Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, πιθανό το «αιώνιο» ντέρμπι στα playoffs!

• Παναθηναϊκός: Λάθη, μικρό rotation κι έλλειμμα σκληράδας και δημιουργίας
• Ολυμπιακός: Έχει το βάθος, ξέρει τον τρόπο, χρειάζεται διάρκεια!

Η προτελευταία «διαβολοβδομάδα» στην κανονική περίοδο της εφετινής Euroleague, δεν έμελλε τελικά να είναι η δεύτερη εφετινή, από την οποία και οι δύο εκπρόσωποί μας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, θα έβγαιναν αλώβητοι και έκαστος θα έβαζε στο σακούλι του το πολυπόθητο 2/2.

Κάπως έτσι, παραμένουμε στην μία και μοναδική, η οποία συνέβη αρκετά νωρίς στην σεζόν (στο τετραήμερο 14-17 Νοεμβρίου για την 7η και την 8η αγωνιστική), επομένως, δεν θα μπορούσε να καθορίσει εμφατικά την μετέπειτα πορεία τους.

Επειδή, όμως, πλέον πλησιάζουμε στο 75% της διαδρομής στην regular season, ο απολογισμός της εβδομάδας που ολοκληρώθηκε, μας δίνει ένα σχετικά ασφαλές δείγμα για το που βρίσκονται αλλά και που μπορούν να φτάσουν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, με βάση τους στόχους που έχουν θέσει.

Αναφέρομαι κατ' αρχάς για το πλασάρισμα στην τελική πρώτη 6άδα, που εξασφαλίζει την απευθείας πρόκριση στα playoffs (κατάκτηση στην οποία βρίσκεται πολύ πιο κοντά ο Παναθηναϊκός μετά από 4 χρόνια) και κατά δεύτερον για την είσοδο στην 4άδα και το πλεονέκτημα έδρας στην post season (κι εδώ το «τριφύλλι» είναι πιο μπροστά).

Το πιο εντυπωσιακό σενάριο, όμως, που μπορεί να προκύψει χωρίς να χρειαστεί να συνωμοτήσουν και τίποτε μυστήριες δυνάμεις, έχει να κάνει με το διόλου απίθανο συναπάντημα των «πρασίνων» (αν βγουν 3οι ή 4οι) με τους «ερυθρόλευκους» (αν τερματίσουν 5οι ή 6οι) στην προημιτελική φάση (για πρώτη φορά στα χρονικά), σε μία σειρά που θα είναι «αίμα κι άμμος» και θα έχει έπαθλο την πρόκριση στο Final 4 του Βερολίνου (24-26 Μαϊου).

Σε αυτή την περίπτωση, η λογική θέλει την ομάδα του Αταμάν να έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα για την 4η θέση (με την προϋπόθεση να νικήσει την ερχόμενη εβδομάδα την Φενέρ) από τον Ολυμπιακό.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν οι Πειραιώτες επικρατήσουν στο μεταξύ τους ντέρμπι στο Φάληρο και κάνουν το 2/2, αποκλείεται το ενδεχόμενο να προκύψει πολλαπλή ισοβαθμία και να έρθει... τούμπα η κατάταξη.

Άλλωστε το πρόγραμμα και των δύο, στις εναπομείνασες εννέα αγωνιστικές, είναι αρκετά δύσκολο με τους «πράσινους» να ταξιδεύουν σε Μαδρίτη, Βελιγράδι, Μπολόνια και Μόναχο, να πηγαίνουν στο ΣΕΦ,να υποδέχονται την Φενερμπαχτσέ, την Βιλερμπάν, την Μπαρτσελόνα και την Άλμπα και να χρειάζονται 6 νίκες για να φτάσουν τον «μαγικό» αριθμό των 21, στις οποίες κλείδωσε πέρυσι η 4η θέση.

Από την άλλη πλευρά, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν να πάνε στην Βαλένθια, το Κάουνας, στην ευρωπαϊκή πλευρά της Πόλης και δύο φορές στην σερβική πρωτεύουσα, ενώ θα φιλοξενήσουν την Βίρτους, τον «αιώνιο αντίπαλο», την Βιλερμπάν και την Φενέρμπαχτσέ.

