Παναθηναϊκός: Η τελευταία φάση, ο οδηγός για το Βελιγράδι: Τίποτα εύκολο!
- Η νοοτροπία που θα κάνει τη διαφορά
- Πήρε μπροστά και ο Παπαπέτρου
- Σλούκα, εσύ σούπερ σταρ...
- Η «ασπίδα» του Γιαννακόπουλου
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να ξεκινήσω το σημερινό κείμενο για την ισοφάριση της σειράς από τον Κώστα Σλούκα και τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Εκείνοι οι οι οποίοι πήραν από το χέρι την ομάδα και την οδήγησαν σε μια σπουδαία νίκη επί της Μακάμπι. Τόσο από πλευράς κρισιμότητας από τη στιγμή που έγινε το 1-1, όσο και από πλευράς ψυχολογίας.
Βάζω έναν αστερίσκο και στέκομαι στην τελευταία φάση του αγώνα. Το ματς είχε κριθεί. Ο Παναθηναϊκός είχε κλειδώσει τη νίκη, απέμεναν 3 δευτερόλεπτα για το τέλος και προσπαθεί ο Κλίβελαντ να καρφώσει εντυπωσιακά τη μπάλα στο πρόσωπο του Αντετοκούνμπο. Δεν ήξερες, δεν ρώταγες ρε Χριστιανέ μου; Που πήγαινες; Ε, τα ζητούσε ο οργανισμός σου. Πάρε την τάπα σου λοιπόν και από εκεί που πήγαινες για μαλλί, βγήκες... κουρεμένος.
Η νοοτροπία που θα κάνει τη διαφορά
Προσέξτε: Δεν στέκομαι στο καθαυτού μπλοκ που ήταν η επιτομή του «not today»! Στέκομαι στη νοοτροπία που ΠΡΕΠΕΙ να έχει ο Παναθηναϊκός ενόψει των δύο αγώνων που ακολουθούν στο Βελιγράδι. Θα μπορούσε ο Αμερικανός της Μακάμπι να κάρφωνε τη μπάλα και ο Αντετοκούνμπο να μην έκανε τίποτα απολύτως. Ε, και; Αντί για +16 ο Παναθηναϊκός θα είχε κερδίσει με +14 πόντους. Θα γινόταν κάτι; Όχι. Θα έλεγε κανείς τίποτα στον Κώστα εάν δεν επιδίωκε την τάπα; Όχι.
Όμως βλέποντας τη φάση, την ένταση που ακολούθησε, την αναμπουμπούλα που επικράτησε και τη μνημειώδη φωτογραφία με το «stare down» του Αντετοκούνμπο στον Κλίβελαντ, ο οποίος έχει έκφραση «εντάξει ρε φίλε, δεν είπαμε και τίποτα», αυτομάτως «χτύπησαν» τα καμπανάκια για τη συνέχεια.
ΑΥΤΗΝ ακριβώς τη νοοτροπία θα πρέπει να έχει ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι προκειμένου να κάνει τουλάχιστον ένα «break» και να επαναφέρει τη σειρά στο ΟΑΚΑ. Ακόμα καλύτερα αν κάνει και δύο «break» ώστε τα ξημερώματα της Παρασκευής (3/5) να επιστρέψει με τη πρόκριση στο Final Four. Τη νοοτροπία του πολεμιστή. Τη νοοτροπία του «τίποτα δεν θα είναι εύκολο» η οποία τόσο πολύ έλειψε πολύ από το Game 1 όπως επίσης και από το πρώτο δεκάλεπτο του Game 2.
Έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσουν οι «πράσινοι» να περιορίσουν την επιθετική δράση της Μακάμπι. Μια ομάδα η οποία «ζει και αναπνέει» μέσα από την επίθεση της. Μια ομάδα η οποία αν συναντήσει αντίπαλο με αμυντική σκληράδα (σ.σ. που φέτος έχει αποδείξει ότι έχει ο Παναθηναϊκός) θα αντιμετωπίσει και πολλά προβλήματα. Θα βγει από τα νερά της. Εκεί ακριβώς ΠΡΕΠΕΙ να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός στο Βελιγράδι. Αρκεί να υπάρχει αυτή η νοοτροπία: Τίποτα δεν θα σας είναι εύκολο!
Και το κυριότερο όλων; Να πάει στη Σερβία έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού ότι το σκορ είναι 0-2 και όχι 1-1. Να παίζει και πάλι με την πλάτη στον τοίχο. Σαν να μην υπάρχει αύριο!
