Final Four, Παναθηναϊκός: Ζήστε το, απολαύστε το, το ΑΞΙΖΑΤΕ! Είστε πρωταθλητές Ευρώπης!
Ξέρετε, μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να μπορέσει ο ανθρώπινος νους να συγκεντρώσει πολλές σκέψεις ύστερα από βραδιές σαν και αυτή της 26ης Μαΐου 2024 και να μπορέσει να τις αποτυπώσει σε μερικές αράδες. Με ένταση και συναισθήματα. Με αγωνία. Με κούραση. Με δουλειά. Με εικόνες και καταστάσεις, οι οποίες είχαν σχεδόν εξαφανιστεί στις τάξεις του Παναθηναϊκού.
Αν αξίζει τον κόπο; Και με το παραπάνω! Άλλωστε κάθε μέρα στέφεται ελληνική ομάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης; Πραγματικά μιλάμε για μια απίθανη ιστορία. Βγαλμένη από τα πιο τρελά όνειρα των φίλων του Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να ξεκινήσω το κείμενο γράφοντας «μια φορά και έναν καιρό ήταν ο Παναθηναϊκός...» γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο παραμύθι από αυτό που έζησαν φέτος στην Euroleague.
Η εξωπραγματική... πραγματικότητα
Μιλάμε για το απόλυτο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το οποίο πήραν ο Αταμάν, ο Σλούκας, ο Ναν, ο Λεσόρ, ο Παπαπέτρου και τα υπόλοιπα παιδιά του Παναθηναϊκού και το μετέτρεψαν σε μια... εξωπραγματική πραγματικότητα! Πρόκειται για την μεγαλύτερη ανατροπή δεδομένων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ εάν λάβουμε υπόψιν μας τα δεδομένα που επικρατούσαν πριν από εννέα μήνες, τις βλέψεις που υπήρχαν και ποιο ήταν το... τελικό αποτέλεσμα. Η ΑΠΟΛΥΤΗ ιστορία της 20ετίας όπως ανέφερε χαρακτηριστικά και ο Κώστας Σλούκας μιλώντας στο Gazzetta μετά το τέλος του μεγάλου τελικού της Euroleague. Όχι μόνο τη δική του, αλλά και συνολικά του συλλόγου.
Να βολοδέρνει μια ομάδα στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης τα τελευταία χρόνια και μέσα σε μια χρονιά να παίρνει το εισιτήριο του Final Four και να κατακτάει και το βαρύτιμο τρόπαιο της Euroleague; Είναι από τις στιγμές που στερεύει και το πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο προκειμένου να περιγράψει κάποιος το μέγεθος του ΑΘΛΟΥ που έχει καταφέρει ο φετινός Παναθηναϊκός. Δεν ξέρω αν πρέπει να δανειστεί κάποιος σεναριογράφος την πορεία των «πρασίνων» και να μεταφέρει στη μικρή (ή και στην μεγάλη) οθόνη το «Green Dance» (σ.σ. θα ζητήσω πνευματικά δικαιώματα για τον τίτλο!) για τα όσα κατάφεραν από την αρχή έως και το τέλος της ευρωπαϊκής χρονιάς.
Σίγουρα η ελληνική ομάδα «χάλασε» το «Last Dance» της παλιοσειράς της Ρεάλ και ειδικά του Ρούντι ο οποίος θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Αλλιώς τα περίμεναν οι Μαδριλένοι στο Βερολίνο και... αλλιώς τα βρήκαν μπροστά τους. Όμως αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει και απασχολεί τον Παναθηναϊκό! Μα και αυτή η Ρεάλ στο... Βερολίνο πήγε να κοντράρει το «τριφύλλι»; Ξαναρωτάω. Στο Βερολίνο του;
Από σήμερα θα πρέπει να μετονομαστεί και καμιά οδός στη γερμανική πόλη σε «Panathinaikos»! Δύο επισκέψεις για Final Four και δύο... κατακτήσεις! Έσπασε και αυτήν την παράδοση καθώς ποτέ άλλοτε μια ομάδα δεν είχε κατακτήσει την Euroleague στην ίδια πόλη δύο φορές. Ε, ώσπου εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός που έκανε το 2/2 στο Βερολίνο. Ε μόνο μια παράδοση δεν ήθελε να σπάσει και δεν την έσπασε. Αυτήν που θέλει την πρωτοπόρο της regular season να μένει με... άδεια τα χέρια στο τέλος της σεζόν! Και έμεινε. Όμως ποσώς ενδιαφέρει τους «πράσινους». Πρόβλημά της.
