Ολυμπιακός: Βραδιά ποίησης με γαλλικά και πιάνο

Ολυμπιακός: Βραδιά ποίησης με γαλλικά και πιάνο
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για όσα άλλαξε ο Ολυμπιακός σε σχέση με την ήττα στο ΣΕΦ και νίκησε τον Παναθηναϊκό, αλλά και για την κατάθεση ταλέντου σε ένα από τα ομορφότερα ντέρμπι της ιστορίας.

Αυτό που παρακολουθήσαμε χθες δεν ήταν παιχνίδι μπάσκετ, δεν ήταν διαφήμιση του αθλήματος ήταν βραδιά ποίησης. Μόνο που ο Ολυμπιακός φρόντισε για τον επίλογο και μάλιστα στη γαλλική γλώσσα. Θα μπορούσαμε να πούμε «με γαλλικά και πιάνο» αφού το μπάσκετ που είδαμε ηχούσε σαν μουσική στα αυτιά μας. Συνήθως όσοι δε γνωρίζουν λένε για «κατάθεση ψυχής». Ε, χθες είχαμε κατάθεση ταλέντου στο παρκέ. Οι παικταράδες που «χρυσοπλήρωσαν» οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος έδωσαν... ρέστα. Μόνο που στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι τεράστιες προσωπικότητες του Ολυμπιακού πήραν τις σωστές αποφάσεις και έκριναν την αναμέτρηση. Στο ΣΕΦ πριν 15 μέρες ήταν οι Ναν, Μπράουν. Χθες στο ΟΑΚΑ ήταν οι Φουρνιέ, Βεζένκοβ, Μιλουτίνοφ. Ετσι είναι όμως. Ο,τι πληρώνεις... παίρνεις.

Ο Ολυμπιακός έχω την εντύπωση πως ήταν καλύτερος στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, ωστόσο το μικρότερο του Παναθηναϊκού ήταν ικανό να δημιουργήσει μία ντερμπάρα. Και στο τέλος όπως έχω αναφέρει πολλάκις, οι σωστές αποφάσεις και οι μεγάλες προσωπικότητες κάνουν τη διαφορά.

Στο «πράσινο» προσπέρασμα με 83-82, ο Φουρνιέ μετέτρεψε μία χαμένη επίθεση σε εύστοχο τρίποντο σουτάροντας από το... Παρίσι. Ο ίδιος παίκτης στην αμέσως επόμενη κατοχή παρά την κακή πάσα του Βεζένκοβ, γράπωσε τη μπάλα και επανέλαβε το σενάριο από τη γωνία για δίποντο. Στην άλλη πλευρά τις αποφάσεις τις πήρε ο Eρνανγκόμεθ (χαμένο lay up) ο Όσμαν (άστοχο σουτ) και ο Ναν (άστοχο σουτ).

 

Μιλουτίνοφ

Τα 5 στοιχεία που άλλαξε ο Ολυμπιακός σε σχέση με την ήττα στο ΣΕΦ

Μπορούμε να συζητάμε πολλές ώρες για τα όσα διαφορετικά είδαμε σε σχέση με την ήττα στο ΣΕΦ πριν από 15 περίπου μέρες. Το έγραψα όμως και στο αμέσως προηγούμενο blog. Το μπάσκετ είναι απλό. Οι Πειραιώτες φρόντισαν να διορθώσουν βασικά στοιχεία του παιχνιδιού τους. Για να συμβεί αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο το γεγονός πως δεν υπήρχε «διαβολοβδομάδα» και μπόρεσαν να κάνουν 3-4 ποιοτικές προπονήσεις. Πάμε να τα δούμε.