Ctrl+D στο πρώτο δεκάλεπτο
Αν μη τι άλλο οι «πράσινοι» ένιωσαν στο... πετσί τους τι εστί «εύκολο καλάθι» από τη Μακάμπι. Το είδαν να συμβαίνει στο δεύτερο κομμάτι του Game 1 με αποτέλεσμα να φτάσουν στη νίκη και στο break του ΟΑΚΑ και επαναλήφθηκε με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο στο πρώτο δεκάλεπτο του Game 2. Οι παίκτες του Κάτας σκόραραν όπως ήθελαν και ό,τι ώρα ήθελαν! Αν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να πατήσει ένα Ctrl+D σε αυτά τα διαστήματα της... αεράμυνας, της έλλειψης αμυντικής συγκέντρωσης και της έλλειψης σκληράδας και να τα έστελνε στο καλάθι των αχρήστων, σίγουρα θα το έκανε.
Σε αυτό το σημείο να βγάλω το καπέλο στον Μήτογλου, ο οποίος προς τιμήν του, είπε αυτό που έβλεπαν όλοι. Ότι το άσχημο αμυντικό ξεκίνημα των «πρασίνων» έφερε την ευθύνη του: «Δεν ξεκινήσαμε καλά, έχω μερίδιο ευθύνης. Δεν ήμουν καλός αμυντικά και ήταν ένας λόγος που πήρε διαφορά η Μακάμπι. Αναλαμβάνω την ευθύνη» είπε ο Ντίνος στην κάμερα της Nova. Μπράβο και πάλι μπράβο του. Αυτό δείχνει ενσυναίσθηση της κατάστασης. Και ενδεχομένως και προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό του. Να μην επαναληφθεί.
Μα να έχει ο Κοέν 10 πόντους στις πρώτες επιθέσεις της Μακάμπι; Λίγο ακόμα και θα θύμιζε τον Μπλούθενταλ στα καλά του (σ.σ. δηλαδή στον σειρά με τον Παναθηναϊκό το 2012) έτσι όπως το πήγαινε. Όμως στη συνέχεια πήγε στον πάγκο ο Μήτογλου, ηρέμησε, είδε τα λάθη του και επέστρεψε με σκοπό να μην τα επαναλάβει. Ε, δεν τα επανέλαβε. Λίγο-πολύ όλα αυτά δρουν ως αλυσίδα. Το ένα φέρνει το άλλο και όσο γερός είναι ο ένας κρίκος, τόσο δύσκολα σπάει ο αμέσως επόμενος. Και όχι τίποτε άλλο, αλλά μετά και τον τραυματισμό του Χουάντσο, ο ΚΑΛΟΣ Μήτογλου είναι υπεραπαραίτητος.
Πήρε μπροστά και ο Παπαπέτρου
Αυτός που ήταν απαραίτητος σε αυτό το ματς και «γέμισε» τα παπούτσια, τόσο του Ισπανού φόργουορντ, όσο ακόμα και του Μήτογλου, δεν είναι άλλος από τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Στο Μόναχο είχε δείξει ένα trailer από τα... προσεχώς. Στο 2ο ματς των play off ξεκίνησε και η... πλοκή. Ο διεθνής φόργουορντ περιμένει σε κάθε ματς καρτερικά τη σειρά του. Να βρει χώρο και χρόνο. Και στη συνέχεια να κάνει αυτό που ξέρει καλά.
Ο «Πάπι» είχε διπλή αποστολή στο Game 2: α) να περιορίσει την δράση του Κόλσον και β) να ανταποκριθεί και στις δύο θέσεις των φόργουορντ. Την έβγαλε εις πέρας και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Μπόνζι Κόλσον που είχε κάνει τη διαφορά στον πρώτο τελικό έχοντας εκμεταλλευτεί τον όγκο και τη δύναμή του απέναντι στον Γκριγκόνις, στο Game 2 ακόμα τον... ψάχνουμε.
Γιατί; Επειδή τον είχε αναλάβει ο Παπαπέτρου, ο οποίος έκανε τρομερή δουλειά στον περιορισμό του. Τον κράτησε στους 6 πόντους με 2/6 εντός παιδιάς και με δεδομένη και την απουσία του Μπάλντγουιν έπρεπε να βγει (ακόμα πιο) μπροστά. Ο Έλληνας φόργουορντ, όχι μόνο δεν τον άφησε αλλά του έβαλε και πολλούς μπελάδες στην άλλη άκρη του παρκέ. Πώς;
Παίρνοντας ψυχολογία από την άμυνα. Από τη στιγμή που μπήκε και το πρώτο σουτ, ο Παπαπέτρου δεν ήταν ο... παγκίτης των 2:30 λεπτών του Game 1 αλλά ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Όχι σε κάποιο ματς ελληνικού πρωταθλήματος, ούτε σε ένα ματς της regular season της Euroleague όπου υπάρχουν περιθώρια για απώλειες, αλλά σε παιχνίδι που η μπάλα έκαιγε και ο Παναθηναϊκός έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Αν δεν κάνω μεγάλο λάθος πρέπει να ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε τόσο έντονα το όνομά του στο ΟΑΚΑ. Το άξιζε. Και μάλιστα πολύ!
