Παναθηναϊκός: Ό,τι του έδωσε στο Μονακό, το πήρε πίσω στη Βιτόρια

• Ερωτηματικό η αντίδραση, μεγάλη κίνηση από Αταμάν
• Έτρεχε μόνος του και τερμάτισε δεύτερος
• Ο σούπερ Ναν που χρειάζεται... εντατικά μαθήματα Euroleague

Θα ξεκινήσω θέτοντάς σας ένα ερώτημα.

Αν γυρίζαμε τον χρόνο πίσω και βρισκόμασταν στην ημέρα του αγώνα στο Μόντε Κάρλο μεταξύ της Μονακό και του Παναθηναϊκού AKTOR, και σας έλεγε κάποιος: «Θα είστε ικανοποιημένοι με ήττα της ομάδας στη Γαλλία αλλά στις 3/1 θα έχετε κερδίσει την Μπασκόνια και θα βρίσκεστε στο 10-8;» Να σας πω εγώ την απάντηση: Θα το αγοράζατε και θα λέγατε και ευχαριστώ.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν έβαλε τα χέρια του και δεν έβγαλε τα μάτια του στη «Fernando Buesa Arena». Έτσι; Τουναντίον. Πέταξε στα σκουπίδια μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ευκαιρία για μια ακόμα εκτός έδρας νίκη-χρυσάφι, η οποία θα εκτόξευε ακόμα περισσότερο την ψυχολογία στα ύψη καθώς θα ήταν η 5η συνεχόμενη στην Euroleague.

Τώρα; Άσ' τα, βράσ' τα. Ναι μεν δεν χάθηκε τίποτε από τη στιγμή που βρισκόμαστε στο ξεκίνημα του β' γύρου, αλλά από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν τα πάντα στην Euroleague. Και στέκομαι κυρίως στον τρόπο με τον οποίο έχασε ο Παναθηναϊκός. Είχε το πάνω χέρι στο ματς για 26 λεπτά, είχε πάρει διαφορά 17 πόντων η οποία αποτελούσε «μαξιλάρι» (σ.σ. ουτε καν... μαξιλαράκι) ασφαλείας, έλεγχε τον ρυθμό και όλα έδειχναν ότι στο τέλος τη βραδιάς όλοι θα ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι. Αμ, δε.

Ερωτηματικό η αντίδραση, μεγάλη κίνηση από Αταμάν

Όπως ήρθε η νίκη στο Μονακό με τον πλέον ονειρικό τρόπο, έτσι ήρθε η ήττα στη Βιτόρια. Με τον πλέον... εφιαλτικό. Ουσιαστικά αυτό που έδωσε η θεά τύχη στον Παναθηναϊκό στο ματς του Πριγκιπάτου, του το πήρε πίσω και μάλιστα με... αδυσώπητο (τώρα για τους πράσινους) τρόπο. Ξέρετε, είναι τα ματς τα οποίο μπορεί να σε στείλουν στα ουράνια ή να σου κόψουν τα πόδια. Θυμηθείτε τι έγινε στο Μονακό. Το «τριφύλλι» νίκησε με το buzzer beater του Γκριγκόνις επιστρέφοντας από το -15 του 32' και έχοντας πάρει φόρα, ξεπάστρεψε με συνοπτικές διαδικασίες, τόσο την Αρμάνι όσο και τον Ερυθρό Αστέρα.

Και αν μη τι άλλο τώρα υπάρχει ο φόβος όσον αφορά την αντίδραση που θα βγάλει ο Παναθηναϊκός μετά από μια τέτοια ήττα. Θα λειτουργήσει ως κίνητρο και πείσμα μιας και ακολουθούν τέσσερα ματς (τα τρία εκ των οποίων για την Euroleague) σε επτά ημέρες ή θα τους πάρει από κάτω ψυχολογικά; Για εμένα ο Αταμάν έκανε την πιο σοφή κίνηση μετά το τέλος.

Βγήκε και είπε στη συνέντευξη Τύπου αναφορικά με την τελευταία φάση και το «dagger» του ΜακΙντάιρ, εάν θα έκανε κάτι διαφορετικό, ότι «στο Final Four θα το αλλάξουμε και στον τελικό θα πάρουμε το τρόπαιο». Εμμέσως πλην σαφώς έστειλε μήνυμα εμπιστοσύνης στους παίκτες του. Ακόμη και αν -συνολικά στο παιχνίδι δεν έπαιξαν (που δεν έπαιξαν) καλά. Ακόμη και αν αυτοκτόνησαν. Ακόμη και αν έχασαν μια μεγάλη ευκαιρία. Ο Αταμάν το λέει και (όχι για να το πει, αλλά γιατί) το πιστεύει.

