«Δώστε στον Φουρνιέ κίνητρο και πάρτε του την ψυχή!»

• «Ο Φουρνιέ πάντα προσαρμοζόταν σε πράγματα που δεν έκανε στο παρελθόν!»
• Πρωταθλητής στην πνευματική δύναμη!
• «Αν δεν θέλετε να ξανακλάψετε, φροντίστε να μην ξαναχάσετε!»

Όταν ένας παίκτης, που συνολικά έχει βάλει στον λογαριασμό του σχεδόν 165 εκατομμύρια δολάρια στα 12 χρόνια που έπαιξε στο ΝΒΑ, παρακολουθεί το Final 4 του Βελιγραδίου και εύχεται δημοσίως να παίξει κάποια στιγμή στην καριέρα του στον Ολυμπιακό, κάποια εξήγηση θα υπάρχει από πίσω.

«Είναι ξεκάθαρα η έλλειψη της φλόγας που διέκρινε και που συνέδεε τους παίκτες και την κερκίδα, αυτό ακριβώς που του έλλειπε το τελευταίο διάστημα. Είχε επιθυμήσει αυτή την ατμόσφαιρα των μεγάλων αγώνων, γιατί στο ΝΒΑ έπαιξε μόλις σε 19 αγώνες playoffs και ζήτημα είναι αν έχει κάνει 1-2 μεγάλα ματς! Τα τελευταία χρόνια του έλλειπαν οι μεγάλες προκλήσεις, γι' αυτό και τα έδινε όλα τα καλοκαίρι με την Εθνική Γαλλίας, οπότε αυτό ήθελε βρήκε στον Ολυμπιακό. Είχε βαρεθεί στο ΝΒΑ και είχε ανάγκη να αναζωογονήσει την καριέρα του!», είναι τα πρώτα λόγια που μας λέει ο Γιαν Ονονά, από τους πιο παλιούς μπασκετικούς ρεπόρτερ της μοναδικής αθλητικής εφημερίδας στην Γαλλία, σε εθνική κυκλοφορία.

Ο λόγος για τον Έβαν Φουρνιέ, η μετεγγραφή του οποίου στον Ολυμπιακό (σε συνδυασμό με την αποθεωτική υποδοχή της οποίας έτυχε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»), ήταν ίσως το μεγαλύτερο «μπαμ» στην εφετινή Euroleague. Και σύμφωνα με πηγές από το περιβάλλον του, αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση των «ερυθρολεύκων» γιατί ψάχνει περισσότερη ελευθερία, αλλά και το περιθώριο να κάνει λάθη και την δυνατότητα να ξαναβρεί τον καλό του εαυτού και να γίνει ο παίκτης που ήταν.

Μπορεί να είναι ένας μπασκετμπολίστας που ξεπήδησε από το μπάσκετ της FIBA και την Ευρώπη, χωρίς η έμφαση στην τακτική και στο physical game να του είναι άγνωστη, αλλά θα έχει ενδιαφέρον το πως θα αντιδράσει. Ίσως γι' αυτό πρώτη του επιλογή να ήταν το συμβόλαιο ενός back up guard σε διεκδικητή τίτλου στο ΝΒΑ. Ας τον γνωρίσουμε καλύτερα μέσα από τα λόγια κάποιου που τον ξέρει καλά εδώ και περίπου μία δεκαετία.

«Ο Φουρνιέ πάντα προσαρμοζόταν σε πράγματα που δεν έκανε στο παρελθόν!»