Το πιο σημαντικό απ' όλα, όμως, είναι και οι δύο ελληνικές ομάδες βρίσκονται σε τροχιά playoffs και αν από 'δω και στο εξής, διαχειριστούν σωστά – ο μεν Παναθηναϊκός το momentum που έχει αποκτήσει τον τελευταίο ενάμιση μήνα (ρεκόρ 9-3) και ο δε Ολυμπιακός την επιστροφή των δύο ψηλών του – τότε αμφότεροι μπορούν να διεκδικήσουν μέχρι τέλους την συμμετοχή τους στο κορυφαίο ετήσιο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Παναθηναϊκός: Λάθη, μικρό rotation κι έλλειμμα σκληράδας και δημιουργίας

Δεν ξέρω αν η Ζάλγκιρις προλαβαίνει το τρένο για τα play in (απέχει τρεις νίκες από την τριπλή ισοβαθμία στην 8η θέση και τέσσερις από τον έβδομο Ολυμπιακό), ωστόσο, εδώ και μερικές εβδομάδες και μετά την έλευση του Αντρέα Τρινκιέρι, ήταν φανερό ότι έχει γίνει άλλη ομάδα (4 νίκες σε 7 αγώνες).

Ειδικότερα το 3/3 που μετρούσε στην “Zalgirio Arena” με δύο πρόσφατες “25άρες” απέναντι στις δύο τουρκικές ομάδες (96-70 την Εφές και 98-75 την Φενέρ), θα έπρεπε να είχε αφυπνίσει τον Παναθηναϊκό.

Από την άποψη ότι «όφειλε» να παρουσιαστεί έξτρα πιο σκληρός! Από την στιγμή, μάλιστα, που την προηγούμενη εβδομάδα δεν είχε αξιοποιήσει την «ευκαιρία» της ουδέτερης και κεκλεισμένων των θυρών έδρας της Μακάμπι, για να αποφύγει το 0/2 με τους Ισραηλινούς και να μην χάσει έδαφος στην μάχη της 4άδας...

Δυστυχώς, όμως, σε συνδυασμό φυσικά και με την πολύ βελτιωμένη εικόνα των Λιθουανών, στο Κάουνας ο «εξάστερος» έκανε ένα βήμα πίσω. Όχι τόσο από βαθμολογικής άποψης (παραμένει 4ος, χάρη στις δύο νίκες επί της Μονακό, οι οποίες του δίνουν προβάδισμα στην τριπλή ισοβαθμία με τους Μονεγάσκους και την ομάδα του “Saras”), όσο από πλευράς αγωνιστικής εικόνας, η οποία «φωνάζει» για το πόσο σημαντική είναι η απουσία του Σλούκα των σχεδόν 11 πόντων και 5,5 ασίστ ανά παιχνίδι.

Με τον αρχηγό και ηγέτη του πίσω στην Αθήνα, λοιπόν, ο Εργκίν Αταμάν πήγε στο αγαπημένο του πολύ μικρό rotation και κόντρα σε μία ομάδα που πίεσε ασφυκτικά τους χειριστές του και εδώ και λίγο καιρό έχει υιοθετήσει έναν πολύ υψηλό ρυθμό παιχνιδιού (με συνεχή κίνηση στο μισό γήπεδο, κοψίματα, διεισδύσεις και μόνιμη στόχευση στο transition game), ήταν πολύ λογικό να μείνει σταδιακά από δυνάμεις.

Το έχουμε επισημάνει, άλλωστε, πολλές φορές φέτος ότι η ομάδα κινδυνεύει να «σκάσει», αν ο Τούρκος τεχνικός συνεχίσει να χρησιμοποιεί περισσότερα από 30 λεπτά τους βασικούς του (Γκραντ, Ναν, Γκριγκόνις, Μήτογλου και Λεσόρ).

Κατά συνέπεια, λοιπόν, μετά το «παρά φύσιν» επιθετικά πρώτο 10λεπτο, στο οποίο οι φιλοξενούμενοι είχαν 10/13 σουτ και 5/6 τρίποντα με τους Ναν (13π. με 5/6 σουτ) και Γκριγκόνις (10π. με 4/4 σουτ) να έχουν σκοράρει τους 23 από τους 25 πόντους, η συνέχεια ήταν δυσανάλογη.

