Final Four, Παναθηναϊκός: Μέχρι να βρούμε 7ο ουρανό, άσε με να παραμιλώ
- Κανείς πλέον δεν μπορεί να τους πει τίποτα!
- Τόσο μακρινό, αλλά και τόσο... κοντινό το μεγάλο όνειρο
- Χρειάζεται το ΑΠΟΛΥΤΟ παιχνίδι στον τελικό
- Η μεγάλη νίκη του Αταμάν
Μοναδικές στιγμές ζει από το βράδυ της Παρασκευής (24/5) ο οργανισμός του Παναθηναϊκού ΑΚΤΟR. Στιγμές βγαλμένες από το ένδοξο, αλλά και ξεχασμένο, παρελθόν. Στιγμές που δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν στον ανθρώπινο νου όταν ξεκινούσε η σεζόν.
Ακόμη και αν είχε αυξηθεί το budget. Ακόμη και αν ο πήχης των στόχων είχε μεγαλώσει. Ακόμη κι αν είχε αποκτηθεί ένας παίκτης που γνωρίζει καλά από... Final Four όπως είναι φυσικά ο Κώστας Σλούκας. Ακόμη κι αν ενισχύθηκε με την καλαθομηχανή που άκουγε στο όνομα του Κέντρικ Ναν. Ακόμη κι αν στην άκρη του πάγκου είχε καθίσει ο πολύπειρος και νικητής σε Final Four, Εργκίν Αταμάν.
Αρχικά η είσοδος των «πρασίνων» στο Final Four ύστερα από 12 χρόνια έμοιαζε ως ένα πολύ... μακρινό όνειρο. Κι όμως. Το έκανε πραγματικότητα. Φανταστείτε πόσο πιο... μακρινός -ενδεχομένως και άπιαστος- φάνταζε ο στόχος της κατάκτησης του βαρύτιμου τροπαίου. Και όμως. Ο Παναθηναϊκός έφτασε στο σημείο να απέχει μόλις 40 λεπτά από μια ιστορική και συνάμα μαγική στιγμή. Της στέψης του πρωταθλητή Ευρώπης!
Κανείς πλέον δεν μπορεί να τους πει τίποτα!
Αν βάλουμε κάτω όλα τα δεδομένα, που ήταν και που έφτασε, με τι ρόστερ τελείωσε τη σεζόν 2022-23 και με τι ρόστερ ταξίδεψε στο Βερολίνο έχοντας αλλάξει 11 παίκτες, θεωρώ ότι η ευρωπαϊκή χρονιά του Παναθηναϊκού είναι πετυχημένη! Οτιδήποτε και αν γίνει στον τελικό. Ακόμη και αν γνωρίσει την ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ΚΑΝΕΙΣ δεν θα μπορεί να πει ΤΙΠΟΤΑ στην ομάδα. Έχει φτάσει και έχει... στριμωχθεί στο ταβάνι της.
Τι μένει; Να το σπάσει! Να το διαλύσει! Να το γκρεμίσει! Και μαζί να γκρεμίσει και το τείχος του Βερολίνου για δεύτερη φορά ύστερα από 15 χρόνια. Με τους Αλβέρτη και Διαμαντίδη ξανά παρόντες. Όπως και τότε. Όπως και το 2009 που κατακτούσε το 5ο -τότε- ευρωπαϊκό τρόπαιο. Έστω και αν οι δύο εμβληματικοί αρχηγοί του Παναθηναϊκού θα ζουν την αγωνία από την εξέδρα. Όμως η αύρα τους θα είναι και πάλι εκεί. Δίπλα στην ομάδα.
Βέβαια για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη εάν ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό στον τελικό της Euroleague, αυτή τη στιγμή θα κάναμε μια τελείως διαφορετική κουβέντα. Διαφορετικό να αντιμετώπιζε τον «αιώνιο» αντίπαλο, απέναντι στον οποίο θα διεκδικήσει και το πρωτάθλημα Ελλάδας σε λίγες ημέρες και διαφορετικό την καλύτερη, στην κανονική περίοδο, ομάδα της Euroleague.
Τόσο μακρινό, αλλά και τόσο... κοντινό το μεγάλο όνειρο
Το σίγουρο είναι ότι έχει φτάσει τόσο, μα τόσο, κοντά στην πηγή. Και αν καταφέρει τελικά να σημειώσει την 7η νίκη του σε 8 τελικούς, τότε θα μιλάμε για πραγματικό θαύμα. Για την υπέρβαση, της υπέρβασης, ώ υπέρβαση! Για κάτι που θα μείνει ανεξίτηλο στην ιστορία της διοργάνωσης. Η ομάδα που βολόδερνε στις τελευταίες θέσεις της Euroleague την τελευταία τετραετία, να έχει φτάσει στο σημείο να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ακούγεται τόσο απίστευτο. Τόσο μακρινό. Αλλά ταυτόχρονα και τόσο... κοντινό. Μόλις 40 λεπτά «χωρίζουν» τον Παναθηναϊκό από την κατάκτηση του 7ου ευρωπαϊκού τροπαίου στην ιστορία του.
