«Ακόμη κι εγώ τραγουδάω “ρε Μπουρούση 10 μέρες έλεγες...”»

• «Ο Πόποβιτς μου είπε ότι με θέλει, αλλά εγώ του είπα “να πάρω πρωτα το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό”...»
• «Δεν είχαμε την εμπειρία για να αντιμετωπίσουμε την Μπαρτσελόνα!»
• «Χάσαμε την κούπα από ένα λάθος στο pick'n'roll!»
• «Το ότι έπαιξα λίγο, σε καμία περίπτωση δεν το έκανε λιγότερο γλυκό!»
• «Ο Περάσοβιτς μου έβγαλε τον χαρακτήρα του ηγέτη!»
• «Μακάρι να δούμε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ και να ζηλέψουμε όλοι!»

Η γερμανική πρωτεύουσα ετοιμάζεται να φιλοξενήσει το 3ο Final 4 στην ιστορία της Euroleague, το οποίο θα διεξαχθεί στο γήπεδο-στολίδι που φιλοξενεί την Άλμπα εδώ και σχεδόν μία 15ετία.

Στην πάλαι ποτέ “Ο2 Arena”, όπου το 2009 ο Παναθηναϊκός έραψε το 5ο αστέρι του κερδίζοντας στον τελικό την «ρώσικη αρκούδα» και στην μετέπειτα “Mercedes-Benz Arena”, όπου το 2016, ο Δημήτρης Ιτούδης έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης στον πάγκο ξένης ομάδας (ΤΣΣΚΑ Μόσχας).

Κοινός παρονομαστής των δύο παραπάνω διοργανώσεων, ένας από τους πιο προικισμένους Έλληνες ψηλούς που έγραψε την δική του ιστορία στην σημερινή “Uber Arena”, έστω κι αν στενοχωρήθηκε δις επί γερμανικού εδάφους.

Ο λόγος για τον Γιάννη Μπουρούση, που έκανε το ντεμπούτο σε Final 4 στην πρωτεύουσα της Γερμανίας και στο ίδιο ακριβώς παρκέ, επτά χρόνια αργότερα, έδωσε για 5η και τελευταία φορά στην σπουδαία καριέρα του, το παρών στο ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του αθλήματος σε διασυλλογικό επίπεδο.

Με αφορμή την εφετινή μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που βρίσκεται προ των πυλών και πάλι στο Βερολίνο, το Gazzetta συνάντησε τον πρώην αρχηγό της Εθνικής ομάδας κι εκείνος δέχτηκε με χαρά να μοιραστεί ανέκδοτες λεπτομέρειες από τα γεγονότα που σημάδεψαν τα πέντε Final 4 στα οποία συμμετείχε και να σχολιάσει τις πιθανότητες των δύο ελληνικών ομάδων να φτάσουν στον τελικό.

Βερολίνο 2009 (Ολυμπιακός-4η θέση)

ΠΑΟ-Ολυμπιακός 84-82 (Μπουρούσης 10π. & 7ρ. σε 16')
Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός 95-79 (Μπουρούσης 17π., 9ρ. & 2ασ. με 8/11 σουτ σε 17')
μ.ο. 12,5π. & 7,4ρ. με 65,1% διπ., μέλος της καλύτερης πεντάδας της EL

«Ο Πόποβιτς μου είπε ότι με θέλει, αλλά εγώ του είπα “να πάρω πρωτα το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό”...»

«Πως περάσανε τόσο γρήγορα τα χρόνια; Σαν χθες και προχθές μου φαίνονται τα δύο Final 4 που έπαιξα στο Βερολίνο! Σίγουρα και όμορφες και δυσάρεστες αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου! Όσον αφορά στην διοργάνωση του 2009, το πιο σημαντικό για την ομάδα του Ολυμπιακού, αλλά και για μένα προσωπικά, ήταν ότι επρόκειτο για μία πολύ μεγάλη πρόκριση σε μία πολύ δύσκολη σειρά απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης και σε μία εποχή, που ο σύλλογος είχε 10 χρόνια απουσίας από τα Final 4. Ίσως τελικά ήταν καρμικό αυτό που συνέβαινε με μένα και τις δύο αυτές ομάδες, από την άποψη ότι ήταν πήγα στην Μαδρίτη, την μία χρονιά αποκλείσαμε τον Ολυμπιακό στα play off και την άλλη τον νικήσαμε στον τελικό! Σε πρώτη ανάγνωση, κράτησα την αγωνιστική αποτυχία στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό, η οποία με πείσμωσε θετικά και με ώθησε να βελτιωθώ για να ξαναδώσω το παρών σε μία τόσο μεγάλη γιορτή του μπάσκετ. Και σε δεύτερη, σίγουρα το εύστοχο σύνθημα που έβγαλαν οι Παναθηναϊκοί και το οποίο έμεινε στην ιστορία, καθώς επίσης και το ραντεβού με τον Γκρεγκ Πόποβιτς των Σαν Αντόνιο Σπερς.

