Ολυμπιακός: Αυτά συμβαίνουν όταν κυνηγάει συνέχεια και στο τέλος σκάει!

Με την συμπλήρωση του 1/5 της διαδρομής στην κανονική περίοδο της Euroleague, τα νούμερα λένε ότι οι πρωταθλητές βρίσκονται ήδη δύο βήματα πιο πίσω (ρεκόρ 3-4), σε σχέση με τον αντίστοιχο απολογισμό τους (5-2), μετά την 7η αγωνιστικής της περυσινής σεζόν.

Η αλήθεια είναι ότι αν εξαιρέσουμε τις μαζεμένες ατυχίες που τους βρήκαν στο ξεκίνημα της σεζόν (το μεγάλο διάστημα απουσίας των ΜακΚίσικ και Σίκμα και τους μικροτραυματισμούς που ταλαιπώρησαν τον Γουίλιαμς-Γκος, τον Μπραζντέικις, τον Φαλ και τον Μιλουτίνοφ) και οι οποίες είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, το περασμένο καλοκαίρι ο οργανισμός (διοίκηση και προπονητής) ήξερε ότι για να παραμείνει στην ίδιο επίπεδο στόχων, όφειλε να σχεδιάσει τη νέα σεζόν λαμβάνοντας υπ’ όψιν του δύο βασικά πρέπει:

Πρώτον, αυτό της αντικατάστασης των δύο πιο επιδραστικών παικτών της τελευταίας διετίας του στην επίθεση (Βεζένκοβ και Σλούκας συνεισέφεραν μαζί κοντά στους 40 πόντους, έχοντας κατά μ.ο. 28,6 πόντους και 7,5 ασίστ).

Και δεύτερον, εκείνο της διαμόρφωσης του ρόστερ με τέτοιο τρόπο, ώστε να προβλεφθεί η διαχείριση και η αντιμετώπιση της φυσιολογικής επιβάρυνσης των αρχικά έξι παικτών της ομάδας (στην πορεία έγιναν επτά, με την απόκτηση του Μπραζντέικις) που λόγω υποχρεώσεων με τις Εθνικές ομάδες, θα ξεκουράζονταν λιγότερο από τους υπόλοιπους το καλοκαίρι.

Για διαφόρους λόγους που δεν είναι τώρα της παρούσης και δεν έχουν να κάνουν μόνο με δικές του λάθος εκτιμήσεις, ο Ολυμπιακός μπήκε στη νέα σεζόν με ξεκάθαρο μειονέκτημα στην επίθεση, το οποίο, προϊόντος του χρόνου, των προβλημάτων που προέκυψαν και της αναμενόμενης καταπόνησης κομβικών παικτών, ήταν αδύνατον να υπερκαλυφθεί μόνο με την αμυντική αναβάθμιση που είχε αποκτήσει το παιχνίδι του.

Η απάντηση σε αυτό έχει να κάνει αποκλειστικά με το φυσιολογικό έλλειμα ενέργειας και δυνάμεων, που προέκυπτε από τον αμείλικτο ρυθμό των αγώνων και την σκοπιμότητα του αποτελέσματος. Κακά τα ψέματα, το μικρό rotation στο οποίο αναγκαστικά κατέφευγε ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν η αιτία που οι παίκτες του επέστρεψαν από διψήφιες διαφορές σε πέντε από τα επτά ευρωπαϊκά παιχνίδια τους:

Με τον Παναθηναϊκό από το -10, με την Μπαρτσελόνα από το -15, με την Παρτίζαν από το -14, με την Φενέρμπαχτσέ από το -16 και με την Μπασκόνια από το -18!

Οι λόγοι που νίκησαν μόνο δύο από τα παραπάνω στην παράταση (τους «πράσινους» στο ΟΑΚΑ και την ομάδα του Ομπράντοβιτς στο ΣΕΦ), έχουν να κάνουν με το ότι όταν κυνηγάς συνέχεια, νομοτελειακά δεν γίνεται να τα καταφέρνεις πάντα. Είτε επειδή ο αντίπαλος έχει μεγαλύτερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις (όπως η Μπαρτσελόνα και η Φενέρ), είτε επειδή η υπερπροσπάθεια της ανατροπής τόσων μεγάλων διαφορών, δεν αφήνει απόθεμα ενέργειας και καθαρού μυαλού στο τέλος.

Η παραπάνω ανάλυση νομίζω ότι «κουμπώνει» πλήρως με όλα συνέβησαν στην αναμέτρηση απέναντι στους Βάσκους, που έφερε για πρώτη φορά – στις τελευταίες τρεις σεζόν – τους δευτεραθλητές Ευρώπης σε αρνητικό ρεκόρ!

Ο Ολυμπιακός πληγώθηκε από την ολοκληρωτική καθίζηση που υπέστη σε άμυνα κι επίθεση για ένα διάστημα 16 λεπτών. Από το καλύτερο παραγωγικά εφετινό πρώτο δεκάλεπτο (26π.), το προβάδισμα του +11 (13-2 και 20-9) και το παθητικό των μόλις 9 πόντων στο 7’20”, ήταν σαν να σταμάτησε να παίζει!

