Παναθηναϊκός: Δεν τον παίρνει να κάνει ένα βήμα εμπρός και ένα πίσω...
- Ψάχνοντας το... 6/9
- Το χειρότερο φετινό του παιχνίδι
- Με εκτός κλίματος Γκραντ, Μήτογλου πώς να κέρδιζε;
- Η «βουτυρένια» άμυνα και το «διάβασμα» του Τρινκιέρι
Αυτό που είπε ο Εργκίν Αταμάν στα αποδυτήρια της «Zalgirio Arena» μετά το τέλος του αγώνα στο Κάουνας, αποτυπώνει στο 100% την εικόνα του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι. Χωρίς ένταση, χωρίς σκληράδα, χωρίς να δίνει η ομάδα την αίσθηση του φαβορί και στα εκτός έδρας παιχνίδια, πώς θα μπορέσει να παραμείνει διεκδικήτρια του Final Four; Ρητορικό το ερώτημα...
Ναι μεν στο ΟΑΚΑ το ένα πάρτι διαδέχεται το άλλο, ναι μεν ο Παναθηναϊκός παίρνει μεγάλη ώθηση από την έδρα του έχοντας 10-3 ρεκόρ αλλά από τη στιγμή που η Euroleague βρίσκεται στην τελική της ευθεία και έχουν αρχίσει να βγαίνουν σιγά σιγά τα... κομπιουτεράκια, #everygamematters (σύμφωνα με το μότο και το hashtag της διοργανώτριας αρχής) περισσότερο από εδώ και στο εξής.
Ψάχνοντας το... 6/9
Πλέον τα κουκιά αρχίζουν να είναι μετρημένα. Ο Παναθηναϊκός έχει αλλά εννέα ματς έως το τέλος της regular season όπου θα κληθεί να βρει έξι νίκες για να κάνει... black jack στο αβαντάζ της έδρας. Όπως το έχω αναφέρει και στα τελευταία μου κείμενα, πολύ δύσκολα οι 21 νίκες δεν θα δώσουν το πλεονέκτημα στα play-offs.
Όμως με εμφανίσεις όπως αυτή στο Κάουνας, δεν μπορεί να είναι αυτή η στόχευση των πρασίνων. Απλά δεν μπορεί. Στην καλύτερη των περιπτώσεων να εκμεταλλευτούν το ΟΑΚΑ στο έπακρο με το 4/4 απέναντι σε Φενέρμπαχτσε, Βιλερμπάν, Μπαρτσελόνα, Άλμπα και να μπουν στα απευθείας play-offs έχοντας με το μέρος τους και πολλές ισοβαθμίες.
Για τον μαγικό αριθμό «21» θα χρειαστούν και δύο νίκες στα εκτός έδρας παιχνίδια, με τον Παναθηναϊκό να έχει να παίξει σε Ρεάλ, Ερυθρό Αστέρα, Ολυμπιακό, Βίρτους Μπολόνια και Μπάγερν Μονάχου. Όσο παει και δυσκολεύει το πράγμα. Σε καμία περίπτωση δεν απομακρύνεται αλλά σίγουρα δυσκολεύει εάν και εφόσον δεν βγάλει καλό πρόσωπο ΚΑΙ στα εκτός έδρας παιχνίδια.
Αν μη τι άλλο ο Παναθηναϊκός έχασε μία μεγάλη ευκαιρία στο Κάουνας προκειμένου να παραμείνει στην 3η θέση, να έχει μια νίκη ακόμα στο σακούλι του και τώρα να ένιωθε πολύ πιο άνετα. Όμως, όπως έχουμε πει πολλές φορές, με τα «αν» και τα «εφόσον» δεν μπορεί να γραφτεί καμιά ιστορία. Και κακά τα ψέματα, αλλά ο Παναθηναϊκός έκανε ένα βήμα προς τα πίσω μετά την επιβλητική του νίκη απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο.
Εύκολα μπορεί να πει κάποιος ότι το επόμενο παιχνίδι με τη Φενέρμπαχτσε στο κατάμεστο (έχοντας ανακοινωθεί και sold out) ΟΑΚΑ είναι κάτι παραπάνω από must win για την ελληνική ομάδα. Στην αντίθετη περίπτωση το «τρέχατε ποδαράκια μου» θα είναι πολύ λίγο για να περιγράψει την «επόμενη ημέρα» του Παναθηναϊκού όσον αφορά το τελικό του πλασάρισμα στην κατάταξη. Γιατί μην ξεχνάμε ότι από τη Φενέρ έχει γνωρίσει την ήττα στην Τουρκία όπου σε πιθανότητα 0-2 θα μειονεκτεί σε όλες τις ισοβαθμίες.
