Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: «Προσδεθείτε» για το ντέρμπι των δύο κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης!

• Παναθηναϊκός: Στην παρούσα φάση δείχνει ένα «κλικ» πιο πάνω απ’ όλους!
• Ολυμπιακός: Η αντίδρασή του με Ρεάλ και Μπάρτσα έδειξε τις δυνατότητές του!

Με το 1/5 της κανονικής περιόδου στην λίγκα που παίζεται το μπάσκετ με την μεγαλύτερη διάρκεια και σίγουρα την περισσότερη τακτική, παγκοσμίως, νομίζω ότι μετά από 7 αγωνιστικές, πλέον είμαστε σε θέση να βγάλουμε κάποια πρώιμα συμπεράσματα που προκύπτουν από την έως τώρα δυναμική και τα πεπραγμένα των 18 ομάδων.

Κρατώντας, βέβαια, μικρό καλάθι γιατί κανείς δεν μπορεί προβλέψει τον αστάθμητο παράγοντα των τραυματισμών και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η τωρινή εικόνα δεν είναι δεδομένο ότι θα διατηρηθεί μέχρι τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, οπότε και εν πολλοίς θα κριθεί η μάχη των playoff.

Συν τοις άλλοις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από φέτος οι μετεγγραφές μεταξύ των ομάδων της Euroleague επιτρέπονται (για έναν παίκτη) από το ξεκίνημα της σεζόν (παράδειγμα Πετρούσεφ) και εν συνεχεία ξανανοίγουν για την εβδομάδα που μεσολαβεί ανάμεσα στον 1ο και τον 2ο γύρο, ενώ προβλέπεται και η ενίσχυση από την υπόλοιπη αγορά μέχρι τέλος Φεβρουαρίου.

Επομένως, αν και κάλλιστα μία ομάδα μπορεί να έχει κάνει 2-3 τρεις σημαντικές προσθήκες και σε τέσσερις μήνες από τώρα να έχει διαφοροποιήσει το status της, εκτιμώ ότι ήδη ξεχωρίζουν οι 7+1 που θα διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο και μεταξύ των οποίων θα κριθεί ο εφετινός τίτλος.

Αυτές είναι ξεκάθαρα οι δύο ελληνικές (Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός), οι δύο ισπανικές (Μπαρτσελόνα και Ρεάλ) και οι δύο τουρκικές (Φενερμπαχτσέ και Εφές Αναντολού), μαζί με την Μονακό, με μεγάλο αουτσάιντερ την έως τώρα ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης και πρωτοπόρο Ζάλγκιρις.

Ωστόσο, όπως είχα επισημάνει και στο blog της 30ής Σεπτεμβρίου, τα εφετινά ρόστερ των δύο «αιωνίων αντιπάλων» και η προπονητική τους καθοδήγηση, προσφέρουν στο ελληνικό (αλλά και στο ευρωπαϊκό) μπάσκετ μία μοναδική ευκαιρία να ζήσει ένα τρομερά ανταγωνιστικό «εμφύλιο» τελικό στο Final 4 της ερχόμενης άνοιξης (23-25 Μαϊου).

Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι οι θέσεις που θα καταλάβουν στην τελική κατάταξη και οι διασταυρώσεις που θα προκύψουν στα ζευγάρια της post season, δεν θα τους φέρουν αντιμέτωπους στα ημιτελικά, όπως άλλωστε συνέβη και πέρυσι στο Βερολίνο αλλά και το 2012 στην Κωνσταντινούπολη (ο πιο ασφαλής τρόπος είναι να τερματίσουν στην 1η και την 2η θέση της regular season αντίστοιχα).

Ας δούμε, όμως, τι θα πρέπει να κρατήσουμε από τις 4 αναμετρήσεις που έκαστος έδωσε στο τελευταίο δεκαήμερο του Οκτωβρίου και που θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στο επόμενο «αιώνιο» ραντεβού (το 3ο εφετινό) που βρίσκεται προ των πυλών.