«Ο Φουρνιέ είχε δύο χρόνια να αισθανθεί ο παίκτης που ήταν. Μετά τον πρώτο χρόνο του στη Νέα Υόρκη, που ο Θίμποντο άρχισε να τον παρκάρει ολοένα και περισσότερο στον πάγκο, έψαχνε αυτό το κάτι για το οποίο έπαιζε μπάσκετ. Μιλάμε για έναν τύπο που λατρεύει το άθλημα από παιδί. Και ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτόν να παίζει χωρίς κάποιο μεγάλο στόχο και να μην βρίσκεται σε ομάδες με νοοτροπία νικητή. Όταν πρωτοπήγε στους Νικς, πολλοί έλεγαν ότι δεν ασχολούνταν με την άμυνα και ότι το δυνατό του σημείο ήταν τα γρήγορα πόδια και η διείσδυση, αλλά δεν τον άφησαν να παίξει με τον τρόπο που ήξερε και ήταν αποτελεσματικός. Θυμίζω ότι πριν από τρία χρόνια στο Τόκιο, φόρτωσε το καλάθι των Αμερικανών με 28 πόντους στην πρεμιέρα του ολυμπιακού τουρνουά παίρνοντας πολλά midrange σουτ και επιχειρώντας αρκετές διεισδύσεις. Αναγκαστικά, λοιπόν, με τους Νικς άρχισε να σουτάρει περισσότερο από μακριά και μάλιστα από την πρώτη του σεζόν, έβαλε τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία του οργανισμού σε μία σεζόν (σ.σ.: 241), ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του Τζον Σταρκς (σ.σ.: 217) και έχοντας 38,9% ποσοστό ευστοχίας (σ.σ.: πέρυσι το ρεκόρ έσπασε από τον Ντόντε ΝτιΒιτσέντζο που έφτασε τα 283 εύστοχα σουτ πίσω από τα 7,25)! Σκεφτείτε ότι εκείνη την χρονιά ήταν στο Top15 του ΝΒΑ στα εύστοχα τρίποντα. Αυτό δείχνει την προσαρμοστική του ικανότητα σε κάτι που δεν έκανε τόσο συχνά στην καριέρα του, γιατί σκόρερ ήταν πάντα! Κλασσικός σουτέρ, όμως, δεν ήταν στα πρώτα χρόνια της καριέρας του... Οπότε, ήταν απορίας άξιο γιατί άρχισε να παίζει λιγότερο στην 2η σεζόν και βγήκε τελείως εκτός rotation στην περυσινή, πριν μετακομίσει στο Ντιτρόιτ. Έστω κι αν δεν ήταν και ο καλύτερος αμυντικός...», μας λέει αρχικά ο έμπειρος Γάλλος συνάδελφος που έχει ταξιδέψει ουκ ολίγες φορές στην Αμερική για να καλύψει αγώνες του Φουρνιέ στο ΝΒΑ.

«Το θέμα με τον Έβαν είναι πάντα το κίνητρο και η φλόγα. Δώστε του κίνητρο και πάρτε του την ψυχή! Δεν ξέρω αν τον είδατε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που στα νοκ άουτ παιχνίδια, αμύνθηκε σαν να μην υπάρχει... επόμενη μέρα; Αυτό δείχνει ότι αν θέλει, μπορεί να παίξει άμυνα! Και αυτό γιατί αγαπάει πολύ αυτό που κάνει, ζει για το μπάσκετ και αυτή η σπίθα για τη νίκη είναι που τον έφερε στον Ολυμπιακό. Γιατί ο οργανισμός του Πειραιά του έδειξε ότι διψάει για την δημιουργία μίας ομάδας με στόχο να σαρώσει όλους τους τίτλους. Αυτό που είναι που του έλλειπε τα δύο τελευταία χρόνια! Η επιθυμία να πετύχει κάτι σπουδαίο και φυσικά να κατακτήσει ένα τρόπαιο, που τόσο πολύ του λείπει. Και το λέω αυτό γιατί στα χρόνια που τον ακολουθώ, όπου πήγαινε ήταν υποτιμημένος και στο τέλος πάντα κατάφερνε να βάζει κάτι θετικό στα τραπέζι, χωρίς να είναι ο καλύτερος αθλητής! Κι έχω πολλές ιστορίες να σας διηγηθώ...», υπερθεμάτισε ο Γιαν Ονονά, πριν ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεών του με τον 31χρονο Γάλλο διεθνή άσο.

Πρωταθλητής στην πνευματική δύναμη!

