Παναθηναϊκός, Λορέντζο Μπράουν: Ο Έργκιν σίγουρα ξέρει, αλλά πώς θα το πετύχει και αυτό;

Είναι σίγουρα εντυπωσιακό και ξεκάθαρα κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις της δουλειάς που ήδη έχει αρχίσει για τον σχεδιασμό της νέας σεζόν, ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε στην μετεγγραφική αγορά με κεκτημένη ταχύτητα από τον τρόπο με τον οποίο τελείωσε την χρονιά.

Η συμφωνία με τον 33χρονο Αμερικανό point guard, που τα τελευταία δύο χρόνια με την φανέλα της Μακάμπι, επελέγη στην 1η και την 2η καλύτερη πεντάδα της Euroleague αντίστοιχα, στα χαρτιά είναι αν μη τι άλλο μία σημαντική μετεγγραφική επιτυχία. Ποια άλλη ευρωπαϊκή ομάδα ξεκινάει με Σλούκα, Ναν, Γκραντ και Μπράουν για τις θέσεις “1” και “2”.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν μπει στην σωστή λογική, ειδικότερα αν θέλουν να παραμείνουν στον θρόνο του ευρωπαϊκού μπάσκετ και να πετύχουν κάτι που μόλις τέσσερις ομάδες έχουν στο ενεργητικό τους (Γιουγκοπλάστικα, Μακάμπι, Ολυμπιακός και Εφές), στην 36χρονη ιστορία του θεσμού του Final 4!

Αναφέρομαι φυσικά στο repeat, που είναι ίσως το δυσκολότερο εγχείρημα έτσι όπως είναι δομημένο το format της Euroleague και ειδικότερα από την στιγμή που το πιο απαιτητικό επίτευγμα δεν είναι η πρώτη ανάβαση στην κορυφή, αλλά η παραμονή σε αυτή! Όταν όλοι οι υπόλοιποι μνηστήρες της, θέλουν να σε ρίξουν από αυτήν!

Το μεγάλο πλεονέκτημα του «τριφυλλιού», όμως, έχει να κάνει με το ότι έχει στον πάγκο του έναν από τους τρεις προπονητές που έχουν πετύχει ήδη μία φορά τον πολύ δύσκολο αυτό στόχο (Μάλκοβιτς, Γκέρσον και Αταμάν) και με τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους στα τέσσερα τελευταία χρόνια (θα μπορούσαν να είναι και τέσσερις), αν ο 58χρονος Τούρκος τεχνικός δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία, τότε ποιος την διαθέτει;

Για να γυρίσουμε όμως στον Λορέντζο Μπράουν, οποίος στις 26 Αυγούστου θα κλείσει τα 34 του χρόνια, το πιο σημαντικό στοιχείο που τον χαρακτηρίζει είναι η ηγετική του φυσιογνωμία. Στην Μακάμπι υπό τις οδηγίες του Κάτας είχε δύο καταπληκτικές χρονιές, έχοντας εξαιρετική συνεργασία με τον Μπάλντουιν. H έλευσή του στο Τελ Αβίβ θύμισε σε πολλούς την περίπτωση του Γιασικεβίτσιους, ο οποίος υπέγραψε με τους “κίτρινους” το καλοκαίρι του 2003 και μετά από δύο μήνες, όταν ενσωματώθηκε στην ομάδα, ήρθε ως πρωταθλητής Ευρώπης και MVP στο Eurobasket της Σουηδίας.

Στο ίδιο έργο θεατές ήμασταν και με τον “LB”, που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης με την Εθνική Ισπανίας στο Eurobasket του 2022 και ήταν σίγουρα ο πολυτιμότερος παίκτης των νικητών! Ανεξάρτητα με το αν το βραβείο του MVP πήγε στον Ουίλι Ερνανγκόμεθ!

Στο ξεκίνημα της 1ης του σεζόν στο Ισραήλ ήταν εκπληκτικός σε δημιουργία και σκοράρισμα, όλος ο κόσμος είχε εντυπωσιαστεί με τις εμφανίσεις του και μόνο προς το τέλος της, κατέβασε το πόδι από το γκάζι και ο Μπάλντουιν τον ξεπέρασε σε νούμερα!

Το γεγονός ότι ο Μπράουν επέλεξε να υπογράψει στον Παναθηναϊκό μετά από την σαφώς χειρότερη 2η σεζόν του στο Ισραήλ, είναι απολύτως κατανοητό για τον παίκτη που πάει σε έναν ευρωπαϊκό «κολοσσό», ο οποίος του προσφέρει σπουδαίες προοπτικές, πιθανότατα για τα τρία τελευταία ποιοτικά χρόνια της καριέρας του.

Το ότι ο «επτάστερος» τον πήρε για 3 χρόνια με 2 εκατομμύρια Ευρώ ετησίως, μπορεί να θεωρηθεί ελαφρώς αινιγματικό. Από την άποψη ότι οι Ισραηλινοί αναλυτές εκτιμούν ότι έχει σταματήσει να παίζει με την ταχύτητα που τον είχαμε συνηθίσει και μειώσει την επιδραστικότητά του στην άμυνα, ενώ όταν έχει ως προσωπικό αντίπαλο έναν σκληρό, ψηλό και δυνατό guard, δεν είναι πλέον το ίδιο αποτελεσματικός.