Βέβαια το έργο των «πρασίνων» γίνεται ακόμα πιο δύσκολο στη Βαλένθια καθώς θα στερηθούν τις υπηρεσίες του Σλούκα ο οποίος υπέστη τράβηγμα στον προσαγωγό. Και πολύ φοβάμαι έτσι όπως τον είδα και κούτσαινε μετά το τέλος, ότι δύσκολα θα δώσει το «παρών» στη δεύτερη διαβολοβδομάδα με Εφές και Μονακό. Μακάρι να κάνω λάθος. Μακάρι.

Έτρεχε μόνος του και τερμάτισε δεύτερος

Όσο για το ματς με την Μπασκόνια. Οι (κλισέ σε τέτοιες περιπτώσεις) λέξεις «αυτοκτονία» και «χαρακίρι» δεν πιστεύω ότι μπορούν να περιγράψουν το αυτογκόλ που έβαλαν οι «πράσινοι» στη Βιτόρια. Και θα εξηγήσω τι εννοώ. Αν ήρθε στο μυαλό το ματς με την Παρτίζαν και ότι ο Παναθηναϊκός το έχασε -τρόπον τινά- με παρόμοιο τρόπο, θεωρώ ότι στην Ισπανία η ήττα είναι ακόμα πιο οδυνηρή και «επίπονη» γιατί και ο αντίπαλος ήταν «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα.

Και δεν αναφέρομαι τόσο στην αστοχία όσο για τον τρόπο εκδήλωσης επιθέσεων της Μπασκόνια, τα λάθη που έκαναν οι παίκτες του Ιβάνοβιτς και τα οποία θύμιζαν πρωτάθλημα... Τύπου και σε γενικές γραμμές η αίσθηση που έβγαζε ότι «ακόμα και 10 μέρες να έπαιζαν δεν επρόκειτο να κερδίσουν τον Παναθηναϊκό. Όμως υπολογίζαμε χωρίς τον... Παναθηναϊκό που έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσει. Σαν να έτρεχε μόνος του και να τερμάτισε δεύτερος. Σαν να έχασε μόνος του αυτό το ματς. Δεν το πήρε η Μπασκόνια και δεν είναι προσβλητικό για τους Βάσκους. Απλά το έχασε ο Παναθηναϊκός. Το τύλιξε σε συσκευασία δώρου και το πρόσφερε για «καλή χρονιά» στους γηπεδούχους.

• Η... κατάρα στην Ισπανία δεν «έσπασε», έφτασε στις 18 σερί ήττες

Η ήττα έχει εξήγηση αν δούμε τη συνολική εικόνα του ματς:

• Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα από τα τεσσάρια του. Ήταν ένα κακό βράδυ για τον Μήτογλου στη δουλειά. Συμβαίνουν αυτά. Και δικαιολογούνται. Ειδικά από τη στιγμή που τράβηξε τόσο μεγάλο κουπί από το ξεκίνημα της σεζόν Δικαιούται να μην έχει μια καλή εμφάνιση σ' ένα ματς. Κακό ματς και από τον Χουάντσο. Ούτε εκείνος βοήθησε.

Ουσιαστικά από τη front line μόνο ο Κώστας Αντετοκούνμπο δικαιολόγησε την παρουσία του στο παρκέ. Κανείς άλλος. Εκτός τόπου και χρόνο ο Λεσόρ, ενώ ο Μπαλτσερόφσκι μπήκε στο πρώτο τρίλεπτο του αγώνα και με εξαίρεση ένα μπλοκ, αλλού πάταγε και αλλού βρισκόταν. Και αν και ο Αταμάν είπε ότι ο Παναθηναϊκός δεν κάνει κάποια άλλη μεταγραφική κίνηση, ίσως θα έπρεπε να σκεφτεί το ενδεχόμενο απόκτησης σέντερ. Για να έχει τόσο υψηλούς στόχους, χρειάζεται ένας ακόμα ψηλός.

Να κάνουμε και την αντιπαραβολή; Λοιπόν, η «πράσινη» γραμμή ψηλών είχε στο σύνολο 16 πόντους με 5/21 σουτ, 6/11 βολές και 15 ριμπάουντ, ενώ αντίστοιχα αυτή της Μπασκόνια 43 πόντους με 15/27 σουτ, 10/12 βολές και 22 ριμπάουντ. Τι να συζητήσουμε άλλο; Οι αριθμοί «μίλησαν» και είπαν την αλήθεια.

