Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Τα πρώτα εφετινά “σήματα μορς” από τον «πλανήτη» Euroleague!

• Μία κατηγορία μόνοι τους, θέλουν το τρόπαιο!
• Με στόχο το πλεονέκτημα έδρας και το F4
• Με βασικό στόχο την 6άδα και φόντο τα play in
• Δύσκολα θα κάνουν αισθητή την παρουσία
• Θα παλέψουν για να αποφύγουν την τελευταία θέση

Τα «ψέματα» σιγά-σιγά τελειώνουν! Το ίδιο και οι μετεγγραφικές κινήσεις, καθώς αν δεν έχουν «κλείσει», ελάχιστες είναι οι θέσεις που πρέπει να καλυφθούν στα ρόστερ των ομάδων. Κοινώς, μετράμε αντίστροφα για το πρώτο τζάμπολ της 25ης σεζόν στην Euroleague (από την περίοδο 2000-2001), το οποίο χρονικά (03/10, 19.45), θα γίνει στην “Uber Arena” του Βερολίνου!

Εκεί, δηλαδή, που έγινε και το τελευταίο της περυσινής διοργάνωσης, ανάμεσα στον πρωταθλητή Ευρώπης (Παναθηναϊκός) και την χειρότερη ίσως ομάδα της λίγκας (Άλμπα), η οποία συμμετέχει για 6η συνεχή χρονιά με wild card, χωρίς ποτέ να έχει θετικό απολογισμό και να έχει τερματίσει πάνω από την 10η θέση (συνολικό ρεκόρ 49 νίκες και 109 ήττες)

Ο εφετινός μαραθώνιος των 34 αγωνιστικών στην κανονική περίοδο και των οκτώ «διαβολοβδομάδων» , μέσα σε συνολικό διάστημα έξι και κάτι μηνών (ο Οκτώβριος και ο Δεκέμβριος θα έχουν από δύο), καλωσορίζει μία πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα, την Παρί Μπάσκετμπολ (εξασφάλισε την συμμετοχή της κατακτώντας το Eurocup) και αυτόματα προσθέτει στις πόλεις των αγώνων, μία ακόμη μεγάλη αγορά (Παρίσι), που μέχρι τώρα είχε φιλοξενήσει μόνο Final 4 (το 2010 πριν καθιερωθεί το ισχύον format, αλλά και πολύ νωρίτερα, το 1991).

Ταυτόχρονα με την 3η διαδοχική απουσία των ρωσικών ομάδων και κυρίως της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (λόγω του πολέμου στην Ουκρανία), η οποία παραμένει βασικός μέτοχος του συνεταιρισμού της ECA, η εφετινή σεζόν έχει μεγάλη ιδιαιτερότητα για τις δύο ελληνικές ομάδες.

Ο λόγος φυσικά είναι διπλός και έχει να κάνει κατά βάση με το ότι ο Παναθηναϊκός καλείται να υπερασπιστεί τον έβδομο ευρωπαϊκό τίτλο που κατέκτησε πριν λίγους μήνες και από πλευράς σχεδιασμού του ρόστερ, στην off season, έκανε ό,τι χρειάζεται και παραπάνω για να το πετύχει.

Αυτό, όμως, παρέσυρε και τον «αιώνιο αντίπαλό» του, τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν κάλυψε απλά τις αδυναμίες της περυσινής ομάδας, αλλά «ξεχείλισε» όλες τις θέσεις με βάθος και ποιότητα, με στόχο να «σπάσει το ρόδι» που τον θέλει να αποτυγχάνει σε τρία διαδοχικά Final 4 (2022, 2023 & 2024)!

Εν αναμονή της απόφασης για την έδρα του επόμενου κορυφαίου ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ (θα διεξαχθεί το τριήμερο 23-25 Μαϊου του 2025, με φαβορί την Βαρκελώνη και αουτσάιντερ το Άμπου Ντάμπι), ας ρίξουμε μία ματιά στο πως διαμορφώνονται οι αρχικοί συσχετισμοί ανάμεσα στις 18 ομάδες.

