Παναθηναϊκός: Εκεί απ' όπου ξεκίνησαν όλα...

• Δεν έχει να κερδίσει κάτι, μόνο να χάσει
• Σε «mood» διαβολοβδομάδας

«Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε και μου θυμιζούνε τα περασμένα» θα μπορούσαν να σιγοτραγουδούν οι φίλοι του Παναθηναϊκού αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για... «χαρές που φύγανε και δε γυρίζουνε» καθώς από τον περασμένο Μάιο το έβδομο αστέρι κοσμεί την πράσινη φανέλα της ομάδας τους. Σίγουρα όμως η παρουσία της αποστολής στο Παρίσι επαναφέρει (τις πιο) όμορφες αναμνήσεις από το παρελθόν.

Εκεί απ' όπου ξεκίνησε να «χτίζει» ο Παναθηναϊκός την ευρωπαϊκή αυτοκρατορία του πριν από 28 χρόνια. Εκεί όπου πανηγύρισε την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου. Στο μακρινό 1996. Με τον Ντομινίκ. Τον Αλβέρτη. Τον Στόγιαν. Τον Οικονόμου. Εκεί όπου επιστρέφει. Στο θρυλικό «Palais de Bercy» αν και πλέον έχει τον ονομασία «Accor Arena». Πάντως και ο αριθμός της πτήσης για την «πράσινη» αποστολή μόνο... τυχαίος δεν ήταν: «CQ 1996». Παρίσι και... 1996 πάνε μαζί με τον Παναθηναϊκό!

Πάντως μιας και ανέφερα το «Bercy». Πρόκειται για το ίδιο γήπεδο το οποίο ωστόσο δεν «ξυπνάει» μόνο καλές αναμνήσεις, αλλά και άσχημες. Μην ξεχνάμε ότι πέντε χρόνια μετά την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» έπαιξαν και δεύτερο τελικό το 2001 για την τότε διοργάνωση της Suproleague όπου είχαν ηττηθεί στον τελικό από την Μακάμπι του αείμνηστου, Νέιτ Χάφμαν. Αν μη τι άλλο είναι ένα γήπεδο που έχει «σημαδέψει» ποικιλοτρόπως την ιστορία των «πρασίνων» στα ευρωπαϊκά παρκέ.

Στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν κρίνεται κάποιος τίτλος ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο «πρέπει» στις τάξεις του Παναθηναϊκού απέναντι στην «πρωτάρα» Παρί. Το «πρέπει» της νίκης. Σίγουρα στην Euroleague κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα ωστόσο από τη στιγμή που πρόκειται για μια ομάδα και μια έδρα την οποία θα «στοχεύσουν» όλες οι ομάδες που έχουν υψηλές βλέψεις έως το Final Four, οποιαδήποτε απώλεια ενδεχομένως να στοιχίσει στο ταμείο της κανονικής περιόδου.

Δεν έχει να κερδίσει κάτι, μόνο να χάσει

Ουσιαστικά οι «πράσινοι» μόνο να... χάσουν έχουν από το ματς στο Παρίσι και όχι να κερδίσουν. Κάτι που ίσχυε και στο παιχνίδι της πρεμιέρας απέναντι στην Άλμπα στο Βερολίνο. Όμως παρουσιάστηκαν σοβαροί, δεν χρειάστηκε να φορτσάρουν ιδιαίτερα, έπαιξαν... τόσο-όσο και έφτασαν στον επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν και εδώ που τα λέμε η Παρί (τουλάχιστον στα δικά μου μάτια) είναι (πολύ) καλύτερη ομάδα από την Άλμπα.

Θαρρώ ότι το έδειξε ύστερα από τα δύο πρώτα παιχνίδια στη διοργάνωση. Ναι μεν μέτρησε δύο ήττες από Ερυθρό Αστέρα εντός έδρας και Αρμάνι Μιλάνο εκτός έδρας αλλά ήταν οριακές. Το πάλεψε και με το παραπάνω. Σίγουρα δεν έχει το «βάθος» και την ποιότητα του Παναθηναϊκού αλλά είναι ικανή να κάνει τη ζημιά. Κάτι που θα συμβεί εάν και εφόσον η ομάδα του Εργκίν Αταμάν δεν παρουσιαστεί σοβαρή και δεν μπει με χαλαρότητα ή έλλειψη συγκέντρωσης στο παρκέ όπως στο πρόσφατο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, τότε η... νύχτα θα είναι μεγάλη στο Παρίσι.

