Ολυμπιακός: Όσα βάλουμε κι όσα φάμε

Ολυμπιακός: Όσα βάλουμε κι όσα φάμε
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναλύει την ήττα του Ολυμπιακού από την Εφές και γράφει για τη σταθερά της άμυνας η οποία πήρε απουσία.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε εκτός έδρας από την Αναντολού Εφές. Τίποτα κακό δεν έχει η προηγούμενη πρόταση.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε εκτός έδρας από την Αναντολού Εφές για έβδομη διαδοχική φορά. Τίποτα κακό δεν έχει η προηγούμενη πρόταση, αλλά κάτι δείχνει ως προς το «ματσάρισμα» των δύο ομάδων.

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε εκτός έδρας από την Αναντολού Εφές ενώ ήταν μπροστά στο σκορ για 36:22 λεπτά. Βρέθηκε επίσης να προηγείται με 85-86, 2:24 πριν το τέλος. Πάρα πολύ κακό ειδικά για ομάδα με την ποιότητα και την εμπειρία των «ερυθρόλευκων», αλλά ας πούμε... Euroleague είναι και συμβαίνει.

 

Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε εκτός έδρας από την Αναντολού Εφές έχοντας για 38:30, 26 ασίστ, 6 λάθη και 42.9% στο τρίποντο. Μοιάζει αδιανόητο!

Αρκετά σας κούρασα. Καλή ομάδα ο Ολυμπιακός και θα τα πάει περίφημα στη φετινή Euroleague αν έχει υγεία και αποκτήσει συνέπεια, ωστόσο δεν θα φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου αν δεν παίξει άμυνα. Μπορεί ο Μπαρτζώκας να γέμισε το ρόστερ με χειριστές, με σουτέρ, με παίκτες που έχουν την ικανότητα και τη δυνατότητα να σκοράρουν 20 πόντους σε μία βραδιά, αλλά το κύτταρο του Ολυμπιακού είναι η άμυνα.

Στην Euroleague το «όσα βάλουμε κι όσα φάμε» δεν υπάρχει για ομάδα που θέλει να διεκδικήσει το τρόπαιο. Ειδικά όταν απέναντι της έχει την Αναντολού Εφές η οποία διαθέτει παίκτες στην περιφέρεια που μπορούν να κάνουν τα πάντα στη μπροστινή πλευρά του παρκέ με χαρακτηριστική άνεση. Να σουτάρουν, να παίξουν «1on1», να δημιουργήσουν, να φτάσουν μέχρι μέσα στο καλάθι.

Δεν θα αναφέρω πως ο Ολυμπιακός έχασε δικό του παιχνίδι γιατί αν ήταν δικό του δεν θα το έχανε, αλλά σίγουρα ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του αδίκησαν σε υπερβολικό βαθμό τη χθεσινή τους προσπάθεια. Αδίκησαν τους εαυτούς τους. Γιατί το να μην έπαιζαν καλά και να έχαναν θα ήταν πιο θεμιτό στα δικά μου μάτια από αυτό που συνέβη.

Βεζένκοβ

Η άκρως προβληματική άμυνα στη δεύτερη περίοδο

Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι και κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα, ωστόσο θεωρώ πως για αυτό το σενάριο την ευθύνη την έχει αποκλειστικά ο Ολυμπιακός. Δε γίνεται μετά από το καταπληκτικό πρώτο δεκάλεπτο και το +15 να μπαίνει έτσι η ομάδα στο δεύτερο δεκάλεπτο. Εννοείται και στην Euroleague είναι συχνό φαινόμενο να εξαφανίζονται οι διαφορές, αλλά όχι κι ετσι.

Οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο φέρουν μεγάλη ευθύνη για την αλλαγή ρυθμού της αναμέτρησης. Ο Πετρούσεφ έβλεπε τον Λάρκιν να τον αναζητά, να τον «σημαδεύει» και αντί αυτό να του δημιουργεί εγωισμό να τον σταματήσει, τον κοίταζε να σουτάρει. Κάνε του ένα δυνατό φάουλ μπασκετικό, να σε νιώσει. Ο Αμερικανός βρήκε ρυθμό χάρη στον Σέρβο φόργουορντ του Ολυμπιακού και μετά δεν σταμάταγε με τίποτα. Και δεν ήταν μόνο ο Πετρούσεφ. Κι ο Ράιτ όταν τον αντικατέστησε το ίδιο και ο Ντόρσεϊ κι ο Πίτερς.