  1. Η πίεση πάνω στη μπάλα. Στο ΣΕΦ οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν είχαν παίξει καθόλου καλά κάτι το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την εκπληκτική κυκλοφορία της μπάλας από τον Παναθηναϊκό και τα υψηλά ποσοστά στα σουτ τριών πόντων αφού τα περισσότερα ήταν ανενόχλητα. Χθες όμως η πίεση που άσκησαν οι περιφερειακοί του Ολυμπιακού ήταν εκπληκτική. Η ιδέα του Μπαρτζώκα να ξεκινήσει τον Βιλντόζα αντί του Παπανικολάου έφερε αποτέλεσμα 100%. Οι Πειραιώτες χαλούσαν τους διαδρόμους πάσας και δημιουργούσαν έντονα προβλήματα στη λειτουργία της επίθεσης των γηπεδούχων.
  2. Σε τρομερή κατάσταση οι περιφερειακοί. Στο ΣΕΦ αν θυμάστε όλοι (κι εγώ) εξυμνούσαμε την «τετράδα» των γκαρντ του Παναθηναίκού (Ναν, Σλούκας, Μπράουν, Γκραντ). Χθες αντιστράφηκαν οι ρόλοι. Οι Γουόκαπ, Φουρνιέ, Βιλντόζα, Γουίλιαμς Γκος και ΜακΚίσικ ήταν σκέτη απόλαυση σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού και με ελάχιστες αρνητικές εξαιρέσεις. Ο Γουόκαπ πήρε μόλις ένα σουτ, αλλά έδωσε 11 ασίστ. Ο Γκος μόλις «ξεψάρωσε» έδωσε τον ρυθμό που έπρεπε και τελείωσε τις φάσεις όπως έπρεπε. Ο ΜακΚίσικ έβγαλε τη συνηθισμένη του ενέργεια στο τούρμπο, ο Φουρνιέ τα έβαζε από παντού και ο Βιλντόζα έχοντας υψηλό κίνητρο έβγαλε «ασπροπρόσωπο» τον Μπαρτζώκα για την εμπιστοσύνη που του δείχνει σε σχέση με τον Αταμάν.
  3. Η προσθήκη στο ρόστερ ΜακΚίσικ και Γκος. Στο ΣΕΦ λόγω του κανονισμού των έξι ξένων δεν είχαν αγωνιστεί κάτι που αφαιρούσε ποιότητα και κυρίως χαλούσε το rotation αφού Λαρεντζάκης και Μήτρου Λονγκ δεν είχαν αγωνιστεί δευτερόλεπτο. Παρόμοια κατάσταση ίσχυε και για τον Παναθηναϊκό. Ο Γιουρτσεβέν και ο Παπαπέτρου δεν είχαν αγωνιστεί στο ΣΕΦ. Χθες έπαιξαν ελάχιστα παρά το γεγονός πως ήταν καλοί στο μικρό διάστημα που αγωνίστηκαν.
  4. Η παρουσία του Μιλουτίνοφ. Ο Σέρβος σέντερ ήταν κυριαρχικός και στις δύο ρακέτες. Ο Μιλουτίνοφ έκανε καλά σκριν και ρόλαρε μετά από αυτά ακόμη καλύτερα με αποτέλεσμα να παίρνει τη μπάλα κάτω από το καλάθι. Χάρη στην απόδοση του Σέρβου ο Μπαρτζώκας διέλυσε και το τρικ με τον Μήτογλου στο «5». Γιατί πολύ απλά εκμεταλλεύτηκε το πλεονέκτημα στην επίθεση ακουμπώντας τη μπάλα στα χέρια του Μιλουτίνοφ και φθείροντας τον Μήτογλου. Και τέλος το οφθαλμοφανές, έκανε ό,τι ήθελε τα αντίπαλα σέντερ στον τομέα των ριμπάουντ.
  5. Τα ριμπάουντ. Μέχρι πριν 10 μέρες ο Ολυμπιακός υπέφερε στα ριμπάουντ. Ο Μπαρτζώκας τόνιζε ξανά και ξανά πόσο επηρέαζε το συγκεκριμένο πρόβλημα η απουσία των Φαλ και Μιλουτίνοφ και δεν τον ακούγαμε. Οι Πειραιώτες επανέλαβαν την εκπληκτική δουλειά στο αμυντικό ριμπάουντ για τρίτο σερί ευρωπαϊκό παιχνίδι. Η Ρεάλ είχε πάρει 4 επιθετικά ριμπάουντ, η Μπαρτσελόνα 6 και ο Παναθηναϊκός 4. Είναι πολύ σημαντικό και μπασκετικά και ψυχολογικά να παίρνεις το αμυντικό ριμπάουντ.

