Το μάθημα από την «χειρότερη» ήττα και την «κακή» νίκη!
- Παναθηναϊκός: Αν του προσδώσει σκληράδα και κυνικότητα, χαλάλι το «κάζο» της Βιτόρια
- Ολυμπιακός: Το ρεκόρ δείχνει ότι μπορεί πλεονέκτημα, το μπάσκετ που παίζει όχι ακόμη!
Τα καλά νέα του «ταμείου» της πρεμιέρας στον 2ο γύρο της regular season, είναι ότι οι δύο ελληνικές ομάδες είναι οι πλέον ευνοημένες της πρωτοφανούς επταπλής ισοβαθμίας στην 5η θέση της βαθμολογίας (με ρεκόρ 10-8) και αν τα playoffs άρχιζαν την ερχόμενη εβδομάδα, θα είχαν «σφραγίσει» τα εισιτήριά τους και θα ετοιμάζονταν για τις αναμετρήσεις, ο μεν Παναθηναϊκός με την Μακάμπι, ο δε Ολυμπιακός με την Μπαρτσελόνα.
Αμφότεροι με μειονέκτημα έδρας, με το jack pot να κάθεται στο «τριφύλλι», καθώς η «ομάδα του λαού» αγωνίζεται κεκλεισμένων των θυρών στο Βελιγράδι. Κοινώς καθόλου άσχημα, για μία ομάδα που προέρχεται από τρεις στείρες σεζόν και με τελευταία παρουσία στην post season πριν από σχεδόν 5 χρόνια και για έναν οργανισμό που κλυδωνίστηκε το καλοκαίρι, χάνοντας τους δυο πιο ακρογωνιαίους λίθους της σχεδόν άριστης τελευταίας διετίας και φέτος ταλανίστηκε από τραυματισμούς.
Τα πράγματα, βέβαια, θα μπορούσαν να είναι ακόμη καλύτερα. Αλλά επειδή κάλλιστα να ήταν και χειρότερα, ας κρατήσουμε την «αιώνια» συγκατοίκηση στην 5η θέση και ας δούμε πως το κακό «πράσινο» ξεκίνημα και το μέτριο «ερυθρόλευκο» στο 2024, μπορούν να δώσουν ώθηση στους εκπροσώπους μας για να φορτσάρουν ενόψει της τελικής ευθείας και ιδανικά – γιατί όχι; – να αναρριχηθούν ακόμη περισσότερο στην τελική κατάταξη.
Με φόντο το πλεονέκτημα έδρας, που σε μία διοργάνωση σαν την εφετινή, με τις τόσο μικρές αποστάσεις που χωρίζουν την 2η από την 11η θέση (μόλις 3 νίκες), δεν δείχνει καθόλου ακατόρθωτο.
Παναθηναϊκός: Αν του προσδώσει σκληράδα και κυνικότητα, χαλάλι το «κάζο» της Βιτόρια
Αν ο «εξάστερος» κέρδισε κάτι από τις εντός έδρας ήττες στην παράταση από την Μακάμπι και τον Ολυμπιακό και τις αυτοχειρίες σε Βελιγράδι και Κωνσταντινούπολη, αυτό ήταν η σταδιακή απόκτηση μεγαλύτερης συνέπειας στα μετόπισθεν και η εδραίωση μίας αμυντικής ταυτότητας.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο ήταν που του έδωσε τις νίκες στο Μιλάνο επί της Αρμάνι και στο ΟΑΚΑ επί του Ερυθρού Αστέρα, δηλαδή στους δύο διαδοχικούς αγώνες στους οποίους κατέγραψε τα δύο χαμηλότερα παθητικά του στην εφετινή διοργάνωση (μ.ο. 66,5π.).