Μην υποτιμάτε την καρδιά του πρωταθλητή
Όσες φορές και αν το γράψω, (ακόμα) δυσκολεύομαι (και θα δυσκολεύομαι για πολύ καιρό ακόμα) να το πιστέψω. Ο Παναθηναϊκός πρωταθλητής Ευρώπης. Που βρισκόμαστε; Στο 2011; Από πότε είναι αυτή η εφημερίδα; Φυσικά και αστειεύομαι. Όταν υπάρχει η πίστη, η θέληση, το πλάνο, η μεθοδικότητα, η ποιότητα, η τεχνογνωσία, αυτομάτως αυξάνονται και οι πιθανότητες μιας ομάδας να πραγματοποιήσει υψηλούς στόχους. Και ο Παναθηναϊκός το έκανε φέτος. Χωρίς να γνώριζε εάν και εφόσον θα μπορούσε στο τέλος να φτάσει στην πηγή ώστε να γευτεί το νέκταρ της επιτυχίας...
Είχα χρησιμοποιήσει μια έκφραση μετά το τέλος του Game 5 με τη Μακάμπι και τη πρόκριση του Παναθηναϊκού στο Final Four. Συγκεκριμένα είχαν γράψει «ποιος να του πει, τι;» και το ίδιο ακριβώς θα γράψω και τώρα συνολικά για την ομάδα: «Ποιος, να τους πει, τι;» Μόνο RESPECT και μια βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο του Παναθηναϊκού.
Κάποτε ο θρυλικός προπονητής Ρούντι Τομγιάνοβιτς είχε πει μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του ΝΒΑ το 1994 με τους Χιούστον Ρόκετς: «Είχαμε ανθρώπους οι οποίοι δεν μας πίστεψαν κατά τη διάρκεια της σεζόν. Έχω μόνο ένα πράγμα να τους πω. Μην υποτιμάτε ποτέ την καρδιά του πρωταθλητή!» Και ο Λεσόρ μετά το τέλος του τελικού είπε κάτι αντίστοιχο: «Αρχίσαμε τη σεζόν και όλοι έλεγαν για εμάς "αποκλείεται να τα καταφέρουν, δεν έχουν το ταλέντο, δεν έχουν το ένα, δεν έχουν το άλλο". Αρχίσαμε άσχημα τη σεζόν και κανένας δεν πίστευε σε εμάς».
Ε, ναι. Δεν έπρεπε κανείς να υποτιμήσει την καρδιά του Παναθηναϊκού. Και ας είχε να πάει σε Final Four 12 χρόνια. Και ας είχε να κατακτήσει το τρόπαιο 13 χρόνια. Η ευρωπαϊκή φανέλα είναι βαριά. Πολύ βαριά. Και όταν συνδυάζεται με τις σωστές κινήσεις, βαραίνει ακόμα περισσότερο! Και η Ρεάλ το ένιωσε για τα καλά στο πετσί της. Αν και είχε προηγηθεί με 14 πόντους, αν και έδειχνε ότι μπορούσε να ελέγξει το ματς, ο Αταμάν και οι παίκτες του δεν είχαν σκοπό να αφήσουν την ευκαιρία του τελικού να πάει χαμένη. Με υπομονή και ανεβάζοντας την ένταση στην άμυνα ανάγκασαν τους παίκτες του Τσους Ματέο να χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια.
Έγραψαν ιστορία, τη δική ΤΟΥΣ ιστορία!
Και αποδείχθηκε ότι σ' έναν τελικό ισχύει και παραισχύει το «κλισέ» ότι «θα το πάρει η ομάδα που το θέλει περισσότερο». Ο Παναθηναϊκός έδειξε τέτοια... λύσσα στον τελικό από το δεύτερο δεκάλεπτο και μετά στέλνοντας ξεκάθαρο μήνυμα στη Ρεάλ: «Εσύ μπορεί να λέγεσαι βασίλισσα, αλλά εγώ είμαι ο πραγματικός βασιλιάς!» Όσο... μπακαλίστικο και αν ακούγεται από τη στιγμή που μιλάμε για ένα παιχνίδι όπου η τακτική έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, ο Παναθηναϊκός το ήθελε ΠΟΛΥ περισσότερο.