Με τον αστερίσκο ότι οι παρακάτω εκτιμήσεις δεν είναι κατηγορηματικές (πως θα μπορούσαν να είναι, άλλωστε, πριν συμπληρωθεί ένας μήνας αγωνιστικής δράσης) και φυσικά στηρίζονται στις εντυπώσεις που έχουν αφήσει οι κινήσεις τους στην μετεγγραφική αγορά, το ποιόν των προπονητών τους, αλλά και τα πρώτα φιλικά παιχνίδια...

Όλα αυτά που θα διαβάσετε, ισχύουν φυσικά, πριν προκύψουν οι πρώτοι τραυματισμοί και τα άσχημα αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε αλλαγές παικτών και προπονητών, ανατρέποντας τις αρχικές ισορροπίες...

Μία κατηγορία μόνοι τους, θέλουν το τρόπαιο!

Παναθηναϊκός

Διατηρώντας για 2η συνεχή χρονιά στον πάγκο του, τον πιο πετυχημένο Ευρωπαίο προπονητή της τελευταίας 5ετίας (τέσσερις συμμετοχές σε Final 4, ισάριθμους τελικούς και τρία τρόπαια) και κρατώντας τα 12/15 του περυσινού ρόστερ που τον οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης, ο Εργκίν Αταμάν πρόσθεσε βάθος και ποιότητα και στις τρεις θέσεις που απέκτησε παίκτες (Λορέντζο Μπράουν αντί Βιλντόζα στον “άσο”, Ομέρ Γιουρτσεβέν αντί Μπαλτσερόφσκι στο “5” και Τσέντι Όσμαν αντί του Μαντζούκα στο “3” και στο “4”) η ομάδα, αναβαθμίζοντας εμφατικά το «οπλοστάσιό» της. Αν προσθέσετε τους τρεις νεοαποκτηθέντες στους περυσινούς μεγάλους πρωταγωνιστές (Σλούκας, Ναν, Λεσόρ και σία), αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε ίσως για την μεγαλύτερη “Dream Team” στην ιστορία του «τριφυλλιού». Δύσκολη η δουλειά του Τούρκου τεχνικού, αλλά έχει αποδείξει ότι διαθέτει τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα να επιβάλλει τα δικά του «θέλω» και να διαχειριστεί όπως ο ίδιος κρίνει τους παίκτες. Με το ανακαινισμένο ΟΑΚΑ (με glass floor, σουίτες και ένα αγωνιστικό περιβάλλον που αναμένεται πρωτόγνωρο για τα ευρωπαϊκά μπασκετικά χρονικά), να αποτελεί τον «έκτο παίκτη» της ομάδας και την ομοιογένεια να είναι το μεγάλο τους πλεονέκτημα, ο,τιδήποτε λιγότερο από μία θέση στην πρώτη 4άδα, θα είναι αποτυχία για τους «πράσινους».

Ολυμπιακός

Οι Πειραιώτες διατήρησαν την μεγάλη υπεροπλία που είχαν στην frontline τους (Φαλ, Μιλουτίνοφ και Ράιτ) και αναβάθμισαν πλήρως (ποιοτικά και ποσοτικά), όλες τις υπόλοιπες θέσεις! Όταν η πρώτη επιλογή στο “4” είναι ο Βεζένκοβ (που δεν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής), η 2η ο περυσινός πρώτος σκόρερ, Άλεκ Πίτερς και τρίτος στην ιεραρχία έρχεται ο Πετρούσεφ (που μπορεί να παίξει και στο “5”), καταλαβαίνετε τι γίνεται μέσα στην ρακέτα! Ούτε η περιφέρεια, όμως, πάει πίσω! Το δίδυμο Γουόκαπ και Γουίλιαμς-Γκος στον «άσο», πλαισιώθηκε με Βιλντόζα και Έβανς (όταν επιστρέψει) που παίζουν και στο “2”! Με τον Φουρνιέ και τον Ντόρσεϊ στην ίδια πεντάδα το περιφερειακό σουτ θα «στάζει... φαρμάκι», ενώ η εμπειρία των Παπανικολάου και Λαρεντζάκη και το κάθετο παιχνίδι του ΜακΚίσικ, δίνουν στον Γιώργο Μπαρτζώκα πληθώρα επιθετικών λύσεων για να παρουσιάσει μία ομάδα που θα «πετάει φωτιές» στην επίθεση, έχοντας ταυτόχρονα και μία συνεπή αμυντική σταθερά. Προσωπικά, θα ήθελα και δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση του 58χρονου προπονητή των «ερυθρολεύκων», γιατί είναι βαρύ και άδικο να ξεκινάει κάποιος την σεζόν με πολλαπλασιασμένη πίεση και σχεδόν προαπαιτούμενα, την 4η συνεχόμενη πρόκριση σε Final 4 και την επανάκτηση των σκήπτρων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να βρει τρόπο για να ικανοποιήσει 15 παίκτες, που θα είχαν ρόλο στις περισσότερες από τις ομάδες της διοργάνωσης.

