Παναθηναϊκός: Προσοχή, δαγκώνουν!
Κάποια στιγμή, στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα αν δεν κάνω μεγάλο λάθος, είχα αναφέρει στο live του Gazzetta ότι ο Τζέριαν Γκραντ έκανε το χειρότερο επιθετικά παιχνίδι του στον Παναθηναϊκό.
Όχι μόνο «εκτελεστικά» επειδή δεν έπαιρνε προσπάθειες βγάζοντας παράλληλα μια διστακτικότητα, όσο και «δημιουργικά», καθώς είχε παρασυρθεί και εκείνος από τη γενική μετριότητα των «πρασίνων» σ' εκείνο το διάστημα.
Grande Grant
Παρέλειψα εκείνη τη στιγμή να αναφέρω ότι στα αμυντικά του καθήκοντα είχε πάρει για μια ακόμα φορά... άριστα! Ήταν παντού. «Όργωσε» το γήπεδο (σ.σ. στην προκειμένη το παρκέ). Θύμισε τον... Κώτσιρα από το πρόσφατο ποδοσφαιρικό ντέρμπι Κυπέλλου στο Καραϊσκάκης. Έκανε τα πάντα. Δεν λέω. Τρομερός ο Λεσόρ, ηγετικός ο Σλούκας, σκόρερ ολκής ο Ναν, «λεφτά στην τράπεζα» ο φετινός Γκριγκόνις, πραγματική «δύναμη» ο Μήτογλου, αλλά ο Τζέριαν Γκραντ είναι «όλα τα λεφτά» του Παναθηναϊκού.
Η επίδρασή του στον αμυντικό (κυρίως) τρόπο λειτουργίας του Παναθηναϊκού είναι μνημειώδης! «Κυνηγούσε» τον προσωπικό του αντίπαλο παντού, διάβαζε τις αντίπαλες επιθέσεις (σ.σ. χαρακτηριστική φάση στο πρώτο ημίχρονο όταν παίζει overplay τον Νάναλι ο οποίος κάνει τα πάντα για να «γλιτώσει» από την παρουσία του και στο τέλος παρασύρει τον Σμιθ να πασάρει στα χέρια του), «έβγαλε» πολλά hustle plays στην τελευταία περίοδο και ήταν ο αφανής (αλλά και τόσο ουσιαστικός) ήρωας του Παναθηναϊκού.
Hatts off, respect και τα... σχετικά για τον Αμερικανό γκαρντ. Δεν νοιάζεται να σκοράρει. Δεν νοιάζεται για τα στατιστικά του. Νοιάζεται μόνο για το σύνολο. Τουλάχιστον αυτό δείχνει με την παρουσία του στο παρκέ. 5 ασίστ, 4 κλεψίματα. Ε, τι άλλο να κάνει; Να ρίξει και ένα γυάλισμα στο παρκέ του ΟΑΚΑ; Ικανό τον έχω...
Κερδίζει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους
Και το σημαντικότερο ποιο είναι με τον Γκραντ; Ότι συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του σε άμυνα που «τσακίζει» κόκαλα. Έπρεπε να πάρει ο Παναθηναϊκός το ματς με την Παρτίζαν από την άμυνα και το πήρε από την άμυνα. Άλλωστε το έχω γράψει πολλές φορές. Οι «πράσινοι» έχουν φέτος το χάρισμα να μεταμορφώνονται από παιχνίδι σε παιχνίδι, να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του κάθε αγώνα ξεχωριστά, να προσαρμόζουν τα πλάνα τους πάνω στον αντίπαλο «διαβάζοντας» εξαιρετικά το πώς θα τον αντιμετωπίσουν και φυσικά να είναι αποτελεσματικοί.
Με διαφορετικό τρόπο νίκησαν τη Μονακό, με διαφορετικό την Εφές, με διαφορετικό την Βαλένθια, με διαφορετικό την Αρμάνι κ.ο.κ. Και αυτό κάτι δείχνει για τον φετινό Παναθηναϊκό. Αύριο-μεθαύριο μπορεί να χρειαστούν 95 πόντοι και όχι η άμυνα. Ε, θεωρώ ότι θα τους πετύχουν. Ασχέτως του τελικού αποτελέσματος. Και πλέον μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η δουλειά που έχουν κάνει ο Αταμάν και οι παίκτες, έχει αρχίσει να παρουσιάζεται μέσα στις τέσσερις γραμμές. Και αυτό θεωρώ ότι δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς.
