To μόνο σίγουρο: Η Παρί παίζει το πιο μη αντιμετωπίσιμο μπάσκετ στην Ευρώπη!

Η αλήθεια είναι ότι επιστρέφοντας από την Αμερική και μετά από δύο εβδομάδες γεμάτες από επτά παιχνίδια στον ασύλληπτο ρυθμό του ΝΒΑ, δεν περίμενα ποτέ θα έβλεπα δια ζώσης μία ομάδα να έχει μεταφέρει τις ταχύτητες του «μαγικού κόσμου» του αθλήματος στην Ευρώπη.

Θα μου πείτε «καλά δεν την είχες δει την Παρί να παίζει;»… Η απάντηση είναι ότι άλλο να βλέπει κανείς τους εντυπωσιακούς Παριζιάνους από την τηλεόραση και τελείως διαφορετικό να χρειάζεται δέκα λεπτά να συνέλθει από το transition game που παίζουν και τις επιθέσεις των 3-4 δευτερολέπτων που βλεπει να ξεδιπλώνονται μπροστά του και τις οποίες επιδιώκουν να εκτελέσεουν σε κάθε κατοχή. Ανεξαρτητα αν τα καταφέρνουν πάντα…

Αυτό που είδαμε απόψε στο Φαληρο είναι η επιτομή του σύγχρονου μπάσκετ, από μία ομάδα που μόνο πυροτέχνημα δεν είναι, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο rookie προπονητής της και παλαίμαχος Βραζιλιάνος διεθνής σέντερ (με μεγάλη καριέρα στην Euroleague και αξιοσέβαστη στο ΝΒΑ), Τιάγκο Σπλίτερ.

Ναι, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι «πλεον δεν ειναι εκπληξη ο τροπος που παιζουμε, ακόμη και ορισμενα τρελα σουτ που παίρνουμε, ειναι μερος του πλανου» (υποστήριξε ο 39χρονος πρώην βοηθός σε Νετς και Ρόκετς), αλλά ακόμη και αν για κάποιους ήταν έκπληξη, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να είναι.

Πως γίνεται να μην υπολογίζεις έναν αντίπαλο, που αν και νεοφώτιστος και με μόλις τρεις παίκτες με προηγούμενη θητεία στην διοργάνωση (Λο, Ουαταρά και Χέιζ), έρχεται στο γήπεδό σου, έχοντας στο ενεργητικό του 9 διαδοχικές νίκες (και 10 στα τελευταία 11 ματς) και 5 σερί εκτός έδρας με μέση διαφορά 10,6 πόντων;

Το παραπάνω ερώτημα τίθεται επειδή ακριβως με τέτοιο mindset την αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός, που ήξερε ότι έπαιζε ντέρμπι πρωτοπόρων και είχε την ευκαιρία να πατήσει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί ότι οι «ερυθρόλευκοι» απέτυχαν να ελέγξουν τα τρία στοιχεία που δίνούν στο παιχνίδι της κατόχου του Eurocup έξτρα διάσταση και κάνουν την ήδη μεγάλη ταχύτητα που το χαρακτηρίζει, να μοιάζει μη αντιμετωπίσιμη.

Το πρώτο έχει να κάνει με τα επιθετικά ριμπάουντ (2η στην διοργάνωση), το δεύτερο με τον πλέον κομβικό ρόλο που παίζουν στο μοντέρνο μπάσκετ οι κατοχές και το τρίτο αφορά στους πόντους στο transition.

Oι Πειραιώτες απέτυχαν παταγωδώς (7-15) στο πρώτο (εδώ φάνηκε η απουσία του Ράιτ, ο οποίος χάνει την σεζόν) και στο τρίτο και αν δεν ήλεγχαν το κομμάτι των κατοχών (χάρη στο ασύλληπτο 4ο δεκάλεπτο που έκαναν), τότε θα φλέρτασαν με ιστορική εντός έδρας συντριβή.

Προς τα εκεί, ακριβώς, πήγαινε το ματς μετά το πρώτο καταστροφικό τρίλεπτο της 4ης περιόδου, όταν οι φιλοξενούμενοι ξέφυγαν με 20 πόντους (60-80 στο 33’) και ώθησαν αρκετούς από τους οπαδούς των «ερυθρόλευκων» να ετοιμάζονται προς πρόωρη αποχώρηση.