Με στόχο το πλεονέκτημα έδρας και το F4

Ρεάλ

Η παραμονή στον πάγκο του Τσους Ματέο, ο οποίος αποδείχτηκε σπουδαίος «καπετάνιος» για ένα δύσκολο «καράβι» μετά την αποχώρηση του Πάμπλο Λάσο (κατέκτησε συνολικά 15 τίτλους με δύο ευρωπαϊκά τρόπαια και πήγε την «βασίλισσα» σε 7 Final 4, στα 11 χρόνια του στην ισπανική πρωτεύουσα), σε συνδυασμό με την ανανέωση του Ταβάρες και του Χεζόνια και την απόκτηση του Ιμπάκα, ήταν οι κινήσεις που εξασφάλισαν την σταθεροποίηση των Μαδριλένων στο πάνω ράφι της διοργάνωσης. Ωστόσο, οι αποχωρήσεις των Γιαμπουσέλε, Πουαριέ και Κοζέρ, σε συνδυασμό με την απόσυρση των πολύτιμων βετεράνων Ρούντι Φερνάντεθ και Σέρχιο Ροντρίγκεζ, αποτελούν πλήγμα, ειδικότερα από την στιγμή που οι περιφερειακοί παίκτες που ήρθαν (Φελίζ και Νέιθαν-Μέις), δεν έχουν ξαναπατήσει το παρκέ της EL και είναι άγνωστο κατά πόσο θα είναι επιδραστικοί.

Φενερμπαχτσέ

Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που πέρυσι ανέλαβε στις αρχές Δεκέμβρη (αντικαθιστώντας τον Δημήτρη Ιτούδη), είχε φέτος την ευκαιρία να στήσει την ομάδα του όπως ήθελε, κάνοντας τις δικές του επιλογές. Τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι οι 6 προσθαφαιρέσεις (ο Λούκα Σάμανιτς τέθηκε επ’ αόριστον εκτός ομάδας, για προσωπικούς λόγους) στις οποίες προχώρησε, αναβάθμισαν το ρόστερ με μοναδικό ερωτηματικό την θέση “5” (Σανλί, Μέλλι και Μπιρτς). Κατά τα άλλα, ο Λιθουανός τεχνικός πήρε τους τρεις από τους δύο από τους τρεις καλύτερους παίκτες της εκπληκτικής πέρυσι Μακάμπι (Μπάλντουιν και Κόλσον) και τον Ντέβον Χολ από την Αρμάνι και σε συνδυασμό με τους Γουίλμπεκιν, Γκούντουριτς, Μπιμπέροβιτς, Χέιζ-Ντέιβις, Πιερ και τον επανακάμψαντα Ζάγκαρς, έχει στην διάθεσή του μία εξαιρετική 12άδα για να πείσει ότι οι ομάδες του, δεν μπορούν μόνο να φτάνουν στα Final 4 (έχει πέντε συμμετοχές στα τελευταία έξι), αλλά να κατακτήσουν και το τρόπαιο.

