Ολυμπιακού είναι η είσοδος στα play-offs. Μην το θεωρούμε δεδομένο. Κι αν μπει, έχει ο Θεός.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
