Ολυμπιακός: Η ισχύς εν τη ενώσει

• Κούραση στην άμυνα, ξεκούραση στην επίθεση
• Ο πάγκος ήταν όλα τα λεφτά
• Τα λόγια του Μπαρτζώκα

Ο Ολυμπιακός είναι ένας οργανισμός ο οποίος έχει την ικανότητα να απορροφά τους κραδασμούς και στις δύσκολες στιγμές να δημιουργείται μία γροθιά η οποία έχει τη δύναμη να γκρεμίσει έναν τοίχο. Η συγκεκριμένη ικανότητα δεν παρουσιάστηκε απλά μία μέρα κατά λάθος, αλλά δημιουργήθηκε μέσα από διαδικασίες πολλών ετών που ξεκινούν από τη διοίκηση και καταλήγουν στους φροντιστές.

Οι «ερυθρόλευκοι» στα δύσκολα ατσαλώνονται, γίνονται ένα. Δεν κερδίζουν πάντα τους αγώνες, αλλά πάντα με το ζόρι αποχωρούν από το παρκέ γιατί δεν έχουν τη δύναμη να περπατήσουν ως τα αποδυτήρια. Όπως ο Φαλ χθες.

• Η ηγετική παρέμβαση του Παπανικολάου στο τελευταίο τάιμ άουτ (vid)

• Μπαρτζώκας: «Ψάχνουμε δύο παίκτες, αρκεί να μπορούν να μας βοηθήσουν»

   

Οι τραυματίες είναι πολλοί. Ενας επιστρέφει, δύο φεύγουν. Εγώ προσωπικά έχω αναφέρει πως θα κρίνω την ομάδα μόνο όταν την παρακολουθήσω δέκα μέρες όλη μαζί, όπως την είχε σκεφτεί το καλοκαίρι ο Μπαρτζώκας, αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει με απίθανο σενάριο.

Ο 58άχρονος προπονητής εδώ και ένα μήνα όχι απλά προστατεύει τους παίκτες του, αλλά εκφράζει δημοσίως την εμπιστοσύνη του σε αυτούς. Ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν βοηθήσει μέχρι στιγμής. Κι αυτό γυρνάει μπούμερανγκ. Για καλό. Το βρίσκει μπροστά του και ο Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός.

Οι παίκτες παίζουν ΚΑΙ για τον Μπαρτζώκα. Οι παίκτες νιώθουν που βρίσκονται, πόσα είναι τα προβλήματα γύρω τους και ξεπερνούν καθημερινά τα όριά τους. Αυτό συνέβη και με τον Ερυθρό Αστέρα. Ο Πίτερς έπαιξε 39 λεπτά και αν του έλεγες «μείνε λίγο ακόμη γιατί άλλαξαν οι κανονισμοί και πλέον υπάρχουν 5 δεκάλεπτα» θα σου έλεγε... «μέσα, πάμε, συνεχίζουμε». Ο Φαλ δεν μπορούσε να περπατήσει, αλλά μπορούσε να τρέξει. Απίθανο ε;

Ο Παπανικολάου έχοντας πάρει μαθήματα αρχηγού από τους δύο κορυφαίους του είδους (Σπανούλη, Πρίντεζη) ήταν συγκλονιστικός παρά το «σφίξιμο» στη μέση που αισθάνθηκε λίγες ώρες πριν το τζάμπολ και σήμανε συναγερμό. Δεν συζήτησε καν το ενδεχόμενο απουσίας. Ενεση κι όλα καλά.

Η ισχύς εν τη ενώσει οδηγεί τον Ολυμπιακό. Παίκτες, προπονητές, διοίκηση συσπειρώνονται σε δύσκολες καταστάσεις. Κανείς δε λέει πως πάντα βγαίνουν νικητές από το παρκέ, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για έλλειψη προσπάθειας.

Ο Μπαρτζώκας ασπίδα για τους παίκτες του και οι παίκτες του ασπίδα για τον Μπαρτζώκα. Το τελευταίο τάιμ άουτ, η παρέμβαση του αρχηγού και το high five μεταξύ τους είναι η εικόνα που επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω.

Κι όλα αυτά τα παραπάνω που αναφέρω βοήθησαν τα μέγιστα να ολοκληρώσει ο Ολυμπιακός τη «διαβολοβδομάδα» του με δύο νίκες. Να αισθανθεί καλύτερα, να ηρεμήσει και να μαζέψει τις πληγές του προκειμένου να επιστρέψουν ορισμένοι τραυματίες. Έπαιξαν και μπάσκετ όμως.