Με ακόμη μεγαλύτερη αμυντική προσήλωση πορεύτηκε και στην χώρα των Βάσκων, όπου κράτησε την Μπασκόνια χωρίς καλάθι για σχεδόν 7 λεπτά στην 2η περίοδο (6’42” για την ακρίβεια) την περιόρισε στους 31 πόντους (!) των πρώτων 25 λεπτών και προς στιγμήν, φάνηκε να βάζει τα θεμέλια για ένα 5/5 που θα είχε πολλαπλή σημασία για τον οργανισμό!
Πρώτον, γιατί ο Παναθηναϊκός έχει να πετύχει τέτοιο νικηφόρο σερί από την σεζόν 2018-2019 (από τις 22 Φλεβάρη μέχρι τις 22 Μάρτη του 2019 έκανε 6 συνεχόμενες νίκες), οπότε και κατετάγη 6ος και αποκλείστηκε στα playoffs από την Ρεάλ Μαδρίτης.
Δεύτερον γιατί θα έβαζε τέλος σε μία αρνητική παράδοση στην Ιβηρική χερσόνησο αλλά και στην Βιτόρια, που κρατάει 18 και 6 αγώνες αντίστοιχα (από το 2019 με τις ισπανικές ομάδες και από το 2018 με την Μπασκόνια συγκεκριμένα)!
Και τρίτον, γιατί οι «πράσινοι» θα ισοβαθμούσαν με την Μακάμπι στην 4η θέση, θα αποκτούσαν μικρό πλεονέκτημα από τις έξι υπόλοιπες ομάδες που κυνηγούν τον στόχο της post season και θα πλησίαζαν περισσότερο το πλεονέκτημα έδρας.
Επειδή, λοιπόν, αν η ομάδα του Αταμάν μπει στην διαδικασία της υπερανάλυσης για το πως χάθηκε ένα ματς στο οποίο προηγήθηκε με +17 στα μέσα της 3ης περιόδου και με +9 στο 33’ και με +5 στο 38’, το πιθανότερο είναι να χτυπάει το κεφάλι της στον τοίχο και να μην έχει συνέλθει μέχρι το αυριανό (05/01, 21.30) τζάμπολ με την Βαλένθια (ένα ματς στο οποίο η συμμετοχή του Σλούκα κρίνεται από εξαιρετικά αμφίβολη έως απίθανη), καλό θα είναι να κατέβουν οι τόνοι και να μπει ένα “delete” σε όσα συνέβησαν στην διάρκεια των τελευταίων 15 λεπτών στην “Φερνάντο Μπουέσα Αρένα”.
Χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να επισημανθούν τα κακώς κείμενα και να μην γίνει αυτοκριτική απ΄ όλους. Και του Εργκίν Αταμάν συμπεριλαμβανομένου!
Γιατί μπορεί ο Τούρκος τεχνικός να δικαιώθηκε από τα περίεργα σχήματα που χρησιμοποίησε στο πρώτο μέρος, τα οποία ύψωσαν τείχος κι έκλεισαν τους χώρους και τις αποστάσεις, μπερδεύοντας την επίθεση των γηπεδούχων, ωστόσο αυτά στέρησαν ρυθμό στον Λεσόρ και τον Μήτογλου (δεν συζητάμε για Βιλντόζα και Ερνανγκόμεζ), που δεν ανταποκρίθηκαν ποτέ στις απαιτήσεις του αγώνα, ενώ όταν άρχισε η αντεπίθεση της Μπασκόνια, επέλεξε να «πάρει» τη νίκη μέσω της επίθεσης και τελικά «κάηκε» από την κατάχρηση που έκανε ο μέχρι το 38ο λεπτό, καλύτερός του παίκτης!
Ο Κέντρικ Ναν (25π., 6ρ., 3ασ. & 2κλ. με 11/25 σουτ) ήταν ο βασικός επιθετικός πόλος των φιλοξενουμένων, αλλά και εκείνος που είχε 0/4 σουτ και ένα λάθος σε πέντε κατοχές (όλες τραβηγμένες επιλογές) της ομάδας του στο τελευταίο ενάμιση λεπτό! Σε ένα χρονικό σημείο που το momentum είχε γυρίσει προς την πλευρά των παικτών του Ιβάνοβιτς και ο ίδιος δεν φάνηκε να έχει μάθει από το πάθημα του Βελιγραδίου!
Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός έδωσε δικαίωμα στον Μίλερ-ΜακΙντάιρ να γίνει δις «δήμιος» των ελληνικών ομάδων και «πέταξε στα σκουπίδια» (73-75) μία χρυσή ευκαιρία, την οποία μόνος του δημιούργησε και μετά το τέλος του αγώνα, δεν ακούστηκε ούτε ένα “mea culpa”, από τον “μετρ της αυτοπεποίθησης” δις πρωταθλητή Ευρώπης, ο οποίος αντ’ αυτού, έκανε χιουμοράκι με δήλωση περί Final 4 και τελικού!
Καμιά φορά, το χαμήλωμα των τόνων και η ανάληψης της ευθύνης (σε αντίθεση με τις αλαζονικές τοποθετήσεις και την δημόσια και ονομαστική κριτική σε παίκτες), έχουν πολύ πιο θετικό αντίκτυπο σε μία ομάδα που έχει φάει μία «σφαλιάρα» και καλείται να συνέλθει και να επιστρέψει στις νίκες, μέσα σε μόλις 48 ώρες.
Και πιθανότατα χωρίς τον πιο μπαρουτοκαπνισμένο παίκτη της, Κώστα Σλούκα, ο οποίος υπέστη τράβηγμα στον προσαγωγό.
Ολυμπιακός: Το ρεκόρ δείχνει ότι μπορεί πλεονέκτημα, το μπάσκετ που παίζει όχι ακόμη!
Στη ζωή και κατ΄ επέκταση στον αθλητισμό, το ποτήρι – ειδικότερα όταν δεν είναι γεμάτο ή άδειο – έχει πάντα δύο όψεις. Την μισογεμάτη και και την μισοάδεια.
Στην περίπτωση του Ολυμπιακού, δε, που προέρχεται από δύο εξαιρετικές σεζόν, με πλήρη κυριαρχία στην Ελλάδα και αριστείο στην Euroleague (δύο διαδοχικά Final 4 και δύο ήττες στο σουτ σε ημιτελικό και τελικό αντίστοιχα), αλλά κυρίως με εξαιρετικό μπάσκετ, η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία όλων όσοι ασχολούμαστε με τις αναλύσεις της εφετινής πορείας του (φίλαθλοι, οπαδοί και δημοσιογράφοι), πέφτουμε πολλές φορές στην παγίδα να επιλέγουμε την μισοάδεια πλευρά!
Θέλετε επειδή έχουμε συνηθίσει ψηλά τον «ερυθρόλευκο» πήχη και το αντίθετο μας «ιντριγκάρει»; Θέλετε επειδή ο οργανισμός (παίκτες, προπονητές και διοίκηση) εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος και έχει εξίσου υψηλές προσδοκίες και για την εφετινή σεζόν; Θέλετε επειδή κάποιοι περίμεναν διαφορετικού τύπου προσθήκες μετά τις αποχωρήσεις μεγατόνων του περασμένου καλοκαιριού;
Θέλετε επειδή οι πρωταθλητές αγκομαχούν επιθετικά, δυσκολεύονται να βρουν ρυθμό και δεν παίζουν το μπάσκετ που τα δύο προηγούμενα χρόνια καθήλωσε όλη την Ευρώπη; Θέλετε επειδή μοιραία το αποτέλεσμα και η εικόνα τους συγκρίνεται αναγκαστικά με τα αντίστοιχα πεπραγμένα του «αιώνιου αντιπάλου» (που έχει διπλάσιο budget), o οποίος μετά από τρία χρόνια ελεύθερης πτώσης, φέτος επανήλθε και δείχνει να παίρνει τα πάνω του;
Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι και εξαρτώνται από ποια οπτική γωνία προσεγγίζει ο εκάστοτε κριτής την υπόθεση. Ωστόσο, στα 28 χρόνια που ασχολούμαι με την αθλητική δημοσιογραφία και συγκεκριμένα το μπασκετικό ρεπορτάζ, έχω μάθει να σέβομαι και να λαμβάνω πολύ σοβαρά υπ' όψιν μου την γνώμη και τις τοποθετήσεις των προπονητών! Πολύ απλά γιατί κανείς δεν ξέρει καλύτερα την ομάδα του από εκείνους που την σχεδίασαν και την ζουν κάθε μέρα στην προπόνηση.