Για τις “δέκα μέρες”, που είναι μία χειρονομία που θα με ακολουθεί πάντα – σκέψου ότι πριν λίγο καιρό μου το φωνάζανε για πλάκα κάτι φίλοι Παναθηναϊκοί σε έναν γάμο – θα σου αποκαλύψω ότι δεν ήξερα καν πότε θα συαντιόμασταν ξανά! Απλά εκείνη την στιγμή που παίζαμε στον μικρό τελικό με μία ξένη ομάδα (σ.σ.: Μπάρτσελόνα) και φυσικά είχα την στενοχώρια μου για τον αποκλεισμό του ημιτελικού, στον οποίο είχα παίξει με 40 πυρετό, ένιωσα προσβεβλημένος! Κανονικά, έτσι όπως ήταν η υγεία μου, δεν θα έπρεπε να παίξω καθόλου σε εκείνο το Final 4. Αλλά αυτός ήμουν πάντα και αυτό το γνωρίζουν όλοι που με έχουν συναναστραφεί. Υπό την πίκρα της χλεύης από Έλληνες φιλάθλους, λοιπόν κι ενώ ήμουν και παίκτης της Εθνικής ομάδας, λειτούργησα αυθόρμητα. Θα μπορούσα να κάνω ή να πω κάτι χειρότερο, γιατί είχε προηγηθεί ένα δύσκολο καλάθι που είχα πετύχει, αλλά τελικά έκανα αυτό το κάτι σαν... μούτζα για τις δέκα μέρες! Δεν έχω κανένα κόμπλεξ με αυτό το σύνθημα, όμως, ήταν ωραίο! Να φανταστείς ότι πολλές φορές αυτοσαρκάζομαι και το τραγουδάω από μόνος μου!

Σχετικά με το ενδιαφέρον του ΝΒΑ, δεν ξέρω αν η τότε απόφασή μου ήταν λανθασμένη – γιατί τότε είχα το άγχος από το χειρουργείο που έκανα το 2000 και τις βίδες που είχα βάλει και δεν ήξερα αν τα πόδια μου θα άντεχαν στην πίεση και τις απαιτήσεις ενός τόσο δυνατού πρωταθλήματος – αλλά σίγουρα δίστασα να πω το ναι! Η συνάντηση με τον Πόποβιτς που ήταν κρυφή, είχε γίνει το βράδυ του Σαββάτου μία μέρα μετά τον ημιτελικό και μετά την βράβευσή μου στην καλύτερη πεντάδα. Ο coach μου είπε ξεκάθαρα ότι του αρέσω, ότι με θέλει στην ομάδα του και ότι δεν χρειάζεται να αγχώνομαι με τον τραυματισμό μου, γιατί ο οργανισμός θα με βοηθήσει πολύ να προσαρμοστώ. Επίσης δεν με πίεσαν να τους απαντήσω εκείνη την στιγμή, αλλά μου ζήτησαν να το το κάνω αμέσως μετά το τέλος της σεζόν. Θυμάμαι ότι μετά είχα πει στον ατζέντη μου, τον Κώστα Παπαδάκη, ότι αν κατακτούσαμε το πρωτάθλημα, θα πήγαινα τελικά στο ΝΒΑ! Ήμουν πολύ δεμένος με τον Ολυμπιακό, όπως και με όλες τις ομάδες που έπαιξα, γιατί έδινα τον εαυτό μου, την καρδιά μου και όλο μου το είναι! Αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας, γιατί θα αγριέψω! Όταν τελειώσαμε και βγήκαμε από την αίθουσα, ο Κώστας κατάλαβε ότι είμαι τρελός! Είχα μπροστά μου έναν από τους κορυφαίους και πιο καταξιωμένους προπονητές στην ιστορία του ΝΒΑ και έναν οργανισμό που μου προσέφερε ένα διόλου ευκαταφρόνητο συμβόλαιο κι εγώ αντί να τους πω ότι... είμαστε ήδη στο ΝΒΑ, γιατί με το που τελείωνε η χρονιά ήμουν ελεύθερος να συνεχίσω όπου ήθελα την καριέρα μου, τους είπα ότι θέλω πρώτα το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό! Είναι κάποια ψιλά πράγματα που δεν μπορεί να τα καταλάβει ο κόσμος και έχουν να κάνουν με το δέσιμο που υπάρχει και φυσικά κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Για παράδειγμα, όταν ήμουν στην ΑΕΚ, ένιωθα μεγάλη υποχρέωση για την στήριξη που είχα με το χειρουργείο και ήθελα να μπω να παίξω και να ανταποδώσω. Μετά κι ενώ προηγήθηκε ένα μικρό πέρασμα από την Μπαρτσελόνα, πήγα στον Ολυμπιακό και δέθηκα πάρα πολύ με την ομάδα. Αφουγκράστηκα την λαχτάρα που υπήρχε για την επιστροφή στην κορυφή του πρωταθλήματος μετά από την κατάκτηση του Κυπέλλου και ήθελα να είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας. Γιατί μην ξεχνάς ότι μέχρι εκείνο το διάστημα, εγώ δεν ξεκινούσα στην βασική πεντάδα! Ήμουν πάντα δευτερότριτος ψηλός και με την προσπάθειά μου και την τύχη, κατάφερα να γίνω βασικό γρανάζι. Με το που τελείωσε η σεζόν, είχα πρόταση από την Ρεάλ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό και τους Σπερς. Δεν σου κρύβω ότι είχα φόβο και άγχος για τον τραυματισμό μου, όσον αφορά στο ΝΒΑ και γι' αυτό επέλεξα να ανανεώσω και να μείνω στον Πειραιά.»

