Παναθηναϊκός: Κύριε Χάκετ, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς!

• Ο Χάκετ, η αυστηρότητα και ο υψηλός πήχης
• Ο πιο... πολύτιμος «αφανής ήρωας» της Euroleague
• Οι προσαρμογές, τα σχήματα και το «ξύλο» που έρχεται
• Η κακή αντιμετώπιση και το «πράσινο» Palamalaguti αλλά... 2002!

Ξέρετε τι έχει κάνει ο Παναθηναϊκός εδώ και μερικούς μήνες και το οποίο είναι τελείως διαφορετικό από αυτά που γνωρίζαμε τα προηγούμενα χρόνια; Όταν δεν έπαιζε καλά ή στράβωνε κάποιο ματς, όταν η συνολική εικόνα της ομάδας δεν ήταν καλή, οι εννέα στους δέκα (αν όχι οι δέκα στους δέκα) είχαν προδιαγράψει την αναπόφευκτη ήττα των «πρασίνων».

Όχι μόνο δεν υπήρχε το «refuse to lose» που βγάζει πλέον το «τριφύλλι» αλλά θα τολμούσα να πω ότι υπήρχε το «πάει χάσαμε» και συνήθως οι «πράσινοι» παρατούσαν τα παιχνίδια στο... έλεος του Θεού και των αντιπάλων του. «Last year» όπως έλεγε παλιά και μια διαφήμιση. Αυτά δεν υπάρχουν πια. Είναι ένας μακρινός, πολύ μακρινός «εφιάλτης», από τον οποίο έχουν «ξυπνήσει» και δεν υπάρχει περίπτωση να τον ζήσουν ξανά.

Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν θα κερδίζει πάντα, έτσι; Αυτό έλειπε. Δεν εννοώ αυτό. Ο Παναθηναϊκός, πλέον, είτε θα κερδίζει, είτε θα χάνει, πάντα θα βγάζει χαρακτήρα. Έχει τους παίκτες, έχει τις προσωπικότητες εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών, έχει το μέταλλο, έχει τη σκληράδα, έχει όλα όσα χρειάζονται για να κάνει τη διαφορά και για να «απαντάει» και σε... φαφλατάδικες δηλώσεις.

Ο Χάκετ, η αυστηρότητα και ο υψηλός πήχης

Και θα το κάνει με μπάσκετ. Μόνο με μπάσκετ. Ο Ντάνιελ Χάκετ είχε τη φαεινή ιδέα πριν από μερικές εβδομάδες να προβλέψει ότι ο Παναθηναϊκός θα αποτελέσει φέτος την δυσάρεστη έκπληξη της διοργάνωσης. Για να δούμε λίγο την κατάταξη στην βαθμολογία ύστερα από τις 10 πρώτες αγωνιστικές της Euroleague. Οι «πράσινοι» βρίσκονται στο 7-3 και στην δεύτερη θέση. Η Βίρτους Μπολόνια στο 2-8 και μοιράζεται με την Παρτίζαν και την Άλμπα την τελευταία θέση. Μήπως ο κύριος Χάκετ διαβάζει την βαθμολογία ανάποδα; Ξέρω 'γω; Πείτε μου. Ας μας πει. Να ξέρουμε. Φυσικά και αστειεύομαι αλλά τέτοιες δηλώσεις πριν ξεκινήσει μια σεζόν είναι (συνήθως) άστοχες και παντελώς αχρείαστες.

Μιας και το έχω ρίξει τις τελευταίες μέρες στις παλιές ρεκλάμες, θα έλεγα για τον Ιταλό γκαρντ της Βίρτους «καλύτερα να μασάει, παρά να μιλάει» γιατί δεν ξέρει κανείς πώς μπορεί να εξελιχθούν οι καταστάσεις. Σίγουρα είναι νωρίς ακόμα. Σίγουρα δεν έχουμε φτάσει ακόμα ούτε στο 1/3 της σεζόν. Σίγουρα έχουμε πολλά να δούμε. Σίγουρα πολλά μπορεί να αλλάξουν. Όμως, μιλάμε για τον πρωταθλητή Ευρώπης. Τέτοια ασέβεια;

Δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει αύριο ή μεθαύριο, αλλά θα μιλήσω για τα φρέσκα (όχι κουλούρια, αλλά) μακαρόνια. Αυτά που «σερβιρίστηκαν» στην Μπολόνια. Αυτά που άρεσαν και στον Κέντρικ Ναν όπως είπε χαρακτηριστικά ο Αμερικανός γκαρντ για τις επισκέψεις του στην ιταλική πόλη. Άλλωστε γνωρίζει. Δεν έχουν περάσει καλά-καλά οκτώ μήνες από τη στιγμή που έστελνε τη μπάλα με buzzer beater στο καλάθι της Βίρτους και ο Χάκετ τραβούσε τα (πλούσια) μαλλιά του! Δεν παραδειγματίστηκε;

Ο Παναθηναϊκός «απάντησε» εμφατικά στον Ιταλό γκαρντ μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ και δη απέναντι σε μια ομάδα που είχε «σκυλιάσει» (και πολύ καλά είχε κάνει) για να νικήσει (τον πρωταθλητή Ευρώπης) καθώς ήθελε (και χρειαζόταν) τη νίκη. Όπως φαίνεται, πάντως, άλλες ομάδες είναι οι δυσάρεστες (έως τώρα) εκπλήξεις της σεζόν και σε καμία, μα καμία, περίπτωση ο Παναθηναϊκός. Έτσι. Για να ξέρουμε και τι λέμε.

Πάμε παρακάτω. Ας αφήσουμε τον Χάκετ. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε στην Μπολόνια κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει στις μέτριες βραδιές του. Βέβαια, και για να σας πω την πάσα μου αλήθεια, ίσως θα έπρεπε να βλέπουμε τα πράγματα με λιγότερη αυστηρότητα γιατί μιλάμε για την Euroleague. Θέλω να πω ότι κανένα ματς δεν είναι εύκολο, οπότε και τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Είτε παίζει ο Παναθηναϊκός με τη Ρεάλ, τη Μπαρτσελόνα και τη Φενέρ, είτε παίζει με την Άλμπα, την Βιλερμπάν και την Βίρτους.

Μπορεί κάποιες βραδιές να φαίνεται εύκολο, αλλά εάν μιλήσετε με τους ίδιους τους παίκτες και το προπονητικό τιμ, τίποτε δεν είναι εύκολο στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Απλούστατα οι ίδιοι οι «πράσινοι» έχουν βάλει ψηλά τον πήχη κατακτώντας το τρόπαιο και όπως είναι λογικό και επόμενο βάζουν επιπλέον κίνητρο στις αντίπαλες ομάδες που κάνουν το κάτι παραπάνω για να τους νικήσουν.

Ο πιο... πολύτιμος «αφανής ήρωας» της Euroleague

Θαρρώ ωστόσο ότι φάνηκε στην Μπολόνια η διαφορά δυναμικότητας. Εδώ οι παίκτες του Μπάνκι αστοχούσαν σε layups και καρφώματα, ενώ ήταν πολύ λίγες οι καλές στιγμές τους. Κακή ομάδα. Έτσι μου φάνηκε. Και αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε το σερί των άστοχων σουτ στην 3η περίοδο, τώρα δεν θα χρειαζόταν να μιλήσουμε για τον Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος αποτελεί τον πιο πολύτιμο... αφανή (σ.σ. μερικές φορές όχι και τόσο αφανή) ήρωα σε ολόκληρη την Euroleague. Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον που να αποκτήθηκε για παίκτη του δεύτερου (ουσιαστικά) rotation και να έχει αποτελέσει έναν τόσο «value for money» παίκτη στη διοργάνωση. Αν σκεφτείτε εσείς, να μου τον πείτε και εμένα.