Το σεμινάριο του Γουόκαπ στο low post και το play του Ολυμπιακού που «πλήγωσε» τον Παναθηναϊκό

Στο τρίτο δεκάλεπτο παρακολουθήσαμε μία μπασκετική πανδαισία. Το επιμέρους σκορ ήταν 33-30 με τους γηπεδούχους να έχουν 14/16 σουτ, 13 ασίστ και τους φιλοξενούμενους να μετρούν 30 πόντους με 12/16 σουτ και 10 ασίστ! Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις αναλωνόμαστε στις κακές άμυνες, αλλά αυτό που είδαμε χθες ήταν απλά η απόδοση του ταλέντου των παικτών στο παρκέ.

Εχω την εντύπωση πως ζήσαμε το πιο όμορφο μπασκετικό δεκάλεπτο κι από τις δύο ομάδες στο γήπεδο, διότι γενικά η ομορφότερη περίοδος στην ιστορία του Ολυμπιακού είναι η τρίτη στον ημιτελικό του Final 4 στο Κάουνας με τη Μονακό.

Ο Ολυμπιακός χθες στο τρίτο δεκάλεπτο ταλαιπώρησε αρκετά την άμυνα του Παναθηναϊκού με ένα συγκεκριμένο play το οποίο είχε το ίδιο ξεκίνημα, αλλά διαφορετικό φινάλε. Αναφέρομαι στο ποστάρισμα του Γουόκαπ στον Σλούκα στο αριστερό low post. Τη συγκεκριμένη κίνηση οι Πειραιώτες την έτρεξαν πέντε διαδοχικές (παρά μία) κατοχές βρίσκοντας καλάθι σε όλες! Ο αριθμός σε τόσο μεγάλο σερί είναι σπάνιος για αυτό το επίπεδο.

Ο Αμερικανός πόσταρε και αρχικά ο Βεζένκοβ έπαιρνε είτε διπλό σκριν από Φουρνιέ και Φαλ είτε μονό (από Φουρνιέ) κι έκοβε στο καλάθι. Αν έπαιρνε μονό τότε γυρνούσε ο Φουρνιέ και έπαιρνε μονό σκριν από τον Γάλλο. Με αυτόν τον τρόπο υπήρχε μόνιμη απειλή από δύο τρομερούς σουτέρ (Βεζένκοφ, Φουρνιέ) και έναν τρίτο στην weak side (σ.σ αδύνατη πλευρά) με τον Βιλντόζα.

  • Στο 49-50 ο Γουόκαπ δίνει lay up στον Βεζένκοβ που κόβει μακριά από τη μπάλα μετά από διπλό σκριν.
  • Στο 51-52 ο Γουόκαπ δίνει lay up στον Βεζένκοβ που κόβει μακριά από τη μπάλα μετά από μονό σκριν.
  • Στο 54-57 το σύστημα έγινε ολόκληρο, η άμυνα είχε φοβηθεί στα κοψίματα του Βεζένκοβ και ο Φουρνιέ ευστόχησε σε τρίποντο.
  • Στο 54-60 η δράση γίνεται στην weak side με τον Γουόκαπ να κάνει skip πάσα (πάσα απέναντι δηλαδή) στον Βιλντόζα και αυτός να βρίσκει κάτω από το καλάθι τον Βεζένκοβ.
  • Στο 59-62 ο Γουόκαπ έδωσε στον Φουρνιέ ο οποίος αστόχησε σε τρίποντο, αλλά ο Μιλουτίνοφ ανανέωσε την επίθεση και λίγα δευτερόλεπτα μετά σκόραρε.

Βεζένκοβ

Ο Παναθηναϊκός άργησε να «ταΐσει» τον Λεσόρ

Στο χθεσινό παιχνίδι έχω την εντύπωση πως οι «πράσινοι» καθυστέρησαν να δώσουν ρυθμό στον Ματίας Λεσόρ. Ο Γάλλος σέντερ στο πρώτο ημίχρονο δεν πήρε τη μπάλα παρά σε σπάνιες περιπτώσεις με αποτέλεσμα να μείνει ανενεργός στο πρώτο 20άλεπτο. Στην τρίτη περίοδο ο Παναθηναϊκός έτρεξε ιδανικά τρία σερί pick 'n' roll, του έδωσε τη μπάλα και αυτός σκόραρε.