Το χειρότερο φετινό του παιχνίδι
Όμως πρέπει να μείνει στο παρόν και να διορθώσει τα κακώς κείμενα που έχει παρουσιάσει στα δύο τελευταία εκτός έδρας ματς. Θεωρώ ότι στο Κάουνας ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε το χειρότερο παιχνίδι του φέτος. Χειρότερο και από αυτό στο Βελιγράδι κόντρα στη Μακάμπι. Τα κενά διαστήματα που παρουσίασε στο ματς τα πλήρωσε και μάλιστα τα πλήρωσε και με το παραπάνω. Και αυτό διότι έδινε με χαρακτηριστική άνεση εύκολους πόντους στην Ζάλγκιρις. Και ξέρετε. Επειδή ήμουν στην «Zalgirio Arena» και έζησα την ατμόσφαιρα σε αυτό το γήπεδο, όταν οι Λιθουανοί παίρνουν ρυθμό και μομεντουμ η κατηφόρα είναι χειρότερη και από αυτή στη... Βιτόρια.
Στο δεύτερο μισό του β' δεκαλέπτου, ο Παναθηναϊκός έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του. Υπέστη καθίζηση έχοντας «φάει ξύλο» από την Ζάλγκιρις, δεν βρήκε απαντήσεις και δέχθηκε επιμέρους σκορ 17-5. Το γήπεδο στο πόδι, ο θόρυβος εκκωφαντικός και πάπαλα. Αυτό ήταν. Η αίσθηση του αγώνα δεν έδινε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι. Γιατί, πολύ απλά, ήταν πολύ κακός ο Παναθηναϊκός. Η Ζάλγκιρις δεν έχει το βάθος και την ποιότητα της ελληνικής ομάδας αλλά αυτό που ξέρει να κάνει, το έκανε πολύ καλά.
Σε αυτό το ματς, επίσης, βγήκαν στην επιφάνεια και τα... απόνερα από το κλειστό rotation. Απλούστατα κάποιοι κομβικοί παίκτες δεν βρέθηκαν στη βραδιά τους και όσοι κλήθηκαν να μπουν δεν ήταν στο 100% έτοιμοι για ένα τέτοιο παιχνίδι για και μια τέτοια ατμόσφαιρα.
Με εκτός κλίματος Γκραντ, Μήτογλου πώς να κέρδιζε;
Αναφέρομαι κυρίως στον Τζέριαν Γκραντ και στον Ντίνο Μήτογλου. Το πρώτο κακό ματς του Αμερικανού. Δεν είναι και ρομπότ ο άνθρωπος. Και ήταν λογικό να συμβεί κάποια στιγμή. Απλά ο Γκραντ αλλά και συνολικά ο Παναθηναϊκός ατύχησαν να απουσιάζει ο Κώστας Σλούκας. Όχι καλός αμυντικός, αλλά ο παίκτης ο οποίος θα μπορούσε να συμμαζέψει, να σουλουπώσει και να ηρεμήσει το παιχνίδι όταν η διαφορά έφτασε στο +6. Όμως ύστερα και από την απουσία του αρχηγού των «πρασίνων» δεν γινόταν να καμουφλαριστεί το κακό του παιχνίδι του Γκραντ.
Και το λέω αυτό επειδή ο Λούκα Βιλντόζα ναι μεν ήταν φιλότιμος όταν πέρασε στο παρκέ (σ.σ. χωρίς όμως να αποτελεί και σημείο αναφοράς) αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ άστοχος σπαταλώντας έξι επιθέσεις έχοντας 0/6 εντός παιδιάς (0/2 δίποντα, 0/4 τρίποντα). Και με αρκετές παρακινδυνευμένες πάσες.
Ούτε επιθετικά ήταν καλός ο Γκραντ, ούτε δημιουργικά ξεχώρισε ιδιαίτερα αλλά πολύ περισσότερο δεν ήταν καλός στα αμυντικά του καθήκοντα. Και ενδεχομένως για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν. Ο φοβερός και τρομερός Κιναν Έβανς δεν έγινε... Λαρκιν, Τζέιμς, Τεόντοσιτς, Σιλντς, Τζόουνς για να τον φάει η... μαρμάγκα από την άμυνα του Γκραντ και πήρε το προνόμιο να κάνει φοβερό ματς απέναντί του. Σκόραρε 24 πόντους έχοντας 9/11 σουτ ενώ ο παίκτης του Παναθηναϊκού αντίστοιχα μέτρησε μόλις 2/7 σουτ, εκ των οποίων 1/5 (ελεύθερα) τρίποντα. Αν μη τι άλλο είναι «παράσημο» για τον Έβανς αυτό το ματς, ακόμη και αν χρειάστηκε να ευστοχήσει σε «σκοτωμένα» τρίποντα. Όμως όταν έχεις την ψυχολογία, όχι μόνο το βλέπεις... βαρέλι, αλλά ωκεανό ολόκληρο!
