Καλάθης στο Gazzetta: «Ποτέ δεν τσακώθηκα με τον Saras, δεν μου “πάει” να σταματήσω από την Εθνική!»

Τον Νικ, τον γνώρισα το καλοκαίρι του 2009, πριν ενσωματωθεί στην προετοιμασία της Εθνικής ανδρών για το Eurobasket της Πολωνίας, που ήταν η τελευταία διεθνής διοργάνωση που η «επίσημη αγαπημένη» επέστρεψε με μετάλλιο (χάλκινο) στις αποσκευές της. Μαζί με τον Κώστα Κουφό, τον Γιάννη Καλαμπόκη και τον Κώστα Καϊμακόγλου ήταν οι «rookies» της 12άδας, που τότε είχε κάνει μία μεγάλη υπέρβαση ανεβαίνοντας στο βάθρο.

Τότε ήταν ένα αμούστακος νεαρός με αρκετά μαλλιά στο κεφάλι του και στην συνέντευξη που είχαμε κάνει για λογαριασμό αθλητικού περιοδικού (εντελώς συμπτωματικά στο ξενοδοχείο “Caravel”, όπου κατέλυσε η αποστολή της Φενερμπαχτσέ), θυμάμαι ότι ήταν πολύ ντροπαλός, αλλά είχε μεγάλη επιθυμία να πετύχει στην χώρα του παππού του, όπως έλεγε χαρακτηριστικά, ο οποίος ήταν ο μέντοράς του!

Έκτοτε έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια και ο μπαρουτοκαπνισμένος Ελληνοαμερικανός διεθνής point guard, θεωρείται ένας από τους πλέον καταξιωμένους της θέσης του στην Ευρώπη και στο παλμαρέ του, πέραν του διετούς περάσματος από το ΝΒΑ με τους Μέμφις Γκρίζλις (2013-2015), βρίσκονται όλοι οι τίτλοι και οι διακρίσεις που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Πρωταθλητής Ευρώπης με τον Παναθηναϊκό (2011) και Κυπελλούχος με την Λοκομοτίβ Κουμπάν (MVP του Eurocup το 2013), τέσσερις συμμετοχές σε Final 4, κάτοχος 13 εγχώριων τίτλων σε Ελλάδα και Ισπανία (Μπαρτσελόνα), πρώτος πασέρ όλων των εποχών στην Euroleague και συνολικά μία τεράστια καριέρα σε τρία πολύ μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους (Παναθηναϊκός, Μπαρτσελόνα και Φενερμπαχτσέ).

Η χθεσινή (08/02) συνάντηση, μία μέρα μετά τα 35α του γενέθλια, λοιπόν, είχε πολλά θέματα προς συζήτηση. Σε πρώτο πλάνο φυσικά, η πρώτη του επίσκεψη στο ΟΑΚΑ με κόσμο και η μάχη απέναντι στην ομάδα που τον καθιέρωσε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Το ένα και μοναδικό ματς, που έχει παίξει εναντίον του Παναθηναϊκού επί ελληνικού εδάφους, άλλωστε, έγινε στις 2 Μαρτίου του 2021 (η Μπάρτσα είχε νικήσει 77-85 κι εκείνος είχε 9π., 4ρ., 4ασ. & 2κλ.), όταν ακόμη τα γήπεδα δεν είχαν ανοίξει και λόγω του covid-19, οι αγώνες διεξάγονταν κεκλεισμένων των θυρών!Την αμέσως επόμενη χρονιά (2021-22), δε, ήταν τραυματίας και δεν είχε ταξιδέψει στην Αθήνα.

Δοθείσης της ευκαιρίας, επομένως, ο Νικ Καλάθης ανασύρει τις αναμνήσεις του από την «πράσινη» θητεία του και δηλώνει στο Gazzetta χαρούμενος για την αγωνιστική βελτίωση της πρώην ομάδας του στην εφετινή σεζόν.

