Ολυμπιακός: Ο χρόνος και ο Φαλ «δουλεύουν» υπέρ του!

Η βελτίωση είχε αρχίσει να φαίνεται από την προπόνηση και υπό κανονικές συνθήκες έγινε αισθητή στα πρώτα 6,5 λεπτά που πάτησε παρκέ στην εφετινή σεζόν. Η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού στο διάστημα που ο Μουστάφα Φαλ χρησιμοποιήθηκε κόντρα στην σκληροτράχηλη αμυντικά Ζάλγκιρις, ήταν σαφώς βελτιωμένη και ο λόγος που αυτό δεν αποτυπώθηκε στο plus/minus του Γάλλου σέντερ (-3), ήταν η αστοχία του στις βολές (0/3) και τα δύο χαμένα ελεύθερα τρίποντα από τον Βιλντόζα και τον Ντόρσεϊ, τα οποία προέκυψαν από δημιουργία του “Μους”.

Όποιοι είδαν την συνεισφορά του στο «διαστημικό» πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα με τον Άρη (14 ασίστ έναντι μόλις ενός λάθους), δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθούν ότι η ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή του στο rotation του Γιώργου Μπαρτζώκα, μόνο θετική επίδραση θα είχε στο συνολικό πρόσωπο της ομάδας.

Η επιβεβαίωση δεν άργησε καθόλου, από την άποψη ότι ο 59χρονος προπονητής των Περαιωτών τον συμπεριέλαβε στο αρχικό σχήμα της αναμέτρησης με την Αρμάνι καi δεν το μετάνιωσε καθόλου!

Δεν είναι υπερβολή, ότι στα πρώτα 5’51” που ο 32χρονος Παριζιάνος ψηλός βρέθηκε στον αγωνιστικό χώρο, οι γηπεδούχοι είχαν ίσως το διάστημα με την μεγαλύτερη διάρκεια σε άμυνα κι επίθεση. Προηγήθηκαν με 14-6 με 6/10 σουτ, είχαν 6 ασίστ, μηδεν λάθη και υποχρεώσαν τους φιλοξενούμενους σε 2/13 σουτ!

Η συνέχεια «γράφτηκε» στην 3η περίοδο, οπότε η ομάδα του είχε ήδη αποκτήσει έναν αρκετά καλό ρυθμό. Αν εξαιρέσει κανείς την προβληματική εικόνα στο αμυντικό ριμπάουντ (4-14 τα επιθετικά ριμπάουντ για την Αρμάνι) στα 27,5 λεπτά που ο Φαλ ήταν στον πάγκο και την περιφερειακή αμυντική ολιγωρία (με τα 5/6 τρίποντα των φιλοξενούμενων στο 3ο δεκάλεπτο), θα έλεγε κανείς ότι σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα, ο Ολυμπιακός έβαλε στο σακούλι το πρώτο νικηφόρο σερί (2/2) στην εφετινή Euroleague, «ανεβαίνοντας» παραπάνω από μία «πίστα» στην απόδοσή του.

Το τελικό 89-68 απέναντι σε έναν αντίπαλο που «θεωρεί εαυτόν» ως ομάδα play off, έχει τεράστια αξία ως προς την υπεράσπιση της έδρας αλλά και ως προς την δυσκολία με την οποία έρχονται οι νίκες για όλες τις ομάδες στην διοργάνωση.

Το «διπλό» της Ζάλγκιρις στο Κάουνας (λέει πολλά για τον βαθμό δυσκολίας του αγώνα με τους Λιθουανούς), η ήττα του Παναθηναϊκού από την «νεοφώτιστη» Παρί, το 0/2 της Ρεάλ εκτός Μαδρίτης και φυσικά το εντός έδρας στραπάτσο της Φενέρμπαχτσέ από τον αήττητο Ερυθρό Αστέρα του Σφαιρόπουλου (3/3), νομίζω ότι ως αποτελέσματα, εξηγούν ότι δεν υπάρχουν εύκολα παιχνίδια στην Euroleague.