Ο Λεσόρ βρήκε ρυθμό από εκείνο το σημείο κι έπειτα, αλλά σίγουρα άργησε αρκετά να μπει στον αγώνα. Βέβαια για να τα λέμε όλα δεν ήταν καθόλου καλός αμυντικά.

Και μιας και αναφέρθηκα στην άμυνα των «πράσινων» να τονίσω κάτι ακόμη. Δεδομένα ο Ολυμπιακός «σημάδεψε» τον Σλούκα σε ένα τεράστιο ποσοστό των κατοχών του στις οποίες βρισκόταν μέσα ο αρχηγός των γηπεδούχων, αλλά η πληγή αποδείχτηκε πως ήταν οι Όσμαν και Ερνανγκόμεθ. Δεν ήταν καθόλου καλοί στα αμυντικά τους καθήκοντα, χάνονταν μετά την πρώτη περιστροφή και γενικά δε βοήθησαν καθόλου στα μετόπισθεν. Και ο Ισπανός γενικά παίζει καλή άμυνα...

Η ηρεμία του Μπαρτζώκα, η νευρικότητα του Αταμάν

Πέραν των σπουδαίων παικτών είχαμε και τη «μάχη» των προπονητών. Ο Μπαρτζώκας στο συγκεκριμένο πάντα παιχνίδι επικράτησε κατά κράτος του Αταμάν. Είχε περισσότερες ιδέες, ακολούθησε ιδανικό rotation αφήνοντας στο παρκέ για αρκετή ώρα τις πεντάδες που έπαιζαν με ρυθμό, πήρε σωστά τάιμ άουτ και πρόσφερε ηρεμία.

Όποτε ο Ολυμπιακός έπαιζε ήρεμα και απλά είχε τον απόλυτο έλεγχο του αγώνα. Όταν έχανε το μυαλό του όπως για παράδειγμα στο τελευταίο τρίλεπτο της δεύτερης περιόδου, έβαζε τον Παναθηναϊκό σε θέση ισχύος.

Από την άλλη ο Αταμάν ήταν αρκετά νευρικός. Από πολύ νωρίς προχώρησε σε άπειρες αλλαγές. Δε λέω, το κακό ξεκίνημα της ομάδας του, αυτό απαιτούσε, αλλά τις έκανε με τέτοια συχνότητα που εμπόδιζε ίσως τους παίκτες του να βρουν ρυθμό. Τα τάιμ άουτ δεν τα χρησιμοποίησε σωστά και γενικά δε φάνηκε να έχει απαντήσεις στις ιδέες του Μπαρτζώκα.

Σίγουρα πάντως του πιστώνω τη σωστή απόφαση να πάρει τεχνική ποινή σε αιφνιδιασμό του Ολυμπιακού αποτρέποντας δύο σίγουρους πόντους αντί μίας βολής. Είναι κάτι το οποίο κάνει συχνά μπαίνοντας μέσα στο παρκέ και υποχρεώνοντας τον διαιτητή να διακόψει το παιχνίδι. Απολύτως θεμιτό και έξυπνο.

ΥΓ: Εβδομη διαδοχική νίκη στην Euroleague για τον Ολυμπιακό επί του Παναθηναϊκού. Μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και τίποτα.

ΥΓ 2: Επί της ουσίας ήταν μία νίκη εκτός έδρας επί ενός αντιπάλου με τον ίδιο ακριβώς στόχο. Ο Νοέμβριος έχει τέσσερα ακόμη ματς. Βιλερμπάν εντός, Μακάμπι εκτός, Μπασκόνια εντός και Παρτιζάν εκτός. Με 4/4 θα είναι πιο σούπερ και από σούπερ. Με 3/4 θα είναι μια χαρά. Με 2/4 θα είναι... ουδέτερα. Με 1/4 άσχημα. Αποκλείω να κάνει 0/4.

ΥΓ 3: Σπάνιο. Ο Παναθηναϊκός στο τρίτο δεκάλεπτο πήρε μηδέν ριμπάουντ. Τα άστοχα σουτ του Ολυμπιακού έγιναν όλα επιθετικά ριμπάουντ.

@Photo credits: eurokinissi

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.