Ολυμπιακός: Δωρεάν φροντιστήριο

Ολυμπιακός: Δωρεάν φροντιστήριο
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τη δύσκολη νίκη του Ολυμπιακού επί της Βιλερμπάν αναλύοντας γιατί βρέθηκε να χάνει, πώς το γύρισε και τα διδάγματα του χθεσινού παιχνιδιού τα οποία θα βρει μπροστά του.

Υπάρχουν ορισμένα βράδια σαν και το χθεσινό τα οποία μπορεί να αποδειχθούν έως και ευεργετικά. Λειτουργούν ως «ξυπνητήρι», υπενθυμίζουν πως τίποτα στην Euroleague δε χαρίζεται, τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και όλα αυτά έχοντας νικήσει. Ο Ολυμπιακός λαχτάρησε κόντρα στην Βιλερμπάν, τα «είδε» όλα, όμως στο φινάλε ήταν η ομάδα που πανηγύρισε και όπως είπε ο Μπαρτζώκας κάθε νίκη στην Euroleague είτε επί του Παναθηναϊκού, είτε επί της Βιλερμπάν φέρνει το ίδιο αποτέλεσμα στην κατάταξη.

Προσωπικά θεωρώ πολύ σημαντικό το χθεσινό αποτέλεσμα γιατί πάντα είναι τέτοιο να νικάς στην κακή σου βραδιά. Το να επικρατείς στην Euroleague χωρίς να παίξεις καλό μπάσκετ δείχνει ικανότητες, νοοτροπία και σίγουρα χαρακτήρα. Σε καμία περίπτωση δεν επικροτώ τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός, αλλά δε θα στεναχωρηθούμε κιόλας.

Να συμφωνήσουμε πως στο άκουσμα της κόρνας της λήξης το συναίσθημα της ανακούφισης κυριάρχησε αυτού της χαράς. Όμως ταυτόχρονα πρόσφερε ένα δωρεάν μάθημα, μία υπενθύμιση για το «ποιος είσαι», «που θες να πας» και κυρίως «τι χρειάζεται να κάνεις για να πας εκεί που θες». Κάτι σαν ένα δωρεάν φροντιστήριο, ένα μάθημα που δεν στοίχισε τίποτα, αλλά μπορεί στο μέλλον να το βρουν μπροστά τους. Αρκεί να το χρησιμοποιήσουν σωστά.

 

Γουόκαπ

Ενα πρώτο δεκάλεπτο που να φύγει και να μην ξανάρθει

Ο Ολυμπιακός μπήκε με λάθος νοοτροπία στο παιχνίδι. Δεν ανακάλυψα την Αμερική, όλοι οι πρωταγωνιστές στις δηλώσεις τους αναφέρθηκαν στο λάθος mindset. Σε αυτά τα ματς οι Πειραιώτες και κάθε ομάδα επιπέδου Final 4 οφείλει να θέτει αυτή τον τόνο και τον ρυθμό της αναμέτρησης. Οφείλει από νωρίς να δίνει στον αντίπαλο να καταλάβει πως «απόψε θα χάσεις».

Ο Ολυμπιακός έκανε το εντελώς αντίθετο. Παίζοντας άμυνα με τα μάτια έδωσε ρυθμό και κυρίως έδωσε ψυχολογία στον αντίπαλο. Το πρώτο δεκάλεπτο με την Βιλερμπάν θύμισε το πρώτο δεκάλεπτο με τον Παναθηναϊκό στο ματς πρωταθλήματος. Οι Γάλλοι κυριαρχούσαν στο «ένας εναντίον ενός», πάσαραν εύκολα και σούταραν εκπληκτικά. Έως και αφύσικα εκπληκτικά, όμως στην Euroleague δεν ξέρω αν υπάρχει οτιδήποτε αφύσικο (πέραν ίσως της Αρμάνι Μιλάνο η οποία δεν είναι ομάδα, αλλά είναι ιδιότητα).

Παίκτες που μέχρι πρότινος είχαν χαμηλά ποσοστά, έβλεπαν το καλάθι σα βαρέλι. Ο Ολυμπιακός έδωσε το δικαίωμα στη Βιλερμπάν να αισθανθεί άνετα και κυρίως να πιστέψει πως μπορούσε να φύγει με το «διπλό».