Από ‘κει και πέρα, τα κέρδη είναι πολλά. Κατ’αρχάς, οι Πειραιώτες είχαν περισσότερα και μεγαλύτερα σε διάρκεια καλού μπάσκετ και ο χρόνος, σε συνδυασμό με την σταδιακή ενσωμάτωση και του Μιλουτίνοφ που δεν αργεί, θα δουλεύει συνεχώς υπέρ τους.

Για δεύτερη συνεχή αγωνιστική ο βαθμός της έντασης και της ενέργειας στην άμυνα, ήταν πολύ υψηλός. Σε αυτό το επίπεδο δεν είναι εύκολο να δέχεται μία ομάδα κάτω από 70 πόντους και να περιορίζει έναν επιθετικογενή αντίπαλο σε 38,4% εντός πεδιάς (25/65 σουτ). Θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ότι τα τρία πιο επικίνδυνα επιθετικά «βιολιά» της ομάδας του Μεσίνα (Μίροτιτς, Σιλντς και Ντιμιτρίεβιτς), σκόραρε συνολικά 16 πόντους με 6/26 σουτ.

Τα λάθη μειώθηκαν και οι ασίστ αυξήθηκαν, σε μία βραδιά που βοήθησε ότι ο χρόνος στην θέση του άσου, μοιράστηκε σε Γουόκαπ και Βιλντόζα (λόγω της απουσίας του Γουίλιαμς-Γκος), που είχαν 8+2 ασίστ. Για τον Βεζένκοβ (22π., 7ρ. & 2κλ.), νομίζω ότι έχουν χάσει την σημασία τους τα λόγια. Το παλικάρι έχει τρομακτική επαφή με το σκοράρισμα και το κάνει να φαίνεται τόσο εύκολο, που νομίζεις ότι παίζει play station.

O ΜακΚίσικ (22π. με 7/9 σουτ) έδειξε για μία ακόμη φορά φέτος, ότι θα είναι βασικός στυλοβάτης του επιθετικού παιχνιδιού της ομάδας, λόγω της εντυπωσιακής του ικανότητας στο κάθετο παιχνίδι. Και αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που ο Ντόρσεϊ (κακός) έπαιξε λιγότερο από κάθε άλλη φορά.

Κλειδί στην οικοδόμηση της μεγάλης διαφοράς (έφτασε ακόμη και στο +22), έπαιξε ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος «έδεσε» την άμυνα με την επίθεση κι έκανε το καλύτερο εφετινό του παιχνίδι. Ίσως το ότι ξεκίνησε για πρώτη φορά στην ΕL, ίσως να τον βοήθησε ψυχολογικά.

Στα πλην της βραδιάς, η χαμένη μάχη των ριμπάουντ για 3η σερί αγωνιστική (με τον “Μίλου” στην διάθεση του Μπαρτζώκα κι αυτό θα βελτιωθεί) και η εκ των συνθηκών δυσκολία να «κερδίσει» ο Ολυμπιακός πράγματα από παίκτες που τους χρειάζεται «ζεστούς» και με αγωνιστικό ρυθμό.

Και δεν αναφέρομαι στον Φουρνιέ (5π. με 2/8 σουτ), που έβαλε πολή πίεση στον εαυτό για να σκοράρει και κάποια στιγμή αγχώθηκε, όσο κυρίως στον Πετρούσεφ (έπαιξε 6’23”) και λιγότερο στον Πίτερς, ο οποίος αν βρει λίγο κενό χώρο θα σκοράρει.

Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός έφερε εις πέρας την δουλειά με κάτι περισσότερο από ικανοποιητικό τρόπο για την εποχή και πάει στην Πόλη για να το πρώτο «διπλό» της σεζόν (απέναντι στην Εφές), έχοντας περισσότερα να κερδίσει και λιγότερα να χάσει…