Παναθηναϊκός: Και ποιος δεν θα τους ήθελε στην ομάδα του με κλειστά τα μάτια;

• Η εμπιστοσύνη του Αταμάν, το μεγαλύτερο εφόδιο
• Παίκτες του προπονητή και της ουσίας

Μια ομάδα για να λέγεται ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία χρειάζεται παίκτες με διαφορετικούς ρόλους. Ούτε μπορεί να έχει 12 σούπερ σταρ, ούτε να έχει 12 απλούς ρολίστες αλλά ούτε και καθένας να κάνει του... κεφαλιού του. Χρειάζονται 12 (ΟΚ, 15 στο σύνολο) παίκτες οι οποίοι να συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Καθένας από τη δική του σκοπιά. Με το δικό του ρόλο. Με τις δικές του ευθύνες.

Αν μη τι άλλο ο Παναθηναϊκός AKTOR κατάφερε κατά τη διάρκεια της χρονιάς να «χτίσει» έναν γερό κορμό παικτών και να δημιουργήσει ένα «οικοδόμημα» με παρόν και μέλλον. Πριν από την έναρξη της σεζόν κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τα όσα θα επακολουθούσαν από τους Τζέριαν Γκραντ και Μάριους Γκριγκόνις. Σίγουρα τα φώτα της δημοσιότητας θα έκλεβαν (έτσι και αλλιώς) ο Σλούκας, ο Λεσόρ, ο Χουάντσο, ο Μήτογλου και στη συνέχεια ο Ναν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έκανε κάποιος «all in» στους δύο πρώτους.

Όμως όπως λένε και οι Αμερικανοί «hard work pays off» και τόσο ο Τζέριαν Γκραντ, όσο και ο Μάριους Γκριγκόνις απέδειξαν ότι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά κομμάτια του «πράσινου παζλ» και να έχουν σημαντικό ρόλο μέσα στην ομάδα. «Αθόρυβα» αλλά πολύ ουσιαστικά κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά. Και από εκεί που υπήρχε αβεβαιότητα στην έναρξη της προηγούμενης χρονιάς για το αν θα έβγαζαν εις πέρας τους ρόλους τους, έφτασαν στο σημείο να θεωρείται επιτακτική η παραμονή τους στην ομάδα.

Η εμπιστοσύνη του Αταμάν, το μεγαλύτερο εφόδιο

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι: Ο Αμερικανός γκαρντ είχε αποκτηθεί με την ταμπέλα του «τεταρτοπέμπτου περιφερειακού» με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο επίπεδο της Euroleague έχοντας έρθει (ως MVP και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε) από το Eurocup. Αντίστοιχα ο Λιθουανός είχε στην πλάτη του μια κακή χρονιά στον Παναθηναϊκό, στις αρχές του καλοκαιριού είχε βρεθεί με το ενάμιση πόδι στην έξοδο, αλλά ο Αταμάν εισηγήθηκε την παραμονή του and the rest is... history. Ο Γκριγκόνις πραγματοποίησε σε πολλά ματς μεγάλες εμφανίσεις και απέδειξε ότι σε μια ομάδα που λειτουργεί σωστά και με συγκεκριμένους ρόλους, εκείνος θα είναι... λίρα εκατό.

Γι' αυτό και ο Παναθηναϊκός έσπευσε να «τελειώσει» τις δουλειές μαζί τους εδώ και αρκετούς μήνες. Αμφότεροι είχαν συμφωνήσει να παραμείνουν στο ΟΑΚΑ από τα μέσα της σεζόν (και πολύ πριν πατήσουν οι «πράσινοι» το γκάζι στην Euroleague) και απλά απέμεναν μόνο οι επίσημες ανακοινώσεις από την πλευρά της ΚΑΕ.

Και ξέρετε. Το σημαντικό για έναν παίκτη ώστε να δίνει το 100% σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς και παράλληλα να νιώθει τρομερή αυτοπεποίθηση (και αυτό να αποτυπώνεται στο παρκέ) είναι να νιώθει την εμπιστοσύνη του προπονητή. Και ο Αταμάν απέδειξε έμπρακτα την εμπιστοσύνη τους προς τους Γκραντ και Γκριγκόνις, με τον πρώτο να έχει στην Euroleague 27:35 λεπτά συμμετοχής κατά μέσο όρο και τον Λιθουανό άλλα 24:42'.

Παίκτες του προπονητή και της ουσίας

Και όχι μόνο «πατούσαν» στο παρκέ αλλά είχαν και πολλές ευθύνες στα χέρια τους, κάτι που αποτυπώθηκε από τους αριθμούς τους κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι οι παίκτες που κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του. Δεν θα έκανε κανείς από τους δύο το κάτι παραπάνω. Την έξτρα «ποικιλία» όπως συνηθίζεται να λέγεται για τους πιο «αλέγκρο» παίκτες. Αμφότεροι πηγαίνουν... by the book. Ξέρουν τις δυνατότητές τους, γνωρίζουν τι μπορούν (ή τι δεν μπορούν) να προσφέρουν μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ και βαδίζουν (σχεδόν) πάντα με αυτήν την πεπατημένη.

Δύο παίκτες οι οποίοι κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιαδήποτε ομάδα της Euroleague. Ο Αταμάν δεν θέλει κάτι περισσότερο. Εάν και εφόσον έχουν την ίδια παρουσία και την επόμενη σεζόν θα είναι απολύτως ικανοποιημένος. Και εδώ που τα λέμε, για ποιον λόγο να μην την έχουν;

Ειδικά από τη στιγμή που δεν θα... ψάχνονται αναφορικά με την χημεία της ομάδας όπως πριν από 10 μήνες περίπου. Πλέον όλοι θα γνωρίζονται μεταξύ τους και δεν θα χρειαστεί (τόσο πολύ) χρόνος ώστε να δέσουν 11 και 12 νέοι παίκτες. Με εξαίρεση φυσικά τα δύο νέα πρόσωπα. Το ένα που ήρθε όπως είναι ο Λορέντζο Μπράουν και το άλλο που αναμένεται να έρθει και θα πλαισιώσει τη γραμμή των ψηλών στη front line.

Εν κατακλείδι: Στον Παναθηναϊκό μπορούν να έχουν το κεφάλι τους (ακόμα πιο) ήσυχο με τους Γκραντ και Γκριγκόνις. Συνολικά ο οργανισμός έπραξε όπως έπρεπε να πράξει. Να κρατήσει τον κορμό και την ομάδα που στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και Ελλάδας και να προχωρήσει μόνο σε κάποιες απειροελάχιστες προσθαφαιρέσεις με γνώμονα τη δημιουργία ακόμα καλύτερης ομάδας σε σχέση με πέρυσι.

Όσο για τους δύο παίκτες που ανανέωσαν; Το άξιζαν. Και με το παραπάνω!