Γενικά η αμυντική προσέγγιση ήταν κακή. Τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε ομαδικό. Οι παίκτες της Βιλερμπάν εκμεταλλευόμενοι την αθλητικότητά τους, το γρήγορο πρώτο βήμα και φυσικά το ταλέντο του Μαλεντόν κέρδισαν κατά κράτος σε φάσεις «1on1». Όταν περνούσαν τον προσωπικό τους αντίπαλο, οι περιστροφές δε λειτουργούσαν όπως έπρεπε. Για την ακρίβεια ήταν ένα κλικ πιο αργές από όσο θα έπρεπε κι έτσι σκόραραν οι Γάλλοι με άνεση.

Και το χειρότερο από όλα ποιο ήταν; Φυσικά η χρήση των φάουλ. Ούτε καν φάουλ δεν έκαναν οι παίκτες του Μπαρτζώκα. Δέχτηκαν στην πρώτη περίοδο 29 πόντους και είχαν υποπέσει σε μόλις 3 φάουλ. Στο ημίχρονο το κοντέρ έγραφε 50 και σύνολο 7 φάουλ.

Μιλουτίνοφ

Ο Ολυμπιακός βρήκε λύσεις από το επιθετικό ριμπάουντ και από το post

Τι άλλαξε όμως κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και ο Ολυμπιακός στο τέλος πήρε τη νίκη; Αρχικά βελτίωσε κάπως την άμυνά του. Χάρη κυρίως στον Γουόκαπ και τον Μιλουτίνοφ οι οποίοι λειτούργησαν σαν τη συμμορία του «ψηλού με τον κοντό» που ταλαιπώρησε την περασμένη δεκαετία την Αστυνομία. Ο Σέρβος πίσω ήταν κομβικός και γιατί όταν χρειάστηκε μετά από αλλαγή να μαρκάρει μακριά τα πήγε καλά, αλλά και γιατί λειτούργησε ως «σκιάχτρο» κοντά στο καλάθι. Με τον Μιλουτίνοφ καλό πίσω, οι περιφερειακοί μπορούσαν να πιέσουν υπερβολικά γνωρίζοντας πως ακόμη και στο σενάριο που ο αντίπαλος τους περνούσε θα τον περίμενε ο αγριεμένος «Μίλου».

Πάμε όμως και στην επίθεση. Να συμφωνήσουμε αρχικά πως για το μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης οι «ερυθρόλευκοι» βιάζονταν στην μπροστινή πλευρά του παρκέ. Παίκτες πίστεψαν πως «έλα μωρέ θα βάλω δύο και θα το καθαρίσω εγώ το ματσάκι» με αποτέλεσμα η μία κακή επιλογή να διαδέχεται την άλλη.

Ο Ολυμπιακός για 35' δεν έπαιξε με τον τρόπο παιχνιδιού που θέλει και του αρέσει. Εμεινε ζωντανός χάρη στο επιθετικό ριμπάουντ και τις φάσεις που βρήκε στο low post. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Το ματς τελείωσε με σκορ 10-13 στα επιθετικά ριμπάουντ υπέρ των Γάλλων. Και όμως ο Ολυμπιακός τα πήγε καλύτερα διότι πολύ απλά το σκορ στους πόντους από αυτά τα επιθετικά ριμπάουντ ήταν 15-10. Οι Πειραιώτες παρά τη διαφορά στην αθλητικότητα με τους αντιπάλους πήγαν με ζέση στο επιθετικό ριμπάουντ, διεκδίκησαν μπάλες και τις κέρδισαν.

Στο low post αρκετά με τους Μιλουτίνοφ και Βεζένκοβ, λιγότερο με τον Φαλ και πάλι βρήκαν σκορ οι «ερυθρόλευκοι». Η μπάλα ακούμπησε αρκετά στο χαμηλό ποστ και η επιλογή του Μπαρτζώκα δικαιώθηκε.

Φουρνιέ

Στο τέλος πάντα θα αποφασίζουν οι παίκτες

Όταν ένα παιχνίδι βρίσκεται στο όριο οι παίκτες είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις. Η δουλειά του προπονητή σταματάει στην καθοδήγηση ως προς το ποιο play να τρέξουν και τίποτα άλλο. Οι παίκτες θα αποφασίσουν πως θα εξελιχθεί η συγκεκριμένη κίνηση, πότε θα εκτελέσουν και πως θα εκτελέσουν.