Και επίσης αποδείχτηκε κάτι ακόμα. Όταν ο Μήτογλου δεν είναι στην μέρα του, ο Παναθηναϊκός αποκτά τεράστιο πρόβλημα. Τόσο προσπαθώντας να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες από το «τέσσερα» και προσπαθώντας να πάρει πόντους από το χαμηλό post, όπως φυσικά στα ριμπάουντ. Οι «πράσινοι» ατύχησαν να έχουν δύο βασικά «εργαλεία» τους και από τους ακρογωνιαίους λίθους για την φετινή πορεία της ομάδας σε κακό βράδυ. Εκτός του Γκραντ, θεωρώ ότι και ο Μήτογλου έκανε το χειρότερο παιχνίδι του φέτος. Τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά (3π., 1/4 σουτ).
Η «βουτυρένια» άμυνα και το «διάβασμα» του Τρινκιέρι
Κάνοντας και τη σύγκριση με το προηγούμενο ματς, ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα απ' όσα είχε παρουσιάσει στην αναμέτρηση με την Αρμάνι Μιλάνο. Αυτή η σκληράδα, αυτή η ένταση, αυτή η πίεση στην μπάλα, αυτά τα hustle plays, είχαν μείνει στο ΟΑΚΑ και δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο Κάουνας. Μπορεί να ακουστεί λίγο υπερβολικό (αν και στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι υπερβολικό) αλλά η άμυνα των πρασίνων ήταν πιο soft και από το βούτυρο.
Μετά το τέλος υπήρξαν κάποιοι... ψίθυροι αναφορικά με το γεγονός ότι οι διαιτητές άφησαν το δυνατό παιχνίδι τον γηπεδούχων. Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι διαδραμάτισε ρόλο για την εξέλιξη του αγώνα. Στην τελική ας έπαιζε και ο Παναθηναϊκός δυνατή άμυνα στα όρια του φάουλ όπως πολύ σωστά επέλεξε να παίξει η Ζάλγκιρις και στη συνέχεια θα βλέπαμε εάν θα άφηναν και το δυνατό παιχνίδι της ελληνικής ομάδας...
Αντίθετα ο Παναθηναϊκός έδινε με χαρακτηριστική ευκολία ελεύθερες προσπάθειες στους παίκτες του Αντρέα Τρινκιέρι και ειδικά κοντά στο καλάθι. Ο Μπιρούτις είχε φτάσει στο σημείο να εκθέσει τους ψηλούς σε ελληνικής ομάδας σκοράροντας πέντε φορές με τον ίδιο ακριβώς τρόπο μέσα από τη ρακέτα και να μοιάζει με κράμα Ολάζουον και Γιούιν, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν πήγαινε με αποφασιστικότητα, νεύρο και διάθεση στα ριμπάουντ.
Από εκεί και πέρα ο τεχνικός της Ζάλγκιρις θεωρώ ότι κέρδισε τη μάχη των πάγκων προσαρμόζοντας το παιχνίδι του στις αδυναμίες του Παναθηναϊκού. Ενδεχομένως γνωρίζοντας το κλειστό rotation που χρησιμοποιεί ο Αταμάν, έδωσε μεγαλύτερη ελευθερία στον Κέντρικ Ναν, επιλέγοντας να μην χάσει από έναν παίκτη. Πράγματι ο Αμερικανός πέτυχε 26 πόντους, έκανε ρεκόρ καριέρας στην Euroleague ωστόσο σε καίρια σημεία του απαγόρευαν την πάσα με αποτέλεσμα να υποπέσει σε επτά λαθη! Βάλτε και τα 0/6 σουτ του Βιλντόζα, μάνι-μάνι φτάσαμε σε 13 χαμένες επιθέσεις!
Επιπλέον βλέποντας τον Χουάντσο να μην βρίσκεται στη μέρα του και να μην μπορεί να παίξει άμυνα στο χαμηλό post πέρασε πολλές φορές την μπάλα τη στιγμή πού ο Ισπανός ήταν στο παρκέ. Και ο Σμιτς φρόντισε να τον κερδίσει κατά κράτος.
Και μιας και μιλάμε για κλειστό rotation. Τέσσερις παίκτες με 30+ λεπτά συμμετοχής. Χουάντσο, Βιλντόζα από 15 λεπτά και μετά το... χάος. Το ίδιο θα έλεγα και θα έγραφα ακόμα και αν είχε νικήσει ο Παναθηναϊκός. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα ματς που ήταν απαραίτητη η σκληράδα και η υψηλή ένταση.
ΥΓ: (Not so) fun fact: Πρώτο ρεκόρ του Ναν απέναντι στη Ρεάλ με 24 πόντους, ήττα για τον Παναθηναϊκό. Δεύτερο ρεκόρ του Ναν με 25 πόντους στη Μπασκόνια, ήττα για τον Παναθηναϊκό. Τρίτο ρεκόρ του Ναν με 26 πόντους στο Κάουνας, ήττα για τον Παναθηναϊκό. Απλά το αφήνω εδώ. Εάν μπορεί να σημαίνει κάτι...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
