Πρίντεζης: «Νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών με την αγάπη σας»

• «Ακολούθησα το ένστικτό μου»

Όλα τα φώτα ήταν στραμμένα πάνω του. Όπως έπρεπε. Λίγα λεπτά πριν δει τη φανέλα με το νούμερο «15» να ανεβαίνει για πάντα στην οροφή του ΣΕΦ, ο Γιώργος Πρίντεζης πήρε τον λόγο και μίλησε για όλους. Μόνο που όταν έφτασε η στιγμή να μιλήσει για την οικογένειά του, λύγισε. Δάκρυσε...

«Σήμερα νιώθω πολύ τυχερός γιατί νιώθω σαν να παρακολουθώ τον επικήδειό μου. Η αλήθεια ειναι ότι τα συναισθήματα είναι πολύ ιδιαίτερα και δεν εκφράζονται με λόγια. Θυμάμαι σαν τώρα, ήταν 3 Αυγούστου 2000 και το δέος που ένιωθα. Παίκτες που είχα αφίσα στο δωμάτιό μου όπως ο Ρίβερς, ο Ράτζα, ο Μίλαν, ήταν συμπαίκτες μου. Καθόμουν και προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν. Ο κόσμος βλέπει ένα δίωρο. Τα συναισθήματα που συναισθήματα που νιώθουμε μεταξύ μας είναι πάρα πολλά. Πολλαπλάσια απ' όσα μέσα σ' έναν αγώνα και στην καθημερινότητα και την καθημερινή τριβή. Είναι από τα πράγματα που μένουν μαζί με την αγάπη του κόσμου. Περισσότερο από τίτλους οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αυτές που μετράνε. Η αγάπη, ο σεβασμός είναι πάνω απ' οτιδήποτε άλλο» είπε αρχικά ο Πρίντεζης και συνέχισε:

• Η νύχτα που το «Γιώργο, ψυχάρα, Ολυμπιακάρα» πέρασε στην αιωνιότητα

«Όταν πρωτοήρθα εδώ μετά πανηγύριζα με άλλους πέντε συμμαθητές μου επειδή φόρεσα τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ηταν το όνειρό μου. Ήμουν τυχερός που γαλουχήθηκα με εκείνη την φουρνιά, με τον Τόμιτς, τον Τάρπλεϊ, τον Σιγάλα, τον Ιωαννίδη. Μου έμεινε ο συναισθηματισμός και πάντα ήθελα να μένω εδώ. Δεν ήθελα να φύγω. Είμαι τυχερός γιατί συνεργάστηκα με πολλούς προπονητές και παίκτες. Είχαμε παίκτη που δεν θυμάμαι καν το όνομά του, μου έλεγε ο Πρόεδρος 'πρέπει να τον πάρουμε'. Ήθελαν να κάνουν την ομάδα πάλι πρώτη. Θυμάμαι την δίψα τους. Θυμάμαι την συνεργασία με τον κόουτς στη Λάρισα, με είχε βοηθήσει πάρα πολύ.»

Για τον Παπανικολάου: «Τον αγαπάω πάρα πολύ τον Παπανικολάου, είστε τυχεροί που είναι αρχηγός της ομάδας. Σας το λέω με όλη μου την καρδιά.

Για τον Σπανούλη: «Ο Μπιλάρας είναι ο μπασκετικός αδελφός μου. Είμαι πολύ περήφανος και χαρούμενος, ισχύει ότι με έπρηζε μπασκετικά και εγώ τον απέφευγα, ίσως γι' αυτό να ταιριάξαμε. Περνούσαμε πάρα πολύ ωραία»

Για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο: «Με τον coach Σφαιρόπουλο είχα έρθει πιο κοντά, αγαπάει πάρα πολύ την ομάδα, πετύχαμε πολλά, τρυπούσαμε το ταβάνι μας, πήγαμε σε δύο τελικούς και θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει έναν. Βελτιώθηκα πάρα πολύ μαζί του. ».

Για τον Μίλαν Τομιτς: «Και με τον Τόμιτς, έχουμε περάσει τα πάντα. Τον είχα συμπαίκτη, προπονητή, βοηθό προπονητή, πρόεδρο, πήγαινε και μας έπαιρνε νερά όταν η ομάδα ήταν σε μεταβατικό στάδιο. Αυτός κι αν είναι ψυχάρα. Συγχωρέστε με αν μακρυγορώ. Θα ήμουν χαρούμενος αν ήταν εδώ ο Ντούντα, με πίστεψε και με βοήθησε πάρα πολύ. Πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό, μακάρι να ήταν μαζί μας τώρα.»

«Ακολούθησα το ένστικτό μου»

Και κατέληξε κάνοντας ειδική αναφορά στην οικογένειά του: «Οι κοντινοί μου άνθρωποι ξέρουν τι νιώθω γι' αυτούς, το γνωρίζουν με πράξεις. Ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε και ήρθατε εδώ, μέσα στη ζέστη. Ευχαριστώ τον Ολυμπιακό γι' αυτή τη βραδιά που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Μακάρι να εμπνεύσουμε το κάθε παιδί να μην τα παρατάει ποτέ, να συνεχίζει να δουλεύει. Τα παιδιά μεγαλώνοντας αλλάζουν αρχές, τα θεωρούν πιο δύσκολα και τα παρατούν.

Σε όλες τις δουλειές χρειάζεται περισσότερη πίστη. Να παλεύεις, να επιμένεις και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Εγώ είχα ανθρώπους που με αγαπούσαν, που είναι ακόμα δίπλα μου, που με κρατούσαν προσγειωμένο. Ξεχωριστή μνεία στον μάνατζέρ μου, τον Γιώργο Δημητρόπουλο. Ήμουν πολύ τυχερός γιατί με τους κοντινούς μου ανθρώπους, πάντα με έναν μαγικό τρόπο με είχαν αφοσιωμένο, ήταν σαν δεύτερος πατέρας μου. Πάντα μετά από πολύ καλά παιχνίδια μου έλεγε ότι δεν ήμουν πολύ καλός. Είχα την οικογένειά μου, αυτόν τον άνθρωπο, την Στελλάρα, στα δύσκολα.

Την Χρύσα, εντάξει... Οι γονείς πρέπει να είναι πάντα εκεί, να στηρίζουν, να λένε τα καλά και τα κακά, με γνώμονα την αγάπη και την λογική και τον σεβασμό. Ο πατέρας μου δεν με έβλεπε σαν μπασκετμπολίστα, αλλά σαν παιδί με το ποδήλατο, το απλό παιδί που ήμουν. Έρχονταν στιγμές που έπρεπε να μιλήσω για νέο συμβόλαιο, μου έλεγαν κάποιοι να σκεφτώ κάτι άλλο, να δω κάτι άλλο, να κοστολογήσω αλλιώς τα πράγματα. Ακολουθούσα το ένστικτό μου, νιώθω ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης όλων των εποχών χάρη στην αγάπη σας».