Κι επειδή ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει κατακτήσει με το σπαθί του τον σεβασμό και την αναγνώριση ολόκληρης της μπασκετικής Ευρώπης, όχι μόνο με όσα έχει πετύχει στον Ολυμπιακό αλλά και με προηγούμενες δουλειές του, νιώθω ότι πρέπει να δίνουμε λίγη περισσότερη βάση σε ατάκες όπως αυτή «έχουμε τεράστιες δυνατότητες σαν ομάδα, απλά πρέπει να μείνουμε ενωμένοι!»...
Έστω κι αν ακόμη, αυτές οι δυνατότητες δεν είναι τόσο ευδιάκριτες στο γυμνό μάτι και το καλύτερο μπάσκετ που θέλει να παίξει στην επίθεση ο Ολυμπιακός, ακόμη δεν έχει φανεί. Κι επειδή οι συγκρίσεις είναι πάντα αναπόφευκτες, όταν μπαίνουμε σε αυτή την διαδικασία, καλό θα είναι να προσμετρούμε και παράγοντες όπως οι τραυματισμοί και οι προσθήκες μεσούσης της περιόδου (με ότι αυτοί και αυτές συνεπάγονται), οι οποίοι δεν υπήρχαν πέρυσι!
Στην εφετινή συνθήκη των δευτεραθλητών Ευρώπης, λοιπόν, ίσως θα πρέπει τελικά να δίνουμε μεγαλύτερη βάση στο αποτέλεσμα (που για την ώρα και χωρίς ποιοτικό μπάσκετ και διάρκεια στην απόδοσή τους, τους βρίσκει στην πρώτη 6άδα της βαθμολογίας) και λιγότερο στο αν η ομάδα του είναι εφάμιλλη, καλύτερη ή χειρότερη με πέρυσι.
Κάθε χρονιά δεν γίνεται να έχει τα ίδια δεδομένα και η εφετινή είναι μία δύσκολη και ελαφρώς μεταβατική για τους Πειραιώτες, οι οποίοι παρ’ αυτά – έστω και με δυσκολία – καταφέρνουν να είναι ανταγωνιστικοί και να κοιτούν στα μάτια κάθε αντίπαλο.
Απέναντι στην Αρμάνι, πάντως, ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυνατά στο ματς κι «άνοιξε» νωρίς την διαφορά (10-2 στο 4’), κρατώντας τους φιλοξενούμενους για σχεδόν 4 λεπτά χωρίς πόντο! Αυτό που ακολούθησε, όμως, ήταν ένα «μπαράζ» φτηνών λαθών (6), που έδωσαν την ευκαιρία στους παίκτες του Μεσίνα να κλείσουν την 1η περίοδο προηγούμενοι (18-19)!
Κοινώς παίχτηκε το γνωστό «έργο» που θέλει την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να μην έχει διάρκεια στην επίθεση και μετά από ένα καλό διάστημα να κολλάει και να μην μπορεί να εξαργυρώσει την κυριαρχία της σε τομείς όπως για παράδειγμα τα ριμπάουντ.