Είναι χαρακτηριστική και η δήλωση που έκανε ο τεχνικός των «πρασίνων» πριν από την αναχώρηση της αποστολής. Όλοι έχουν επιπλέον κίνητρο όταν θα αντιμετωπίζουν τον πρωταθλητή Ευρώπης. Άλλωστε το έχουμε πει πολλές φορές. Η Euroleague είναι αμείλικτη. Δεν πρόκειται να «χαριστεί» σε κανέναν. Οπότε «every game matters» σύμφωνα και με το μότο της διοργάνωσης. Και ο Παναθηναϊκός οφείλει να έχει τα μάτια του ανοικτά και το μυαλό απολύτως συγκεντρωμένο στη νίκη. Για καλό μπάσκετ είναι νωρίς ακόμα. Νίκες να μαζεύει προς το παρόν και όλα τ' άλλα θα έρχονται στην ώρα τους.

Σε «mood» διαβολοβδομάδας

Και αν μπορέσει να το κάνει με... άνεση ώστε να ανοίξει το «rotation» και να υπάρχουν δυνάμεις και «φρεσκάδα» ενόψει του αγώνα με την Ρεάλ την ερχόμενη Πέμπτη (17/10) ακόμα καλύτερα. Ιδανικά θα έλεγα. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την πρώτη «διαβολοβδομάδα» της σεζόν και μάλιστα με «back to back» εκτός έδρας παιχνίδια. Όπερ και σημαίνει ότι πρέπει και οι ίδιοι οι παίκτες να αρχίσουν να μπαίνουν σε αυτό το «mood» και να μπορούν να αλλάζουν «τσιπάκι» από παιχνίδι σε παιχνίδι με κινηματογραφική ταχύτητα.

Μιλώντας για το παιχνίδι η Παρί έχει τρεις βασικούς άξονες στο επιθετικό της παιχνίδι. Τον θαυματουργό Τι Τζέι Σορτς που όσο... μπόι του λείπει (1.75 μέτρα) άλλο τόσο επιδραστικός είναι για λογαριασμό της ομάδας του με πληθωρική παρουσία, τον Ναντίρ Χίφι, επίσης ένα βραχύσωμο γκαρντ (1.85 μέτρα) που είναι ικανός σκόρερ και τον Κεβάριους Χέιζ, έναν σέντερ με τρία χρόνια εμπειρίας στην Euroleague αλλά ουσιαστικά δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον Λεσόρ, ούτε με τον Γιούρτσεβεν. Και φυσικά τα γκαρντ της Παρί που (θεωρητικά πάντα) μπορούν να κάνουν τη ζημιά, δύσκολα να τα βγάλουν πέρα με τον Γκραντ. Και όχι μόνο αυτό φυσικά. Άλλωστε είναι τόσο πρόσφατο το παράδειγμα με τους Μπάρτλεϊ και Ρέινολντς στο ματς με τον ΠΑΟΚ που δεν πρόκειται να επαναληφθεί ίδιο λάθος. Ή αν προτιμάτε ίδια αντιμετώπιση.

Κοινώς ο σοβαρός Παναθηναϊκός δεν γίνεται να ανησυχήσει από την φιλότιμη και σκληροτράχηλη Παρί. Και όπως είπα και προηγουμένως οφείλει να περάσει από το «Bercy» (έτσι το μάθαμε και έτσι θα το λέμε) και μάλιστα εύκολα. Στην «Πόλη του Φωτός» πρέπει να «λάμψουν» με την απόδοσή τους οι παίκτες του Παναθηναϊκού ώστε να γεμίσουν το σακούλι της σεζόν με το 3/3 και να ψάξουν την πρώτη μεγάλη νίκη στο πιο δύσκολο τεστ από το ξεκίνημα της χρονιάς στη Μαδρίτη.