«Είναι ένας πολύ έξυπνος παίκτης, του οποίου η μπασκετικά ανατροφή κρατάει από τις μικρές Εθνικές ομάδες. Έχει αξιοσημείωτη αθλητική κουλτούρα γιατί προέρχεται από αθλητική οικογένεια. Ο πατέρας του και η μητέρα του ήταν πρωταθλητές του τζούντο. Το ζευγάρι γνωρίστηκε όταν και οι δύο προσελήφθησαν στο κρατικό αθλητικό σχολείο INSEP, ως προπονητές του εκάστοτε αθλήματος. Όπως αντιλαμβάνεστε, ο Εβάν γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στις ομώνυμες αθλητικές εγκαταστάσεις και όταν ήταν πιο μικρός, περνούσε τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο τατάμι του, παρακολουθώντας τους γονείς του να διδάσκουν τα νέα παιδιά, στον στίβο βλέποντας τους αθλητές να κάνουν εμετό από την υπερπροσπάθεια και να δοκιμάζουν τα όρια τους. Αυτές οι εικόνες τον σημάδεψαν και τον στιγμάτισαν. Θυμάμαι ότι σε μία επίσκεψη της Εθνικής Γαλλίας στην INSEP, με πήγε στα προπονητήρια και μου μίλησε για το bushido, που είναι ο κώδικας τιμής των σαμουράι και όλες τις αξίες που χαρακτηρίζουν τους “πολεμιστές” και φυσικά έχουν καθορίσει την δική του προσέγγιση στο παιχνίδι. Μπορεί ο Φουρνιέ να μην είχε το ταλέντο του Πάρκερ, την αθλητικότητα του Μπατίμ ή την αντίληψη του Ντιαό, αλλά στο πνευματικό κομμάτι τους έφτανε και τους ξεπερνούσε. Στα 30 χρόνια καριέρας μου, ίσως είναι ο παίκτης με την μεγαλύτερη διάθεση για δουλειά, που έχω γνωρίσει στο γαλλικό μπάσκετ και είναι πρωταθλητής στην πνευματική δύναμη. Σπρώχνει πάντα τον εαυτό του πάνω από τα όρια, γιατί έτσι έμαθε από μικρός από τον πατέρα του. Και το αστείο είναι ότι στην INSEP γνώρισε και την γυναίκα του και μητέρα των δύο παιδιών του, που ήταν πρωταθλήτρια του σάμπο!», μας αποκαλύπτει ο δημοσιογράφος της L'Equipe, ανασύρει από την μνήμη του μία παλιά ιστορία από την εποχή που ο Έβαν επελέγη από τους Νάγκετς στο νο20 του draft (2012).

«Θυμάμαι ότι η αρχική τους πρόθεση ήταν να παραμείνει στην Ευρώπη για να ψηθεί και να επιστρέψει μετά από 1-2 χρόνια. Μόλις, όμως, ο Φουρνιέ συναντήθηκε με τον general manager, Μασάι Ουζίρι και τα υπόλοιπα μέλη του front office και τους είπε ότι “δεν πάω πουθενά, θα μείνω εδώ και θα σας αποδείξω ότι θα παίξω από την πρώτη μου σεζόν”, τελικά όχι απλά τον κράτησαν, αλλά από τα μέσα της σεζόν και μετά, όχι απλά έπαιξε αλλά ξεκίνησε και βασικός σε μερικά παιχνίδια. Και κάπως έτσι “έκλεισε το στόμα” ενός Αμερικανού ρεπόρτερ, που στο ξεκίνημα εκείνης της χρονιάς είχε σχολιάσει την απόκτησή του με τον τίτλο “διεθνής καταστροφή”, περιγράφοντάς τον Έβαν ως έναν σουτέρ που δεν μπορεί να σουτάρει! Γενικά, η καριέρα του είναι γεμάτη από υπερβάσεις και αυτό ξεκίνησε από ένα περιστατικό που σημάδεψε την παιδική του ηλικία!», υπογράμμισε ο Γάλλος συνάδελφος πριν μοιραστεί με τους αναγνώστες του Gazzetta μία ακόμη άγνωστη ιστορία, την οποία του διηγήθηκε ο πατέρας του Φρανσουά Φουρνιέ.

«Αν δεν θέλετε να ξανακλάψετε, φροντίστε να μην ξαναχάσετε!»

«Ήταν στα πρώτα χρόνια της ενασχόλησής του με το μπάσκετ, όταν ήταν κάπου 10 χρονών και ο Έβαν έβαλε τα κλάματα μετά από ένα ματς που η ομάδα του έχασε. Οι περισσότεροι γονείς προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τα παιδιά τους, λέγοντας ότι “ήταν απλά ένα παιχνίδι, δεν τρέχει τίποτε” εκτός από τον πατέρα του, που δεν έλεγε τίποτε. Όταν, όμως, ένας άλλος μπαμπάς πήγε στον γιο του και προσπάθησε να τον ηρεμήσει λέγοντάς του ότι δεν είχε συμβεί και τίποτε το τρομερό, τότε επενέβη και του είπε: “Όχι Έβαν, πειράζει! Χάσατε και είναι λογικό να πονάτε και να κλαίτε! Και αν δεν θέλετε να ξανανιώσετε έτσι, φροντίστε να μην ξαναχάσετε!”... Αυτή ήταν η ατμόσφαιρα στην οποία μεγάλωσε και όπως μου έχει πει πολλές φορές ο Φουρνιέ, έως τώρα δεν έχει μπορέσει να νικήσει ποτέ τον πατέρα του στο τζούντο. Γιατί πραγματικά είναι σαν βράχος και έχει ένα τεράστιο και πολύ δυνατό κορμί.», κατέληξε ο Γιαν Ονονά, στον οποίο ο Εβάν Φουρνιέ έδωσε την μοναδική συνέντευξη πριν μπει στο αεροπλάνο με προορισμό την Αθήνα.