Παναθηναϊκός: Ρολίστες; Χα, χα, καλό!

Θα σας πω την αμαρτία μου. Την ώρα που η Μακάμπι βρέθηκε στο +11 στο 31' έχοντας ξεκινήσει την 3η περίοδο με σερί 8-0, είπα από μέσα μου «πάει αυτό, ήταν. Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος». Όσο και αν το πίεζε ο Παναθηναϊκός, όσο και αν το πάλευε, έβρισκαν τρόπο οι Ισραηλινοί να προηγούνται σταθερά και με... εκνευριστικό τρόπο με 4-6 πόντους.

Και αυτό γινόταν σε όλο το ματς! Επέστρεφαν οι «πράσινοι» από το -10 για παράδειγμα, έφταναν σε απόσταση τριπόντου ή καλαθιού και πάντα κάτι γινόταν και η Μακάμπι διατηρούσε σταθερά τα πρωτεία σε απόσταση δύο ή και τριών κατοχών. Σαν να μην μπορούσε ο Παναθηναϊκός να ισοφαρίσει ή να περάσει μπροστά. Θύμιζε πάρα πολύ το ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, όπως θύμιζε (αλλά σε μικρότερο βαθμό) και αυτό με τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι.

Δηλαδή την αντίπαλη ομάδα να έχει το προβάδισμα σε όλο το παιχνίδι έχοντας εκμεταλλευτεί στο έπακρο την κάκιστη άμυνα των «πρασίνων» και τον Παναθηναϊκό να «πατάει γκάζι» στην τελευταία περίοδο μπας και συμμαζέψει τα (μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο) ασυμμάζευτα. Με τον Ερυθρό Αστέρα τα κατάφερε. Νίκησε. Όπως είχε νικήσει και τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη αν και η εικόνα εκείνου του αγώνα ήταν διαφορετική. Απλά και στα δύο ματς είχε βγάλει έντονα το «refuse to lose».

«Μπάτε σκύλοι αλέστε»

Απέναντι στον Ολυμπιακό δεν τα κατάφερε. Έκανε την προσπάθειά του, πέρασε για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ τέσσερα λεπτά πριν από το τέλος, αλλά δεν είχε την ίδια συνέχεια όπως στο παιχνίδι με την Μακάμπι. Ή αν προτιμάτε η Μακάμπι δεν βρήκε τα μεγάλα σουτ που είχαν βρει οι παίκτες του Ολυμπιακού. Γιατί και στις δύο περιπτώσεις στην «crunch time» των αγώνων ο Παναθηναϊκός «δάγκωνε» στην άμυνα ωστόσο σε αυτό το ματς βρήκε και μεγάλα σουτ. Έκανε σωστές επιθέσεις. Δεν πανικοβλήθηκε.

Άργησε μεν να το κάνει, αλλά το έκανε. Στην τελική διαφορετικά ταλέντο και ποιότητα του Ολυμπιακού που εν τέλει έφτασε στη συνέχεια χάρη στα σουτ του Φουρνιέ και διαφορετικά ταλέντο και ποιότητα της Μακάμπι. Πάντως στα κρίσιμα σημεία και εκεί που το ματς κρεμόταν σε μια κλωστή, ο Παναθηναϊκός (έχοντας ως μοναδική εξαίρεση ένα τρίποντο του Γιοκουμπάιτις για το 73-76 με τον Ναν να δίνει βοήθεια και να τον αφήνει μόνο του) δεν έδινε τίποτε απολύτως εύκολο στη Μακάμπι.

Αν και μέχρι τότε (εξαιρώντας την 3η περίοδο) η άμυνα των «πρασίνων» ήταν «μπάτε σκύλοι αλέστε». Θυμάστε τι είχα γράψει την περασμένη εβδομάδα; Ότι ο Βεζένκοβ σκόραρε 3-4 φορές με τον ίδιο τρόπο (και άλλη μία ο Φουρνιέ) ύστερα από off ball κίνηση. Ε, η Μακάμπι είχε διαφορετικό τρόπο να σκοράρει πανομοιότυπα. Αν μέτρησα καλά πρέπει σε 9-10 περιπτώσεις να βρήκε σκορ από δεξί drive προς το καλάθι του Παναθηναϊκού, είτε άμεσα, είτε έμμεσα κερδίζοντας φάουλ για βολές. Είχε καταντήσει εκνευριστικό!