Ξαφνικά, οι φιλοξενούμενοι έτρεξαν ένα σερί 23-52 (με το επιμέρους σκορ της 2ης περιόδου να είναι 9-30) με την άμυνα των γηπεδούχων να είναι τόσο χαλαρή ώστε να επιτρέψει στους παίκτες του Ιβάνοβιτς να έχουν 20/30 σουτ (66,7%) και με 13 περισσότερα ριμπάουντ στο συγκεκριμένο διάστημα, προηγήθηκαν με 43-61 στο 22’50”!

Το «έργο» που είδαμε ήταν ουσιαστικά σε επανάληψη η 3η περίοδος της αναμέτρησης με την Παρτίζαν. Τότε που οι Σέρβοι έτρεξαν ένα σερί 4-28 και ξέφυγαν με 53-67 στο 28’08”!

H ολική επαναφορά του ματς από το -18 και το δις προσπέρασμα στο τελευταίο τρίλεπτο, βαθμολογεί την συνολική προσπάθεια του Μπαρτζώκα και των παικτών του με θετικό πρόσημο.

Το ότι τελικά ο Ολυμπιακός ηττήθηκε (74-75) με ένα ασφυκτικά πιεσμένο από την άμυνα, τελευταίο σουτ του λιγότερου επικίνδυνου παίκτη της Μπασκόνια στην εκπνοή (Μίλερ-ΜακΙντάιρ 4π. με 2/5 σουτ), οφείλεται και στην τύχη.

Οφείλεται όμως και στην έλλειψη ψυχικών και σωματικών αποθεμάτων αλλά και καθαρού μυαλού για τις σωστές αποφάσεις στις τελευταίες κατοχές από τους βασικούς! Μετά από τιτάνια υπερπροσπάθεια στην άμυνα, η οποία περιόρισε τους Βάσκους σε μόλις 14 πόντους με 5/22 σουτ στα τελευταία 17,5 λεπτά του αγώνα!

Αλήθεια, πως να μην υποπέσει σε κομβικά λάθη ο Φαλ (10π., 7ρ., 7ας. & 3κοψ.), όταν οι συνθήκες ανάγκασαν ένα τόσο μεγάλο και βαρύ κορμί να μείνει στο παρκέ για 37 λεπτά;

Πως να είναι φρέσκος ο Κάνααν (23π. & 3κλ. με 5/8 τριπ.) που χρειάστηκε να παίξει 32 λεπτά; Το ίδιο ισχύει και για τον Πίτερς (22π. & 8ρ. με 4/6 τριπ.) των επίσης 32 λεπτών και τον Παπανικολάου (6π., 3ρ. & 4ασ.) των 29!

Το φόρτωμα με φάουλ του εμφανώς εξουθενωμένου Γουόκαπ (έμεινε άποντος για 2ο σερί ματς και στα τελευταία 3 έχει μ.ο. 1,3 πόντους με 0/10 τριπ.), έδωσε περισσότερο χρόνο στον Γουίλιαμς-Γκος, αλλά κι εκείνος ήταν σε άσχημη βραδιά, με αποτέλεσμα οι Πειραιώτες να παίξουν ουσιαστικά χωρίς playmaker.

Mε αυτά και με εκείνα, μετά από 7 αγωνιστικές, ο Ολυμπιακός παραμένει ακόμη χωρίς νίκη εκτός των συνόρων, μετράει ήδη δύο εντός έδρας ήττες από ισπανικές ομάδες (πέρυσι κατέγραψε ένα 7/8 απέναντι στους Ίβηρες) και έχει αρνητικό απολογισμό, παρ’ ότι έχει αντιμετωπίσει περισσότερες ομάδες που βρίσκονται χαμηλότερα από τον ίδιο στην βαθμολογία, απ’ ότι ψηλότερα.

Ωστόσο, η έως τώρα πορεία του κρίνεται άκρως φυσιολογική. Γιατί ναι μεν παίζει άμυνα (μ.ο. 73,1π.) σε υψηλότερο βαθμό από πέρυσι (75,8π.), αλλά αυτό το εφόδιο δεν φτάνει από μόνο του για να καλύψει την ελεύθερη πτώση που παρουσιάζει η ομάδα σε μία σειρά από τομείς, σε συνδυασμό με την σωματική και πνευματική επιβάρυνση των παικτών, η οποία καθιστά την ανάκαμψη να μοιάζει συνεχώς ανηφορική.

Μέχρι να επιστρέψουν όλοι οι απόντες, λοιπόν, μέχρι να φρεσκαριστεί το rotation (το πόσα λίγα πράγματα προσφέρει ο Μπραζντέικις έχει αρχίσει να προκαλεί προβληματισμό) και να αποσαφηνιστεί το λεπτό θέμα της ενίσχυσης, νομίζω ότι ο κόσμος θα πρέπει να ξεχάσει τι έγινε πέρυσι και πρόπερσι και να κατεβάσει τον πήχη των εφετινών προσδοκιών.

Οι συνθήκες επιβάλουν στον Ολυμπιακό να κοιτάει αποκλειστικά το επόμενο παιχνίδι και να μην κάνει υπολογισμούς, έχοντας στο μυαλό του ιδανικά πλασαρίσματα και διακρίσεις. Αν στο τέλος του χρόνου είναι στο 50% και όλοι οι παίκτες είναι υγιείς, είμαι σίγουρος ότι η ευρωπαϊκή σεζόν δεν θα ολοκληρωθεί στις 12 του Απρίλη...