Πάντως για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, δεν περίμενα ότι ο Παναθηναϊκός θα ήταν ΤΟΣΟ αποτελεσματικός στην άμυνα. Έχει φτάσει στο σημείο να... δαγκώνει καρωτίδες όταν και εφόσον χρειαστεί. Έχουν αρχίσει οι παίκτες να βάζουν τα κορμιά τους στην φωτιά. Να δυσκολεύουν κάθε κατοχή. Όταν βλέπουν ότι αντιμετωπίζουν προβλήματα στην δική τους επίθεση, κάπως πρέπει να ανταποκρίνονται. Γιατί πριν από το τέλος του 3ου δεκαλέπτου, η Παρτίζαν «τρυπούσε» συνέχεια την «πράσινη» άμυνα με δημιουργία από έξω προς τα μέσα.
Και η πλάκα ποια είναι; Λέμε ότι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε καλό επιθετικό παιχνίδι αλλά πέτυχε 84 πόντους! Και έχοντας μόλις 5/17 τρίποντα και 18 λάθη, Μιλάμε για οξύμωρα πράγματα. Αν και το 71% στα δίποντα ήταν τρομερό ποσοστό! Σε γενικές γραμμές δεν έπαιξε καλά. Και αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία η νίκη. Να κερδίζει ομάδες με τους ίδιους στόχους, ακόμα και στις μέτριες (συνολικά) βραδιές του. Θα έλεγα «κακές βραδιές» αλλά το εξαιρετικό τελευταίο δεκάλεπτο έφερε κάπως την ισορροπία.
Η «σταθερά» του Ναν και η... σπίθα του Λεσόρ
Ματίας Λεσόρ. Για 29 λεπτά, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Θύμισε λίγο τον Λεσόρ των πρώτων αγώνων. Λάθη, κακές επιλογές στην επίθεση και κακή άμυνα απέναντι στον Καμπόκλο. Όμως είναι ευλογία για μια ομάδα να βλέπει έναν παίκτη ο οποίος απλά υπήρχε στο παρκέ, να «ξυπνάει» από τον λήθαργο και να γίνεται x-factor του ματς. Έβαλε το «beast mode» στο «on» και μετά, ουαί και αλίμονο σε όποιον βρέθηκε στον δρόμο του.
Το buzzer beater κάρφωμα που έκανε με τη λήξη του 3ου δεκαλέπτου ήταν η «σπίθα» που ήθελε ο Παναθηναϊκός για να επιβάλλει τον ρυθμό του και να «καθαρίσει» το ματς. Και όσοι είναι στο ΟΑΚΑ, κάθε φορά που καρφώνει ο Γάλλος, στη συνέχεια επικρατεί πραγματικό πανδαιμόνιο, το οποίο «κόβει» τα πόδια των αντιπάλων και δίνει φτερά στα αντίστοιχα των «πρασίνων». Κατι που αποδείχθηκε περίτρανα στην τελευταία περίοδο.
Ο Κέντρικ Ναν «έγραψε» ένα ακόμα ματς με 20+ πόντους και όταν τελειώνει το παιχνίδι, καταλαβαίνεις πόσο «σβηστά» τους πέτυχε. Ο Παναθηναϊκός έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι με τον Ναν. Όχι επειδή δεν ήξερε τι παίκτη έπαιρνε. Ήξερε και παραήξερε. Αυτό που δεν ήξερε και το οποίο ήταν απορία όλου του κόσμου, αφορούσε την προσαρμογή του. Απειροελάχιστοι είναι εκείνοι οι οποίοι ήρθαν από το ΝΒΑ και προσαρμόστηκαν άμεσα.