Η μονοδιάστατη επίθεση με μόλις τρεις πόλους (στην συνέχεια στους σκόρερ προστέθηκε και ο Λεσόρ) σε συνδυασμό με την πίεση των γηπεδούχων, οδήγησε σε παραγωγικό “limit down” της σεζόν (το προηγούμενο ήταν οι 69π. στην Πόλη χωρίς τον Ναν) οδήγησε σε κακές επιστροφές, σε παθητικό από το ανοιχτό γήπεδο και σε συνολικά 28 πόντους από λάθη (19) και αιφνιδιασμούς (9π.).

Το ότι ο Παναθηναϊκός σκόραρε 31 πόντους στα πρώτα 13 λεπτά και μόλις 37 στα επόμενα 27, αποδεικνύει περίτρανα ότι η ήττα (80-68) δεν προήλθε από την άμυνα (οι 80 πόντοι που δέχτηκε είναι κάτω από τον μ.ο. παραγωγικότητας των γηπεδούχων και 8 πάνω από το δικό του μέσο παθητικό στα 10 τελευταία ματς), αλλά ξεκάθαρα από την επίθεση.

Οι Ναν (26π., 4ασ. & 7λ με 10/16 σουτ) και Γκριγκόνις (15π. με 3/4 τριπ.) δεν σκόραραν καθόλου μέχρι το ξεκίνημα της 3ης περιόδου, οπότε και η Ζάλγκιρις έτρεξε ένα σερί 19-5 και από το -6 (27-33 στο 14’) πήγε στο +8 (46-38 στο 21’) και μετά άρχισε το κυνήγι... Με τις δυνάμεις να λιγοστεύουν και την πίεση της εξέδρας να δυσκολεύει το έργο.

Οι 12 ασίστ με τις οποίες τελείωσε το ματς η ελληνική ομάδα είναι οι λιγότερες σε παιχνίδι από τα μέσα Δεκέμβρη, οπότε και άρχισε η αγωνιστική μεταμόρφωσή της προς τα πάνω. Από τότε δε, που ο Σλούκας δεν είναι στο 100% και πριν τεθεί νοκ-άουτ στους τρεις τελευταίους αγώνες, οι «πράσινοι» έχουν 79 τελικές πάσες έναντι 74 λαθών στα έξι τελευταία ματς (15,8ας./14,8λ.).

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός δεν γνώρισε καμία καταστροφική ήττα στην Λιθουανία, αλλά έχασε την ευκαιρία να κάνει άλμα για την 4άδα. Αν δεν αλλάξει γρήγορα τον διακόπτη της αντίδρασης απέναντι στην πίεση των αντιπάλων και αν δεν μεγαλώσει το rotation, για να πάρει πράγματα από περισσότερους παίκτες, τότε κινδυνεύει να χύσει την καρδάρα με το γάλα και να πάει στράφι η μεγάλη πρόοδος που έχει κάνει μέχρι τώρα.

Η επιστροφή του Σλούκα στο παιχνίδι της Δευτέρας (05/02, 17.15) με τον Άρη, δίνει επιτέλους στον Αταμάν (για πρώτη φορά φέτος) την ευκαιρία να έχει όλους τους παίκτες του στην διάθεσή του.

Ο αγώνας που ακολουθεί με την Φενερμπαχτσέ είναι «τέρμα» κομβικός και στην ομάδα του Γιασικεβίτσιους, υπάρχουν πολύ καλύτεροι παίκτες από τον Μπιρούτις (12π.), τον Σμιτς (10π.) και τον Ουλανόβας (10π.), που ήταν βασικοί συμπαραστάτες του εκπληκτικού Κίναν Έβανς (24π., 5ασ. & 5κλ. με 9/11 σουτ σε 28’).

Ολυμπιακός: Έχει το βάθος, ξέρει τον τρόπο, χρειάζεται διάρκεια!

