Παναθηναϊκός: «Με τέτοιο Χουάντσο και πως να χάσω;»

• Με Χουάντσο και 36 πόντους από τον πάγκο, δεν χάνει!

Είναι τόσο εντυπωσιακή η ολική επαναφορά του «εξάστερου» (την αναλύσαμε στο post της προηγούμενης εβδομάδας, μετά τη νίκη στην Μπολόνια), σε σύγκριση με την «πέτρινη» – για το μέγεθος και την ιστορία του – ευρωπαϊκή τριετία που προηγήθηκε, που υπάρχουν πάμπολλες παράμετροι στις οποίες μπορεί κάποιος να πατήσει, για να καταδείξει πόσο μεγάλο είναι το εφετινό κατόρθωμα της ομάδας του Εργκίν Αταμάν.

Αν υπάρχει κάτι, όμως, που τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, κάνει την διαφορά και αποτυπώνει πλήρως την άκρως εκπληκτική πορεία του «τριφυλλιού» στην πιο ανταγωνιστική έκδοση της Euroleague από καταβολής του ισχύοντος format, αυτό έχει τρεις πυλώνες:

• Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι μία ομάδα που επί τρία χρόνια ήταν κάτι σαν... σάκος του μποξ στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και είχε συνολικό ρεκόρ 29-65, φτάνει στο σημείο να υπερδιπλασιάσει τις νίκες της (από την 17η θέση και το 9-23 πέρυσι, πήγε στην 2η και το 22-11 φέτος, που αποτελεί την καλύτερη επίδοση στην ιστορία του). Αυτό είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα χρονικά της EL, από οποιοδήποτε άλλη ομάδα.
• Ο δεύτερος έχει να κάνει με μία ακόμη σπουδαία διάκριση. Ο εφετινός θετικός απολογισμός του Παναθηναϊκού μακριά από το ΟΑΚΑ (ρεκόρ 9-8), που επίσης συμβαίνει για πρώτη φορά, μας δείχνει ότι οι «πράσινοι» χρειάστηκαν 31 αγώνες λιγότερους, για να ξεπεράσουν σε άθροισμα τον συνολικό αριθμό εκτός έδρας νικών (8) που είχαν κάνει τις τρεις τελευταίες σεζόν (2020-2023) σε 48 παιχνίδια!
• Ο τρίτος και σημαντικότερος που συνδέεται άμεσα με τους δύο προηγούμενους, είναι ότι μέσα σε λιγότερους από 7 μήνες, με εντελώς καινούριο ρόστερ (12 μετεγγραφές) και νέο προπονητή, κατάφερε να πετύχει το πιο γρήγορο και πιο ηχηρό “Ι am back” στον χάρτη του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σε τέτοιο βαθμό, που βάσει των αποτελεσμάτων, της συνέπειας και της ποιότητας που εκπέμπει, δικαίως και χωρίς την παραμικρή υπερβολή, θεωρείται ένα από τα φαβορί όχι μόνο για την πρόκριση στο Final 4 αλλά ακόμη και για την κατάκτηση του τροπαίου.

Πως, λοιπόν, να μην έχει ξεσπάσει ήδη μία άνευ προηγουμένου «πράσινη» φρενίτιδα για τα play off στις τάξεις των φιλάθλων του και κατ’ επέκταση για το ενδεχόμενο επιστροφής της ομάδας στο ετήσιο κορυφαίο μπασκετικό ραντεβού της Ευρώπης.

Κακά τα ψέματα, δεν είναι λίγο αυτό που έχει πετύχει το «τριφύλλι» φέτος στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Με αρκετά προβλήματα τραυματισμών από το ξεκίνημα της σεζόν (Μήτογλου, Παπαπέτρου, Ερνανγκόμεθ, Βιλντόζα, Σλούκας και Κ.Αντετοκούνμπο)!

Με δύο επώδυνες ήττες στο χειρότερο δυνατό timing από τον «αιώνιο αντίπαλο» (εντός 25 ημερών), που όλοι ξέρουμε τι επίδραση έχουν συνήθως στο ηθικό των παικτών και στην περιρρέουσα διοικητική ατμόσφαιρα.

