Ολυμπιακός: Δεν έχασε τίποτε, κέρδισε πολλά!

Είσαι ο Ολυμπιακός της καθολικής κυριαρχίας στις εγχώριες ευρωπαϊκές διοργανώσεις στην τελευταία διετία και παρ' ότι απέχεις 6-7 λεπτά από μία διαφαινόμενη βαριά ήττα από τον «πρώην πελάτη» (18-1 την τελευταία διετία), βρίσκεις την δύναμη όχι απλά να γυρίσεις το ματς και να πέσεις ηρωικά, αλλά να το χάσεις μέσα από τα χέρια σου (εξαιτίας ενός χαμένου lay up προπόνησης), φέρνοντας τον «αιώνιο αντίπαλο» στο όριο του εγκεφαλικού!

Τρία βράδια αργότερα και με δύο έξτρα απουσίες στην γνωστή του Φαλ (οι οποίες στην διάρκεια του ματς έγιναν τέσσερις), πας στην Μαδρίτη για να παίξεις με την διαστημική Ρεάλ κι εκεί που η «κατηφόρα» δείχνει μη αναστρέψιμη (οι γηπεδούχοι προηγήθηκαν με 24 πόντους διαφορά στο 23'37”), δεν βρίσκεις απλά την δύναμη να επιστρέψεις στο παιχνίδι, αλλά φτάνεις στο σημείο να πλησιάσεις στην μία κατοχή και έστω και για λίγο, να στριμώξεις την πρωταθλήτρια Ευρώπης (επιμέρους σκορ 55-38 στο 2ο μέρος)!

Είσαι ο αρχηγός της ομάδας, ο Κώστας Παπανικολάου. Διανύεις την 14η σεζόν σου στην ομάδα, έχοντας ανεκτίμητη προσφορά στις σπουδαίες επιτυχίες του συλλόγου από το 2009 και μετά (4 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα και 2 Super Cup στην Ελλάδα, 2 ευρωπαϊκά τρόπαια και, 3 τελικούς της Euroleague και 9 Final 4) και μετά την μέτρια αγωνιστική παρουσία σου στην τρέχουσα σεζόν (λόγω της επιβάρυνσης του καλοκαιριού), έχεις ακούσει και έχεις διαβάσει ένα κάρο αρνητικά σχόλια για την απόδοσή σου στο ντέρμπι.

Και παρ' ότι ο προπονητής σου δεν σε ξεκινάει για πρώτη φορά φέτος στην πεντάδα, βγάζεις τέτοιο αθλητικό εγωισμό και τέτοια μπασκετική περηφάνια, που λίγο έλλειψε να νικήσεις μόνο σου την «βασίλισσα» μέσα στο σπίτι της (ευρωπαϊκό ρεκόρ καριέρας με 25π. & 6/8 τριπ.).

Είσαι ο Λουκ Σικμα και παρ' ότι έχεις τεθεί σχεδόν εκτός rotation και για πολλούς (όχι αδικαιολόγητα) θεωρείσαι η χειρότερη εφετινή μετεγγραφή του Γιώργου Μπαρτζώκα, αρπάζεις από τα μαλλιά την ευκαιρία που σου δίνεται λόγω της απουσίας των δύο σέντερ της ομάδας και κάνεις την καλύτερη εμφάνισή σου στο “5”, τελειώνοντας το ματς με double double (10π. & 10ρ. σε 24').

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσετε ότι οι δευτεραθλητές Ευρώπης των 3+1 απουσιών (Φαλ, Μιλουτίνοφ, Γουίλιαμς-Γκος και στην διάρκεια του ματς ο Λαρεντζάκης), έζησαν ένα πραγματικό εφιάλτη στο πρώτο μέρος (0 ασίστ και 2 ριμπάουντ στην 1η περίοδο) και βρέθηκαν να χάνουν με 60-36 στο 24ο λεπτό, τότε το εις βάρος τους τελικό 90-85, που διατήρησε το εντός έδρας αήττητο της πρωτοπόρου Ρεάλ, μόνο με θετικό πρόσημο μπορεί να συνοδευτεί.

Η αλήθεια είναι ότι τηρουμένων των αναλογιών και όσων περιγράψαμε, τα μικρά αλλά διόλου ευκαταφρόνητα κέρδη των δύο διαδοχικών ηττών του τελευταίου τριημέρου, αποτελούν ίδιον της κουλτούρας που έχει «χτίσει» με κόπο ο οργανισμός του Πειραιά και σε μεγάλο βαθμό, υπογραμμίζουν τους λόγους της καθολικής αναγνώρισης της οποίας τυγχάνει στο ευρωπαϊκό.