Σχολιάζει την απομάκρυνση του Δημήτρη Ιτούδη και τοποθετείται για πρώτη φορά δημοσίως γύρω από την σχέση του με τον προπονητή Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, τον οποίο είχε στην Μπαρτσελόνα και έχει εδώ και σχεδόν δύο μήνες στην Φενέρ.

Αυτά και άλλα πολλά, γύρω από την Εθνική ομάδα, τον ομοσπονδιακό προπονητή Βασίλη Σπανούλη και το όνειρο των Ολυμπιακών Αγώνων, στις 2.100 λέξεις που ακολουθούν.

Photo credit: Χρήστος Ζωίδης

Κατ' αρχάς, χρόνια πολλά! Πως αισθάνεσαι που πλέον είσαι 35άρης και έχεις συμπληρώσει 17 χρόνια μπασκετικής καριέρας μετά το σχολείο, εκ των οποίων τα 13 είναι στην Ευρώπη; Ποια είναι τα σημάδια που σε κάνουν να νιώθεις βετεράνος;

«Το ότι έχω χάσει τα μαλλιά μου (γέλια...)! Όχι πλάκα κάνω, εννοείται... Κατ’ αρχάς σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Νομίζω ότι έχει να κάνει περισσότερο με την εμπειρία που με διακρίνει από παιχνίδι σε παιχνίδι και χρονιά σε χρονιά! Νιώθω ότι έχω βρεθεί κι έχω ζήσει οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να προκύψει μέσα στις τέσσερις γραμμές και αυτό σίγουρα με κάνει να νιώθω βετεράνος... Ωστόσο, θέλω να σου πω ότι δεν αισθάνομαι 35άρης, ειδικότερα όταν είμαι μέσα στο παρκέ! Αλλά το γεγονός ότι τα έχω δει όλα, με κάνει να προσαρμόζομαι σχετικά εύκολα και ειδικότερα σε αυτή την φάση της καριέρας μου και να διακρίνω τι μπορούσα να κάνω καλύτερα στο παρελθόν. Αλλά έτσι είναι η ζωή σε όλα τα πράγματα...»

Αν δεν κάνω λάθος, θα παίξεις για πρώτη φορά ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού σε γεμάτο ΟΑΚΑ. Γιατί την πρώτη σεζόν σου στην Μπαρτσελόνα, δεν είχαν ανοίξει ακόμη τα γήπεδα για τους φιλάθλους (λόγω του covid-19) και την δεύτερη ήσουν τραυματίας. Πως το φαντάζεσαι και το περιμένεις;

«Περιμένω προφανώς να μην πέφτει καρφίτσα στο γήπεδο και να δημιουργηθεί μία καταπληκτική ατμόσφαιρα, όπως, άλλωστε, συμβαίνει από την αρχή της εφετινής χρονιάς. Χαίρομαι πολύ που ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει επιστρέψει στο γήπεδα, γιατί τα 2-3 τελευταία χρόνια, το ΟΑΚΑ δεν ήταν αυτό που εγώ ήξερα!»

Αν σου ζητήσω να μου πεις ποια είναι η αγωνιστική στιγμή που σου έχει μείνει στο μυαλό πιο πολύ με την φανέλα του Παναθηναϊκού, ποια θα μου έλεγες;

«Θα έλεγα εκείνο το τρίποντο της ισοφάρισης που είχα πετύχει σε ένα ματς με την ΤΣΣΚΑ, το οποίο για κάποιο λόγο, δεν είχε γίνει στην Μόσχα (σ.σ.: Κάλινγκραντ). Είχα παίξει πολύ καλά εκείνο το βράδυ (σ.σ.: 22π., 6ρ. & 18ασ.) και εκείνο το σουτ που μας είχε χαρίσει τη νίκη (σ.σ.: 106-102 στην παράταση)! Ήταν τότε που ο Ρικ Πιτίνο είχε επιστρέψει στην ομάδα και όλοι μας είχαν ξεγραμμένους για τα playoffs. Μετά από ένα νικηφόρο σερί, είχαμε χάσει δύο συνεχόμενα ματς από την Μακάμπι εκτός και την Ρεάλ στην Αθήνα και εκείνο το παιχνίδι μας είχε δώσει μεγάλη αυτοπεποίθηση για την συνέχεια. Αν δεν κάνω λάθος, μέχρι να διακοπεί η σεζόν λόγω του covid-19, είχαμε αναρριχηθεί στην 6η θέση!»