Παναθηναϊκός: Στην παρούσα φάση δείχνει ένα «κλικ» πιο πάνω απ’ όλους!

Κατ’ αρχάς, το γεγονός ότι βρίσκεται στην 2η θέση της βαθμολογίας, έχοντας παίξει τα λιγότερα εντός έδρας παιχνίδια από οποιαδήποτε άλλη ομάδα (μόλις δύο) και μαζί με την Εφές έχει πετύχει τις περισσότερες εκτός έδρας νίκες στην διοργάνωση, «μιλάει» από μόνο του!

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι τα ματς σε Πόλη και Βελιγράδι έδειξαν ότι η διατήρηση του βασικού κορμού της άκρως επιτυχημένης περυσινής χρονιάς και λίγες αλλά ποιοτικές προσθετικές κινήσεις, έχουν επιτρέψει στους «πράσινους» να έχουν τον πρώτο λόγο κάθε φορά που πατάνε παρκέ.

Ο υψηλός βαθμός αφομοίωσης των ρόλων, η εύρεση ομοιογένειας και η απόκτηση «χημείας» σε συνδυασμό με το περίσσευμα ποιότητας και εναλλακτικών λύσεων, έχουν δώσει το προνόμιο στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν να είναι πάντα το φαβορί, ακόμη και σε ματς που δεν έχει ξεκινήσει καλά κι έχει βρεθεί να χάνει με διψήφιες διαφορές.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο στο Παρίσι (από το -15 έφτασε μέχρι και σε απόσταση μίας κατοχής) και τη Μαδρίτη (από το -16 πλησίασε στην τελική διαφορά των 4 πόντων), που ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός αμυντικά και δεν μπήκε ποτέ στην λογική του αγώνα, δεν μπόρεσε να επαναφέρει ολοκληρωτικά τα παιχνίδια.

Έκτοτε, όμως, ο διακόπτης έχει γυρίσει για τα καλά στην άμυνα και το μέσο παθητικό των 82,5 πόντων έχει πέσει στους 73,6, ενώ η πολυτέλεια του σχήματος με τρία guard στο παρκέ (με τον περυσινό MVP, Κώστα Σλούκα να έρχεται από τον πάγκο, να είναι φρέσκος και να βάζει τα κρίσιμα) σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του Ερνανγκόμεθ, έχουν απογειώσει την αποτελεσματικότητα του «τριφυλλιού».

Οι εξετάσεις στα τρία πολύ απαιτητικά «διαγωνίσματα» των τελευταίων οκτώ ημερών (με Φενέρ, Ολυμπιακό και Ερυθρό Αστέρα εκτός έδρας και με μία ενδιάμεση «προπόνηση» στο ΟΑΚΑ με την Βιλερμπάν) περάστηκαν με άριστα και το κυριότερο, χωρίς ο Παναθηναϊκός να πιάσει σπουδαία απόδοση (ειδικότερα στην Τουρκία και την Σερβία).

Τα πιο κομβικά “takeaways”, όμως, καθώς ο «επτάστερος» εδραιώνεται στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας είναι πρώτον η ολοένα και αυξανόμενη σκληράδα στην άμυνα. Τα 19 λάθη του Ερυθρού Αστέρα, το μεγαλύτερο άθροισμα (17) κλεψιμάτων (14) και κοψιμάτων (3) από τις χαμένες μπάλες των πρωταθλητών Ευρώπης (15), μαζί με τα υπερδιπλάσια επιθετικά επιθετικά ριμπάουντ από τους γηπεδούχους φανερώνουν μεγαλύτερη επιθυμία και πάθος στις διεκδικούμενες μπάλες.

Όταν μία ομάδα με την ποιότητα, την «χημεία» και την εμπειρία του εφετινού Παναθηναϊκού, παίζει άμυνα από τόσο νωρίς στην σεζόν και ταυτόχρονα «αρνείται» να χάσει, τότε η εξήγηση για τις δύο διαδοχικές ανατροπές εκτός έδρας (από διψήφιες διαφορές) είναι εύκολη!