Το αμυντικό σχήμα έδωσε «τροφή» στην επίθεση

Απαράδεκτη αμυντική αντιμετώπιση από πλευράς Παναθηναϊκού. Χωρίς ενέργεια, χωρίς νεύρο, χωρίς σκληράδα, χωρίς επιθετική άμυνα. Άφηναν τους παίκτες της Μακάμπι να αλωνίζουν και να σκοράρουν όπως ήθελαν και ό,τι ώρα ήθελαν Οι 47 πόντοι παθητικό στο ημίχρονο «μιλούν» από μόνοι τους. Και αν προσθέσουμε και τα 10 (χαζά) λάθη στην «πράσινη» επίθεση και... πάλι καλά θα μπορούσε να πει κάποιος.

Όμως όταν αυτό άλλαξε και βγήκαν κάποιες καλές άμυνες, άλλαξε και η εικόνα του αγώνα. Σε αυτό συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό το αμυντικό σχήμα του Άταμαν, ο οποίος είχε ταυτόχρονα στο παρκέ τους Γκραντ, Ναν, Όσμαν, Χουάντσο και Λεσόρ. Ήταν και το διάστημα όπου η επίθεση «τρεφόταν» από τις καλές άμυνες με αποτέλεσμα να μπει στην εξίσωση το ΟΑΚΑ, ο κόσμος να σηκωθεί στο πόδι και να δώσει αυτήν την ώθηση που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός προκειμένου να... κάνει την δουλειά. Και την έκανε. Δυσκολεύτηκε αλλά την έκανε. Τυχαίο ότι στο δεύτερο ημίχρονο οι «πράσινοι» πέτυχαν 56 πόντους και το επιμέρους σκορ ήταν 56-40; Τυχαίο ότι ο Ναν έκανε chasedown τάπα; Τυχαίο ότι ο Γκραντ επιχείρησε το ίδιο και με επιτυχία την ώρα που έληγε ενα ματς που είχε κριθεί;

Στην τελική τι μετράει τώρα; Να παίρνει η ομάδα νίκες. Να «γεμίζει» το σακούλι. Ποιος θα θυμάται τι έγινε στο εν λόγω ματς στο συνολικό ταμείο της σεζόν; Η νίκη θα μετρήσει στο τέλος. Όχι η εμφάνιση. Άλλωστε μία από τις εντός έδρας ήττες πέρυσι του Παναθηναϊκού στην κανονική περίοδο ήταν από τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Αν οι «πράσινοι» δεν είχαν κάνει το φοβερό σερί στο τέλος της regular season, ενδεχομένως αυτή η ήττα να τους είχε στερήσει το αβαντάζ έδρας στα playoffs. Θυμάται κανείς τι είχε γίνει πέρυσι; Στην «σούμα» της σεζόν το αποτέλεσμα θα μετρήσει.

Χρόνο χρειάζονται, δεν είναι ρολίστες

Στο μεταξύ και ύστερα από την παρουσία των Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και Τσέντι Όσμαν σε αυτό το ματς, μου 'ρχεται να γελάω όταν υποβαθμίζουν κάποιοι το ταλέντο τους. Όσον αφορά τον Τούρκο φόργουορντ ένα πράγμα έχω να πω: «Μα καλά, δεν μάθατε; Δεν σας δίδαξε τίποτε η πρόσφατη ιστορία;»

Αναφέρομαι στο παράδειγμα του Χουάντσο. Θυμάστε τι γινόταν πέρυσι τέτοια εποχή; Θυμάστε τι έλεγε η πλειοψηφία του κόσμου; Και καλά «ποιος Χουάντσο, ο ηθοποιός, ο λάθος Ερνανγκόμεθ, ο έτσι, ο αλλιώς, ο πήξε, ο δείξε» και ένα σωρό παρόμοιες χαριτωμενιές. Δεν λέω ότι έπαιζε καλά, έτσι; Προς Θεού. Όμως ήταν επτά χρόνια στο NBA και δεν γνώριζε καν πώς είναι οι μπάλες της Euroleague.

Τι; Νομίζετε ότι όλοι είναι Ναν; Που ήρθε και προσαρμόστηκε σαν να αποτελούσε μέλος της Euroleague πολλά χρόνια; Ο Αμερικανός ήταν η (ευχάριστη για τον Παναθηναϊκό) έκπληξη και σε καμία περίπτωση ο κανόνας. Βλέπετε τώρα τον Χουάντσο; Όχι μόνο είναι προσηλωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα που αποτελεί και το «φόρτε» του αλλά έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί μεγάλο σημείο αναφοράς και στην επίθεση.