Κούραση στην άμυνα, ξεκούραση στην επίθεση

Ο Ολυμπιακός λόγω του περιορισμένου rotation που έχουν δημιουργήσει οι πολλοί και μαζεμένοι τραυματισμοί, παρουσιάζει μία κούραση και είναι απολύτως λογική. Αυτός που το αισθάνεται στο πετσί του αμέσως μετά τους καταπονημένους παίκτες όπως είναι οι Γουόκαπ, Πίτερς, Παπανικολάου, Φαλ κλπ είναι ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Ο coach προσπάθησε να κάνει μία συντήρηση δυνάμεων, μία διαχείριση της κατάστασης αν προτιμάτε όχι μόνο μέσα από τις αλλαγές του, αλλά και μέσα από την ίδια τη διαδικασία του αγώνα. Κι επειδή στον Ολυμπιακό κανείς δεν μπορεί να «κλέψει» στην άμυνα, δημιούργησε τις συνθήκες για να ξεκουράζονται 2-3 παίκτες στην επίθεση.

Πώς το κατάφερε αυτό; Μα με το μοίρασμα της μπάλας, το μοίρασμα των αποφάσεων και κυρίως με τον περιορισμό των pick 'n' roll. Δεν έχω προλάβει να κοιτάξω τα advanced stats που έχουν μπει στη ζωή μας, αλλά αναφέρω με σιγουριά πως οι Πειραιώτες έπαιξαν τα λιγότερα pick 'n' roll σε σχέση με άλλα φετινά παιχνίδια τους.

Με αυτόν τον τρόπο αποσυμφορήθηκαν κυρίως οι Γουόκαπ και Φαλ. Γιατί αν επέμεναν σε πολλά και διαδοχικά σκριν στη μπάλα, ο Γάλλος σέντερ θα έπρεπε να τρέξει περισσότερο ανεβαίνοντας πιο συχνά στην κορυφή για να στήσει σκριν και να κόψει στη συνέχεια ενώ και ο Τεξανός γκαρντ θα αναλωνόταν σε ντρίμπλες υπό ασφυκτική πίεση του αντιπάλου του.

Ο Μπαρτζώκας λοιπόν επέλεξε πολλά plays με σκριν μακριά από τη μπάλα, με κοψίματα στην πλάτη της άμυνας, με εξόδους από σκριν και φυσικά pick 'n' roll, αλλά λιγότερα. Με αυτόν τον τρόπο διαχειρίστηκε (μέχρι ενός σημείου φυσικά) την κούραση των παικτών του.

Ο πάγκος ήταν όλα τα λεφτά

Σε πολλά ματς του Ολυμπιακού το δεύτερο δεκάλεπτο αποτελούσε πρόβλημα και βασική αιτία ήταν η απουσία του Γουόκαπ από την πεντάδα. Στη «διαβολοβδομάδα» αυτό άλλαξε σε απόλυτο βαθμό. Η αρχή φάνηκε στο Βελιγράδι κόντρα στην Μακάμπι όταν το second unit μπήκε μέσα και έδωσε καλό ρυθμό και λύσεις.

Κι αν εκεί στο μισό δεκάλεπτο υπήρχε ο Γουίλιαμς Γκος, χθες ήταν ακόμη καλύτερη η παρουσία των παικτών που μπήκαν από τον πάγκο στο παρκέ στη δεύτερη περίοδο. Η πεντάδα με Λούντζη, Λαρεντζάκη, Μπραζντέικις, Πίτερς, Σικμα λειτούργησε εξαιρετικά και πρόσφερε πάρα πολλά. Ειδικά από το σημείο που το σκορ ήταν 31-39 και μία δόση άγχους έκανε την εμφάνισή της στο ΣΕΦ.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εστιάσω λίγο περισσότερο στον «Λάρε» γιατί ήταν πραγματικά εκπληκτικός και στις δύο πλευρές του παρκέ, κράτησε τον Ολυμπιακό στα δύσκολα και ήταν αυτός που άλλαξε τον ρυθμό της επίθεσης στο δεύτερο δεκάλεπτο. Και γιατί εστιάζω σε αυτόν; Γιατί παρακολούθησε όλο το δεύτερο ημίχρονο από τον πάγκο.