Μονακό

Η σεζόν των Μονεγάσκων θα εξαρτηθει σε μεγάλο βαθμό από την οικονομική ισορροπία που θα εξασφαλίσει ο Ρώσος ιδιοκτήτης τους Ολέξι Φεντορίτσεφ. H εταιρεία του έχασε τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης στην Γαλλία και έχει ακόμη πολλά χρέη, αλλά οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τα συμβόλαια των παικτών θα καλυφθούν από ασφαλείς τραπεζικούς λογαριασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τα άλλα, το ρόστερ έχει μάλλον αναβαθμιστεί σε ποιότητα και βάθος, η αθλητικότητα παραμένει το μεγάλο συν, ενώ ο Σάσα Ομπράντοβιτς μετράει μία πρόκριση σε Final 4 και δύο αποκλεισμούς σε Game 5! Mοναδικό ερωτηματικό φαντάζει το πως και πόσο θα συνυπάρξουν στις δύο θέσεις των guard οι Οκόμπο, Καλάθης, Στραζέλ, Τζέιμς και Κορκμάζ αλλά και η σκληράδα μέσα στην ρακέτα (Παπαγιάννης, Μοτιεγιούνας, Κορνελί και Τζαϊτέ).

Μπαρτσελόνα

Με τρεις συμμετοχές σε Final 4 στα τέσσερα τελευταία χρόνια και συνολικά 17 (2η στην ιστορία της διοργάνωσης μετά την ΤΣΣΚΑ με 20), οι Καταλανοί είναι «καταδικασμένοι» να στήνονται κάθε χρόνο στην αφετηρία της διαδρομής με μοναδικό στόχο την πρόκριση στο κορυφαίο ετήσιο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ανεξαρτήτως του αν οι προσθήκες που έγιναν στο ρόστερ από τον νέο τεχνικό, Γιοάν Πεναρόγια (πλην του Πάντερ), φαίνονται περισσότερο συμπληρωματικές παρά ενισχυτικές. Ως εμπειρία επιπέδου Euroleague, ο 55χρονος Καταλανός προπονητής έχει μία μέτρια σεζόν (πρόπερσι ήταν 9ος με ρεκόρ 18-16) και ένα άσχημο ξεκίνημα (πέρυσι άρχισε με ρεκόρ 1-4 και αντικαταστάθηκε από τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς) στην Μπασκόνια, οπότε η παρουσία του στον πάγκο της Μπάρτσα μοιάζει ως η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, έχοντας κατά κύριο λόγο ως σημεία αναφοράς, παίκτες που δεν επέλεξε αυτός, αλλά βρήκε στην Βαρκελώνη.

Με βασικό στόχο την 6άδα και φόντο τα play in

Παρτίζαν

Μακράν η πιο ενισχυμένη ομάδα της διοργάνωσης, από την άποψη ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς διέλυσε το περυσινό ρόστερ στα εξ’ ων συνετέθη (έδιωξε 13 παίκτες) κι έκανε συνολικά 15 μετεγγραφές! Το μεγάλο budget και το γεγονός ότι ο «Ζοτς» δεν έχει μείνει ποτέ στην καριέρα του περισσότερες από δύο συνεχείς χρονιές εκτός Final 4 (9 τίτλους σε 18 παρουσίες), μοιραία βάζει ψηλά τον πήχη, ωστόσο, το δύσκολο εγχείρημα της εξεύρεσης «χημείας», ομοιογένειας και αυτοματισμών σε μία παντελώς καινούρια ομάδα, απαιτεί υπομονή και μεγάλη πίστωση χρόνου. Το υλικό που έχει στην διάθεσή του ο 64χρονος Σέρβος τεχνικός, όμως, διαθέτει ποιότητα και αθλητικότητα και επιτρέπει την αισιοδοξία για αναβάθμιση σε σχέση με πέρυσι.

