Παναθηναϊκός: Όταν επιστρέψει το κίνητρο θα εμφανιστεί και η άμυνα

• Το κίνητρο και το... μη κίνητρο
• Το ερωτηματικό για το αντίδοτο στον Καμπατσο
• Η εβδομάδα που μπορεί να γυρίσει το τσιπάκι

Μαδρίτη: 00:05 τοπική ώρα.

Οι 150 φίλοι του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν στο πλευρό της αγαπημένης τους ομάδας για τα εκτός έδρας ματς με Παρί και Ρεάλ περίμεναν κατάκοποι, στεναχωρημένοι από τη δεύτερη συνεχόμενη ήττα σε διάστημα 48 ωρών και κουρασμένοι να κάνουν check in στο αεροδρόμιο "Adolfo Suárez Madrid–Barajas". Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν για τα αίτια της ήττας από τη Ρεάλ Μαδρίτης.

κείνη τη στιγμή κάνει την εμφάνισή της η ομάδα. Τα πρόσωπα άστραψαν. Τα χαμόγελα έδωσαν αμέσως τη θέση τους στο "μάγκωμα" και στον προβληματισμό. Χειροκροτήματα. Αποθέωση. Άφησαν για μερικά στην άκρη τη στεναχώρια τους προκειμένου να εκφράσουν λόγια αγάπης και υπερηφάνιας στους παίκτες. Τους πιστεύουν. Ξέρουν ότι θα επιστρέψουν. Ξέρουν ότι θα φωνάξουν "παρών" εκεί που πρέπει και όταν πρέπει.

Μεγάλο ζητούμενο; Το κίνητρο. Αυτό το κίνητρο που τόσο πολύ έχει λείψει στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν. Μπορεί να ακούγομαι κουραστικός που επαναλαμβάνομαι για την έλλειψη του κινήτρου αλλά στην παρούσα φάση είναι το νούμερο "1" ζητούμενο. Και ξέρετε. Όταν κάποιος παίκτης ή μια ομάδα υστερεί σε μεγάλο κίνητρο, αυτομάτως αποτυπώνεται στο παρκέ. Ειδικά όταν μπαίνει στη ζυγαριά σύγκρισης με τις ομάδες που έχουν απέναντι τους.

Να. Πάρτε παράδειγμα τη Ρεάλ. Μπορεί να μην είχε ξεκινήσει καλά τη σεζόν, μπορεί να μην είχε παρουσιάσει καλό πρόσωπο μέχρι τώρα, αλλά ήταν δεδομένο ότι απέναντι στον Παναθηναϊκό θα έπαιζε με το μαχαίρι στα δόντια. Η απώλεια του ευρωπαϊκού τροπαίου στο Βερολίνο είχε σημάνει και την αντίστροφη μέτρηση στους Μαδριλένους εχοντας κυκλώσει την αμέσως επόμενη αναμέτρηση των δύο ομάδων.

Το κίνητρο και το... μη κίνητρο

Περίμεναν πως και πως το ματς με τον Παναθηναϊκό για την 4η αγωνιστική της Euroleague. Το κίνητρο ήταν μεγάλο. Τεράστιο. Και θεωρώ ότι φάνηκε ξεκάθαρα στο παιχνίδι του "WiZink Center" από το πρώτο δευτερόλεπτο. Μέχρι να καταλάβουν οι "πράσινοι" ότι είχε δοθεί το τζάμπολ με αποτέλεσμα να παίζουν οι γηπεδούχοι πέντε εναντίον... κανενός στην άμυνα πετώντας βότσαλα στον ωκεανό με 5/6 τρίποντα σε πέντε λεπτά, το σκορ είχε ξεφύγει.