Πολλώ δε μάλλον, από την στιγμή που η πρώτη, στην Κρήτη, στέρησε από τον οργανισμό τον 2ο τίτλο της σεζόν και η δεύτερη, στο ΣΕΦ, κατέστησε περισσότερη δύσβατη την διαδρομή προς το πλεονέκτημα έδρας!

Αυτό το «τώρα, αυστηρά 5/5», που ζήτησε την επομένη της τελευταίας ήττας των «πρασίνων» στην Euroleague, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, έχει πλέον πραγματοποιηθεί κατά τα 4/5 (με τρία «διπλά» σε Βελιγράδι, Μπολόνια και Μόναχο και μία επιβλητική εντός έδρας νίκη επί της Μπαρτσελόνα) και αυτό που μένει είναι το «κερασάκι στην τούρτα», που θα μπει την ερχόμενη Πέμπτη (11/04, 21.15) στο κατάμεστο ΟΑΚΑ, με αντίπαλο την εδώ και καιρό, αδιάφορη, Άλμπα!

Με δεδομένο ότι θαύματα στο μπάσκετ δεν γίνονται, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν θα τερματίσει στην 2η θέση της κανονικής περιόδου και θα περιμένει να μάθει τον αντίπαλό της στα play off από το νοκ άουτ παιχνίδι των play in, ανάμεσα στην Μακάμπι και το νικητή του αγώνα Βίρτους-Μπασκόνια, που θα διεξαχθεί μία ημέρα αργότερα.

Θα έχουμε αρκετό χρόνο μπροστά μας να αναλύσουμε ποια ομάδα βολεύει τον «εξάστερο» (αν η post season άρχιζε την επόμενη εβδομάδα, πιστεύω ότι κόντρα στους Ιταλούς, θα προκρινόταν με «σκούπισμα» στα τρία ματς) και ποια εγκυμονεί κινδύνους (ξεκάθαρα η Μακάμπι* και όχι γιατί τον έχει νικήσει δύο φορές φέτος, αλλά γιατί διαθέτει ένα πολύ physical και αθλητικό σύνολο που βγάζει μεγάλη σκληράδα στο γήπεδο), οπότε ας μιλήσουμε λίγο και για τον ήρωα του Μονάχου, που σφράγισε το πιο σημαντικό εφετινό «διπλό» της ομάδας του.

Με Χουάντσο και 36 πόντους από τον πάγκο, δεν χάνει!

Η Γερμανία, είναι προφανές ότι ταιριάζει στον Παναθηναϊκό. Γιατί αν στις 10 του περασμένου Νοέμβρη στο Βερολίνο (με το επιβλητικό 99-85 επί της Άλμπα), άρχισαν κάποιοι να ονειρεύονται ανοιξιάτικη εκδρομή στην πόλη που ράφτηκε το 5ο αστέρι (2009) και που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παρουσίασε ίσως την πιο ισχυρή ομάδα στην ιστορία του συλλόγου, χθες στο «καταπράσινο» Μόναχο (όπου οι «πράσινοι» νίκησαν με 82-75 την Μπάγερν για πρώτη φορά μετά από 3 σερί ήττες και 4,5 χρόνια), το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά!

Η 7η νίκη του «τριφυλλιού» στα 8 τελευταία ευρωπαϊκά ματς, όμως, ήρθε πολύ πιο δύσκολα απ’ ότι δείχνει η τελική διαφορά των 7 πόντων. Και αυτό γιατί οι Βαυαροί, από την μία πλευρά, έπαιξαν τα ρέστα τους για τη νίκη χωρίς να επηρεαστούν ούτε από τις απουσίες τους (Μπούκερ και Ομπστ) και τις ελάχιστες ελπίδες τους για πρόκριση στα play in και οι παίκτες του Αταμάν από την άλλη, άργησαν να βρουν ρυθμό και λόγω της μεγάλης πίεσης για το αποτέλεσμα.