Στην τελική και βάσει αριθμών, έγινε αυτό που... έπρεπε να γίνει στον τελικό. Θα αναμετρηθούν οι δύο καλύτερες ομάδες της σεζόν. Αυτή που τερμάτισε στην 1η θέση και αυτή που τερμάτισε στη 2η θέση. Πλέον είναι ένα ματς. Χωρίς προγνωστικά. Χωρίς φαβορί και αουτσάιντερ, αν και η Ρεάλ φέρεται να έχει τον πρώτο λόγο. Τόσο λόγω του βάθους που έχει στο ρόστερ της, όσο φυσικά για τη «χημεία» και το «know how» από τέτοιες καταστάσεις.
Έχει βρεθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια σε Final Four, έχει κατακτήσει το τρόπαιο, οπότε έχει και τον... τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2012 και μετά (σ.σ. δηλαδή το τελευταίο Final Four του Παναθηναϊκού) έχει «γράψει» οκτώ συμμετοχές (2013, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2022, 2023) και τρεις κατακτήσεις (2015, 2018, 2023). Και κάπου εδώ η συζήτηση τελειώνει.
Εκτός και αν στο τέλος επιβεβαιωθεί ο... άγραφος κανόνας της Euroleague που θέλει τις ομάδες που έχουν τερματίσει στην 1η θεση της regular season να μην κατακτούν το τρόπαιο. Όπως ισχύει και το αντίθετο. Δηλαδή ποτέ στο παρελθόν μια ομάδα δεν έχει κατακτήσει το τρόπαιο δύο φορές στην ίδια πόλη στα Final Four. Όμως επειδή έχουμε δει πολλά να συμβαίνουν φέτος, ας αφήσουμε στην άκρη τις συγκυρίες, τις συμπτώσεις και τις παραδόσεις και ας επικεντρωθούμε μόνο στο μπάσκετ.
Χρειάζεται το ΑΠΟΛΥΤΟ παιχνίδι στον τελικό
Είχαν αναφέρει στο podcast την παραμονή του Final Four αλλά και στα βίντεο που κάναμε με το τμήμα μπάσκετ του Gazzetta, ότι πιστεύω στο δημοσιογραφικό «κλισέ» ότι «η ομάδα που το θέλει περισσότερο, στο τέλος θα το κατακτήσει». Το είπαν και οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Και αν μη τι άλλο, οι «πράσινοι» έχουν τεράστια θέληση μέσα τους. Και πιστεύω ότι φάνηκε στο ξεκίνημα του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε. Με την... λύσσα την οποία μπήκαν στο παρκέ προκειμένου να γίνουν τα «αφεντικά» του αγώνα και να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα στη Φενέρ: «Not today!»
Υπάρχει όμως και άλλο «κλισέ» που συνηθίζεται να λέγεται στην Αμερική ότι «η επίθεση κόβει τα εισιτήρια, αλλά η άμυνα δίνει τα πρωταθλήματα». Υπάρχει πιο τρανό παράδειγμα από τον ημιτελικό; Οι «πράσινοι» κράτησαν τη Φενέρμπαχτσε στους 57 πόντους, αριθμός που ισοδυναμεί με την καλύτερη αμυντική επίδοση της σεζόν στη φετινή Euroleague, όπως και αριθμός που ισοδυναμεί με την χειρότερη επίθεση της τουρκικής ομάδας! Οπότε τίποτε δεν είναι τυχαίο...
Βέβαια στον τελικό απέναντι στη Ρεάλ θα χρειαστεί συνδυασμός και των δύο. ΚΑΙ καλή επίθεση, αλλά ΚΑΙ καλή άμυνα! Απαραίτητη προϋπόθεση θα είναι να κρατήσει ο Παναθηναϊκός τους Μαδριλένους κάτω από τους 80 πόντους, εκτός και αν δούμε και πάλι το παιχνίδι του «WiZink Center» όπου οι «πράσινοι» είχαν νικήσει με 97-86. Όμως είναι πολύ πιο σπάνιο και η λογική λέει ότι στον τελικό θα «νικήσει» η άμυνα. Και αν οι «πράσινοι» παρουσιαστούν συμπαγείς και βγάλουν ενέργεια στην άμυνα, στα ριμπάουντ, στην πίεση, στα hustle plays, τότε θα αυξήσουν και τις πιθανότητες για το... 8ο θαύμα και το ταξίδι στον... 7ο ουρανό!