Όταν αισθάνεσαι καλά, έχεις βάλει πόντους, έχεις δώσει ασίστ, έχεις βοηθήσει στην άμυνα ανυπομονείς να ξαναπεράσεις στο παρκέ να συνεχίσεις το έργο σου και είναι δύσκολο να διαχειριστείς ένα DNP στο υπόλοιπο ματς. Ο Κάνααν όμως ήταν επίσης πολύ καλός, «ξεμπλόκαρε» την επίθεση όταν αυτή είχε κολλήσει στους 52 πόντους με διαδοχικά τρίποντα κι έτσι ο Μπαρτζώκας επέλεξε να πορευτεί με τον Αμερικανό σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.

Τα λόγια του Μπαρτζώκα

Η συνέντευξη Τύπου της αναμέτρησης ήταν από τις πιο ζουμερές των τελευταίων ετών στο φαληρικό στάδιο. Ο Μπαρτζώκας αφενός αναφέρθηκε στις προσθήκες που αναμένονται και αφετέρου εξήγησε που πάει το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο coach ήταν πιο ξεκάθαρος από ποτέ. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην αγορά και ψάχνει έως και δύο παίκτες. Εναν για την περιφέρεια και ένα «πενταροτεσσάρι». Δεν θα αποκτήσει παίκτη απλά για να γεμίσει το ρόστερ του, αλλά μόνο αν αυτός που θα έρθει θα μπορεί επί της ουσίας να βοηθήσει. Και όχι άμεσα γιατί στην αγορά δεν υπάρχουν «Τζόρνταν», αλλά σε βάθος χρόνου μέσα από τη διαδικασία που θα τον βάλει η ομάδα.

Το δεύτερο και σημαντικό είναι η ανάγκη που δημιουργεί το ίδιο το παιχνίδι για μεγαλύτερο ρόστερ. Ο Μπαρτζώκας την τελευταία τριετία ήταν θιασώτης του μικρού ρόστερ γιατί ήθελε και οι 12-13 παίκτες του να είναι ευχαριστημένοι παίζοντας και όχι κοιτώντας από την άκρη του πάγκου. Με αυτόν τον τρόπο απέφευγε γκρίνιες και τους κρατούσε όλους alert να μπουν να προσφέρουν. Το μπάσκετ αλλάζει, εξελίσσεται, οι αγώνες χειμώνα – καλοκαίρι αυξάνονται. Φέρνουν και τραυματισμούς.

Σύμφωνα με τη χθεσινή τοποθέτηση του ίδιου του προπονητή επιθυμεί να το αλλάξει. Να διευρύνει το ρόστερ ακόμη κι αν σε αυτό υπάρχουν 10 ξένοι παίκτες. Αν συμβεί δε θα είναι καθόλου εύκολη η διαχείριση διότι αυτομάτως τρεις παίκτες θα βλέπουν την Basket League με φόρμες χωρίς καν να είναι στον πάγκο.

Προσωπική μου άποψη είναι πως αν ο Γουίλιαμς Γκος δεν παρουσίαζε ευπάθεια σε μυϊκούς τραυματισμούς δεν θα συζητούσε το ενδεχόμενο προσθήκης γκαρντ, αλλά πλέον με τον Αμερικανό να είναι off και να δημιουργεί φόβο και για παρόμοιους τραυματισμούς στο μέλλον, δημιουργείται ανάγκη και στην περιφέρεια.

Το θέμα είναι πως η αγορά έχει περιορισμένες περιπτώσεις παικτών την ώρα που τουλάχιστον δέκα ομάδες της Euroleague βρίσκονται ενεργά σε αυτήν και αναζητούν προσθήκες. Επίσης δεν υπάρχει κάποιος που να ξεχωρίζει. Ίσως λοιπόν κοιτάξουν να σπάσουν κάποιο συμβόλαιο.

ΥΓ: Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος εκτός από σπουδαίος προπονητής είναι ένας τεράστιος τζέντλεμαν του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ενας άνθρωπος που σέβεται. Η συμπεριφορά του στον πάγκο κατά τη διάρκεια της χθεσινής αναμέτρησης αλλά και γενικά στα ματς που έχει κοουτσάρει εδώ και λίγες μέρες είναι αψεγάδιαστη. Χαίρομαι που επέστρεψε στην Euroleague, εκεί ανήκει.

ΥΓ 2: Ο Νοέμβριος έχει ακόμη Ζαλγκίρις εντός και Μονακό εκτός. Μία νίκη κι όλα καλά. Δύο νίκες κι όλα καλύτερα.

ΥΓ 3: Απορώ πως οι διαιτητές δέχτηκαν να γίνει αγώνας με τις ομάδες να φοράνε ίδια χρώματα και ίδια μορφή στο μπροστινό μέρος της φανέλας τους.