Σλούκα, εσύ σούπερ σταρ...
Φανταστείτε πόσο αξίζει και ο Σλούκας. Τ' όνομά του έχει γίνει σύνθημα στα χείλη στα φίλων του Παναθηναϊκού. Γνωρίζει πρωτοφανή αποθέωση στο ΟΑΚΑ. Και εκείνος επιστρέφει την έκρηξη αγάπης που δέχεται με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο.
Απέναντι στη Μακάμπι έκανε ρεκόρ καριέρας όσον αφορά το σκοράρισμα. Στους 29 πόντους σταμάτησε ο αθεόφοβος σε 29 λεπτά συμμετοχής. Αν έπαιζε περισσότερο θα είχε σκοράρει και περισσότερο. Μάλιστα απέναντι στη Μακάμπι έκανε και ρεκόρ στις ασίστ όσων αφορά τα παιχνίδια των play off.
Κατά το «αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω», ο Σλούκας ήταν αρχηγός και ηγέτης μαζί. Και πάλι. Για ένα ακόμη ματς. Και αν δεν γνωρίζει εκείνος πώς να παρασύρει τους συμπαίκτες του, τότε ποιος θα το κάνει; Μπαρουτοκαπνισμένος από σειρές play off και Final Four. Οπότε τι να λέμε τώρα; Γι' αυτό αποκτήθηκε.
Για να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στη Γη της μπασκετικής επαγγελίας. Άλλωστε νομίζω ότι και πλέον αδαής μπορεί να καταλάβει το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ απολαμβάνει ο Σλούκας να παίζει στον Παναθηναϊκό. Τόσο αγωνιστικά με τα ρεκόρ καριέρας και μάλιστα σε μια ηλικία που -θεωρητικά πάντα- δεν είναι (αν και δείχνει το άκρως αντίθετο) στο prime του, όσο και εξωαγωνιστικά με αυτή τη σύνδεση που έχει δημιουργήσει με τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
Και όσο για την επίδρασή του; Στο Game 2 είδαμε τη Μακάμπι να εφαρμόζει «ματς απ» ζώνη στην τελευταία περίοδο. Της βγήκε σε 2-3 περιπτώσεις του Κάτας. Λεπτομέρεια: Ο Σλούκας ήταν στον πάγκο με 4 φάουλ. Όταν επέστρεψε στο παρκέ «έκοψε» στη μέση (και αυτήν) την άμυνα και επιιπλέον φρόντισε να «κόψει» και το... βήχα των Ισραηλινών. Η συνέχεια; Γνωστή!
Η «ασπίδα» του Γιαννακόπουλου
Είναι πολύ σημαντικό για τους παίκτες, τον προπονητή και συνολικά για τον σύλλογο να γνωρίζει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος θα αποτελεί την «ασπίδα» τους. Το «I've got your back» που... λένε και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχει βρει τρομερή εφαρμογή φέτος με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Μπορεί να είναι παρορμητικός ως χαρακτήρας, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ούτε στο 0.1% την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό. Και όταν βγαίνει δημόσια και στηρίζει τον προπονητή και τους παίκτες της ομάδας του, όταν εμφανίζεται και στο ΟΑΚΑ ύστερα από δύο χρόνια, τότε θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μόνο... καλά πάνε τα πράγματα.
Δεν υπήρχε περίπτωση για τον ισχυρό άνδρα της «πράσινης» ΚΑΕ να αφήσει την ομάδα του μόνο και απροστάτευτη. 'Ηταν και πάλι εκεί. Με τη κόρη του και τον γιο του. Να πανηγυρίζουν όλοι μαζί τα καλάθια του Σλούκα, του Παπαπέτρου, του Λεσόρ. Ενδεχομένως το διοικητικό μέλλον του συλλόγου! Ο Παναθηναϊκός (ανεξαρτήτων αποτελεσμάτων) επιστρέφει και επιστρέφει για τα καλά. Σε όλα τα επίπεδα.
Είτε πάρει φέτος στο Final Four, είτε όχι...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