Η μεγάλη νίκη του Αταμάν
Εξαιρετικό ήταν το διάβασμα και το κοουτσάρισμα του Αταμάν στον ημιτελικό. Να μου επιτραπεί η έκφραση, αλλά έδεσε κόμπο τον Γιασικεβίτσιους. Ο Σάρας (για τον οποίο δεν έχω κρύψει ποτέ ότι του τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία) ούτε που κατάλαβε από που του ήρθε. Ναι μεν ο Καλάθης έκανε καλή δουλειά στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα στον Κέντρικ Ναν (σ.σ. είχε 8 πόντους για 30 λεπτά) αλλά από εκεί και πέρα μπέρδεψε πολύ την ομάδα με τα σχήματα που χρησιμοποίησε και δεν είχε απαντήσεις στο αμυντικό πλάνο του Τούρκου τεχνικού.
Η ενέργεια που έβγαλαν οι «πράσινοι» ήταν μνημειώδης! Ενέργεια και χαρακτήρα. Ειδικά τη στιγμή που η Φενέρμπαχτσε είχε πλησιάσει στον έναν πόντο (51-50) στα 03:37 πριν από το τέλος του αγώνα. Εκεί που η τουρκική ομάδα έδειχνε (όχι μόνο να έχει σφυγμό αλλά και) να απειλούσε τον Παναθηναϊκό! Δεν είχε προσπεράσει ποτέ στο σκορ, ούτε που είχε ισοφαρίσει. Δύο κρίσιμες βολές του (συνήθως άστοχου) Λεσόρ και ένα τρίποντο-λύτρωση του Καλαϊτζάκη με τη λήξη της 3ης περιόδου ήταν αρκετά για να επαναφέρουν το «τριφύλλι» σε θέση οδηγού και να... διορθώσει την κακή παρένθεση που είχε προηγηθεί.
Αυτό ήταν: Λεσόρ, Ναν πήραν τη σκυτάλη και... «καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα» σύμφωνα με την αλήστου μνήμης περιγραφή της Euroleague. Κι όλα αυτά; Σε μια βραδιά όπου ο συνήθης ύποπτος Κώστας Σλούκας δεν βρέθηκε σε καλή μέρα. Είχε 1/5 σουτ και 3 ασίστ για 2 λάθη σε 17:45 λεπτά συμμετοχής. Ήταν ολοφάνερο ότι δεν «πάταγε» καλά καθώς του έλειπε ο ρυθμός. Δεν πιστεύω ότι θα δούμε ίδιο Σλούκα και στον τελικό. Και παράλληλα ο Κέντρικ Ναν ΔΕΝ ήταν σε καλή βραδιά για 30 λεπτά.
Ακόμα και έτσι ο Παναθηναϊκός βρήκε τις λύσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ. Με τον Παπαπέτρου, τον Γκραντ, τον Καλαϊτζάκη, ακόμα και οι Μήτογλου, Γκριγκόνις μπορεί να μην «έγραψαν» νούμερα αλλά βοήθησαν και μάλιστα βοήθησαν πολύ ώστε να πάρει ο Παναθηναϊκός το εισιτήριο του τελικού. Τώρα; Ένα ματς είναι. Ένα ματς όπου οι «πράσινοι» πρέπει να δαγκώνουν (και θα δαγκώνουν) σίδερα. Πρέπει να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια. Μιλάμε για το απόλυτο ματς της τελευταίας 13ετίας...
One more! (όπως είπε και ο Αταμάν στα αποδυτήρια).
ΥΓ: Μεγάλο respect στον κόσμο του Παναθηναϊκού που δεν σταμάτησε να φωνάζει και να υποστηρίζει την ομάδα του. Από σήμερα αναμένονται πολλοί περισσότεροι στο Βερολίνο, το οποίο αναμένεται να «πρασινίσει» στον μεγάλο τελικό της Κυριακής (26/5, 21:00). Αναμένεται πραγματικός... χαμός σήμερα με τα εισιτήρια...
ΥΓ2: Τραγελαφικές καταστάσεις εξελίχθηκαν έξω από την Uber Arena, με τους Τούρκους φιλάθλους να κάνουν «ντου» χωρίς εισιτήρια και να στρέφονται κατά των οπαδών του Παναθηναϊκού. Απούσα η αστυνομία. Και γενικά απούσα. Έπρεπε να γίνει το «μάλε βράσε» για να επέμβει αργοπορημένα και αφού είχε γίνει η μεγαλύτερη ζημιά. Όμως στη συνέχεια μερικοί άτυχοι θα την... περάσουν στην «στενή» του Βερολίνου.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