Εγώ θυμάμαι πάντως, το νικητήριο καλάθι που έβαλες σε ένα ματς με την Ζάλγκιρις, το οποίο βρίσκεται και στο promo video πριν την παρουσίαση της ομάδας σε κάθε αγώνα...

«Αλήθεια; Το “this is our house” (σ.σ.: εδώ είναι το σπίτι μας), λες; Αυτό είναι πολύ όμορφο! Την θυμάμαι σαν τώρα, εκείνη την στιγμή. Όταν πέτυχα το καλάθι, μου είχε βγει αυθόρμητα και ένιωσα ότι “εδώ είναι η έδρα μας και κανείς δεν μπορεί να μας νικήσει!”… Τότε άλλωστε, σπάνια περνούσε κάποιος αντίπαλος από το ΟΑΚΑ!»

Πάντως, αυτό το παιχνίδι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την Φενέρμπαχτσέ, γίνεται σε μία στιγμή που το αποτέλεσμα είναι πολύ σημαντικό και για τις δύο ομάδες, με φόντο το πλεονέκτημα έδρας... Κάτι σαν do or die και για τους δύο, ίσως περισσότερο για τους «πράσινους» που έχασαν στον πρώτο αγώνα της Κωνσταντινούπολης...

«Προφανώς και πρόκειται για πολύ μεγάλο παιχνίδι! Η ισοβαθμία των δύο ομάδων, μαζί με την Μονακό στην 4η θέση, τα λέει όλα! Ξέρουμε ότι η αποστολή μας θα είναι δύσκολη, αλλά θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο, εφαρμόζοντας ένα πλάνο που ενδεχομένως να δυσκολέψει το έργο του Παναθηναϊκού, όπως το ίδιο υποθέτω ότι θα επιχειρήσει και ο Αταμάν για μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γίνει μεγάλη μάχη!»

Πως βλέπεις την έως τώρα πορεία του Παναθηναϊκού, γνωρίζοντας πράγματα και καταστάσεις εκ των έσω και λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι χτίστηκε από την αρχή με νέο προπονητή και 12 καινούριους παίκτες;

«Έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά! Ο πρόεδρος ανέβασε αρκετά το budget και στην ομάδα ήρθαν μερικοί πολύ σημαντικοί παίκτες, που αύξησαν την ποιότητα και χτίστηκε μία ομάδα για μεγάλα πράγματα, όπως άλλωστε αρμόζει στον σύλλογο! Η έως τώρα εικόνα του Παναθηναϊκού αυτό δείχνει. Είναι μία πολύ δυσκολοκατάβλητη ομάδα, ειδικότερα στο γήπεδό της, με αυτόν τον κόσμο.»

Η δική σας σεζόν άρχισε καλά με 5-1 στην Euroleague και 8-1 στην Τουρκία, αλλά αν εξαιρέσουμε την μεγάλη νίκη με την Ρεάλ, ο Νοέμβριος ήταν γεμάτος ήττες, οι οποίες στοίχισαν την δουλειά του Δημήτρη Ιτούδη, που ήταν ο προπονητής που σε έφερε στην Φενέρ. Τι έφταιξε κατά την γνώμη σου και αν περίμενες αυτή την εξέλιξη...