Τις προάλλες και δη μετά το ματς με την Μακάμπι είχα γράψει για τους Χουάντσο και Όσμαν, ότι μόνο ρολίστες δεν είναι στον Παναθηναϊκό αλλά θα έχουν τις ευκαιρίες τους για να παίρνουν ενίοτε και πρωταγωνιστικό ρόλο. Φανταστείτε για τον Τζέριαν Γκραντ, ο οποίος έχει αποδείξει από πέρυσι το πόσο επιδραστικός μπορεί να γίνει. Και γίνεται για δεύτερο σερί ματς. Γιατί εάν θυμάστε, εκείνος ήταν που έδωσε το πρώτο προβάδισμα στον Παναθηναϊκό κόντρα στην Μακάμπι μ' εκείνο το «γκολ φάουλ» για το 76-79 με το οποίο είχε αλλάξει τον ρου της ιστορίας του αγώνα.

Στην Μπολόνια, αν και υπήρχε στο παρκέ ο Κέντρικ Ναν ο οποίος γνώρισε πολύ καλά από «clutch» καταστάσεις στη συγκεκριμένη πόλη, παρέδωσε τα σκήπτρα στον Γκραντ, ο οποίος έδειξε (εκτός των πολλών άλλων και) πόσο μεγάλα «guts» είχε στο πιο δύσκολο σουτ του αγώνα. Είναι αυτό που λένε στο μπάσκετ. Και όσοι έχουν παίξει το γνωρίζουν καλά. Το νιώθει κάποιος; Το παίρνει το σουτ. Πάει και τελείωσε.

Όπως «τελείωσε» και ο Αμερικανός γκαρντ την Βίρτους. Και όχι μόνο με το μεγάλο σουτ ουσίας, μομέντουμ και ψυχολογίας με το οποίο «έγραψε» το 72-75, αλλά με την πανέξυπνη ασίστ «πάρε-κάρφωσε» στον Λεσόρ για το 74-77 και το ριμπάουντ από το οποίο κέρδισε το φάουλ για τις 2/2 βολές του 74-79. Ουσιαστικά πήρε μέρος στους 7 από τους 10 τελευταίους πόντους των «πρασίνων» στα τελευταία 01:06 του αγώνα.

Οι προσαρμογές, τα σχήματα και το «ξύλο» που έρχεται

Δεν πρέπει να βγάλουμε από την εξίσωση της νίκης, ούτε τον Κέντρικ Ναν ο οποίος βλέπει Βίρτους και... γυαλίζει το μάτι του, ούτε τον Ματίας Λεσόρ οποίος «κράτησε» τον Παναθηναϊκό όταν η Βίρτους είχε πάρει μομέντουμ και προβάδισμα στο σκορ αλλά ούτε και τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη, ο οποίος αναλάμβανε μέσα στο ματς την αποστολή να περιορίσει τη δράση του Γουίλ Κλάιμπερν, ούτε τον Κώστα Σλούκα ο οποίος έδωσε επτά έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του, ούτε τον Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος τείνει να γίνει... Σούμποτιτς σουτάροντας με τόσο υψηλά ποσοστά τα τρίποντα από τις γωνίες.

Βέβαια, ο Αταμάν χρειάστηκε να κάνει προσαρμογές. Και να χρησιμοποιήσει διάφορα σχήματα. Και με τρία γκαρντ (Σλούκα, Γκραντ, Ναν) αλλά και με «μεγάλα» κορμιά έχοντας από το «2» έως το «5» τους Παπαπέτρου, Όσμαν, Χουάντσο, Γιούρτσεβεν (ή και Λεσόρ). Ό,τι ανορθογραφία έβλεπε, προσπαθούσε να την βελτιώσει. Αν με ρωτάτε εάν μπορούσε ο Παναθηναϊκός να νικήσει πιο εύκολα; Σίγουρα μπορούσε. 100%. Όμως όπως ανέφερα και προηγουμένως, στην Euroleague τίποτα δεν είναι και δεν πρέπει να θεωρείται εύκολο. Απλά χρειάζεται περισσότερη ακόμα σκληράδα στην άμυνα. Και να μην χρειάζεται να φτάνει το ματς στην τελευταία περίοδο για να κάνουν οι «πράσινοι» όλα όσα δεν είχαν κάνει (αλλά μπορούσαν) σε όλο το προηγούμενο ματς. Θα μου πείτε «εύκολο είναι;» Σαφέστατα και όχι.

Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός κρατάει τη νίκη και την ψυχολογική ώθηση που πήρε από τον τρόπο με τον οποίο ήρθε. Άλλωστε θα του χρειαστεί την επόμενη εβδομάδα στο Κάουνας, εκεί όπου η Ζάλγκιρις θα προέρχεται από τρεις σερί ήττες. Και αν μη τι άλλο προβλέπεται να πέφτει το ξύλο της (μπασκετικής) αρκούδας. Γιατί μέσα σε 10 ημέρες βρέθηκε από πρώτη στην κατάταξη και με το καλύτερο ρεκόρ, σχεδόν στην 9η θέση και με το 3ο καλύτερο ρεκόρ. Έχουμε καιρό έως τότε. Καλά να είμαστε και θα τα πούμε.

Η κακή αντιμετώπιση και το «πράσινο» Palamalaguti αλλά... 2002!

Θέλω προς το παρόν να σταθώ στην αντιμετώπιση του Κέντρικ Ναν από τους διαιτητές. Πώς να μην νευριάζει; Πώς να μην δέχεται τεχνικές ποινές; Μερικές φορές έχει απόλυτο δίκιο. Μερικές φορές μπορεί να έχει νευριάσει τόσο πολύ από την κακή αντιμετώπιση των διαιτητών (γενικά αναφέρομαι όχι ειδικά στο ματς) και από το γεγονός ότι του σφυρίζεται το ένα φάουλ στα πέντε που του γίνονται και να παρασύρεται ακόμα και αν κάνει λάθος. Όπως συνέβη τώρα. Για να το ξεκαθαρίσω, σε αυτό το ματς που χρεώθηκε επιθετικό φάουλ και στο «καπάκι» τεχνική ποινή για διαμαρτυρία. Σωστή η απόφαση των διαιτητών. Απλά ξέσπασε έχοντας στο μυαλό του την εν γένει αντιμετώπιση. Μιλάμε για έναν παίκτη που έχει το drive στο ρεπερτόριό του. Είναι ένας παίκτης που επιτίθεται στους αντίπαλους ψηλούς αλλά δεν παίρνει shooting foul (όταν του γίνονται φυσικά) σχεδόν ποτέ.

Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει. Και είναι κάτι που γίνεται επανειλημμένα. Σε κάθε ματς. Για το ματς με την Βίρτους δεν λέω ότι τα φάουλ που κέρδισε η ιταλική ομάδα δεν ήταν. Φυσικά και ήταν. Όμως όταν η μπάλα ήταν στα πράσινα χέρια, η αντιμετώπιση δεν ήταν ίδια. Μπορεί οι πρωταθλητές Ευρώπης να αναλώθηκαν σε πολλά σουτ και να ήταν και λογικό να μην μπορούν να πάρουν φάουλ, αλλά κάθε διεκδικήσιμη μπάλα κατέληγε κατόπιν σφυρίγματος στους γηπεδούχους. Αυτά και το κλείνω εδώ.

Κλείνοντας θέλω να πω και ένα τεράστιο «μπράβο» (μιας και το έζησα μέσα από το γήπεδο) στους περίπου 1.000 φίλους του Παναθηναϊκού που βρέθηκαν στο Palamalaguti. Α, όλα και όλα. Μπορεί πλέον να ονομάζεται «Unipol Arena» αλλά εμείς Palamalaguti το μάθαμε και Palamalaguti θα το λέμε. Εκεί κατέκτησε ο Παναθηναϊκός το 2002 το ευρωπαϊκό τρόπαιο και η επιστροφή του ύστερα από 22 χρόνια είχε «πράσινο» χρώμα. Τόσο μέσα στο παρκέ, όσο και στις εξέδρες.

Οι «πράσινοι» δεν ένιωσαν μοναξιά, τραγούδησαν και πανηγύρισαν με τον κόσμο, ενώ το «AKTINA Travel Group» φρόντισε για όλους όσους ταξιδεψαν με το τσάρτερ της αποστολής να μην έχουν το παραμικρό πρόβλημα, πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τη λήξη του αγώνα.