Παναθηναϊκός: Η απόλαυση του να... απολαμβάνεις

• «Πατάει» στον λαιμό τον αντίπαλο
• Η «παγίδα» του Βελιγραδίου και η ικανότητα της... ηρεμίας
• «Hγετικός» Μπράουν και ο... νέος Χουάντσο

Τι είναι αυτό που λένε οι (περισσότεροι) προπονητές των ομάδων της Euroleague όταν κοντοζυγώνουν οι διπλές αγωνιστικές στη διοργάνωση ή αλλιώς (και ευρέως πιο γνωστές ως) οι «διαβολοβδομάδες;»; Ότι δεν υπάρχει χρόνος για δυνατή προπόνηση, ότι δεν υπάρχει χρόνος για να προετοιμαστεί το επόμενο ματς κ.ο.κ. «Κολοκύθια τούμπανα» όπως είχε πει και μια ψυχή. Όταν μια ομάδα έχει τεράστια διαφορά ποιότητας και δυναμικότητας με μια άλλη, μπορούν μέσα από τα ίδια παιχνίδια να κάνουν μια δυνατή προπόνηση.

Να πω την αλήθεια δεν περίμενα κάτι διαφορετικό στο ΟΑΚΑ όσον αφορά το ματς του Παναθηναϊκού με τη Βιλερμπάν. Δεν περίμενα ότι η γαλλική ομάδα θα μπορούσε να ασκήσει πίεση ή έστω να «ανησυχήσει» τους «πράσινους». Όσο τίμια και αν ήταν η προσπάθειά της ύστερα από τα πέντε πρώτα ματς στην Euroleague, όσο και αν ο Μαλεντόν έκανε τα... δικά του σχεδόν σε όλα τα προηγούμενα ματς, όσο και αν ήθελαν στη Βιλερμπάν να «εμφανιστούν» στο glass floor, ήταν αδύνατον να συμβεί.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι το μπάσκετ είναι το πιο αξιοκρατικό άθλημα και ότι όποιος παίξει καλύτερα (ειδικά εάν είναι και ο πιο ισχυρός), τότε 99 φορές στις 100 θα κερδίσει. Ε, πόσες Παρί να εμφανιστούν πια; Και πάλι. Το ότι στα χαρτιά ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από τη γαλλική ομάδα, μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ στο «Μπερσί» δεν το έδειξε. Και μοιραία έχασε. Όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, εκείνο το πάθημα έχει μετατραπεί σ' ένα πολύ καλό μάθημα για τους «πράσινους» οι οποίοι όχι μόνο «αφυπνίστηκαν» αλλά έχουν αλλάξει τελείως εικόνα. Φυσικά ως προς το (πολύ) καλύτερο!

«Πατάει» στον λαιμό τον αντίπαλο

Ο Παναθηναϊκός μετατράπηκε εν μία νυκτί σε... πολεμική μηχανή. Σαν να ξύπνησε από έναν θερινό λήθαργο και να συνεχίζει από εκεί που είχε σταματήσει τον περασμένο Μάιο στο Βερολίνο. Θυμάστε; Θυμάστε πόσο απολαυστικό μπάσκετ έπαιξε στο Final Four; Θυμάστε δύο εβδομάδες αργότερα την ματσάρα που είχε κάνει στον 4ο τελικό του ΣΕΦ; Εδώ και έξι ημέρες ο Παναθηναϊκός θυμίζει έντονα εκείνες τις ημέρες.

Τηρουμένων των αναλογιών και του επιπέδου δυσκολίας, οι «πράσινοι» επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές στα «back to back» ντέρμπι που είχαν να δώσει στην Κωνσταντινούπολη και στο ΣΕΦ. Και τα κέρδισαν και τα δύο παιχνίδια με πειστικό και όμορφο μπάσκετ. Σαν να γύρισε ο διακόπτης και από το «off» μετά την κατάκτηση των δύο τροπαίων και να μπήκε και πάλι στο «on». Απέναντι στη Βιλερμπάν οι «πράσινοι» παρέδωσαν μια (ακόμα) παράσταση την οποία απόλαυσαν και μάλιστα με το παραπάνω οι 14.000 φίλαθλοι που βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ και οι εκατομμύρια που παρακολούθησαν το παιχνίδι από την τηλεόραση.

Εδώ που τα λέμε περίμενε κανείς κάτι το διαφορετικό; Περίμενε κανείς ότι δεν θα έφτανε ο Παναθηναϊκός σε μια άνετη επικράτηση; Και πλέον δεν (θα) χαρίζει κάστανα απέναντι σε ομάδες που πρέπει να «καθαρίζει» από την αρχή. Κάτι που είχα γράψει, εάν θυμάστε, και αμέσως μετά το ματς με την Μπάγερν .Ότι αυτά τα ματς θα πρέπει να τα κερδίζει από τα... αποδυτήρια ώστε να γίνεται και η απαραίτητη διαχείριση με το rotation των παικτών.

