Ολυμπιακός: Γιατί έτσι μας αρέσει
- Αντίδραση πολύ μεγάλης ομάδας
- Ο Μπαρτζώκας αποτελεί προνόμιο
- Με το μαχαίρι στα δόντια
- Γιατί ο Ολυμπιακός έκανε θραύση στα ριμπάουντ;
- Περιορισμένες οι βιαστικές αποφάσεις
- Το «γύρισε» με τους παλιούς
Η νίκη του Ολυμπιακού κόντρα στη Ρεάλ έκρυβε το σπάνιο φαινόμενο η ουσία (που δεν είναι άλλη από το τελικό αποτέλεσμα) να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Εγώ είμαι ο πρώτος που φωνάζω πως στην παρούσα φάση αυτό που μετράει είναι η νίκη και όχι η εμφάνιση, αλλά χθες κόντρα στους Μαδριλένους συνέβησαν δύο πιο σημαντικά πράγματα για τους Πειραιώτες.
Το ένα είναι η αντίδραση που έβγαλε η ομάδα σε ένα διάστημα αμφισβήτησης προς όλους και όλα. Το άλλο η αποθέωση των οπαδών του Ολυμπιακού προς τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τονίζω τούτη διότι υπήρξε πιο έντονη από ποτέ, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την απόλυτη στήριξη και αγάπη.
Ας ξεκινήσω με αυτά και μετά πάμε και σε αγωνιστικά ζητήματα.
Αντίδραση πολύ μεγάλης ομάδας
Καμία ήττα δεν είναι καλή. Τα αρνητικά αποτελέσματα με Μπάγερν και Παναθηναϊκό δημιούργησαν στον κόσμο μία αμφιβολία. Επειδή η ομάδα έχει αποκτήσει μία βάση μπασκετικού κοινού, πιστεύω πως η αυτή η αμφιβολία δεν είχε να κάνει τόσο με τις ήττες, όσο με το μπάσκετ που έβγαλε η ομάδα στο παρκέ. Θυμήθηκα μία παλιά διαφήμιση μπύρας με μότο «γιατί έτσι μας αρέσει». Απλά όχι παγωμένος, αλλά... καυτός. Ακριβώς έτσι αρέσει ο Ολυμπιακός, όπως έπαιξε χθες.
Το πολύ δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθούσε (και ακολουθεί) έκανε ακόμη πιο δύσκολη την όλη κατάσταση. Γιατί σου λέει ο άλλος, «δεν παίζουμε καλά και χάνουμε από τη Μπάγερν και εύκολα από τον Παναθηναϊκό, τι θα συμβεί κόντρα σε Ρεάλ, Μπάρτσα και ΟΑΚΑ την άλλη εβδομάδα»;
Λησμονούμε όμως πόσο τεράστια είναι αυτή η ομάδα. Γιατί η χθεσινή αντίδραση δεν ήταν ούτε τυχαία, ούτε τυχερή. Για να παίξεις έτσι όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο (από ψυχολογικής άποψης και όχι βαθμολογικής) με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης του Καμπάτσο και του Ταβάρες, πρέπει να έχεις την αγωνιστική, τη σωματική, την πνευματική και την ψυχική ικανότητα να το κάνεις.
Ο Μπαρτζώκας αποτελεί προνόμιο
Ο Ολυμπιακός διαθέτει εδώ και χρόνια έναν από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι προπονητάρα όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ. Με τα καλά του και τα κακά του. Με τα σωστά και τα λάθη. Με τα προτερήματα και με τα μειονεκτήματα.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος αποτελεί προνόμιο για τον Ολυμπιακό. Δουλεύει άπειρες ώρες, προσαρμόζεται σε αγωνιστικές συνθήκες και καλείται να διαχειριστεί 15 ισχυρές προσωπικότητες με μπασκετικές ικανότητες ταυτόχρονα.
Ο Μπαρτζώκας καλείται να παίρνει αποφάσεις σε μία στιγμή την ώρα που εγώ και εσείς κρίνουμε αυτές τις αποφάσεις εκ των υστέρων και μετά το αποτέλεσμά τους.