Και φυσικά, ως αρχηγός αυτής της ομάδας, δεν θα μπορούσε να έχει επιλεγεί κάποιος άλλος χαρακτήρας απ' αυτόν που ενσαρκώνει ο Κώστας Παπανικολάου. Με την αποψινή του εμφάνιση, παίζοντας αρχικά στο “4” και εν συνεχεία στο “3”, ο 33χρονος Τρικαλινός διεθνής forward έδειξε και στους ξένους παίκτες που ήρθαν φέτος και ενδεχομένως να μην τον ήξεραν καλά (Μήτρου-Λονγκ, Πετρούσεφ, Μπραζντέικις και Σίκμα), πως επιτυγχάνεται η ολική επανενεργοποίηση μετά από τόνους μελάνης, γεμάτους καλόπιστη και κακόπιστη κριτική.

Όλα τα παραπάνω, μαζί με το συνεχές «ανακάτεμα της τράπουλας» με μία σειρά από ανορθόδοξα σχήματα του Γιώργου Μπαρτζώκα, που μπέρδεψαν και βραχυκύκλωσαν την Ρεάλ, αποτελούν τις μικρές αλλά σημαντικές «νίκες» με τις οποίες θα επιστρέψει στην Αθήνα η αποστολή των πρωταθλητών.

Το ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν είναι η ίδια ομάδα με πέρυσι κι έχουν σαφώς χαμηλότερο ποιοτικό ταβάνι, το έχουμε επισημάνει ουκ ολίγες φορές, απ' αυτό εδώ το βήμα. Εμφανίσεις σαν και την αποψινή, όμως, σίγουρα αφήνουν υποσχέσεις για το πόσο η μαχητικότητα αυτού του συνόλου παικτών (αλλά και η διάθεση να διαψεύσει όσους δεν το πιστεύουν), μπορεί να καμουφλάρει τις όποιες ανορθογραφίες του σχεδιασμού και να καλύψει τα μεγάλα κενά που άνοιξαν οι τραυματισμοί.

Κατά τα άλλα και στα αμιγώς αγωνιστικά, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να κριθεί με ασφάλεια μετά από ένα ματς απέναντι σε έναν αντίπαλο που – παρά τις εξίσου σημαντικές απουσίες του (Ταβάρες, Γιαμπουσέλε και Γιουλ) – εξακολουθεί να έχει δύο απίστευτα ποιοτικές πεντάδες, να παίζει σε απλησίαστους ρυθμούς για τις περισσότερες ομάδες της διοργάνωσης και στην καλή του βραδιά, μπορεί να «διαλύσει» τον οποιοδήποτε αντίπαλο.

Αν υπάρχουν δύο παίκτες – απ' όσους πάτησαν παρκέ απόψε – που ήταν κατώτεροι των προσδοκιών αυτοί ήταν ο Μπραζντέικις (εξακολουθεί να πετάει στα σκουπίδια, την μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που του δίνονται) και ο Κάνααν, που μετά τις εφετινές καλές εφετινές του εμφανίσεις, ίσως να θεώρησε ότι η επίδρασή του στο παιχνίδι βρίσκεται μόνο στο επιθετικό κομμάτι.

Από 'κει και πέρα, ο Πετρούσεφ (4π., 2ρ. & 2ασ. με 2/7 σουτ σε 15') δεν πήρε πολύ χρόνο για να βρει ρυθμό (σε αυτό συνέβαλε και η καλή απόδοση του Σίκμα), ο ΜακΚίσικ των καλών (9π. & 3ρ. με 3/5 σουτ σε 23') και κακών στιγμών (η τάπα από τον Πουαριέ στο -4) σε γενικές γραμμές έβγαλε σφυγμό, ενώ ο Μήτρου-Λονγκ των 6 πόντων και των 7 ασίστ άφησε καλές εντυπώσεις. Ειδικότερα να αναλογιστούμε ότι έπαιξε μόλις για 2η φορά φέτος στην Euroleague.

Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι το σερί της 4ης περιόδου, επήλθε με μία πεντάδα χωρίς τον κλασσικό σουτέρ και σκόρερ (Γουόκαπ, Μήτρου-Λονγκ, ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, και Σίκμα), η οποία δεν θυμάμαι να ξαναβρεθεί στο παρκέ φέτος.

Υγ.: Η βελτίωση των Χεζόνια (16π. & 5ρ. με 23/ τριπ.) και Μούσα (20π., 5ρ. & 3ασ. με 4/7 τριπ.)στην τελευταία διετία, σε συνδυασμό με την αχτύπητη frontline της Ρεάλ και την προσθήκη του Καμπάτσο (12π., 6ρ. & 9ασ.) αποτελούν τους λόγους για τους οποίους η εφετινή «βασίλισσα» βρίσκεται δύο επίπεδα πάνω από οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Euroleague.