Αναντολού Εφές

Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι θα είναι η πρώτη ομάδα με υψηλές βλέψεις που θα αλλάξει προπονητή. Όχι γιατί ο Τόμισλαβ Μιγιάτοβιτς δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων (τουναντίον το έκανε πέρυσι και με το παραπάνω), αλλά γιατί αρχικά ο ίδιος δεν ήθελε να συνεχίσει στο πόστο του head coach και πείστηκε από τους παίκτες που θα έμεναν. Όσον αφορά το ρόστερ, μοιάζει με «ξαναζεσταμένο φαγητό» στα guard, με τον Σέιν Λάρκιν να υπογράφει νέο τετραετές συμβόλαιο, τους Νουόρα, Τζόνσον και Σμιτς να αλλάζουν την ατμόσφαιρα στις θέσεις “3” και “4” και τον Πουαριέ να καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να είναι η πρώτη επιλογή στους σέντερ, για μία ομάδα που θέλει να επιστρέψει στα playoffs.

Ερυθρός Αστέρας

Το «ναυάγιο» της υπόθεσης δανεισμού του Πετρούσεφ από τον Ολυμπιακό, στέρησε από την πρωταθλήτρια και Κυπελλούχο Σερβίας και κάτοχο της Αδριατικής Λίγκας την ευκαιρία να αλλάξει επίπεδο και να αποκτήσει υψηλότερες βλέψεις για την εφετινή ευρωπαϊκή σεζόν. Αν η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου υστερεί κάπου, αυτό είναι στο βάθος και την ποιότητα της θέσης του σέντερ, όπου ο τίμιος αλλά αμυντικογενής Μπολομπόι και ο θηριώδης, πλην όμως, άπειρος rookie Πλάβτσιτς, ίσως χρειάζονται έναν επιπλέον «παιγμένο» ψηλό για να εκπέμψουν ασφάλεια μέσα στην ρακέτα. Από το “4” και κάτω, «ερυθρόλευκοι» του Βελιγραδίου βρίθουν ταλέντου και βάθους, οπότε φέτος συγκεντρώνουν περισσότερες πιθανότητες να ολοκληρώσουν την πρώτη τους σεζόν με νικηφόρο ρεκόρ από την περίοδο 2016-17 και μετά (συνολικό ρεκόρ 72 νίκες και 116 ήττες στις έξι τελευταίες συμμετοχές τους).

Αρμάνι Μιλάνο

Νομίζω ότι η εφετινή χρονιά δίνει στους Μιλανέζους μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιστρέψουν δυναμικά στην post season, από την οποία έχουν απουσιάσει στις έξι από τις οκτώ σεζόν που η Euroleague διεξάγεται με το ισχύον format (και μάλιστα σε όλες με αρνητικό ρεκόρ). Οι πρωταθλητές Ιταλίας προχώρησαν σε σχεδόν ριζική ανανέωση της περιφερειακής γραμμής (με Μπρουκς, Μπολμάρο, Κοζέρ και τον ενδιαφέροντα Σκοπιανό point-guard αλλά πρωτοεμφανιζόμενο στην EL, Νέναντ Ντιμιτρίεβιτς), ενώ ενίσχυσαν και τις υπόλοιπες γραμμές με ΛεΝτέι, Νίμπο, ΜακΚόρμακ (rookie Αμερικανός σέντερ), δίπλα στους ήδη ποιοτικούς Μίροτιτς και Σιλντς. Αν και η εφετινή σεζόν δεν βρει την Αρμάνι στα playoffs ίσως να δούμε τον πρώτο πρόεδρο ομάδας (Έτορε Μεσίνα), που θα απολύσει τον εαυτό του από την τεχνική ηγεσία!

Μακάμπι Τελ Αβίβ

Αν και αποδυναμώθηκε υπερβολικά, χάνοντας τους τέσσερις καλύτερους παίκτες της περυσινής ομάδας (Μπράουν, Μπάλντουιν, Κόλσον και Νίμπο), που στα playoffs έφερε στα όρια του τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκό, η «ομάδα του λαού» εκτιμώ ότι θα έχει αξιοπρεπή πορεία και αυτό θα πιστωθεί στον Κάτας και την προσπάθεια που κάνει να δώσει περισσότερο έμφαση στην άμυνα. Το ότι και φέτος θα δίνει τους εντός έδρας αγώνες της στο Βελιγράδι δεν θα βοηθήσει την προσπάθειά της να μπει στην 10άδα, που είναι και ο αντικειμενικός της στόχος.