«Πάντα είναι πολύ άσχημο όταν φεύγει ο coach και σίγουρα η ευθύνη βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τους παίκτες. Αλλά στο business κομμάτι του αθλητισμού, όταν δεν κερδίζεις, αυτή είναι η αναμενόμενη εξέλιξη. Πέρυσι που είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι σπουδαίο, πηγαίνοντας στο Final 4 και κατακτώντας το πρωτάθλημα στην Τουρκία, δεν τα καταφέραμε. Στην Ευρώπη ουσιαστικά αποκλειστήκαμε από το απίστευτο σουτ του Σλούκα και στην Τουρκία, μας κόστισε ένα σουτ στην λήξη του Κλάιμπερν, οπότε όλα αυτά δεν βοήθησαν. Αυτόματα, οι απαιτήσεις για τη νέα σεζόν αυξήθηκαν και τον περασμένο Νοέμβριο ήμασταν πραγματικά πολύ κακοί. Δεν ξέρω τι έφταιξε, αλλά σίγουρα στενοχωρήθηκα πολύ με την αποχώρησή του coach Ιτούδη. Γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, τον εκτιμώ βαθύτατα σαν άνθρωπο και σαν προπονητή, τον θεωρώ φίλο μου και σίγουρα ήταν μία άσχημη στιγμή για όλους μας.»

Το πιο εντυπωσιακό της υπόθεσης, είναι ότι ο διάδοχός του έμελλε να είναι ο προηγούμενος προπονητής σου και πρώην συμπαίκτης σου στον Παναθηναϊκό, με τις φήμες να αναφέρουν ότι ο Saras ήταν ο λόγος που έφυγες από την Μπάρτσα... Πως αισθάνθηκες όταν το έμαθες;

«Το έχω ακούσει αρκετές φορές, αλλά θα το σχολιάσω για πρώτη! Δεν καταλαβαίνω πως έχει κυκλοφορήσει αυτή η φήμη ότι τσακωθήκαμε στην Βαρκελώνη, γιατί πραγματικά δεν έχει συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω από που προέκυψε κάτι τέτοιο, από τον ίδιο – που δεν το πιστεύω – ή τον οργανισμό, ωστόσο, σε διαβεβαιώνω ότι δεν ισχύει! Ίσως, ήταν ο τρόπος που τελείωσε εκείνη η σεζόν, τι να πω πραγματικά απορώ ποιος διέδωσε κάτι τέτοιο. Σίγουρα, ο coach Saras είναι εκ των πραγμάτων διαφορετικός από τον συμπαίκτη Saras, αλλά η σχέση μας ήταν πολύ καλή σε όλη την διάρκεια της συνεργασίας μας και ποτέ δεν χάλασε, σε σημείο που να βγαίνουν τέτοια πράγματα προς τα έξω. Και αυτό φάνηκε όταν ήρθε στην Φενέρ! Για μένα ήταν η καλύτερη επιλογή από την στιγμή που έπρεπε να φύγει ο Δημήτρης. Τον ξέρω πολύ καλά, γνωρίζω τα “θέλω” του και τι πρέπει να κάνω για να έχουμε μία πετυχημένη σεζόν όπως στην Μπαρτσελόνα και ήμουν σίγουρος ότι θα διαχειριστεί εξαιρετικά – όπως έχει κάνει – την κατάσταση.»

Και σαν να μην έφτανε αυτό παίζεις σχεδόν τέσσερα λεπτά περισσότερα με τον Γιασικεβίτσιους και η ομάδα μετράει 8-2 στην Euroleague και 16-2 συνολικά... Που οφείλεται αυτό;