Όταν, όμως, ο Τούρκος τεχνικός παίρνει τόσα πολλά από τον μέχρι πρότινος παροπλισμένο πάγκο του (με εξαίρεση τον Σλούκα, που μπορεί συνήθως να μην ξεκινάει στην βασική πεντάδα, αλλά δεν λογίζεται παγκίτης).

Παρ’ ότι, λοιπόν, η ομάδα του Πάμπλο Λάσο (η πρώτη επιλογή των «πρασίνων» για την θέση του προπονητή, πέρυσι τέτοια εποχή και πριν στραφούν στον 58χρονο Τούρκο τεχνικό), προηγήθηκε με +7 στην 1η περίοδο (15-8 στο 8’), με +6 στην 2η (24-18 στο 13’) και με +2, επτά λεπτά πριν το τέλος (65-63), ήταν αδύνατον για τον Παναθηναϊκό να χάσει με τέτοιον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ!

Κι αν στο προηγούμενο ρεκόρ καριέρας του 28χρονου Ισπανού διεθνούς power forward στην Euroleague (13π.), η ομάδα του απώλεσε μία διαφορά 10 πόντων στο 2ο μέρος και ηττήθηκε στην πρεμιέρα από τον Ολυμπιακό, στο νεότερο που κατέγραψε στο "BMW Park" ο γνωστός και ως “Bo Cruz” (από την συμμετοχή του στην ταινία “Hustle”) δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο.

Η συγκλονιστική εμφάνιση (14π., 2ρ. με 5/6 σουτ σε 26’) του πρώην παίκτη της Εστουντιάντες και με θητεία σε 6 ομάδες του ΝΒΑ (Νάγκετς, Τίμπεργουλβς, Σέλτικς, Σπερς, Τζαζ και Ράπτορς), με κερασάκι το τρίποντο που σφράγισε τη νίκη του Παναθηναϊκού, έκλεισε πολλά στόματα και απέδειξε ότι ο συγκεκριμένος παίκτης αξίζει καλύτερης μεταχείρισης και μεγαλύτερου σεβασμού.

Το γεγονός ότι ο εκ των κορυφαίων παικτών της εφετινής πορείας, Ντίνος Μήτογλου (6π., 3ρ. & 2ασ. με 3/8 σουτ), έμεινε στον πάγκο για 23 λεπτά (παρ’ ότι είχε σκοράρει τους πρώτους έξι πόντους της ομάδας) και ο επίσης υπερπολύτιμος φέτος, Γκριγκόνις (3π., 3ρ. & 2λ. με 0/3 σουτ) έπαιξε μόλις 15 λεπτά, για χάρη του εξαιρετικού, χθες, Ιωάννη Παπαπέτρου (8π., 2ρ. με 3/3 σουτ σε 23’), τα λέει όλα για την αλλαγή πλεύσης του Αταμάν στο θέμα του ανοίγματος του rotation. Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Υγ.1: Οι όποιες, αγωνιστικής φύσεως, δυσκολίες με αντίπαλο την Μακάμπι, θεωρώ ότι θα υποσκελιστούν από την έλλειψη έδρας, ανεξάρτητα από την επιθυμία των Ισραηλινών να έχουν κόσμο στην ουδέτερη “Aleksandar Nikolic Arena” του Βελιγραδίου. Η σειρά θα είχε διαφορετική δυναμική αν οι «πράσινοι» έπρεπε να ταξιδέψουν στο Τελ Αβίβ και να παίξουν στο μόνιμα «φλεγόμενο» “Γιαντ Ελιάου” και φυσικά το γηπεδικό status της «ομάδας του λαού», δεν γίνεται να αλλάξει μόνο για τα play off! Όταν μετά την πρεμιέρα της Euroleague και την κήρυξη του πολέμου απέναντι στην Χαμάς, τα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας του Κάτας, έχουν συμφωνηθεί να γίνονται χωρίς κόσμο στην σερβική πρωτεύουσα.

Υγ.2: Έστω κι αν οι άνθρωποι της ισραηλινής ομάδας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι θα δώσουν στα εντός έδρας παιχνίδια τους στην φυσική τους έδρα!