Πολλοί σκέφτηκαν ότι "και στον τελικό το ίδιο είχε συμβεί" αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Άη... τελικού της Euroleague. Η Ρεάλ ήταν αποφασισμένη να κερδίσει. Ο Παναθηναϊκός έκανε την προσπάθειά του, παρουσιάστηκε (τηρουμένων των αναλογιών και δυναμικότητας αντιπάλου) καλύτερος σε σχέση με την αναμέτρηση με την Παρί αλλά και πάλι. Δεν ήταν αρκετό. Δεν έδειχνε ότι μπορούσε να φύγει με τη νίκη από τη Μαδρίτη.

Θυμάστε το περσινό ματς; Το ίδιο γυάλιζε το μάτι τους; Θαρρώ ρητορικό το ερώτημα. Η αίσθηση που μου έδινε το παιχνίδι στη Μαδρίτη, είναι ότι ακόμα και αν έπαιζαν στα... καπάκια άλλο ένα παιχνίδι οι δύο ομάδες και (θεωρητικά πάντα) ο Παναθηναϊκός είχε τη δυνατότητα να νικήσει, δεν θα τα κατάφερνε. Θα μείωνε στο καλάθι και στη συνέχεια η διαφορά θα επέστρεφε στο +17 για την ισπανική ομάδα. Και ξανά μανά τα ίδια. Η Ρεάλ θα έκανε τα πάντα μέσα στο παρκέ για να νικήσει και ο Παναθηναϊκός απλά θα έμενε με την προσπάθεια. Δεν θα ήταν αρκετό.

Έλειπε και από τα δύο ματς της διαβολοβδομάδας αυτή η σκληράδα για την οποία είχε αναγκάσει ολόκληρη την Euroleague να παραμιλαει τη περσινή σεζόν. Τα ξεχάσατε; Δεν είχε ο Παναθηναϊκός τη φήμη της επιθετικής ομάδας αλλά εκθειάστηκε για τις αμυντικές της επιδόσεις; Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε και ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη χρονιά και ψάχνεται. Τόσο στην ατομική όσο και στην ομαδική άμυνα.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα τρία τελευταία παιχνίδια και μάλιστα σε διάστημα πέντε ημερών έχει δεχθεί κατά μέσο όρο 89 πόντους από ΠΑΟΚ, Παρί και Ρεάλ. Τι έγινε; νίκη στη Θεσσαλονίκη με την ψυχή στο στόμα, ήττα στο Παρίσι από την πρωτάρα της Euroleague και δεύτερη σερί ήττα στη διοργάνωση από την αποφασισμένη Ρεάλ. Με τέτοια νούμερα στην άμυνα δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο.

Το ερωτηματικό για το αντίδοτο στον Καμπατσο

Πολλά μπορούμε να πούμε για το πρόσφατο ματς στη Μαδρίτη. Όπως για παράδειγμα γιατί δεν έπαιξε ο Καλαϊτζακης σε ένα ματς όπου έψαχνε ο Αταμάν το αντίδοτο του Καμπάτσο; Ο Αργεντινός γκαρντ έκανε άνω κάτω την πράσινη άμυνα. Βασικά την έκανε ό,τι ήθελε. Ούτε ο Γκραντ τον περιόρισε, ούτε ο Μπράουν στο ξεκίνημα του ματς, ούτε ο Σλούκας.

Εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Συμφωνείτε με τη δήλωση του Αταμάν ότι ήθελε να παίξει ο Σλούκας περισσότερο για να αποκτήσει ρυθμό και για αυτόν τον λόγο ο Μπράουν αγωνίστηκε λιγότερο από 4 λεπτά; Θα μπορούσε ο Μπράουν να προσφέρει καλύτερη άμυνα από τον Σλούκα ο οποίος ομολογουμένως αντιμετώπισε πολλά προβλήματα από τον Καμπάτσο; Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.

Επίσης: Η κακή περιφερειακή άμυνα έδωσε πολλά ελεύθερα σουτ στους παίκτες της Ρεάλ οι οποίοι ευστόχησαν 15 φορές έξω από τα 6.75 μέτρα σε σύνολο 33 προσπαθειών. Ε, πόσα να ήταν μαρκαρισμένα; Τα πέντε από αυτά; Και ίσως να σας λέω και πολλά.

