Ήταν κακός ο Ολυμπιακός; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια...

Να συμφωνήσουμε όλοι στον αθλητισμό και ειδικότερα στο μπάσκετ, υπάρχουν δύο οπτικές. Δηλαδή, οι θιασώτες του τερπνού μετά του ωφελίμου που επιζητούν το καλό μπάσκετ ταυτόχρονα με το αποτέλεσμα αλλά και εκείνοι που αρκούνται στο δεύτερο χωρίς να τους πολυενδιαφέρει η ποιότητα. Το μοναστήρι να είναι καλά και Άγιος ο Θεός...

Ο υπογράφων πιστεύει ότι το ιδανικό βρίσκεται κάπου στην μέση, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημά μας στο κείμενο που διαβάζετε. Πολύ απλά γιατί στην περίοδο που διανύουμε, αυτό που μετράει περισσότερο είναι οι νίκες και η βαθμολογία. Από την στιγμή, μάλιστα, που μία ομάδα συνδυάζει τις κακές της βραδιές με το βασικό ζητούμενο.

Όπως, χθες (21/03) στο Φάληρο ο Ολυμπιακός, που επέστρεψε μεν στα θετικά αποτελέσματα και πέτυχε την 7η νίκη του (80-64) στα 8 τελευταία ευρωπαϊκά ματς (κατόρθωμα διόλου ευκαταφρόνητο), αλλά μέχρι να την εξασφαλίσει, πήγε την ψυχή των φίλων του στην... κούλουρη!

Πάλι καλά, που στην θέση της Βιλερμπάν, δεν ήταν κάποιος αντίπαλος με βλέψεις για τα play in ή την πρώτη εξάδα, γιατί σε τέτοια περίπτωση δύσκολα θα πάθαινε τέτοια καθίζηση από το 34ο λεπτό και μετά και τότε το πουλάκι των πειραιώτικων ελπίδων για το πλεονέκτημα έδρας, θα είχε αρχίσει τις πτήσεις του...

Το ανησυχητικό για τους «ερυθρόλευκους» ήταν ότι, μετά από ένα πολύ ελπιδοφόρο ξεκίνημα κι ένα σερί 14-0 με την υπογραφή του Μουστάφα Φαλ (7π. με 3/3 σουτ), το οποίο έστειλε την διαφορά στο +13 (17-4 στο 6’23”), όλοι πίστεψαν ότι το ενδιαφέρον της βραδιάς «εξατμίστηκε» και ότι, κουτσά-στραβά, οι γηπεδούχοι θα φτάσουν – στην χειρότερη περίπτωση – σε μία επαγγελματική νίκη.

Κάτι που, για όποιον δεν είδε το ματς, συνέβη! Με βάση την τελική διαφορά των 16 πόντων και το παθητικό των 64 πόντων, που είναι το 2ο καλύτερο της εφετινής σεζόν στην διοργάνωση για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ωστόσο, για να βάλουν οι πρωταθλητές στο σακούλι τους το 19ο εφετινό “W” (από το win), πέρασαν από μύρια κύματα και για λίγα λεπτά, μεταξύ 3ης και 4ης περιόδου, ήρθαν αντιμέτωποι το φάσμα της «ψυχρολουσίας».

Αρχικά, η συγκομιδή των μόλις 7 πόντων από τους Γάλλους σε ισάριθμα λεπτά αγώνα, δείγμα της σκληράδας με την οποία μπήκαν οι γηπεδούχοι στο ματς και του τόνου που έδωσε ο “Μους” (12π., 6ρ., 4ασ. & 4κοψ. με 5/6 σουτ σε 23’), υπερτετραπλασιάστηκε μέχρι να φτάσουμε στην ανάπαυλα (43-35)!

Στο ίδιο διάστημα, βέβαια, ο Ολυμπιακός είχε 12 ασίστ και καλά νούμερα (56,6% εντός πεδιάς και 80% στις βολές) και γι’ αυτό είχε ξεπεράσει τους 40 πόντους, πράγμα όχι συχνό για την εφετινή του έκδοση.

Ωστόσο, λίγο η παγωμάρα που προκάλεσε ο τραυματισμός του πολύ θετικού όσο έπαιξε, Πετρούσεφ (8π. & 1κλ. με 3/3 σουτ σε 7’), τον οποίο πολύς κόσμος δεν αντιλήφθηκε, παρ’ότι στο 2ο μέρος δεν ήταν στον πάγκο (έφυγε στην διάρκεια του αγώνα για να υποβληθεί σε μαγνητική)...

Και λίγο ο εφησυχασμός και η νοοτροπία του «άντε να τελειώνουμε, αφού θα κερδίσουμε που θα κερδίσουμε», έδωσαν εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα στην ομάδα του Πιερίκ Πουπέ το δικαίωμα να αποκτήσει κίνητρο!