Το πιο ουσιαστικό κέρδος με το οποίο επέστρεψε από το ταξίδι στο Μόναχο και το οποίο σημάδεψε το 2/2 των «ερυθρολεύκων» στις ελληνογερμανικές μονομαχίες της εβδομάδας, είναι ότι πρωτίστως η παρθενική εκτός έδρας νίκη μέσα στο 2024 και ο τρόπος που αυτή ήρθε, εκτόξευσε την αυτοπεποίθηση του οργανισμού και ταυτόχρονα ανανέωσε την πίστη των φίλων της ομάδας στην εφετινή προσπάθεια.

Ήταν ξεκάθαρο ότι μετά από την «ταλαιπωρία» που προκάλεσαν οι αστοχίες του καλοκαιρινού σχεδιασμού και οι πολλοί τραυματισμοί σε συνδυασμό με τον χρόνο που εύλογα χάθηκε μέχρι την προσαρμογή των παικτών που προστέθηκαν στο ρόστερ μεσούσης της περιόδου, ο Ολυμπιακός μπήκε στην τρέχουσα εβδομάδα με το βάρος ενός τεράστιου «πρέπει» για την επιστροφή στα νικηφόρα σερί.

Κι αν πολλοί υποτιμούν τον βαθμό δυσκολίας που είχαν οι αγώνες με την Άλμπα και την Μπάγερν, να θυμίσω ότι απέναντι στην πρώτη, οι Πειραιώτες έπαιξαν:

Χωρίς τους τρεις σημαντικότερους ψηλούς του (Φαλ, Μιλουτίνοφ και Πετρούσεφ) με μόλις έναν σέντερ (Ράιτ), ο οποίος είχε έρθει τρεις μέρες νωρίτερα και δεν ήξερε καλά-καλά ούτε τα ονόματα των συμπαικτών του.

Ενώ απέναντι στους Βαυαρούς της εντυπωσιακής κυριαρχίας μέσα στην ρακέτα (1οι στα ριμπάουντ με μ.ο. 37,0 και 3οι στα επιθετικά με μ.ο. 12,0):

Χωρίς τον Φαλ και τον Μιλουτίνοφ, που του δίνουν κατά μ.ο. 16,6 πόντους και 10,4 ριμπάουντ, ενώ ειδικότερα ο πρώτος, όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικό ρόλο έχει στην επιθετική και την αμυντική λειτουργία της ομάδας.

Κοινώς, ειδικότερα στο “Audi Dome”, οι δευτεραθλητές Ευρώπης κλήθηκαν να δώσουν έναν αγώνα «επιβίωσης», έχοντας να αντιμετωπίσουν μία Μπάγερν που έπαιζε το τελευταίο της χαρτί και προερχόταν από μία ψυχολογική νίκη επί της Μπασκόνια (στην οποία είχε σκοράρει 112 πόντους!), μη έχοντας περιθώριο για 3η εντός έδρας ήττα μέσα στο νέο έτος.

Το γεγονός ότι ανταποκρίθηκαν παίρνοντας πολλά από πολλούς, προχωρώντας σε τακτικές αλλαγές που οδήγησαν σε αποτελεσματικά σχήματα και κερδίζοντας επιτέλους ένα κλειστό ματς (76-72) μετά από καιρό, εκτός των συνόρων, δείχνει ότι νέοι παίκτες αρχίζουν να αφομοιώνουν τα χαρακτηριστικά και την κουλτούρα που καθιέρωσε τον οργανισμό στην «ελίτ» της Ευρώπης.

Μπορεί ακόμη ο Ολυμπιακός να μην θέλγει με την απόδοσή του, να μην έχει αποκτήσει την απαραίτητη (για να φτάσει ψηλά) διάρκεια στο παιχνίδι του, ωστόσο, πλέον βγάζει ολοένα και περισσότερο το “togertherness” που επιτάσσει ο πρωταθλητισμός και διαθέτει τον κουμανταδόρο που μπορεί να αξιοποιήσει σωστά τα «όπλα» του και να οδηγήσει την ομάδα και πάλι στα playoffs.