Για δεύτερη συνεχόμενη φορά οι τεράστιες προσωπικότητες που διαθέτει ο φετινός Ολυμπιακός πήραν στο τέλος τις σωστές αποφάσεις. Ο Γουόκαπ πήρε τα δύο σουτ όταν έπρεπε και πάσαρε όταν έπρεπε. Ο Φουρνιέ μετά από ένα πεντάλεπτο στον πάγκο κατά τη διάρκεια του οποίου ανέκτησε τη συγκέντρωσή του, μπήκε μέσα και τα έβαλε όλα. Ο Μιλουτίνοφ σκόραρε, έβγαλε άμυνες, πήρε ριμπάουντ, όμως η απόφασή του στο short roll να πασάρει στον Γουόκαπ ήταν η πιο κομβική απόφαση από όλες. Τα ίδια και ο Βεζένκοβ. Σε μία βραδιά που δεν του μπήκε το μακρινό σουτ, σκόραρε 7 πόντους σε σύνολο 9 και στο τέλος ενώ είχε τη μπάλα στο αγαπημένο του δεξιό low post, αποφάσισε (σωστά) να πασάρει στον Φουρνιέ στη γωνία.

Ο Ολυμπιακός σιγά σιγά βρίσκει τους παίκτες με τους οποίους πρέπει να κλείνει τα ντέρμπι. Βέβαια αυτή είναι μία διαδικασία η οποία απαιτεί και λάθη όπως για παράδειγμα είχε συμβεί στο κλειστό ματς με την Εφές. Δε σημαίνει πως πάντα θα παίρνουν τις σωστές αποφάσεις οι Φουρνιέ, Βεζένκοβ και Μιλουτίνοφ. Σίγουρα όμως θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να το κάνουν αυτοί από οποιουσδήποτε συμπαίκτες τους.

Πέντε πράγματα που μου έμειναν στο μυαλό από το ματς με την Βιλερμπάν

  1. Σε ένα ακόμη ματς πολλά χαμένα lay up. Θυμάμαι στο πρώτο ημίχρονο Παπανικολάου, Πίτερς και Μιλουτίνοφ να αστοχούν ανενόχλητοι κάτω από το καλάθι ή να κάνουν προσποίηση χωρίς αντίπαλο κοντά τους.
  2. Αδιανόητο ταλέντο ο Μαλεντόν. Μία ταχύτητα πιο γρήγορος και πιο εκρηκτικός από όσους βρέθηκαν χθες στο παρκέ. Η Βιλερμπάν αγωνίστηκε χωρίς τον Σακό και τον ΝτεΚολό. Τον δεύτερο καλύτερό της παίκτη και τον πιο έμπειρο δηλαδή.
  3. Ο Τόμας Γουόκαπ λειτουργεί καλύτερα στο «5on5». Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος λειτουργεί καλύτερα σε ανοικτό γήπεδο, τρέχει πιο καλά την ομάδα στον αιφνιδιασμό. Το μεγάλο μειονέκτημα του Γκος είναι η υπερβολική χρήση ντρίμπλας.
  4. Ο Αλεκ Πίτερς ζει ξανά τη σεζόν 2022-23. Μόνο που φέτος προέρχεται από μία εκπληκτική περσινή σεζόν. Σε δημόσια θέση το διαχειρίζεται εξαιρετικά και είναι μεγάλος μάγκας για αυτό. Τώρα αν χαλιέται, στεναχωριέται, νευριάζει όταν γυρίζει σπίτι του είναι άλλο θέμα. Και θα είναι και λογικό να αντιδράει έτσι.
  5. Ακόμη και ματς που πήγε τελικά στο +6 κρίθηκε στην τελευταία κατοχή. Δεν είναι σωστό. Στο +6 με τον αντίπαλο διαλυμένο, δεν του δίνεις «οξυγόνο» με χαμένες βολές, με φάουλ σε προσπάθεια για τρίποντο, κλπ.

ΥΓ: Ο Σάσα Βεζένκοβ έχει εξελιχθεί σε ποιητή στο low post. Στον τρόπο που «κλειδώνει» τον παίκτη του, στον τρόπο που εκτελεί. Όταν βρει ρυθμό και στο μακρινό σουτ (γιατί δεδομένα θα βρει), θα είναι ασταμάτητος.

ΥΓ 2: Καθοριστική η συμβολή των Πίτερς και Βιλντόζα στη δεύτερη περίοδο της χθεσινής αναμέτρησης.

ΥΓ 3: Ο Νοέμβριος έχει Μακάμπι και Παρτιζάν στο Βελιγράδι και Μπασκόνια στο ΣΕΦ. Το ρεκόρ 2-1 είναι μια χαρά σε αυτή την περίπτωση.

@Photo credits: eurokinissi, Κλόντιαν Λάτο

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.