Ολυμπιακός: Η ομάδα που όλα τα μπορεί, χρειάζεται ένα ακόμη θαύμα
- Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών
- Η απόφαση του Ντιφάλα
- Κουράστηκε το σώμα, κουράστηκε και το μυαλό
- Ο Ράιτ ήταν η καλύτερη λύση στην σετ επίθεση, αλλά…
Η χθεσινή βραδιά ήταν δύσκολη και για τον Ολυμπιακό και για τους Ολυμπιακούς (σπάνια το τελευταίο διάστημα). Όχι απαραίτητα για το γεγονός ότι περιορίστηκαν οι πιθανότητες παρουσίας της ομάδας για τρίτη διαδοχική σεζόν στο Final Four, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο περιορίστηκαν.
Ανέκαθεν ήμουν υπέρ του δόγματος πως μία ομάδα νικάει και όχι πως μία ομάδα χάνει, απλά χθες η Μπαρτσελόνα νίκησε τον Ολυμπιακό γιατί ο Ολυμπιακός της επέτρεψε να νικήσει. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν φρόντισαν να… καθαρίσουν το παιχνίδι ούτε στο τελευταίο δίλεπτο της κανονικής διάρκειας ούτε στο τέλος της παράτασης και έτσι μετά από διαδοχικές κακές αποφάσεις γνώρισαν την ήττα.
Κακά τα ψέματα, το Final Four ξεμάκρυνε. Οι πιθανότητες λιγόστεψαν. Κατά τη διάρκεια της σεζόν οι Πειραιώτες απέδειξαν πως είναι καλή ομάδα, ειδικά με τον τρόπο με τον οποίον έκλεισαν την regular season. Όμως για να λέμε αλήθειες, δεν έχουν παίξει παρόμοια καλό μπάσκετ στα play off.
Ο Ολυμπιακός χρειάζεται δύο πολύ καλά παιχνίδια πλέον σε ισάριθμες αναμετρήσεις. Για να έχει ελπίδες. Αν το καταφέρει και αυτό και την επόμενη Τρίτη το βράδυ κάνουμε κρατήσεις για Βερολίνο, θα μιλάμε για θαύμα θαυμάτων. Θα μιλάμε για κάτι το εκπληκτικό και η αλήθεια είναι πως αν υπάρχουν ελάχιστες ομάδες που να μπορούν να γυρίσουν τούμπα τη συγκεκριμένη κατάσταση, ο συγκεκριμένος οργανισμός βρίσκεται ανάμεσά τους. Είναι δύσκολο όμως γιατί αντιμετωπίζει και μία καλή ομάδα και μία έμπειρη ομάδα.
Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών
Ξέρετε πώς την πάτησε ο Ολυμπιακός; Δεν «σκότωσε» τις ελπίδες των Ισπανών όταν έπρεπε και σε αυτό το επίπεδο και στη συγκεκριμένη καμπή της σεζόν πρέπει να τον… σκοτώνεις τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν το έκανε αλλά του έδωσε και απλόχερα ευκαιρίες να διεκδικήσει τη νίκη.
Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών. Όχι μόνο αυτών που καταγράφονται στη συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία, αλλά και κακών αποφάσεων από παίκτες, προπονητές, διαιτητές. Για να μείνω στο χθεσινό παιχνίδι με το σκορ στο 69-63, ο ΜακΚίσικ αποφασίζει να καλύψει τον Βέσελι και αφήνει τον Αμπρίνες για ελεύθερο τρίποντο. Στην επόμενη φάση με το σκορ στο 71-66, ο Ράιτ αποφασίζει λανθασμένα, χάνεται στην άμυνα και δίνει νέο ελεύθερο τρίποντο στον Αμπρίνες.
Οι Πειραιώτες είχαν τον πρώτο λόγο στη νίκη χάρη στην άμυνά τους και όχι στην επίθεσή τους, αλλά αυτή τελικά τον πρόδωσε. Αφήστε που και το σουτ του Σατοράνσκι ήταν ελεύθερο και η μπάλα μπήκε και βγήκε πριν καταλήξει με επιθετικό ριμπάουντ πάλι στα χέρια των Καταλανών.