Και όχι μόνο να τα «καθαρίζει» αλλά να παίζει και (όσο το δυνατόν) καλό μπάσκετ. Δηλαδή υπήρχαν διαστήματα στο πρόσφατο ματς με τη Βιλερμπάν όπου οι «πράσινοι»... πατούσαν στο λαιμό τους αντιπάλους τους στην άμυνα και στη συνέχεια σκόραραν όπως ήθελαν και ό,τι ώρα ήθελαν!

Η «παγίδα» του Βελιγραδίου και η ικανότητα της... ηρεμίας

Και όπως ανέφερα και προηγουμένως οφείλει και πρέπει να το κάνει αυτό σε «διαβολοβδομάδες», ειδικά όταν ακολουθεί πολύ πιο δύσκολο και επικίνδυνο παιχνίδι, ειδικά εκτός έδρας. Σίγουρα η φετινή αναμέτρηση με τον Ερυθρό Αστέρα δεν θα είναι ίδια με πέρυσι όπου οι Σέρβοι ήταν παντελώς αδιάφοροι. Τώρα είναι που πρόκειται για άκρως επικίνδυνο και δύσκολο παιχνίδι καθώς η ομάδα του Σφαιρόπουλου προέρχεται από μια οδυνηρή ήττα στο Κάουνας και δη με τον τρόπο που ήρθε από το buzzer beater του Ντάνστον.

Το ότι ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει να ρολάρει και να παίζει καλά, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα πάει «τρένο» και ότι θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Θα έρθουν κακές βραδιές, θα έρθουν ήττες, θα υπάρξουν παιχνίδια όπου οι βασικοί πρωταγωνιστές δεν θα βρεθούν σε καλή κατάσταση κ.ο.κ. Απλά θα πρέπει στη συνέχεια να τα αφήνει αυτά πίσω και να προχωράει. Όπως έκανε και μετά τα δύο ματς σε Παρίσι και Μαδρίτη.

Οι «πράσινοι» συνήλθαν σε χρόνο «dt», άλλαξαν άρδην εικόνα και πρόσωπο και το κυριότερο όλων; Έβγαλαν τρομερή ηρεμία. Τρομερή! Και φάνηκε ξεκάθαρα στο ΣΕΦ. Οτιδήποτε και αν γινόταν στο ντέρμπι είχαν συγκεκριμένο πλάνο και δεν απέκλιναν ποτέ από αυτό. Το τήρησαν κατά γράμμα. Ούτε είχαν ενθουσιαστεί στο +16, ούτε άρχισαν να... πίνουν θάλασσα μετά το 4ο φάουλ του Λεσόρ και την τεχνική ποινή. Ήταν «stick to the plan» που λένε και στις ΗΠΑ. Και αυτή η ηρεμία αποτελεί και τον μεγάλο σύμμαχο του Παναθηναϊκού.

Kendrick Nunn steal and finish!#MotorolaMagicMoment I @Moto pic.twitter.com/fzOeSNWVWr

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 30, 2024

Αν την δείξει και στο Βελιγράδι όπου θα έχει να συναντήσει μια «πληγωμένη» ομάδα και ένα φανατισμένο κοινό; Τότε ίσως (λέω ίσως) ο Άταμαν να μην χρειαστεί να περιμένει (όπως είπε χαρακτηριστικά μετά τη λήξη του αγώνα) το τέλος του α' γύρου στην Euroleague προκειμένου να απαντήσει εκ νέου στην ερώτηση για το αν θα πρέπει οι φίλοι του της ομάδας να αρχίσουν να κλείνουν εισιτήρια για το Final Four. Ενδεχομένως να τον πείσει η ίδια του η ομάδα ότι πρέπει να το πει και νωρίτερα. Άλλωστε εάν πιστεύει κάτι ο Άταμαν, το λέει έξω από τα δόντια. Αρκεί να το πιστεύει.

Αν μη τι άλλο θεωρώ ότι το ματς στο Παρίσι το οποίο «πονάει» ακόμα τους «πράσινους» ήταν η εξαίρεση (και) του φετινού Παναθηναϊκού και όχι ο κανόνας. Ο κανόνας είναι άλλος και φαίνεται ξεκάθαρα αν ρίξει κάποιος μια ματιά στην ποιότητα του ρόστερ, τον προπονητή και (τουλάχιστον στην προκειμένη περίπτωση) στα τρία τελευταία παιχνίδια της ομάδας.

Επιμένω και λέω. Τα δύο επόμενα ματς στην Euroleague με Ερυθρό Αστέρα εκτός έδρας και με Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ μπορούν να λειτουργήσουν και ως επιστέγασμα του δυναμικού comeback των «πρασίνων». Ειδικά το ματς με τον Ολυμπιακό. Γιατί καλώς ή κακώς αυτά είναι τα παιχνίδια στην Ελλάδα όπου θα μετρήσει τις δυνάμεις του, θα διεκδικήσει τους τίτλους και θα επηρεάσουν την ψυχολογία των δύο ομάδων.