Για ένα ακόμα ματς πολλά χαμένα ριμπάουντ στην πράσινη ρακέτα. Κατέβασαν 12 επιθετικά οι παίκτες της Ρεάλ. Συνυπολογίστε και τα 17 της Παρί, πάμε στο σύνολο 29 χαμένα ριμπάουντ σε back to back παιχνίδια στην Euroleague. Ε πώς να κερδίσει μετά;

Η εβδομάδα που μπορεί να γυρίσει το τσιπάκι

Από εκεί και πέρα κ Παναθηναϊκός πρέπει να κοιτάξει μπροστά. Μην ξεχνάτε κάτι. Πέρυσι, τέτοια εποχή και δη μετά την 4η αγωνιστική της Euroleague, o Παναθηναϊκός είχε 1-3 ρεκόρ. Χειρότερο κατά μία νίκη από το φετινό που είναι 2-2. Συγκεκριμένα είχε χάσει από Ολυμπιακό (εντός), Φενέρμπαχτσε (εκτός), Μακάμπι (εντός) και είχε νικήσει τη Μπάγερν στο ΟΑΚΑ. Τη συνέχεια και την κατάληξη της σεζόν την ξέρετε. Μην λέμε πάλι τα ίδια.

Δεν εννοώ φυσικά ότι θα συμβεί και φέτος κάτι ανάλογο. Έτσι; Μπορεί να συμβεί, μπορεί και να μην συμβεί. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ακόμα είναι πάρα πολύ νωρίς στη σεζόν για οποιοδήποτε συμπέρασμα. Θυμάστε που ήταν η Βίρτους για ενάμιση γύρο και που κατέληξε στο τέλος; Οπότε ψυχραιμία και όχι αφορισμούς ή αντίθετα χαρές και πανηγύρια.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έχει έλλειψη κινήτρου και ψυχολογίας. Και μπορεί σε μια εβδομάδα να γυρίσει εντελώς το τσιπάκι ή αντίθετα να φέρει μεγαλύτερο προβληματισμό ως προς την εικόνα και τα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα έχει να παίξει σε διάστημα έξι ημερών με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, τη Φενέρμπαχτσε στην Τουρκία και τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ. Άλλωστε και πέρυσι δεν είχε αλλάξει εντελώς η ψυχολογία με το διπλό στο ΣΕΦ και πάλι την ίδια χρονική περίοδο;

Σίγουρα ωστόσο χρειάζεται ανασυγκρότηση. Χρειάζεται να βρεθούν οι ρόλοι και καθένας να αποδεχτεί τον δικό του. Είτε είναι μικρότερος, είτε είναι μεγαλύτερος. Καθένας να βάλει νέο κίνητρο στον εαυτό του. Ακόμα και ο ίδιος ο Αταμάν. Και να το μεταφέρει στους παίκτες του.

Όταν λοιπόν οι πράσινοι ξεχάσουν εντελώς τι έγινε πέρυσι κάνοντας... format στον σκληρό δίσκο της σεζον 2023-24 και εγκαταστήσουν τα αναβαθμισμένα προγράμματα για τη σεζόν 2024-25 θα βγάλουν και το έξτρα κίνητρο στο παρκέ.

Υ.Γ.: Ταλαιπωρία περίμενε την αποστολή του Παναθηναϊκού. Περίπου τρεις ώρες περίμεναν όλοι στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης μέχρι να "πετάξει" για την Αθήνα. Η ευθύνη ήταν αποκλειστικά του αεροδρομίου, με τους άνθρωπος του AKTINA TRAVEL GROUP και δη του Βαγγέλη Ρήγα να κάνουν τα πάντα προκειμένου να μειωθεί στο ελάχιστο η ταλαιπωρία και η αναχώρηση να γινόταν το συντομότερο δυνατόν.