Το χειρότερό του παιχνίδι ήταν στον τελικό του Κυπέλλου με την Χάποελ Ιερουσαλήμ, μία εβδομάδα μετά τον αποκλεισμό της Μακάμπι από τον Παναθηναϊκό, όπου χωρίς τον Μπάλντουιν στο πλευρό του, υπέπεσε σε 12 λάθη και ήταν ο κύριος υπεύθυνος που η ομάδα του έχασε το τρόπαιο. Και μάλιστα δέχτηκε έντονη αρνητική κριτική από την φίλαθλη κοινή γνώμη.

Γενικά το δεύτερο μισό της εφετινής σεζόν ήταν το χειρότερό του διάστημα στην Μακάμπι και η εκπληκτική του εμφάνιση στον αγώνα play in με την Μπασκόνια (29π., 5ρ. & 5ασ. με 7/8 τριπ.) και η πολύ καλή σειρά που έκανε στα play off απέναντι στον Παναθηναϊκό (μ.ο. 17,2π., 3,4ρ., 5,8ασ., 1,0κλ. & 1,6λ. με 76,9% βολ., 59,1% διπ. & 38,1% τριπ. σε 31,9’), απόντος του Μπάλντουιν, έσωσε τα προσχήματα και ουσιαστικά του εξασφάλισε αυτό το πολύ μεγάλο συμβόλαιο με τους πρωταθλητές Ευρώπης.

Στους Ισραηλινούς μπασκετικούς κύκλους, ωστόσο, έκπληξη προκάλεσε τόσο ο μισθός, όσο και η διάρκεια του συμβολαίου για έναν παίκτη, που αν τα πράγματα στην Μέση Ανατολή ήταν όπως πριν τον πόλεμο, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η Μακάμπι δεν θα καιγόταν να ανανεώσει. Όπως για παράδειγμα θα ίσχυε με τον Μπάλντουιν και τον Κόλσον! Και ειδικότερα με αυτά τα χρήματα! Όχι γιατί δεν είναι καλός παίκτης, αλλά επειδή η καριέρα του δεν είναι πλέον στο peak της!

Τα σκαμπανεβάσματά του συνεχίστηκαν και στους τελικούς των ισραηλινών play off. Ήταν πολύ κακός στον πρώτο αγώνα, αλλά έβαλε τις δύο κρίσιμες βολές που διαμόρφωσαν το 1-0. Ήταν επίσης κακός στο δεύτερο ματς που έγινε το 1-1, ενώ στο τρίτο δεν ξεκίνησε καλά, αλλά ήταν καθοριστικός στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου, όταν η ομάδα του ξέφυγε στο σκορ κι έκανε τελικά τα 2-1, που της χάρισε το πρωτάθλημα.

Ήταν πολύ συγκινησιακά φορτισμένος κατά την διάρκεια των πανηγυρισμών, κάτι που θεωρήθηκε περίεργο για τον Λορέντζο, ο οποίος σχεδόν πάντα δείχνει πολύ ψυχρός και ξέσπασε σε δάκρυα όταν τον ρώτησαν αν αυτό ήταν το τελευταίο του παιχνίδι με την Μακάμπι. Γιατί μάλλον ήθελε να μείνει και είχε αποκτήσει μεγάλο δέσιμο με τον σύλλογο, τον Κάτας και την ατμόσφαιρα γύρω από την ομάδα. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο γι’ αυτόν η δημόσια στήριξη του προπονητή του όταν έλλειψε για ένα διάστημα λόγω τραυματισμού και ο Όντεντ δήλωσε ότι «στα δύσκολα θα είναι εκεί για μας». Κάτι που συνέβη με Μπασκόνια και Παναθηναϊκό, αλλά και στους τελικούς των play off με την Χαποελ Τελ Αβίβ.

Μία ματιά στην καριέρα του Λορέντζο αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι είχε εξαιρετική απόδοση, όταν η ομάδα του έδινε τα κλειδιά και τον έχριζε ηγέτη. Όταν αποτελούσε έναν από τους παίκτες-κλειδιά μίας ομάδας, δυσκολευόταν να φτάσει στο peak και να βρει ρυθμό. Ίσως σε αυτή την ηλικία που βρίσκεται, να ήταν δύσκολο να αρνηθεί την προσφορά του Παναθηναϊκού, ωστόσο, το να πηγαίνει στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, που ο Σλούκας με τον Ναν είναι οι αδιαμφισβήτητοι ηγέτες και ο Γκραντ είχε τον ρόλο του αμυντικού εξολοθρευτή, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιος θα είναι ο ρόλος του.

Με τον Αταμάν να κρατάει την μπαγκέτα, όμως και να είναι ο απόλυτος μετρ στην διαχείριση των κρίσεων και των προσωπικοτήτων και φυσικά να σφύζει από αυτοπεποίθηση, μόνο μισογεμάτο μπορεί να βλέπει κανείς το ποτήρι!