Αυτό που συνέβη, όμως, στα αμέσως επόμενα 3’55”, δεν πρέπει να έχει προηγούμενο σε τελευταίο δεκάλεπτο αναμέτρησης αυτού του επιπέδου! Ο Ολυμπιακός έβγαλε έστω και καθυστερημένα αντίδραση στην επιθετική ορμή των Γάλλων και βρήκε ένα ασύλληπτο αμυντικό momentum (με αναγκαστική πίεση στους χειριστές), με αποτέλεσμα να φέρει τα πάνω-κάτω και με σερί 22-0 να μετατραπεί σε φαβορί (από ψυχολογικής απόψης) για τη νίκη.

Το ότι απέναντι σε αυτή την καλοκουρδισμένη μηχανή, με την τρομερή αθλητικότητα και την ταχύτητα (αλλά και αμυντική προσήλωση), οι παίκτες του Μπαρτζώκα έκαναν 7 κλεψίματα, 1 κόψιμο και είχαν 10/10 βολές και 5/5 σουτ σε λιγότερα από 4 λεπτά (και αντίστοιχα 8 λάθη για την Παρί), δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν σαν σύνολο.

Επίσης, το ότι μετά από όλα αυτά που συνέβησαν στην 4η περίοδο, ο Ολυμπιακός έχασε και η Παρί νίκησε (90-96), έχει διπλή ανάγνωση: Ήταν κάτι ενδιάμεσο από αυτοχειρία, έλλειψη αυτοπεποίθησης-καθαρού μυαλού και απώλεια των αποθεμάτων ενέργειας από πλευράς Πειραιωτών και επίδειξη χαρακτήρα (υπό το βάρος της αφόρητης πίεσης, είχε 3/5 τρίποντα στο τελευταίο 3λεπτο κι ενώ προερχόταν από 8/31) από μία ομάδα που δεν έχει απλά βαλθεί να τρελάνει, αλλά έχει ήδη τρελάνει όλο το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Με αυτά που είδαμε απόψε, θεωρώ πραγματικά απίθανo το πολυφορεμένο σενάριο του «ξεφουσκώματος» της ομάδας του Παρισιού, πολύ απλά γιατί είναι αδύνατον να μείνει εκτός των playoff.

Ταυτόχρονα, όμως, η πραγματική εκπληκτική μπασκετική δυναμική που παρουσιάζει – όσο παράδοξο κι αν ακούγεται – δίνει μεγαλύτερη αξία και στην υπερπροσπάθεια του Ολυμπιακού. Αλήθεια ποια άλλη ομάδα έχει καταφέρει να την απειλήσει με ήττα τις τελευταίες 50 μέρες, δηλαδή από την 4ην αγωνιστική και μετά;

Όλες τις έχει νικήσει πεντακαθαρα μέσα στις έδρες τους (Μονακό, Άλμπα, Μπαρτσελόνα, Εφές και Μακάμπι)! Αυτό, όμως, θα πρέπει παράλληλα να κάνει τον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του να «χτυπάνε το κεφάλι» τους, πρώτα για την κακή εικόνα που παρουσίασαν στο παρκέ και την ευκαιρία που έδωσαν στην Παρί και δεύτερον για την ακόμη μεγαλύτερη που έχασαν στο τέλος να γράψουν ιστορία και να δείξουν σε όλη την Ευρώπη ότι η ευχάριστη έκπληξη της εφετινής Euroleague έχει τρωτά σημεία.

Γιατί σίγουρα έχει, αλλά προς το παρόν φαίνονται ελάχιστα… Ίσως γιατί ακόμη οι αντίπαλοί τους τρίβουν τα μάτια τους και δεν πιστεύουν ότι ο Γιάντουνεν, ο Χίφι, ο Γουορντ (τον Σορτς πλέον τον έχει μάθει όλος ο κόσμος) και οι λοιποί παντελώς άγνωστοι (μέχρι και πριν λίγο καιρό) στο ευρύ κοινό, μπορούν να τους κερδίσουν…

Με το μπάσκετ και το σπαθί της, η Παρί είναι πλέον αληθινό φαβορί για να πάει μέχρι τέλους και το μάθημα που έδωσε στον Ολυμπιακό ήταν ίσως το χρησιμότερο στον 1ο γύρο… Καλή η ποιότητα, οι πολλές επιθετικές λύσεις και η γεμάτη frontline, αλλά χωρίς σκληράδα στην άμυνα, δεν κατακτήθηκε ποτέ κανένα ευρωπαϊκό τρόπαιο. Κάτι ξέρουν απ’ αυτά και στον Παναθηναϊκό που ψάχνουν να ανακτήσουν περυσινή αμυντική τους ταυτότητα…