Μέσα σε λιγότερα από οκτώ αγωνιστικά λεπτά (κι ενώ είχε μεσολαβήσει το διάλειμμα του ημιχρόνου), το 39-25 του 17ου λεπτού, έγινε 45-47 στο 25’ (με σερί 6-22) με τους Πειραιώτες να έχουν 3/9 σουτ και 3 λάθη και την Βιλερμπάν να βρίσκει ρυθμό και να δικαιώνει τον Μπαρτζώκα και τους συνεργάτες που είχαν εφιστήσει την προσοχή στους παίκτες του ότι το ματσάκι δεν πρέπει να το πάρουν αψήφιστα!

Ο γαλλικός σύλλογος που ανήκει στον παίκτη-θρύλο, Τόνι Πάρκερ, άλλωστε, μπορεί να βρισκόταν στην 17η θέση και να είχε το 2ο χειρότερο ρεκόρ (7-23), από την αλλαγή προπονητή και μετά, όμως, έπαιζε καλύτερα (ρεκόρ 4-7 έναντι 3-16 υπό τις οδηγίες των δύο προηγούμενων τεχνικών) και ειδικότερα μέσα στον Μάρτιο, μετρούσε 2 νίκες (επί της Εφές και της Αρμάνι) σε 4 αγώνες και πριν δύο εικοσιτετράωρα είχε χάσει στο τελευταίο πεντάλεπτο και στις λεπτομέρειες από την Μακάμπι στο Βελιγράδι.

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, οι δευτεραθλητές Ευρώπης μπήκαν σε περιπέτειες και από ‘κει που περίμεναν ότι θα περάσουν ένα εύκολο βράδυ, θα επιστρέψουν στις νίκες και θα πάρουν μία ανάσα από τα συνεχόμενα παιχνίδια, πριν ξαναμπούν στην λογική του «πολέμου» για τα τρία εναπομείναντα ματς (αρχής γενομένης με Παρτίζαν εκτός), αναγκαστικά μπήκαν στην οικεία σε εκείνους, αλλά πάντα ψυχοφθόρα για όλους τους υπόλοιπους, διαδικασία της νυχτερινής επιβίωσης!

Το καλάθι του Ντε Κολο (10π., 2ασ. & 4λ. με 4/10 σουτ) που έδωσε το τελευταίο προβάδισμα στους φιλοξενουμένους (59-61 στο 33’28”), φαίνεται ότι χτύπησε το «καμπανάκι» της αφύπνισης κι έκτοτε πατήθηκε το κουμπί του “sense of urgency” και ενεργοποιήθηκε η διαδικασία του κατεπείγοντος!

Παίζοντας με το «μαχαίρι στα δόντια» για τα επόμενα 6’21”, οι «ερυθρόλευκοι» (Πίτερς 17π., 6ρ. & 3ασ. με 7/11 σουτ σε 35’) «έκρυψαν» το καλάθι τους (είχαν ένα κλέψιμο, 2 τάπες κι ανάγκασαν τους αντιπάλους τους σε 4 λάθη και 0/6 σουτ), πήραν πολλά από Λαρεντζακη (9π. & 3ασ. με 3/4 τριπ. σε 20’) και ΜακΚίσικ (9π., 2ρ. & 2ασ. με 3/5 τριπ. σε 20’), πέτυχαν 18 αναπάντητους πόντους (77-61 στο 39’14”) κι έφτασαν στην πολυπόθητη νίκη, πολύ πιο δύσκολα απ’ ότι δείχνει το τελικό σκορ.

Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε και σε μία χρονιά με πάρα πολλά προβλήματα (τραυματισμούς και μετεγγραφικές αστοχίες), τελείωσε με νικηφόρο ρεκόρ (10-6) τον αριθμό ρεκόρ των οκτώ «διαβολοβδομάδων» και παρέμεινε σε τροχιά για την 4άδα.

Σίγουρα δεν παίζει το μπάσκετ που έπαιζε πέρυσι, αλλά την δεδομένη στιγμή και τηρουμένων των συνθηκών, το αποτέλεσμα είναι αυτό που έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα. Το γεγονός ότι η λήξη του «μαραθωνίου» θα τον βρει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, στην χειρότερη περίπτωση στην εξάδα και στα play offs, συνιστά επιτυχία. Αν καταφέρει να φτάσει στην 4άδα και αποκτήσει αβαντάζ έδρας για το Final 4, τότε θα είναι ένα βήμα πριν τρυπήσει το ταβάνι του. Αυτό θα συμβεί αν φτάσει στο Βερολίνο...