«Hγετικός» Μπράουν και ο... νέος Χουάντσο

Πάντως στην αναμέτρηση με τη Βιλερμπάν ο Άταμαν είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει διάφορα σχήματα και πρόσωπα στο παρκέ. Το πιο αξιοσημείωτο; Η στιγμή που έπαιζε με τον Παπαπέτρου στο «2» σε ένα άκρως ψηλό σχήμα έχοντας μαζί στο παρκέ τον Σλούκα στο «άσο», τον Όσμαν στο «3», τον Μήτογλου στο «4» και τον Λεσόρ στο «5» θέλοντας να ματσάρει την αθλητικότητα που έβγαζε η Βιλερμπάν. Ενδεχομένως να το ξαναδούμε. Γιατί θα χρειαστεί. Απλούστατα τώρα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία (με το σκορ στο 61-45) για να «δοκιμαστεί». Και ήταν... εκ διαμέτρου αντίθετο με τη φιλοσοφία του Άταμαν.

Όσο για το σήμα «κατατεθέν» με τα τρία γκαρντ; «Τι είχες Εργκίν μου, τι είχα πάντα». Σλούκας, Μπράουν, Ναν ή Γκραντ, Μπράουν, Ναν πέρασαν κάμποση ώρα μαζί στο παρκέ. Άλλωστε αποτελεί αγαπημένο σχήμα του Αταμάν από τις εποχές της... Εφές. Και φυσικά έχει δικαιωθεί πανηγυρικά γι' αυτές τις επιλογές. Και συνεχίζει να δικαιώνεται. Ξεχάσατε τα σχεδόν 37 λεπτά του ΣΕΦ με τρία «ασόδυα» την ίδια ώρα μέσα στο παρκέ του ΣΕΦ;

Πάντως θέλω να σταθώ σε δύο παίκτες. Τον Λορέντζο Μπράουν και τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Δεν έχουν περάσει καλά καλά δύο εβδομάδες από την viral εικόνα του Μπράουν να κάθεται ανέκφραστος στον πάγκο του «WiZink Center» έχοντας αγωνιστεί λιγότερο από 4 λεπτά κόντρα στη Ρεάλ. Θα μου πείτε ήθελε να παίξει. Μα ξέρετε εσείς κανέναν παίκτη που δεν θέλει να παίζει; Σοβαροί να είμαστε. Ήξερε όμως ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Όπως και ο Άταμαν ήξερε ποιος είναι ο Λορέντζο Μπράουν και τι μπορεί να κάνει. Και ότι θα είχε την ευκαιρία του. Έκτοτε ο «Ζο» μετατράπηκε σε έναν κομβικότατο παίκτη του Παναθηναϊκού το τελευταίο 10ήμερο.

Να σας υπενθυμίσω; Απέναντι στην ΑΕΚ 22 πόντοι, 5 ασίστ, 2 ριμπάουντ. Απέναντι στη Φενέρ 12 πόντοι, 5 ασίστ, 5 ριμπάουντ. Απέναντι στον Ολυμπιακό 18 πόντοι, 2 ασίστ, 7 ριμπάουντ. Απέναντι στη Βιλερμπάν 17 πόντοι, 3 ασίστ, 3 ριμπάουντ. Σε αυτά τα ματς είχε συνολικά 13/17 τρίποντα (!) και μέσο όρο 17.2 πόντους, 3.7 ασίστ και 4.2 ριμπάουντ. Τρομερός! Βάσει των όσων άκουγα και διάβαζα δεξιά και αριστερά, που να μην ήταν και... ξενερωμένος ο Μπράουν. Είναι παίκτης-ηγέτης και σε μια ομάδα με το βάθος και την ποιότητα του Παναθηναϊκού θα μπορέσει να το δείξει ακόμα πιο εύκολα.

Όσο για τον Χουάντσο; Τα είπε μόνος του μετά το τέλος του αγώνα με τη Βιλερμπάν. Έπρεπε να προσαρμοστεί. Και φέτος φαίνεται ξεκάθαρα. Είναι ο ίδιος παίκτης με τον Χουάντσο του Οκτωβρίου του 2023; Ρητορικό το ερώτημα. Τότε ένα τρίποντο του Ισπανού, πανηγυριζόταν στο ΟΑΚΑ σαν... γκολ. Τώρα σουτάρει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, πατάει καλύτερα στο παρκέ, είναι εξαιρετικός στην ατομική και ομαδική άμυνα, βοηθάει πάρα πολύ στα ριμπάουντ και σε γενικές γραμμές έχει μπει για τα καλά στην «πράσινη» εξίσωση. Όχι ως ρολίστας, αλλά ως πρωταγωνιστής.

Αν συνεχίσει έτσι και ολοένα και αυξάνει την αυτοπεποίθησή του, τότε θα μιλάμε για μια ακόμα... σούπερ μεταγραφή τη φετινή σεζόν. Και το φορμάρισμά του έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Τώρα που ο Μήτογλου φαίνεται κουρασμένος και έξω από τα νερά του. Στο ΣΕΦ ήταν ο γνωστός Μήτογλου. Και σίγουρα θα τον ξαναδούμε φέτος. Και σύντομα.