Ακόμη και στην μέτρια βραδιά του Ναν, του Μπράουν και του Λεσόρ (και οι τρεις μαζί είχαν 34 πόντους με 11/28 σουτ)!

Υγ.: Με το 81-77 απέναντι στην ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, οι «πράσινοι» κατέγραψαν το καλύτερό τους ξεκίνημα (ρεκόρ 5-2) μετά τις 7 πρώτες αγωνιστικές, στο ισχύον format της Euroleague (από την σεζόν 2016-17).

Ολυμπιακός: Η αντίδρασή του με Ρεάλ και Μπάρτσα έδειξε τις δυνατότητές του!

Αν και είναι πολύ νωρίς και πέρυσι – δια στόματος και του Γιώργου Μπαρτζώκα – το “turning point” της σεζόν των «ερυθρολεύκων» ήταν το «διπλό» στο Μόναχο επί της Μπάγερν (την 1η Φλεβάρη), αυτό το πειστικό 2/2 επί των δύο «κολοσσών» του ισπανικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως το «48ωρο που διέλυσε τις αμφιβολίες», που κακώς είχαν δημιουργηθεί, μετά τις 3 πανομοιότυπες εκτός έδρας ήττες στην Euroleague και την «υπόκλιση» στον Παναθηναϊκό μέσα στο ΣΕΦ για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Ωστόσο, αυτή είναι η πραγματικότητα και η νοοτροπία που επικρατεί στο αδηφάγο και ανυπόμονο ελληνικό φίλαθλο κοινό, που ενδιαφέρεται περισσότερο για την εφήμερη επιτυχία της ομάδας του, έχει κοντή μνήμη και προτιμάει το δέντρο από το δάσος.

Όπως αναλύσαμε και τις προηγούμενες μέρες, όμως, ο εφετινός Ολυμπιακός δεν βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τα προηγούμενα χρόνια και άσχετα αν κατέκτησε το Super Cup απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο, μπήκε στην αφετηρία της σεζόν σε μειονεκτική θέση απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης.

Και γιατί έπαιξε γιατί δεν είχε στην διάθεσή του τους δύο πύργους του (Φαλ και Μιλουτίνοφ), αλλά πρωτίστως επειδή οι τέσσερις εκ των πέντε ενεργών νεοαποκτηθέντων (Βεζένκοβ, Φουρνιέ, Ντόρσεϊ και Βιλντόζα), είναι παίκτες που έχουν συνηθίσει να βρίσκουν τον ρυθμό τους μέσα από την επίθεση και έως τώρα δεν είχαν ουσιαστική αμυντική επίδραση.

Αυτό το πολύ κομβικό κομμάτι, λοιπόν, σε συνδυασμό φυσικά με τον χρόνο που απαιτείται για να βρεθεί στο παρκέ μία ομάδα που φτιάχνεται από την αρχή, ήταν που προκάλεσε και ενδεχομένως να προκαλέσει ακόμη, απόδοση και κατ’ επέκταση ήττες που ο κόσμος της ομάδας δεν είχε συνηθίσει.

Η τεχνογνωσία του προπονητή του, όμως, η ποιότητα του ρόστερ, η πληθώρα των εναλλακτικών λύσεων σε κάθε θέση και φυσικά το DNA του νικητή, ήταν τα στοιχεία που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να ξεπεράσει με μεγάλη επιτυχία την πρώτη «φουρτούνα» της σεζόν, αφήνοντας υποσχέσεις για μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.

Το ανακάτεμα του rotation με φόντο την αύξηση της αμυντικής ενέργειας στο παρκέ και η απόφαση του Μπαρτζώκα να πάει με σχήματα που διασφαλίζουν την σκληράδα στα ανασταλτικά καθήκοντα και εγγυώνται την αμυντική ταυτότητα της ομάδας του, ήταν σίγουρα οι παράμετροι που άλλαξαν εντυπωσιακά την εικόνα της ομάδας του.