Έ, ένας από αυτούς είναι και ο Ναν. Λες και έπαιζε χρόνια στην Euroleague. Και αυτό αποτελεί έναν τεράστιο σύμμαχο των «πρασίνων» καθώς είδε στον Αμερικανό γκαρντ τον παίκτη ο οποίος θα «ξελασπώνει» την ομάδα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Δεν ξέρω αν μείνει τελικά στον Παναθηναϊκό και τη νέα αγωνιστική χρονιά,αλλά μόνο και μόνο που έχει αρχίσει να το σκέφτεται, όπως δήλωσε και ο ίδιος στη Nova μετά το ματς, αυτό από μόνο του αποτελεί (μια ακόμα) «μικρή» νίκη του «τριφυλλιού». Αν καταφέρει ο Παναθηναϊκός και τον κρατήσει και τη νέα σεζόν θα μιλάμε για τεράστιο «cheat» του χρόνου.
Είδαμε και πάλι τον Αταμάν να έχει μικρύνει πολύ το rotation με τέσσερις παίκτες να έχουν 30+ λεπτά συμμετοχής (Λεσόρ, Ναν, Μήτογλου, Γκραντ). Ο Παπαπέτρου δεν αγωνίστηκε καθόλου (σ.σ. φρονώ ότι ο Αταμάν τον θεωρεί ακόμα ανέτοιμο για ματς Euroleague) και ουσιαστικά έξι παίκτες (+ οι Σλούκας και Γκριγκόνις) είχαν σημαντικό ρολο στο ματς. Αν υπάρχει κούραση ή θα βγει στη συνέχεια, είναι κάτι το οποίο θα το δούμε στο μέλλον.
Οι ισοβαθμίες και ο «must» στόχος
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Οκτώ νίκες στα εννέα τελευταία ματς στην Euroleague. Μιλάμε για την πιο φορμαρισμένη -ίσως- ομάδα της λίγκας. Για την ομάδα με το καλύτερο -έστω- momentum. Για την ομάδα που «χτίζει» το ένα νικηφόρο σερί μετά το άλλο. Για την ομάδα που έχει πάρει όλες τις ισοβαθμίες με τις ομάδες που έχουν τους ίδιους στόχους. Εξαίρεση ο Ολυμπιακός τον οποίο και θα αντιμετωπίσει στο ΣΕΦ στις 14 Μαρτίου, όπως και η Μακάμπι η οποία θα τον φιλοξενήσει την ερχόμενη εβδομάδα στο Βελιγράδι. Α! Και η Φενέρ η οποία έχει να έρθει στο ΟΑΚΑ στις 9 Φεβρουαρίου, στο τελευταίο ματς πριν από τη διακοπή των δύο εβδομάδων.
Για του λόγου το αληθές. Ο Παναθηναϊκός έχει ισοβαθμία με Παρτίζαν (1-1 οι νίκες αλλά καλύτερη διαφορά πόντων), Μονακό (2-0 οι νίκες), Μπασκόνια (1-1 οι νίκες αλλά καλύτερη διαφορά πόντων) και Βαλένθια (2-0 οι νίκες). Κακά τα ψέμματα. Ο Παναθηναϊκός έχει βρεθεί πολύ κοντά στα απευθείας play-offs μετά το 14-8 ύστερα από 22 ματς και απλά θα προσπαθήσει να πάρει το πλεονέκτημα της έδρας. Εδώ που έφτασε δεν μπορεί να έχει κάτι διαφορετικό ως στόχευση. Μέχρι τη διακοπή έχει να παίξει με Μακάμπι (εκτός), Αρμάνι (εντός), Ζάλγκιρις (εκτός) και Φενέρμπαχτσε (εντός). Μπορεί να κάνει το 4/4. Και αν το κάνει μετά θα μιλάμε από τελείως διαφορετική βάση όσον αφορά την στόχευση της ομάδας...
Και τώρα ο Ολυμπιακός. Ματς ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικών και ιδιαίτερων συνθηκών. Ο Παναθηναϊκός ναι μεν θα μπει στο ματς ως το φαβορί λόγω της φόρμας του, αλλά όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές στο παρελθόν, σ' ένα ντέρμπι «αιωνίων» τα πάντα είναι ανοικτά. Ενδεχόμενο νέας νίκης αυτομάτως στέλνει στα ουράνια την ψυχολογία των «πρασίνων» και παράλληλα βάζει προβληματισμό στον μεγάλο του αντίπαλο... Υπομονή έως τη Δευτέρα (22/1, 20:15)
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