Ο coach μπορεί να μην έχει social media ή να διαβάζει ελάχιστη αρθρογραφία σχετικά με τη δική του ομάδα, αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε και μαθαίνει τα πάντα. Ο μικρόκοσμος του ίντερνετ δεν μπορεί να αποφασίσει, αλλά σίγουρα μπορεί να διαμορφώσει άποψη σε μία μερίδα ανθρώπων.
Θεωρώ πέρα ως πέρα άδικη την αμφισβήτηση που δέχεται. Βασικά λάθος λέξη χρησιμοποίησα. Όχι άδικη. Στενάχωρη τη βρίσκω.
Προφανώς και δεν έχει το αλάθητο. Προφανώς μετά από 5-6 χρόνια οφείλει και ο ίδιος να αλλάξει σκεπτικό σε ορισμένα ζητήματα (και σε αρκετά έχει αλλάξει και μπράβο του). Τα χρόνια περνάνε. Κάθε μέρα μαθαίνουμε και κάτι. Εγώ, εσείς, ο Μπαρτζώκας, οι παίκτες. Και πορευόμαστε αντίστοιχα.
Με το μαχαίρι στα δόντια
Το πρώτο βασικό αγωνιστικό χαρακτηριστικό της νίκης των «ερυθρόλευκων» ήταν φυσικά η άμυνα που έπαιξαν. Οι παίκτες του Ολυμπιακού μπήκαν αποφασισμένοι να βάλουν το κορμί τους σε κάθε επαφή, να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους για να αλλοιώσουν διαδρόμους πάσας και γενικά να παίξουν με την χαρακτηριστική σκληράδα η οποία αποτελεί το σήμα κατατεθέν.
Δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην προσπάθησε στην πίσω πλευρά του γηπέδου. Δε θυμάμαι πολλά παιχνίδια στα οποία όποιος πατούσε παρκέ είχε τη διάθεση να αμυνθεί. Ωστόσο θα ήθελα μία ειδική αναφορά στον Φουρνιέ. Ο Μπαρτζώκας τον ξεκίνησε πάνω στον Καμπάτσο και αυτός φρόντισε με τρομερή άμυνα να του δείξει πως δεν θα περάσει εύκολο βράδυ και να τον εκνευρίσει.
Μόλις έγινε αλλαγή ο Αργεντινός με δύο φάουλ και μπήκε ο Γιουλ, ο Φουρνιέ πηγαίνει στον Γουόκαπ (τον καλύτερο αμυντικό της ομάδας) και του δείχνει να πάρει ο Γάλλος τον Μούσα και ο Αμερικανός τον Γιουλ.
Γενικά υπήρχε τεράστια θέληση από όλους. Και στην άμυνα βοήθησε με την πίεση πάνω στη μπάλα αρκετά και ο Γκος. Ο Αμερικανός μπορεί στην επίθεση να μην κατάφερε πολλά πράγματα κάτι που είναι λογικό λόγω της απραξίας του, ωστόσο με την πίεση που άσκησε πάνω στον χειριστή των αντιπάλων πρόσφερε πολλά.
Γιατί ο Ολυμπιακός έκανε θραύση στα ριμπάουντ;
Στα περισσότερα φετινά ματς οι «ερυθρόλευκοι» αντιμετώπισαν σημαντικό πρόβλημα στο ριμπάουντ. Αυτό είχε να κάνει με την απουσία των Φαλ και Μιλουτίνοφ, αλλά όχι μόνο. Στο ματς με τους Μαδριλένους ο Ολυμπιακός είχε 43 (15 επιθετικά) και η Ρεάλ 31 (4 επιθετικά). Το σκορ σε πόντους δεύτερης ευκαιρίας ήταν 19-5.
Φυσικά η καλή άμυνα έπαιξε ρόλο, φυσικά η παρουσία των δύο 7footer έπαιξε ρόλο, αλλά τη διαφορά την έκαναν οι περιφερειακοί. Οι παίκτες που μοιράστηκαν τις θέσεις «1», «2»,«3» μάζεψαν 27 ριμπάουντ! Αυτό δείχνει πως είχαν διάθεση να πάνε να διεκδικήσουν τη μπάλα μετά από χαμένο σουτ είτε αντίπαλου είτε συμπαίκτη τους. Εγινε πολύ καλή δουλειά στα box out.