• Ο Παναθηναϊκός είχε δεχθεί 31 πόντους σε 26 λεπτά και δέχθηκε 44 πόντους σε 14 λεπτά. Δεν ξέρω αν έφταιξε το γεγονός ότι ίσως να πίστεψαν οι «πράσινοι» ότι το ματς είχε τελειώσει. Δεν το νομίζω και δεν το πιστεύω. Όπως έλεγε κάποτε και ο Αντώνης Φώτσης «έπαθαν κοκομπλόκο!» Δεν λειτουργούσε ΤΙΠΟΤΑ σωστά για την ελληνική ομάδα, ενώ αντίθετα τα έκαναν ΟΛΑ λάθος. Ειδικά στην άμυνα. Θεωρώ ότι ίσως ο Αταμάν θα έπρεπε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό στον Μονέκε ο οποίος από ένα σημείο και μετά είχε μπει στη «ζώνη του λυκόφωτος» και δεν... έβλεπε κανέναν μπροστά του. Και όταν ένας παίκτης όπως είναι ο Μονέκε βρει ρυθμό, άντε να σταματήσει μετά.

Ο σούπερ Ναν που χρειάζεται... εντατικά μαθήματα Euroleague

• Κέντρικ Ναν: Δεν χρειάζεται να πω εγώ ότι είναι φοβερός παίκτης. Είναι περιττό. Ο άνθρωπος το δείχνει σε κάθε ματς. Όμως υπάρχουν (και θα υπάρξουν και άλλες) στιγμές που δείχνει ότι χρειάζεται χρόνο ακόμα για να μάθει το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ναι μεν έχει προσαρμοστεί αρκετά τηρουμένων των αναλογιών, αλλά στις Late Game Situations, χρειάζεται να «διαβάζει» καλύτερα τα παιχνίδια.

Αστόχησε στην τελευταία πράσινη επίθεση δύο διαδοχικές φορές! Πρώτα στα 36'' σε προσπάθεια για τρίποντο με το σκορ στην ισοπαλία (73-73). Εκεί λες, ΟΚ έχει χρόνο ακόμα το ματς, ήθελε και μια ακόμα επίθεση για τον Παναθηναϊκό. Λογικό. Όμως το να κλέβει την μπάλα στα 31'' και να έχει γεμάτη επίθεση 24 δευτερόλεπτων αλλά να σουτάρει στα 10'' δίνοντας την ευκαιρία στην Μπασκόνια για μια κανονική επίθεση, ε, χρειάζεται... εκμάθηση. Ένας παίκτης ο ποίος γνωρίζει την Euroleague, ακόμα και με το ταλέντο του Ναν θα περίμενε να σουτάρει στο τέλος ώστε να μείωνε τις ελπίδες του αντιπάλου.

• Γκραντ: «Στο τέλος θα μπορούσαμε να τους βάλουμε περισσότερη πίεση»

Τώρα θα μου πείτε, τι θα γινόταν εάν ευστοχούσε; Και πάλι θα ήταν λάθος η επιλογή. Όμως ο Ναν έχει κερδίσει το clutch σουτ. Στο Μιλάνο το έβαλε αν και το ματς δεν ήταν στο ίδιο χρονικό σημείο και ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά στο σκορ. Στη Βιτόρια τα έχασε στο τέλος. Όμως ξέρετε κάτι; Πάλι θα τα πάρει αυτά τα σουτ. Και καλώς να τα πάρει. Μόνο που σε ανάλογη περίπτωση ενδεχομένως να μην βιαστεί...

• Πάμε και στην τελευταία επίθεση της Μπασκόνια. Αν θέλετε την άποψη μου, άλλες χίλιες φορές να συνέβαινε κάτι αντίστοιχο και τις χίλιες φορές ο ΜακΙντάιρ θα ήθελα να πάρει το σουτ. Γιατί αν το δούμε συγκριτικά με τον Μονέκε ο οποίος ήταν «καυτός» εκείνη τη στιγμή ή τον Χάουαρντ ο οποίος είναι ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας του, η επιλογή θα ήταν ο ΜακΙντάιρ. Ο παίκτης με τις λιγότερες πιθανότητες να ευστοχήσει. Όμως είδατε μερικές φορές; Τελικά ο Αμερικανός απέδειξε ότι το buzzer beater στο ΣΕΦ μόνο τυχαίο δεν ήταν. Οπότε ας τον προσέξουμε λίγο περισσότερο στις clutch στιγμές από εδώ και στο εξής.

Ο Παναθηναϊκός, ξαναλέω, δεν έχασε κάτι που έφυγε ηττημένος από τη Βιτόρια. Όμως ούτε κέρδισε. Γιατί μπορούσε να κερδίσει. Και αυτό είναι που αφήνει ένα μεγάλο «γαμώτο» και μια «πικρή» γεύση στην αναχώρηση της ομάδας από τη Βιτόρια...