Βίρτους Μπολόνια

Με επτά από τους δώδεκα παίκτες άνω των 30 ετών και με τον Λούκα Μπάνκι για 2η συνεχή χρονιά στον πάγκο, η δευτεραθλήτρια Ιταλίας θα προσπαθήσει να μπει για πρώτη φορά στα playoffs, στην 3η συμμετοχή υπό το ισχύον format. Αν σκεφτεί κανείς ότι το παιχνίδι της θα στηριχθεί και πάλι στον 33χρονο πλέον Σενγκέλια, τον 34χρονο Κλάϊμπερν και τους άνω των 37 ετών, Χάκετ και Μπελινέλι (μοναδικό upgrade σε σχέση με πέρυσι η αγωνιστική κατάσταση του Κορντινιέ), τότε είναι σχετικά εύκολα αντιληπτό ότι η Βίρτους δύσκολα θα έχει την περυσινή πορεία.

Μπασκόνια

Με την κλασσική συνταγή των πολλών προσθαφαιρέσεων, αλλά χωρίς μεγάλο budget, ώστε να δώσει την ευκαιρία στον Πάμπλο Λάσο να κάνει δυναμική επιστροφή στην χώρα των Βάσκων (δούλεψε για τελευταία φορά εκεί πριν από 13 χρόνια). Οι προσθήκες που έγιναν μοιάζουν αρκετά άγευστες και άοσμες για να ξαναβάλουν την ομάδα στα playoffs (προκρίθηκε πέρυσι μετά από 5 χρόνια απουσίας, αλλά δεν έκανε νίκη), οπότε αυτό ίσως είναι καλό για τον «δικό μας», Νίκο Ρογκαβόπουλο, που ενδεχομένως να έχει αυξημένο ρόλο. Πάλι ο Μονέκε με τον Χάουαρντ, αναμένεται να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος.

Δύσκολα θα κάνουν αισθητή την παρουσία

Ζάλγκιρις Κάουνας

Το μοναδικό θετικό στοιχείο όσον αφορά την νέα ευρωπαϊκή σεζόν του λιθουανικού μπασκετικού κολοσσού, που πάντως πέρυσι έχασε το πρωτάθλημα από την Ρίτας Βίλνιους, είναι η παραμονή του έμπειρου και καταξιωμένου τεχνικού, Αντρέα Τρινκιέρι. Κατά τα άλλα, το budget είναι ίσως το πιο συρρικνωμένο των τελευταίων ετών και μοιραία οι επιλογές παικτών που έγιναν φτηνές και μεγάλου ρίσκου. Ξεκάθαρα, κανένας εκ των Φρανσίσκο, Γουάλας (rookie στην EL), Σμάιλαγκιτς, Μπραζντέϊκις και Ντάνστον δεν θα προσδώσουν περισσότερα από τους Κίναν Έβανς, Σάμνερ, Χέιζ και Σμιτς, που έφυγαν. Θα είναι έκπληξη αν η Ζάλγκιρις μείνει μέχρι το τέλος ζωντανή στην μάχη για την 10η θέση.

Μπάγερν

Το ίδιο, λίγο-πολύ, ισχύει και για την ομάδα της Βαυαρίας, που φέτος θα μετακομίσει το υπερσύγχρονο και νεότευκτο “SAP Garden” (12.500 θέσεων), το οποίο χτίστηκε μέσα στο ολυμπιακό πάρκο του Μονάχου. Ο καθ’ όλα αξιοσέβαστος Γκόρντον Χέρμπερτ των μεγάλων πρόσφατων επιτυχιών με την «νάσιοναλμανσαφτ», θα κάνει το ντεμπούτο στην Euroleague, ωστόσο, το ρόστερ δεν φαίνεται να έχει κάποια σπουδαία αναβάθμιση σε σχέση με πέρυσι (ήρθαν οι Νέϊπιερ, Μαντάρ, Βόϊγκτμαν, Ντα Σίλβα και Γιέμπο), που η πρωταθλήτρια Γερμανίας τερμάτισε στην 15η θέση της κανονικής περιόδου (με ρεκόρ 13-21). Αν κάνει κάτι περισσότερο, τότε το credit θα πάει σίγουρα στον προπονητή!