Περιορισμένες οι βιαστικές αποφάσεις
Η Ρεάλ είναι αρκετά καλή ομάδα, αλλά όταν βρίσκει ανοικτό γήπεδο γίνεται ακόμη καλύτερη. Διαθέτει τον καλύτερο point guard και πασέρ της Ευρώπης (Καμπάτσο), και 4-5 φόργουορντ με αθλητικότητα, μέγεθος που τρέχουν άριστα το γήπεδο και με τη μπάλα στα χέρια και χωρίς.
Παρατήρησα πως στις κακές για τον Ολυμπιακό, στιγμές του παιχνιδιού, η ευθύνη βάραινε την επίθεση και όχι την άμυνα. Η Ρεάλ είχε βρει τρόπο να «τιμωρεί» κάθε βιαστική «ερυθρόλευκη» επιλογή για σουτ, κάθε νευρική «ερυθρόλευκη» απόφαση στη μπροστινή πλευρά του παρκέ. Και με αυτόν τον τρόπο «πλήγωσε» πολλές φορές τον Ολυμπιακό.
Το «γύρισε» με τους παλιούς
Όταν η Ρεάλ στο 26' προηγήθηκε 46-55, οι αρνητικές σκέψεις στο ΣΕΦ στο ενδεχόμενο τρίτης διαδοχικής ήττας έκαναν limit up. Στο διάστημα που ακολούθησε η συμβολή των Γουόκαπ, ΜακΚίσικ, Πίτερς, Παπανικολάου, Βεζένκοβ είναι μυθική.
Ο «Θωμάς» εξαφάνισε το μειονέκτημα που κουβαλά στην επίθεση και έγινε όχι απλά απειλητικός, αλλά συνδέθηκε με το αντίπαλο καλάθι. Ο «Σακ» μπήκε λες κι ήταν μόνιμα πατημένο το R2 στο PS. Όλα στο τούρμπο. Ειδικά στο κλέψιμο και στην ντρίμπλα ανάμεσα σε δύο αντιπάλους για το κάρφωμα.
Ο Πίτερς μπήκε έτοιμος και συγκεντρωμένος και μέσα σε λίγα λεπτά βρήκε δύο εύστοχα τρίποντα, μία καταπληκτική ασίστ και κέρδισε όλες τις μάχες στην άμυνα είτε αγωνιζόμενος ως «τριάρι», είτε ως «τεσσάρι». Ο Παπανικολάου πήρε κρίσιμο επιθετικό ριμπάουντ ευστοχώντας στις βολές που ακολούθησαν του φάουλ που του έγινε και τέλος ο Βεζένκοβ έχοντας πάρει τις απαραίτητες ανάσες για ξεκούραση, πέρασε στο παρκέ στο τελευταίο τρίλεπτο και έβαλε 5 σερί πόντους μαζί με τη «φωτιά» στην εξέδρα.
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός έκανε 72 σουτ, 41 δίποντα και 31 τρίποντα! Αδιανόητα μεγάλος αριθμός προσπαθειών.
ΥΓ 2: Πολλά χαμένα lay up σε μία ακόμη αναμέτρηση όπως και κακή χρήση των ομαδικών φάουλ στο τρίτο δεκάλεπτο. Στα πρώτα τέσσερα οι παίκτες της Ρεάλ είχαν εκτελέσει 6 βολές.
ΥΓ 3: Εκπληκτικό κοουτσάρισμα από τον Μπαρτζώκα, άριστη διαχείριση του ρόστερ με τις αλλαγές και τάιμ άουτ την ιδανική στιγμή.
ΥΓ 3: Όπως δύο ήττες δε φέρνουν την καταστροφή έτσι και δύο νίκες δε φέρνουν την ευτυχία. Χρειάζεται όλοι να οπλιστούν με υπομονή και να είναι υποστηρικτικοί. Παίκτες, προπονητές, σταφ, κόσμος.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