Μαγκιά του! Μαγκιά τους! Των παικτών και του προπονητή! Έχουν ΚΑΘΕ λόγο να νιώθουν δικαιωμένοι για τους κόπους, τη δουλειά και την αυταπάρνηση που έδειξαν από την αρχή έως και το τέλος της χρονιάς. Για κάθε λεπτό της προπόνησης. Για κάθε σταγόνα ιδρώτα που χυνόταν. Για κάθε λάθος το οποίο προσπαθούσαν να διορθώσουν. Για κάθε «μπινελίκι» του Αταμάν προκειμένου να γίνουν σωστά αυτά που ήθελε. Για κάθε κατοχή. Για κάθε καλάθι. Για κάθε κλέψιμο. Για κάθε ασίστ. Για κάθε μπλοκ...
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να αναλυθεί τακτικά ο τελικός. Ναι, υπάρχουν πράγματα τα οποία θα μπορούσαμε να βάλουμε στο τραπέζι αλλά δεν χρειάζεται. Όχι τώρα. Όχι σήμερα. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού έδειξαν ΘΕΛΗΣΗ. Δάγκωναν... καρωτίδες στο δεύτερο ημίχρονο. Και αυτό ήταν το στοιχείο που έκανε τη μεγαλύτερη διαφορά. Πάντα σε συνδυασμό με το αγωνιστικό πλάνο του προπονητικού τιμ.
Εγώ ένα πράγμα έχω να πω στους παίκτες: Ζήστε το, απολαύστε το. Συγκινηθείτε. Δακρύστε. Τραγουδήστε. Πανηγυρίστε. Το ΑΞΙΖΑΤΕ και με το παραπάνω! Κανείς δεν μπορεί να σας πει τίποτα. Ακόμα και αν το χάνατε το τρόπαιο, πάλι πετυχημένοι θα ήσασταν. Τώρα; Τώρα γράψατε ιστορία. Την δική σας ιστορία στην Euroleague!
ΥΓ: Εργκίν Αταμάν: Πριν από 6-7 μήνες είπε ότι θα πάει η ομάδα Final Four. Πήγε! Είπε ότι θα γυρίσει ο Παναθηναϊκός μετά το 0-1 και το break της Μακάμπι. Γύρισε! Είπε ότι ο Σλούκας θα είναι MVP του Final Four. Ήταν! Είπε ότι θα φέρει στο ΟΑΚΑ το 7ο αστέρι. Το έφερε! Ό,τι και αν πει κανείς για τον Τούρκο προπονητή θα είναι λίγο. Πολύ λίγο.
ΥΓ2: Κώστας Σλούκας: Η απόλυτη δικαίωση! Πήρε μια απόφαση το περασμένο καλοκαίρι γνωρίζοντας το «βαρύ φορτίο» που έπρεπε να «κουβαλήσει» και τις πολλές και άσχημες αντιδράσεις που θα υπήρχαν. Κλήθηκε να γίνει ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Όχι μόνο σήκωσε το «βαρύ φορτίο» σαν να ήταν... πούπουλο για εκείνον, αλλά τον οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ευρώπης με τον ίδιο να παίρνει και το βραβείο του MVP. Το απόλυτο RESPECT στον απόλυτο παίκτη.
ΥΓ3: Να με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι παίκτες του Παναθηναϊκού αλλά στο δικό μου μυαλό οι Αταμάν και Σλούκας δεν ήταν μόνο οι ηγέτης εντός του παρκέ, αλλά ήταν και οι ηγέτες και εκτός του παρκέ, δίνοντας τα απαραίτητα κίνητρα ώστε να λειτουργήσουν συνολικά τα μέλη της ομάδας ως «πεινασμένοι λύκοι».
ΥΓ4: Respect και στον κόσμο του Παναθηναϊκού που βρέθηκε στο Βερολίνο. Μετέτρεψαν την Uber Arena σε... ΟΑΚΑ (αν και θα μπορούσαν να ήταν πολλοί περισσότεροι αλλά ήταν αρκετοί εκείνοι που δεν μπόρεσαν να βρουν εισιτήρια) και έχουν και εκείνοι το δικό τους μερίδιο στην «πίτα» της επιτυχίας.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
