Ολυμπιακός: Η ψευδαίσθηση του πέρυσι και του πρόπερσι!

Για δεύτερο συνεχόμενο εκτός έδρας ματς, ο Ολυμπιακός έχει πολύ καλή προσέγγιση και σωστή τακτική και με σταθερά την πολύ αποτελεσματική του άμυνα, κατεβάζει τον αντίπαλο πολύ χαμηλότερα από τα standards του, αλλά στο τέλος προδίδεται από τις επιλογές και τις αποφάσεις του στην επίθεση και «χύνει την καρδάρα με το γάλα που μάζευε» για 35-37 λεπτά!

Το παραπάνω έργο παίχτηκε στο Μοντεκάρλο, όπου οι δευτεραθλητές Ευρώπης άξιζαν τη νίκη κι έχασαν με τελικά με -8 (77-85), ενώ την ίδια – ίσως και ακόμη πιο οδυνηρή – πλοκή (67-69) είχε το σενάριο στην Basket City της Ιταλίας.

• Ολυμπιακός: Υποχρεωμένος να περιμένει την άνοδο του Γουίλιαμς Γκος
• Βίρτους-Ολυμπιακός: Η τελευταία επίθεση και το άστοχο τρίποντο του Λαρεντζάκη

Εκεί, όπου οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα απενεργοποίησαν εντελώς το βασικό «όπλο» των γηπεδούχων (Σενγκέλια 6π., 9ρ. & 5λ. με 1/7 σουτ), προηγούνταν σταθερά με διαφορά ασφαλείας (όσο ακουμπούσαν την μπάλα στο «ζωγραφιστό με Φαλ και Μιλουτίνοφ και πήγαιναν στα drive), η οποία έφτασε και στο +13 και υποχρέωσαν την παραγωγικότητα της Βίρτους να πέσει κατά 18 πόντους σε σχέση με το μέσο σκοράρισμα στα δικά της καλάθια (μ.ο. 87,1π.).

Κάπως έτσι, οι πρωταθλητές δημιούργησαν όλες τις προϋποθέσεις και έφτασαν πολύ κοντά στο να προκαλέσουν την δεύτερη εντός έδρας ήττα της δεύτερης πιο φορμαρισμένης ομάδας (και την πρώτη μετά από επτά διαδοχικές επιτυχίες) και το κυριότερο, άγγιξαν ένα «διπλό» που θα γιάτρευε όλες τις πληγές που δεν έχουν κλείσει και θα αποτελούσε εφαλτήριο για την πλέον αναγκαία ολική επαναφορά τους!

Το μεγάλο πρόβλημα, όμως, που διαχωρίζει την εφετινή ομάδα με την περυσινή και την προπερυσινή (οι οποίες έφτασαν στο Final 4 και διεκδίκησαν το τρόπαιο), έχει να κάνει με το ότι της λείπει αυτό το “killer instict”, με το οποίο έκλεινε αποτελεσματικά τα παιχνίδια και αξιοποιούσε τις μεγάλες διαφορές που έπαιρνε, επεκτείνοντάς τες.

Φέτος, κάθε φορά που ξεφεύγει με μία διαφορά ασφαλείας ή που τρέχει ένα μεγάλο σερί (οι ανατροπές που έχει κάνει, ειδικότερα στο ΣΕΦ, δεν έχουν προηγούμενο), λες και παθαίνει black out και φοβάται να «τελειώσει» τα ματς. Παρ’ ότι έχει καταφέρει να τα προσαρμόσει στα μέτρα της.

Κι επειδή, αυτό το φαινόμενο ψαλιδίζει σταδιακά το ηθικό και την αυτοπεποίθηση του συνόλου (ειδικότερα όταν η ομάδα χάνει μέσα κι έξω) και οι συνεχόμενες ήττες φέρνουν ηττοπάθεια και βαθμολογική «κατρακύλα» (έστω κι αν η 12η θέση απέχει μόλις 2 νίκες από την 4η), είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να ξεχάσει τι έγινε πέρυσι και πρόπερσι.