Στην παράταση συνεχίστηκαν οι κακές αποφάσεις. Ο κουρασμένος Γουόκαπ πήρε δύο «σκοτωμένα» δίποντα, ο Γουίλιαμς Γκος πήρε τη χειρότερη δυνατή απόφαση στην τελευταία επίθεση και ακολούθησε το λάθος του Πετρούσεφ να κάνει φάουλ χωρίς κανένα λόγο.
Στην άλλη πλευρά, οι παίκτες του Γκριμάου ευστόχησαν σε τρία τρίποντα στα τελευταία λεπτά του αγώνα και της παράτασης. Ίσως τελικά η Μπαρτσελόνα να διαθέτει μεγαλύτερες προσωπικότητες από αυτές στο χθεσινό ρόστερ του Ολυμπιακού.
Η απόφαση του Ντιφάλα
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να εκφράσω την άποψή μου σχετικά με την απόφαση (να το πάλι) του Ντιφάλα να σφυρίξει φάουλ στον Πετρούσεφ και να κρίνει το αποτέλεσμα. Τον Γάλλο διαιτητή δεν τον συμπαθώ καθόλου και τον θεωρώ αλαζόνα χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αλλά…
Η απόφασή του ήταν σωστή. Ο Πετρούσεφ έχει βρει τον δεξιό αγκώνα του Πάρκερ και έχει αλλοιώσει εντελώς την προσπάθειά του. Ήταν φάουλ και έπρεπε να το δώσει. Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να κρίνονται τα ματς με ένα τέτοιο σφύριγμα, ήθελα να δω τι θα έκαναν αν ο Πάρκερ φορούσε «ερυθρόλευκα» ή πράσινα.
Όπως δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο το «δε δίνει τέτοιο πέναλτι στο 90, αλλά το δίνει αν είναι στο 60’» έτσι δεν υπάρχει και στο μπάσκετ το «δε δίνεις τέτοιο φάουλ στο φινάλε, αλλά το δίνεις στο 33’».
Κουράστηκε το σώμα, κουράστηκε και το μυαλό
Πιο πάνω ανέφερα τις πολλές κακές αποφάσεις στο τέλος του 40αλέπτου και της παράτασης. Τα δικαιολογώ γιατί υπήρχε κούραση. Γουόκαπ, Γκος και Πετρούσεφ έπαιξαν πολλά διαδοχικά λεπτά και στο τέλος δεν είχαν το κουράγιο. Η σωματική κούραση φέρνει κόπωση και στο μυαλό και το μυαλό είναι αυτό που αποφασίζει στο τέλος.
Δεν κακολογώ τον Πετρούσεφ για το φάουλ στο οποίο υπέπεσε. Πήγε να κάνει τον πονηρό, αλλά το έκανε άγαρμπα γιατί ήταν κουρασμένος. Ο Γκος και ο Γουόκαπ πήραν κακή επιλογή γιατί ήταν κουρασμένοι. Ο Μπαρτζώκας όμως σωστά τους εμπιστεύτηκε τόση ώρα διότι ο Κάνααν ήταν άφαντος και γιατί ο Παπανικολάου ούρλιαζε ενθαρρύνοντας τους συμπαίκτες του από την άκρη του πάγκου αφού ήταν εκτός 12άδας.
Ο Ράιτ ήταν η καλύτερη λύση στην σετ επίθεση, αλλά…
Η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού δεν ήταν καλή σε ένα ακόμη ματς της σειράς. Στην σετ επίθεση με ελάχιστες εξαιρέσεις η μπάλα δεν κυκλοφορούσε όπως μας έχει συνηθίσει το συγκεκριμένο σύνολο και φυσικά για αυτό ευθύνεται και η άμυνα των αντιπάλων.
Κακές αποστάσεις μεταξύ των «ερυθρόλευκων», αρκετή κατάχρηση ντρίμπλας από Γουόκαπ και Γκος και φυσικά τραγικό ποσοστό από τα 6.75. Το 25.9% με το οποίο ολοκλήρωσε την αναμέτρηση ο Ολυμπιακός είναι τραγικό ποσοστό και ειδικά όταν ο αντίπαλος εκτελεί με 44% καταλαβαίνετε πόση διαφορά κάνει.