Το +12 (21-9) στην μάχη των «σκπουπιδιών» του ημιχρόνου, για παράδειγμα, η καλή αμυντική απόδοση και η ολοκληρωτική επικράτηση στην μάχη της ρακέτας, «δεν επιτρέπεται» να συνδυάζεται με ένα τόσο ισχνό προβάδισμα όσο το +5, με το οποίο οι γηπεδούχοι πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα.
Πολλώ δε μάλλον, όταν οι Μιλανέζοι παρατάσσονται με τόσες πολλές και σημαντικές απουσίες (Σιλντς, Μίροτιτς, Μπαρόν και Λο)!
Στο 2ο μέρος, ο Ολυμπιακός ήταν αισθητά καλύτερος με τους Φαλ και Μιλουτίνοφ να δίνουν τεράστιο εκτόπισμα μέσα στο «ζωγραφιστό» και ειδικότερα η απόδοσή του στο 3ο δεκάλεπτο (8/11 σουτ και 6 ασίστ), έδωσε την εντύπωση ότι το ματς θα έχει τελειώσει πριν καν μπούμε στο τελευταίο πεντάλεπτο (70-57 στο 33’).
Όπως συμβαίνει αρκετές φορές στους εφετινούς αγώνες της ομάδας, όμως, στην 4η περίοδο ο Ολυμπιακός επέδειξε αυτοκτονικές τάσεις και αντί να «αυγατίσει» το προβάδισμά του, οι λανθασμένες αποφάσεις στην επίθεση, έπληξαν την αμυντική συγκέντρωση, με αποτέλεσμα να αποφευχθεί στο τσακ το μοιραίο!
Και προσέξτε πως; Με «σκοτωμένο» και υπό πίεση τρίποντο από την γωνία του Γουίλιαμς-Γκος (10π. & 5ρ. με 2/3 τριπ.), ο οποίος έπαιξε σε όλη την 4η περίοδο κι ενώ νωρίτερα, η ιταλική ομάδα είχε «τρέξει» ένα σερί 4-17 και είχε ισοφαρίσει σε 74-74, χάρη στο επιθετικό κρεσέντο του 23χρονου Τζιορντάνο Μπορτολάνι (11π. με 3/4 τριπ. σε 11’), ο οποίος έκανε ρεκόρ καριέρας στην διοργάνωση!
To ότι το ματς κρίθηκε (79-74) στις λεπτομέρειες του τελευταίου λεπτού, παρ’ ότι οι γηπεδούχοι μάζεψαν 21 περισσότερα ριμπάουντ (37-16), είχαν ισάριθμους πόντους από επιθετικά ριμπάουντ (14) και τους ψηλούς τους να κάνουν party μέσα στις δύο ρακέτες (Φαλ, Μιλουτίνοφ και Πετρούσεφ είχαν μαζί 27π. & 13ρ. με 9/12 σουτ, την ώρα που η τετράδα Χάινς, Μέλι, Βόιγκτμαν και Πόιθρες δεν ξεπέρασαν αθροιστικά τους 20 με 6 ριμπάουντ και 9/20 σουτ), δείχνει πόσο δυσκολεύεται ο Ολυμπιακός (Πίτερς 16π., 6ρ. & 3ας. με 4/4 τριπ.) να «κλείσει» τα παιχνίδια, τα οποία νωρίτερα έχει φέρει στα μέτρα του.
Το αποψινό (21.15) ματς με την Μονακό που ακολουθεί, έχει υψηλότερο βαθμό δυσκολίας αλλά σίγουρα θα είναι και μία εντελώς διαφορετική υπόθεση και πρόκληση. Για την ώρα ας κρατήσουμε ότι οι «ερυθρόλευκοι» της μόλις μίας νίκης λιγότερης από πέρυσι (μετά από 18 αγώνες), πατάνε γερά στην 5η θέση της βαθμολογίας κι ακόμη δεν έχουν παίξει το μπάσκετ που θέλουν και μπορούν (;)...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