Παρίσι 2010 (Ολυμπιακός-2η θέση)
Ολυμπιακός-Παρτίζαν 83-80 (Μπουρούσης 9π. & 6ρ. με 2/4 σουτ σε 18')
Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός 86-68 (Μπουρούσης 9π. & 5ρ. με 4/5 σουτ σε 19')
μ.ο. 9,0π. & 5,5ρ. με 66,7% εντός πεδιάς

«Δεν είχαμε την εμπειρία για να αντιμετωπίσουμε την Μπαρτσελόνα!»

«Από το Παρίσι, θυμάμαι την πολύ μεγάλη προσπάθεια που καταβάλαμε στον ημιτελικό – σε κανονική διάρκεια και παράταση – για να νικήσουμε την Παρτίζαν, με μία πολύ ανανεωμένη ομάδα. Ήμουν μέσα στο γήπεδο, είχα ενεργή συμμετοχή, αλλά δυστυχώς δεν ήμασταν ακόμη έτοιμοι και δεν είχαμε την απαιτούμενη εμπειρία για να αντιμετωπίσουμε την Μπαρτσελόνα στον τελικό, η οποία κυριάρχησε κατά κράτος.

Μιλάνο 2014 (Ρεάλ-2η θέση)
Ρεάλ-Μπαρτσελόνα 100-62 (Μπουρούσης 7π., 4ρ., 1ασ., 1κλ. & 1κοψ. με 3/8 σουτ σε 16')
Μακάμπι-Ρεάλ 98-86 παρ., κ.α. 73-73 (Μπουρούσης 12π., 9ρ. & 4κοψ. με 3/8 σουτ σε 33')
μ.ο. 9,5π., 6,5ρ. & 2,5κοψ. με 6/14 σουτ

«Χάσαμε την κούπα από ένα λάθος στο pick'n'roll!»

«Δεν θυμάμαι αν είχα εξαιρετική απόδοση στον τελικό, όπως λες, θυμάμαι μόνο ότι είχα βάλει τις δύο βολές που έστειλαν το ματς στην παράταση. Φαντάσου, δεν θυμάμαι ούτε τα νούμερά μου! Ήταν μία χρονιά, που είχαμε παίξαμε φανταστικά στο σύνολό της και η Ρεάλ κέρδιζε με ευκολία τα περισσότερα παιχνίδια. Αυτό που μου έχει μείνει είναι η λεπτομέρεια, από την οποία χάσαμε το τρόπαιο. Για την ακρίβεια, επρόκειτο για ένα λάθος που κάναμε σε μία αλλαγή στο pick'n'roll. Ήταν ο Μίροτιτς με τον Γιουλ απέναντι στον Μπλούθενταλ και τον κοντό της Μακάμπι (σ.σ.: Ράις) κι ενώ ο coach Λάσο είχε ζητήσει αλλαγές, δεν το εφαρμόσαμε και δεχτήκαμε ένα τρίποντο που άλλαξε όλο το momentum στην παράταση. Πολύ σκληρό εκείνο το συναίσθημα που είχαμε ζήσει. Είχα φτάσει τόσο κοντά στο να κατακτήσω την Ευρωλίγκα, αλλά δεν τα κατάφερα...»

Μαδρίτη 2015 (Ρεάλ-1η θέση)

Ρεάλ-Φενερμπαχτσέ 96-87 (Μπουρούσης 1π. με 1/2 βολ. & 0/1 σουτ σε 5')
Ρεάλ-Ολυμπιακός 78-59 (Μπουρούσης 0π., 1ρ. & 1κλ. σε 5')
μ.ο. 0,5π. & 1,0ρ.

«Το ότι έπαιξα λίγο, σε καμία περίπτωση δεν το έκανε λιγότερο γλυκό!»

«Πράγματι είχα έναν τραυματισμό που μου είχε στοιχίσει, αλλά ήμουν ενεργό μέλος γιατί η ομάδα δεν με είχε θέσει εκτός. Σε καμία περίπτωση, όμως, το ότι δεν έπαιξα πολύ σε εκείνο το Final 4, δεν έκανε λιγότερο γλυκό το συναίσθημα της κατάκτησης του τίτλου! Κανέναν ρόλο δεν έπαιξε αυτό. Ακόμη υπάρχει στη μνήμη μου η όμορφη στιγμή που είμαι τυλιγμένος με την ελληνική σημαία κι έχω στις πλάτες μου την πρώτη μου κόρη, την Ελένη!