Ναι. Αυτός είναι ο Χουάντσο που είχαν όλοι στο μυαλό τους στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2023. Πλέον όχι μόνο είναι βασικός πρωταγωνιστής αλλά έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί και τον πιο σταθερό παίκτη των «πρασίνων» με βραδιές... MVP. Γιατί; Επειδή δεν κάνει μόνο ένα πράγμα. Multitask παίκτης. Δεν λέω ότι δεν θα έρθουν και άσχημες βραδιές έτσι; Εννοείται ότι θα έρθουν. Εννοείται δεν μπορεί να παίζει πάντα έτσι. Όχι όμως ρε παιδιά να χαρακτηρίσουμε τον Ερνανγκόμεθ ρολίστα... πολυτελείας. Γελάω. Σαν ανέκδοτο ακούγεται. Απλούστατα ο φετινός είναι ο κανονικός Χουάντσο.

Όπως γελάω όταν το ακούω αυτό και για τον Όσμαν. Αν «πιάσει» ή «δεν πιάσει» στον Παναθηναϊκό είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο αλλά να ξέρουμε για ποιον παίκτη μιλάμε και τι μπορεί να κάνει στο παρκέ. Δεν ήρθε ουρανοκατέβατος. Και εκείνος επτά χρόνια στο ΝΒΑ πέρασε. Δεν έχει ιδέα από Euroleague. Και μην μου πείτε ότι ήταν στην αρχή της καριέρας του στην Εφές, γιατί αν ρωτήσετε τον Όσμαν, ούτε ο ίδιος θα θυμάται εκείνες τις ημέρες. Οπότε όταν ακούω ότι ο Τούρκος φόργουορντ είναι ρολίστας, γελάω και πάλι. Απλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο. Απέναντι στην Μακάμπι έδειξε μέρος του ρεπερτορίου του. Χρόνο, ψυχολογία και αυτοπεποίθηση χρειάζεται. Μπάσκετ, ξέρει. Και καντάρια. Εκτός αν τα 23 λεπτά κατά μέσο όρο που είχε σε 476 του NBA ήταν... τυχαία. Ε, να ξέρουμε και τι λέμε.

Πεντάδα αγώνων που χρειάζονται τέσσερις νίκες

Μένει να υπάρχει και συνέχεια. Απ' όλους. Άλλωστε έχουμε πει. Είναι τόσο μεγάλο το βάθος και η ποιότητα των «πρασίνων» όπου δεν... περισσεύει κανείς. Και όπως πρωταγωνιστές, γιατί έτσι είναι η φύση τους, είναι οι Χουάντσο και Όσμαν, το ίδιο πρωταγωνιστές είναι (και μπορούν να γίνονται) ο Παπαπέτρου, ο Μήτογλου, ο Γιούρτσεβεν, ο Γκραντ και όλοι όσοι δεν αποτελούν τα «φανταχτερά» ονόματα της ομάδας.

Άλλωστε είναι τόσα πολλά τα ματς που δεν υπάρχει... σταματημός! Έως και την επόμενη «διαβολοβδομάδα» 3-5 Δεκεμβρίου ο Παναθηναϊκός έχει να δώσει πέντε ματς. Το ιδανικό θα ήταν να πάρει τα τέσσερα από αυτά έχοντας να αντιμετωπίσει εκτός έδρας την Βίρτους, την Ζάλγκιρις, εντός την Μονακό και την Μπαρτσελόνα και εκτός την Παρτίζαν. Αν μη τι άλλο έχει να μετρήσει για τα... καλά τις δυνάμεις του και να βγάλει ο Άταμαν πιο ασφαλή συμπεράσματα για το «που είναι» και «που βρίσκεται» αγωνιστικά. Αλλά και βαθμολογικά.

ΥΓ: Εξαιρετικό το app του Παναθηναϊκού «Club 1908». Πλούσιο μενού, πολλές δραστηριότητες, προνόμια, πανέμορφο design. Πρέπει να υπάρχει στα κινητά των φίλων των «πρασίνων»

ΥΓ2: Μεγάλη κίνηση από τον Παναθηναϊκό όσον αφορά τον Ταμίρ Μπλατ. Η Μακάμπι είχε δηλώσει τον Ριβέρο αντί του Μπλατ και κινδύνευσε να μείνει εκτός ματς. Όμως ο Παναθηναϊκός άναψε το πράσινο φως στέλνοντας και σχετικό e-mail στην Euroleague προκειμένου ο παίκτης να δώσει το «παρών».