Ολυμπιακός: Υποχρεωμένος να περιμένει την άνοδο του Γουίλιαμς Γκος

• Ο Γκος δε φοβάται τις ευθύνες
• Το βαρόμετρο του Ολυμπιακού
• Η συνύπαρξη με τον Γουόκαπ

Ο Ολυμπιακός έχασε ένα παιχνίδι δικό του. Έχασε μην έχοντας τις σωστές αποφάσεις στην crunch time, ξανά. Σαν ένα μοτίβο, έναν λαβύρινθο που δε λέει να βρει την άκρη του και τον κρατάει πίσω μιας και οι λεπτομέρειες που δεν έρχονται ποτέ υπέρ του σε τέτοιες καταστάσεις του συρρικνώνουν τα αποθέματα ψυχολογίας.

Έξι παιχνίδια συνολικά στο όριο, τέσσερις ήττες για δύο νίκες. Θα μπορούσε να είναι και ισορροπημένο αλλά αυτήν τη στιγμή ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι χειροπιαστό για να πατήσει. Και κυρίως ένα τρανταχτό επιχείρημα, ένα πρόσωπο που θα διαχειριστεί αυτές τις κρίσιμες μπάλες για να μείνει όρθιος στο τεντωμένο σχοινί.

• Ολυμπιακός: Ηττήθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του από τη Βίρτους

Κοιτώντας πίσω στο καλοκαίρι και στον σχεδιασμό του Μπαρτζώκα, ο Γουίλιαμς Γκος αποκτήθηκε για να υπηρετήσει τον συγκεκριμένο ρόλο. Να γίνει ταυτόχρονα ο ηγέτης της δεύτερης πεντάδας και ο closer στα κρίσιμα. Πράγμα που πέτυχε όσο ήταν υγιής και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Κομβικός στο «διπλό» του ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού με μεγάλα σουτ, καθοριστικός μαζί με τον Λαρεντζάκη στα κρίσιμα κόντρα στην Παρτίζαν και ένα παιχνίδισμα της μπάλας με ένα φάουλ στην τελευταία φάση όταν ο Ολυμπιακός επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη και την έδρα της Φενέρμπαχτσε.

Ο Γκος δε φοβάται τις ευθύνες

Γαλουχημένος για να παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις από τα χρόνια του στην Παρτίζαν ακόμα, ο Γουίλιαμς Γκος δε θα κρυφτεί. Όπως δεν έκανε και στην Μπολόνια απέναντι στη Βίρτους. Φανερά εκτός ρυθμού όσον αφορά την εκτέλεση, κάτι που έδειξε και την περασμένη εβδομάδα με τη Βαλένθια, ο Αμερικανός ένιωσε πως η ομάδα τον χρειαζόταν και πήρε αποφάσεις.

Με πολύ καλό βαθμό στη δημιουργία αλλά κάκιστο στην εκτέλεση. Το τρίποντο που παίρνει με το σκορ στο 67-67, ένα λεπτό πριν το φινάλε είναι καθρέπτης όλων. Εκεί για να πάρει την ευθύνη αλλά φανερά ανέτοιμος και με πόδια βαριά ένεκα του τραυματισμού, κάτι που του στερεί και ενέργεια από την άμυνα. Το σουτ βρίσκει σίδερο και ο Ολυμπιακός «πνίγεται» δίχως ο Λαρεντζάκης να μπορεί να τον τραβήξει στο φινάλε.

Ο ρυθμός που έδωσε ο Γκος στη δεύτερη περίοδο ήταν καλός. Όσο ο Αμερικανός είχε ενέργεια, η δεύτερη πεντάδα έτρεξε με φανερά καλύτερο τρόπο και τα πάντα έμοιαζαν καλύτερα. Όταν άρχισε να χάνει τις ανάσες του, οι «ερυθρόλευκοι» χρειαζόταν πολύ περισσότερο από τις 7 ασίστ (δημιούργησαν 19 πόντους) του ένα-δύο σουτ για να μείνουν ζωντανοί.

Το βαρόμετρο του Ολυμπιακού

Καλώς ή κακώς ο Γκος αποτελεί βαρόμετρο για τον Ολυμπιακό. Η καθοδήγηση της δεύτερης πεντάδας, η διατήρηση της έντασης σε άμυνα και επίθεση και το σκοράρισμα στα κρίσιμα έχουν πέσει πάνω του. Και όσο δεν έχει ρυθμό είναι λογικό να μην μπορεί να τα δώσει στον βαθμό που και ο ίδιος θα ήθελε.

Στο διάστημα της απουσίας του, ο Μπαρτζώκας επέλεξε σχήματα με τον ΜακΚίσικ ή τον Λαρεντζάκη ως point guard αλλά όπως μοιάζει λογικό, αυτό δεν ήταν δυνατό να λειτουργήσει. Ο Ολυμπιακός είναι υποχρεωμένος, σχεδόν εξαρτώμενος από την απόδοση του Γουίλιαμς Γκος. Αναγκασμένος να τον περιμένει να βρει ρυθμό στα παιχνίδια μέχρι να φτάσει ξανά σε υψηλά στάνταρ απόδοσης. Η EuroLeague δε δίνει χρόνο, όμως ο Αμερικανός αποτελεί ένα κομβικό κομμάτι μιας επίθεσης που δε συγκαταλέγεται στις καλύτερες της λίγκας, όπως είδαμε πριν το τζάμπολ της 14ης αγωνιστικής με τη βοήθεια του Hudlinstat.

Η ευπάθειά του έχει στερήσει τη σταθερότητα στην προσωπική του απόδοση και κατεβάζει φανερά το ταβάνι της ομάδας στην επίθεση, αλλά τόσο αυτός, όσο και συνολικά το οικοδόμημα θα ήταν άδικο να κριθούν χωρίς να βρεθούν στο 100% της κατάστασής τους.

Η συνύπαρξη με τον Γουόκαπ

Σωστή ή λανθασμένη μια απόφαση, δε γίνεται να κρίνεται εκ του αποτελέσματος αλλά από τις συνθήκες. Ο Ολυμπιακός είχε πιαστεί αιχμάλωτος στην πίεση της μπάλας από τη Βίρτους σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και δεν μπόρεσε να βρει σωστές και καθαρές αποφάσεις από κανέναν εκ των δύο χειριστών του. Καθόλου τυχαία ο Γουόκαπ έγινε αλλαγή μετά από τρία λεπτά στην 3η περίοδο.

Ο Μπαρτζώκας πήγε και με τους δύο μαζί στο φινάλε για να ισορροπήσει την πίεση και πόνταρε σε κάποιο δικό τους σουτ ή δημιουργία. Δεν το βρήκε. Αντ' αυτού ο Γουόκαπ υπέπεσε σε επιθετικό φάουλ και φοβήθηκε να πάει προς το καλάθι στην τελευταία κατοχή. Μοιραία οι «ερυθρόλευκοι» έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι.

Όταν οι παίκτες που έχουν την μπάλα και τις αποφάσεις δε λειτουργούν στο μέγιστο, τότε το φως στην άκρη του τούνελ φαίνεται ολοένα και πιο μακριά. Αρχής γενομένης από τα παιχνίδια κόντρα σε Βιλερμπάν και Άλμπα, ο Ολυμπιακός παίζει δύο παιχνίδια κυκλωμένα με ένα τεράστιο «πρέπει» πάνω τους, για να παραμείνει σε τροχιά play-offs αλλά κυρίως να φουσκώσει τα δικά του πανιά της ψυχολογίας.

Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να δει τους δύο decision makers της περιφέρειας σε καλύτερα βράδια.