Θα παλέψουν για να αποφύγουν την τελευταία θέση

Βιλερμπάν

Ο παλιός παίκτης Πιερίκ Πουπέ πέταξε από πάνω την ετικέτα του υπηρεσιακού τεχνικού και όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι έχει φτιάξει ένα πολύ πιο ισορροπημένο ρόστερ που καθιστά την ASVEL πολύ πιο ομάδα της Euroleague σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ο 40χρονος Γάλλος τεχνικός, που έχει τον σεβασμό των παικτών, έκανε προσεκτικές κινήσεις ουσίας και αν το δίδυμο Χάρισον-Μαλεντόν στα guard ανταποκριθεί στις προσδοκίες και ο Σκόφιλντ στο “3” με τον Μπλακ στο “5”, βοηθήσουν, τότε η ομάδα του Τόνι Πάρκερ ενδεχομένως να κοιτάξει και πιο ψηλά από την 16η θέση.

Άλμπα

Έχοντας χάσει τα ηνία, τα δύο τελευταία χρόνια και στην Γερμανία, η 18η θέση που κατέλαβε πέρυσι στην διοργάνωση (με ρεκόρ 5-29) σηματοδότησε την χειρότερη ευρωπαϊκή σεζόν στην σύγχρονη ιστορία της. Το γεγονός ότι, παρ’ αυτά, ο Ισπανός προπονητής (Ίσραελ Γκονζάλες) παρέμεινε στην θέση του για 4η σερί χρονιά και το ρόστερ της άλλαξε μόλις κατά 2/14, χωρίς οι δύο νεοαποκτηθέντες (οι Αμερικανοί rookies ΜακΝτάουελ-Γουάιτ και Γουίλιαμς) να θεωρούνται ικανοί να καλύψουν τα κενά που άφησαν οι αποχωρήσαντες, υποδηλώνει ότι η ομάδα του Βερολίνου δύσκολα θα ξεφύγει από τα γνωστά της επίπεδα.

Παρί Μπασκετμπολ

Η αποχώρηση του Φινλανδού προπονητή Τουόμας Ισάλο (ανέλαβε θέση assistant στους Μέμφις Γκρίζλις) που οδήγησε τους Παριζιάνους στην κατάκτηση του Eurocup και στην 2η θέση στο γαλλικό πρωτάθλημα, αποτελεί μεγάλο πλήγμα και σίγουρα θα επηρεάσει την πορεία της στην παρθενική συμμετοχή της στην EL. Ο βετεράνος Βραζιλιάνος διεθνής σέντερ με την αξιοσημείωτη θητεία στο ΝΒΑ (Σπερς, Χοκς και Σίξερς), Τιάγκο Σπλίτερ, θα δουλέψει για πρώτη φορά ως head coach μετά από 4 χρόνια στους Νετς κι έναν στο Χιούστον, ενώ το ρόστερ διαθέτει μόλις τέσσερις παίκτες με προηγούμενη εμπειρία στην διοργάνωση (Λο, Ουαταρά και Χέιζ) και ο ένας θα λείψει τον πρώτο μήνα λόγω τραυματισμού (Χομς). Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η επίδραση του θαυματουργού κοντορεβιθούλη (1,75) Τι Τζέι Σορτς στην Euroleague, μετά την εξαιρετική περυσινή του σεζόν στο Eurocup (μ.ο. 18,0π., 7,3ασ. & 1,9κλ. με 55,6% διπ.), αλλά όπως και να έρθουν τα πράγματα, όμως, δύσκολα η Παρί θα αποφύγει την τελευταία θέση.