Και το σημαντικότερο, να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι η ομάδα του ίδιου βεληνεκούς και να ασχολείται αποκλειστικά με το επόμενο ματς, θέτοντας βραχυπρόθεσμους στόχους.

Θεμιτή και σεβαστή η προτίμηση του Γιώργου Μπαρτζώκα στους παίκτες, που λειτουργούν περισσότερο για το σύνολο και λιγότερο για τον εαυτό τους, επειδή όμως καμία ομάδα δεν πρωταγωνίστησε χωρίς superstar και ξεχωριστό ταλέντο, καλό θα είναι όλοι στο «λιμάνι» να εξοικειωθούν με την ιδέα ότι ο συνδυασμός του Βεζένκοβ και του Σλούκα με τους υπόλοιπους, ανέβαζε την ποιοτική στάθμη δύο επίπεδα πάνω.

Μετά από ένα αρκετά ασφαλές δείγμα 15 αγώνων στην Euroleague και με τους Πειραιώτες να έχουν την χειρότερη επίθεση (μ.ο. 75,7π.), είναι δεδομένο ότι το εφετινό πρόβλημά τους, έγκειται κυρίως στην αισθητά χαμηλότερη ποιότητα που έχουν κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερον στις κακές αποφάσεις στην επίθεση.

Σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η κορυφαία άμυνα της διοργάνωσης (μ.ο. 73,6π.) δεν φτάνει για να «βγάλει τα κάστανα από την φωτιά»!

Γιατί κακά τα ψέμματα, δεν γίνεται να κάνεις θραύση μέσα στην ρακέτα με 7/8 δίποντα (87,5%) και να επιμένεις με το τρίποντο (0/6) και από το +8 (4-12 του 5ου λεπτού), να κλείνεις την 1η περίοδο μόλις στο +2 (17-19), με τους γηπεδούχους στο 33,3% εντός πεδιάς!

Δεν γίνεται πηγαίνεις στην ανάπαυλα με +12 (28-40), που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι +15 ή +17 (από την στιγμή που η Βίρτους σούταρε με 27% (10/37 σουτ), έχοντας στηρίξει την κυριαρχία σου στο inside game και με το αρχίζει η 3η περίοδος και γνωρίζοντας ότι οι αντίπαλοι θα πιέσουν ασφυκτικά, να μην πατάς στο «ζωγραφιστό» ή να μην ακουμπάς την μπάλα στους ψηλούς και να αναλώνεσαι σε συνεχή μακρινά σουτ!

Ακόμη και ο τρόπος που εκδήλωσε την τελευταία επίθεση, με τον Γουόκαπ – που το drive για την ισοφάριση – να πασάρει έξω στον Λαρεντζάκη, ο οποίος δεν είχε και τις καλύτερες προϋποθέσεις για το νικητήριο τρίποντο, λέει πολλά για την έλλειψη αυτοπεποίθησης που χαρακτηρίζει τους Πειραιώτες.

Το ότι ο Ολυμπιακός μπήκε στο τελευταίο δεκάλεπτο με το εύθραυστο +8, παρ’ ότι είχε +6 ριμπάουντ και χαώδη υπεροχή στο ποσοστό ευστοχίας (41,6% έναντι 30% εντός πεδιάς), αποδεικνύει ότι κάτι δεν έκανε καλά στην επίθεση και οι παίκτες του Μπάνκι τον πλησίαζαν συνεχώς!

Όταν μετά από τόσα χαμένα lay up και μετά από διαγωνισμό τριών πόντων στην επίθεση, φτάνεις να παίζεις το ματς σε μία κατοχή και τελικά να χάνεις από τον 36χρονο Χάκετ (8π., 4ρ. & 6ασ.), τότε είσαι άξιος της μοίρας σου και πρέπει να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα.

Και προπάντων, να καθαρίσεις το μυαλό σου και να κάνεις μία καινούρια αρχή (με πιο ορθολογική επιθετική στόχευση), χωρίς στο πίσω μέρος του μυαλού να έχει το πέρυσι και το πρόπερσι ή το αν ο Παναθηναϊκός σε έχει ή μπορεί να σε προσπεράσει …