Ο Ολυμπιακός δέχτηκε 30 πόντους σε μία περίοδο. Η Εφές του έκανε αυτό που θέλει αυτός να κάνει στους αντιπάλους του και από τη στιγμή που βρήκαν ρυθμό και αυτοπεποίθηση τα γκαρντ της μετά δυσκόλεψε η κατάσταση.

ΜακΚίσικ

Η προσωπικότητα του Φουρνιέ και το λάθος φινάλε

Ο Ολυμπιακός μέχρι και το 30' του παιχνιδιού μετρούσε 23 ασίστ. Εκπληκτικό νούμερο. Ο Φουρνιέ είχε την απάντηση στην επιθετική άμυνα των γηπεδούχων η οποία πολλές φορές υποχρέωνε τα «ερυθρόλευκα» γκαρντ να βρίσκονται στα 9 μέτρα από το καλάθι (άρα δεν απειλούσαν). Ο Γάλλος βρήκε σουτ από τα 6.75 και πρόσφερε σκορ μόνο που η Εφές είχε διατηρήσει επίσης την επαφή της με το αντίπαλο καλάθι και έτσι δεν άνοιξε η διαφορά.

Το τελευταίο δεκάλεπτο ξεκίνησε με Βιλντόζα, ΜακΚίσικ, Πίτερς, Βεζένκοβ και Ράιτ. Ο Μπαρτζώκας δικαιώθηκε γιατί η αλήθεια είναι πως βρήκε σκορ με τον Αργεντινό και τον «Μωϋσή», διατηρώντας το προβάδισμα. Στο τέλος όμως χρειαζόταν άμυνα και αποφάσεις. Και αυτοί οι παίκτες δεν μπορούσαν να παίξουν άμυνα ούτε να αποφασίσουν. Γουόκαπ και ειδικά Φαλ μπήκαν λίγο πιο αργά από όσο έπρεπε. Και αυτό το γράφω φυσικά εκ του αποτελέσματος κρίνοντας και εκ του ασφαλούς. Θεωρώ πως στο 78-82 η ομάδα είχε ανάγκη να βγάλει δύο άμυνες και ο Γάλλος σέντερ καθόταν στον πάγκο. Επαναλαμβάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ο προπονητής παίρνει τις αποφάσεις σε 1-2 δευτερόλεπτα.

Στο τέλος έγινε το χειρότερο δυνατό. Σε τρεις επιθέσεις δεν εκτέλεσαν καν. Δεν σούταραν. Υπέπεσαν σε τρία λάθη. Χίλιες φορές να κάνεις τρία άστοχα σουτ παρά να κάνεις τρία λάθη και να μείνεις με το «αν»... Δεν υπήρχε καθαρό μυαλό από τους δύο κορυφαίους παίκτες (Φουρνιέ, ΜακΚίσικ) και κάπως έτσι ήρθε η ήττα.

ΥΓ: Ο Σάσα Βεζένκοβ πήρε την τελευταία του προσπάθεια 11:28 πριν τη λήξη της αναμέτρησης. Στο τελευταίο δεκάλεπτο δεν πήρε ούτε ένα σουτ. Ο καλύτερος φόργουορντ της Euroleague και ένας εκ των κορυφαίων παικτών της δεν σούταρε. Και βλέπαμε να σουτάρει ο Ράιτ, ο ΜακΚίσικ και ο Γουόκαπ. Ο Ολυμπιακός αν είναι να χάνει ας χάνει από άστοχο σουτ του Σάσα ή του Φουρνιέ.

Είναι αδιανόητο να μη συμμετέχει ο Βεζένκοβ στις αποφάσεις στο τελευταίο δίλεπτο των ντέρμπι. Το τρόλεϊ έκανε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Έτρεχε πάνω κάτω και δεν ακούμπαγε μπάλα.

ΥΓ 2: Δεν ξέρω τι προσπαθεί να κερδίσει ο Πετρούσεφ βγάζοντας μηδέν ενέργεια στο παρκέ.

ΥΓ 3: Όταν ένας παίκτης σκοράρει 10 πόντους δε σημαίνει πως έχει παίξει καλά γιατί υπάρχει και το πίσω που «τρώει» 20. Άρα δεν έχει παίξει καλά. Αυτά τα λέγαμε πριν 35 χρόνια όταν οι εφημερίδες έγραφαν μόνο τους πόντους των παικτών στους αγώνες.

ΥΓ 4: Ο Γουόκαπ πρέπει να συμμετέχει λίγο στην επίθεση, να απειλεί. Μερικές φορές μοιάζει η ομάδα να παίζει με τέσσερις.

@Photo credits: INTIME, eurokinissi

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.