«Ακριβώς! Βλέπεις; Το βλέπει όλος ο κόσμος! Τώρα όσον αφορά στο τακτικό κομμάτι, ο κάθε προπονητής έχει την δική του φιλοσοφία. Ίσως την δεδομένη στιγμή που έγινε η αλλαγή, η ομάδα να χρειαζόταν μία καινούρια “φωνή” για να ανταποκριθεί καλύτερα και η εμπειρία μου έχει δείξει ότι κάποιες φορές οι αλλαγές φέρνουν ευεργετικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει το πράγμα, όμως, ο coach Saras είναι από τους κορυφαίους της αγοράς και ταίριαξε αμέσως, γιατί κατάλαβε αμέσως ποιο στυλ μπάσκετ μας βολεύει και τι πρέπει να διορθώσει. Ως τώρα, η αλλαγή προπονητή λειτουργεί πολύ θετικά και μακάρι να συνεχίσουμε έτσι. Γιατί έχουμε μία πολύ ταλαντούχα ομάδα και μπορούμε να φτάσουμε μακριά!»

Η lob-city μεταξύ εσού και του Παπαγιάννη μεταφέρθηκε από τον Παναθηναϊκό στην Φενέρ. Πως τον βλέπεις τον Γιώργο, έχει προσαρμοστεί πλήρως στην Τουρκία;

«Νομίζω ότι κινείται προς αυτή την κατεύθυνση! Με τον coach Ιτούδη ίσως ήταν πιο εύκολο, γιατί ήξερα καλά τι ήθελε και τι περίμενε από εκείνον στην θέση του “5”. Τώρα που έχουμε και κάποιους τραυματισμούς και χρησιμοποιείται και στο “4”, προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μία θέση που ίσως να μην έχει παίξει ποτέ... Αλλά ο coach Saras είναι ένας από τους ιδανικούς για να μάθει περισσότερα και να γίνει καλύτερος παίκτης! Όπως και ο Γιώργος, όμως, που έχει συνεχώς τα αυτιά του ανοιχτά, εισπράττει και αξιοποιεί την πληροφορία, δουλεύοντας συνεχώς με φόντο τη βελτίωση.»

Εθνική ομάδα, Σπανούλης προπονητής και η προοπτική συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά στην καριέρα σου; Αξίζουν όλα αυτά για τον τελευταίο σου χορό με την «γαλανόλευκη» φανέλα;

«Θα είναι ένα όνειρο που θα γίνει πραγματικότητα, αν παίξουμε στο Παρίσι και ζήσουμε όλη αυτή την εκπληκτική ατμόσφαιρα της σπουδαιότερης αθλητικής γιορτής στον πλανήτη! Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που πρωτοέγινα μέλος της Εθνικής ομάδας και κάθε φορά που έβλεπα την παρέλαση και την ελληνική σημαία να μπαίνει πρώτη στο Ολυμπιακό Στάδιο, ονειρευόμουν κάποια στιγμή να το ζήσω. Αν και παλιότερα είχα σκεφτεί αρκετές φορές να αποσυρθώ, πλέον δεν το σκέφτομαι καθόλου, γιατί λατρεύω να παίζω με τα “γαλανόλευκα” και δεν μου βγαίνει να σταματήσω. Όσο το σώμα μου θα το επιτρέπει, δεν βλέπω πως θα λείψω! Έχουμε ένα πολύ καλό ρόστερ και ειδικότερα φέτος που το προολυμπιακό γίνεται στην Αθήνα, έχουμε την ευκαιρία μας με τον κόσμο στο πλευρό μας! Είμαι πολύ ενθουσιασμένος μπροστά σε αυτή την προοπτική...»

Με τον Σπανούλη έχεις μιλήσει; Πως τον βλέπεις με το κοστούμι στους πάγκους;

«Εννοείται! Δεν έχω δει πολλά παιχνίδια του Περιστερίου, αλλά σίγουρα τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Αλλά γνωρίζοντάς τον τόσα χρόνια, ξέροντας την αγάπη του και τις γνώσεις του για το μπάσκετ και παίζοντας μαζί του αλλά και με τον Saras, μπορώ να πω ότι και οι δύο έχουν την ίδια νοοτροπία για την επιτυχία. Πιστεύω ότι όντας ένας από τους κορυφαίους σαν παίκτης, έχει όλα τα συστατικά για να γίνει κορυφαίος και σαν coach!»