Με αποκορύφωμα το ότι μέσα σε 48 ώρες, οι Πειραιώτες κατέβασαν σχεδόν 19 πόντους την μέση παραγωγικότητα της Ρεάλ (έβαλε 69 πόντους, ενώ σκόραρε κατά μέσο όρο 87,8) και κατά σχεδόν 14 την αντίστοιχη της Μπαρτσελόνα (πέτυχε 74 και συνολικά 24 στην 4η περίοδο που το ματς είχε κριθεί, ενώ ήρθε με μ.ο. 87,7 πόντους).

Επίσης και στα δύο ματς, οι «ερυθρόλευκοι» κυριάρχησαν πλήρως στα ριμπάουντ (+15 και +16), κάνοντας θραύση στα επιθετικά (μέσο όρο 15,5)!

Αξίζει να σημειωθεί και μία λεπτομέρεια που δεν έχει γίνει γνωστή στο ευρύ κοινό, αλλά είναι ενδεικτική της διάθεσης των παικτών να είναι γίνουν επιδραστικοί με κάθε τρόπο. Έστω και όχι με αυτόν που τους έχουμε συνηθίσει.

Ο λόγος για τον Έβαν Φουρνιέ, ο οποίος πριν το τζάμπολ με την Ρεάλ ζήτησε από τον Γουόκαπ να αναλάβει αυτός το μαρκάρισμα του Καμπάτσο, γιατί ένιωθε ότι χρωστάει κάτι από το Mundobasket του 2019, όταν η Αργεντινή απέκλεισε τους Γάλλους στον ημιτελικό του Πεκίνου και ήθελε να τον σταματήσει.

Το πάθος του 32χρονου πρώην ΝΒΑer απέναντι στον θαυματουργό Αργεντινό point-guard της Ρεάλ (χαμήλωσε κι έβαλε πολύ αποτελεσματικά τα χέρια και το σώμα επάνω του), έπαιξε καθοριστικό ρόλο που ο “Φάκου” (7 πόντους, 10 ασίστ. & 4 λάθη με 1/5 σουτ), είχε ελάχιστη επιθετικά επίδραση στο ματς και δεν μπόρεσε να καθορίσει το παιχνίδι της ομάδας του.

Όταν ένας τόσο ποιοτικός σκόρερ σαν τον νεοφερμένο Φουρνιέ, δεν επηρεάζεται από την αστοχία του και αντιθέτως τα δίνει όλα στην άμυνα, είναι δεδομένο ότι έχει καταλάβει από που πρέπει να ξεκινάει και να τελειώνει το παιχνίδι της ομάδας του.

Αυτός, ενδεχομένως να είναι και ο λόγος που Γιώργος Μπαρτζώκας τον εμπιστεύεται περισσότερο στα τελευταία παιχνίδια και σίγουρα τον βοήθησε να πραγματοποιήσει την καλύτερή του εμφάνιση στο επόμενο ματς με την Μπαρτσελόνα.

Με αυτά και με εκείνα και με τις δύο ομάδες να παίζουν πρώτα με Προμηθέα (εντός έδρας ο Παναθηναϊκός) και με ΑΕΚ (εκτός ο Ολυμπιακός), όλα δείχνουν ότι το ματς της ερχόμενης Παρασκευής (08/11, 21.15) στο ΟΑΚΑ αναμένεται αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα δύο σε Ρόδο και Φάληρο.

Και γιατί ο Ολυμπιακός θα είναι πιο διαβασμένος και με καλύτερη ψυχολογία, αλλά και γιατί ο Παναθηναϊκός θέλει να δείξει ότι παραμένει το «αφεντικό» της Ευρώπης και ενδεχομένως να σκαρφαλώσει στην κορυφή της βαθμολογίας.