Με αδιαπραγμάτευτη σταθερά την άμυνα (1η με μ.ο. 74,6π.), ο Γιώργος Μπαρτζώκας βλέπει την ομάδα του να αποκτά σταδιακά:

• Την ισορροπία που ήθελε στον «άσο». Οι 17 ασίστ έναντι των μόλις 5 λαθών και το αλάνθαστο 2ο μέρος (12 ασίστ με μηδέν χαμένες μπάλες), αποτελούν ισχυρό δείγμα για το υψηλό ποσοστό στην ορθότητα των αποφάσεων, ενώ η σταδιακή αγωνιστική άνοδος του Γουίλιαμς-Γκος, «έσπρωξε» και τον Γουόκαπ (16π. & 8ασ. με 6/11 σουτ), που στο Μόναχο έκανε ίσως την πρώτη εφετινή εμφάνιση!
• Μεγαλύτερη ταχύτητα και αυξημένες πιθανότητες για transition game, λόγω του συνδυασμού των πολύ πιο mobile Πετρούσεφ και Ράιτ (μπήκε στην 7άδα των ξένων για την Basket League). Ο Σέρβος ειδικά είναι ένας μοντέρνος stretch σέντερ, που μπορεί να παίξει με πρόσωπο και με πλάτη στο καλάθι, μπορεί να σουτάρει από μακριά κι έχει μεγάλο μέγεθος.
• Κάθετο αλλά και post up παιχνίδι από τον Μπραζντέικις (11π. & 5ρ. με 4/8 σουτ), που λόγω της «μετακόμισης» του Παπανικολάου στο “4”, όχι μόνο ξεκινάει, αλλά παίρνει περισσότερο χρόνο και μοιραία έχει την ευκαιρία να βρει πιο εύκολα ρυθμό και να γίνει περισσότερο επιδραστικός.
• Έξτρα χρόνο για τους ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκη στο “2” και στο “3” (άρα και αυξημένες πιθανότητες επιδραστικότητας), από την στιγμή που ο χρόνος σε αυτές τις δύο θέσεις μοιράζεται σε τέσσερις (μαζί με Κάνααν και Μπραζντέικις), τώρ που ο “Παπ” πλέον περνάει από ελάχιστο έως μηδενικό χρόνο σαν small forward.

Στην πληθώρα κερδών, βέβαια, αντιστοιχούν πάντα και κάποιες απώλειες, όπως η διαφορά από την συνήθη απόδοση του Άλεκ Πίτερς (7π. & 4ρ. με 3/5 σουτ σε 20') και του Κάνααν (από το ρεκόρ των 31 πόντων με 9/14 τρίποντα, πήγε στο πρώτο εφετινό ματς χωρίς πόντο με 0/4 σουτ), τους οποίους στόχευσε με το αμυντικό του πλάνο ο Πάμπλο Λάσο.

Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με το πρώτο μισό της σεζόν, όμως, είναι ότι τώρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει πλέον στην διάθεσή του 14 ετοιμοπόλεμους παίκτες (που θα γίνουν 16 όταν θα επιστρέφουν ο Γάλλος και ο Σέρβος σέντερ), αλλά και τουλάχιστον δύο σε κάθε θέση.

Με τα δύσκολα να έχουν αρχίσει, αν ο Ολυμπιακός αποφύγει την ερχόμενη εβδομάδα το 0/2 με την Βαλένθια (κομβικό για τις περιπτώσεις πολλαπλής ισοβαθμίας) και πάει στην διακοπή με ρεκόρ 15-11 (πέρυσι που βγήκε πρώτος είχε 18-8), τότε θα κρατάει σφιχτά την τύχη στα χέρια του και θα ορίζει μόνος του την μοίρα του.

Όχι μόνο για την είσοδο στην 6άδα, αλλά ακόμη και για το πλεονέκτημα έδρας. Θυμίζω ότι πέρυσι μετά την 26η αγωνιστική, η 4η στην τελική κατάταξη Μονακό είχε ρεκόρ 16-10.

Υγ.: Κάτι μου λέει ότι το αποτέλεσμα του ντέρμπι στο ΣΕΦ (14/03), θα καθορίσει εν πολλοίς το τελικό seeding των δύο «αιωνίων αντιπάλων».