Σε τρία παιχνίδια οι Πειραιώτες δεν έχουν ξεπεράσει καν το 30%, κάτι το οποίο… πληρώνουν με τη σειρά στο 2-1. Δε γίνεται να σουτάρεις τόσο άσχημα, δε γίνεται να μην μπορείς να βρεις στόχο από μακριά. Το γήπεδο μικραίνει επικίνδυνα και δε βοηθάει την επίθεση.
Στο «5 on 5» η καλύτερη λύση ήταν ο Μόουζες Ράιτ και για αυτό ο Μπαρτζώκας τον προτίμησε σε σχέση με τον Φαλ. Ο Μιλουτίνοφ δεν ξεντύθηκε. Η αθλητικότητα του Ράιτ ήταν αυτή που τον κράτησε στο παρκέ τόσο χρόνο.
Όμως ο Αμερικανός είναι ανέτοιμος για τέτοιου είδους παιχνίδια. Τα play off είναι άλλο πράγμα και η εμπειρία χρειάζεται. Ο Ράιτ όσα έβαζε μπροστά τα έτρωγε πίσω. Στην αρχή από τον Ερνανγκόμεθ και μετά από τον Βέσελι (κι ο Φαλ δεν τα πήγε καλά με τον Τσέχο). ΄Ετσι δε βγαίνει η εξίσωση όμως στο μπάσκετ. Με το «όσα βάλω κι όσα φάω» δεν πας μπροστά.
Με εξαίρεση μία τρομερή τάπα σε κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού, ο Ράιτ ήταν κακός στις αμυντικές του υποχρεώσεις. Από την άλλη όμως ήταν κι ο μοναδικός συνεπής στις επιθετικές του υποχρεώσεις, οπότε κάπως έτσι εξηγείται η διάρκεια της παρουσίας του.
Χωρίς σουτ και χωρίς λύσεις στη σετ επίθεση, έμεινε ο αιφνιδιασμός για τους παίκτες του Μπαρτζώκα. Με μπροστάρη τον ΜακΚίσικ το εύκολο καλάθι ήταν αυτό που έφερε σε θέση ισχύος τους Πειραιώτες (μαζί με ένα τυχερό τρίποντο του Πετρούσεφ) πριν χύσουν τον κουβά με το νερό που είχαν μαζέψει.
ΥΓ: Το βασικό πρόβλημα στο φετινό ρόστερ για μένα είναι η απουσία παίκτη που θα πάρει τη σωστή απόφαση στο φινάλε. Δεν αναφέρομαι σε εύστοχο ή άστοχο σουτ, αλλά σε σωστή ή λάθος απόφαση. Ο Γουίλιαμς Γκος έχει πάρει αρκετά τελευταία σουτ στην καριέρα του (από εποχή Μπλατ κιόλας) και σπάνια έχει ευστοχήσει. Αυτό δεν τον κάνει κακό παίκτη, αλλά σίγουρα κάτι δείχνει.
ΥΓ 2: Στην επαναφορά του Σατοράνσκι έχει υπάρξει παράβαση 5 δευτερολέπτων. Η πάσα έγινε μετά από 6.2, αλλά… Το μοναδικό χρονόμετρο σε φάση επαναφοράς είναι το μέτρημα του διαιτητή. Ο Νέντοβιτς καθυστερεί χαρακτηριστικά ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο τέντωμα του χεριού του (ένα τέντωμα ίσον ένα δευτερόλεπτο) και την ώρα που ανοίγει την παλάμη του για τα 5’’ βάζει τη μπάλα μέσα ο Τσέχος.
ΥΓ 3: Πώς τα φέρνει η ζωή. Οι Ολυμπιακοί πανηγύριζαν ένα ανόητο φάουλ του Γκραντ στο Βελιγράδι και μετά από μία ώρα οι Παναθηναϊκοί πανηγύριζαν ένα ανόητο φάουλ του Πετρούσεφ στον Πειραιά. Πιο πολύ τους νοιάζει ο αντίπαλος παρά η ομάδα τους. Φυσικά υπάρχουν κι εξαιρέσεις...
ΥΓ 4: Έλειψε ο Παπανικολάου από το παρκέ. Βοηθήσε από τον πάγκο όμως. Ούρλιαζε, έδινε θάρρος, καθοδηγούσε. Μέχρι και challenge ακύρωσε στο 59-57.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
