Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός: Όταν είχαμε «κλειδώσει» Final Four από Οκτώβριο
Από χθες το βράδυ (για να τα λέμε όλα όπως είναι) το... μπινελίκι πάει σύννεφο στις τάξεις των οπαδών των «αιωνίων». Και για να υπάρξει μια... συμπαντική ισορροπία ο Ολυμπιακός έκανε τη χάρη στον Παναθηναϊκό και τον ακολούθησε -εν μέρει- στην κατηφόρα που προηγήθηκε δύο ώρες νωρίτερα πιο ανατολικά στη Βαλκανική. Σύμφωνοι, όχι με την ίδια ταχύτητα ώστε να φτάσει στο όριο του διασυρμού αλλά και πάλι τι άλλαξε;
Ο Παναθηναϊκός έχασε με 26 και φλέρταρε πολύ με το -30. Ο Ολυμπιακός με 14 αλλά φλέρταρε και με το -20 όταν παραδόθηκε οριστικά στο τελευταίο δεκάλεπτο. Να μετρήσουμε το μέγεθος της απογοήτευσης σε κάθε μία περίπτωση; Ποιος πρέπει να νιώθει χειρότερα μετά από αυτή τη βραδιά; Θα το θέσω αλλιώς. Μακάρι για το (άμεσο) μέλλον τους οι παίκτες των αιωνίων να νιώθουν τόσο απογοητευμένοι όσο η εμφάνιση τους σε Πόλη και Βελιγράδι αντίστοιχα, ώστε να απαιτήσουν από τον εαυτό τους αντίδραση. Και για να το κάνω ακόμα πιο σαφές μακάρι...ΟΛΟΙ οι παίκτες των δύο ομάδων να νιώθουν ότι χρωστάνε και μάλιστα αρκετά μέρα από τέτοιες εμφανίσεις. Γιατί έχω την αίσθηση ότι το βάρος δεν είναι το ίδιο για όλους.
Ποιος θα δώσει τη λύση;
Ναι η εικόνα τους (και) χθες και η αίσθηση της (γενικότερης) κατάστασης σε κάθε «στρατόπεδο» ξεχωριστά πιθανότατα δείχνει ότι στο εσωτερικό του Παναθηναϊκού υπάρχει σοβαρότερο ζήτημα που πάει παραπέρα από την αγωνιστική συμπεριφορά. Επαναλαμβάνω πως είναι και κάποιες δηλώσεις του Αταμάν, εσχάτως, που δεν βγάζουν και πολύ νόημα. Μετά την ήττα από τη Μονακό δεν είδε πρόβλημα στην άμυνα, αλλά στην επίθεση. Χθες είδε διαφορετικό τρόπο παιχνιδιού της Εφές λόγω...Λάρκιν! Ο οποίος Λάρκιν πάτησε παρκέ περισσότερο για να βρει ρυθμό μετά από καιρό και μόνο επιδραστικός δεν ήταν.
Έχουμε φτάσει σε μια φάση όπου, ειδικά στον Παναθηναϊκό, ακούγονται πράγματα που δεν στέκουν ούτε καν σαν δικαιολογίες. Και εστιάζω στους Πράσινους γιατί (το έχω γράψει ξανά) σαν οργανισμός δείχνουν λιγότερο "ψημένοι" στο να αντιμετωπίσουν τέτοιες κρίσεις. Αν πάντως μέσα σε αυτήν κατάσταση επιβεβαιωθεί ο Αταμάν που κάλεσε (πάλι ) τους οπαδούς της ομάδας να βγάλουν εισιτήρια για το final four τότε θα είναι ο ...νέος Νοστράδαμος σε επίπεδο προφητείας.
Άντε να το ξαναπούμε. Τίποτα δεν χάθηκε τον Δεκέμβριο. Το «νωρίς είναι ακόμα» για το οποίο έγραφα μετά το ματς με την Παρτιζάν δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά η εικόνα όσο προχωράει η σεζόν επιδεινώνεται. Δεν βελτιώνεται! Οπότε, κάπου γίνεται αρχή και τελικά η σεζόν χάνεται. Τα ερωτήματα που τέθηκαν στο συγκεκριμένο "πόνημα" γίνονται ακόμα μεγαλύτερα με τη συντριβή από την Εφές. Αλίμονο αν, για τον πρωταθλητή Ευρώπης, η απουσία ακόμα και του πλέον κομβικού παίκτη του στην επίθεση είναι δικαιολογία,.όχι για την ήττα αλλά για τον διασυρμό. Όχι για την ήττα αλλά για την "άρνηση" προσπάθειας. Γιατί τα ματάκια μου αυτό είδαν από τους περισσότερους Πράσινους χθες το βράδυ.
Να γίνει ανάλυση για αυτά που (δεν) είδαμε σε αυτό το ματς; Σοβαροί να είμαστε! Το θέμα είναι αν και ποιος μπορεί να βρει τι συμβαίνει στην ομάδα. Σε αυτή τη φάση το πρόβλημα μοιάζει πολύ σοβαρό γιατί δεν δείχνει ικανός να το κάνει (να το αντιμετωπίσει) αυτός που έχει από πέρυσι τα «κλειδιά» της. Ο κόουτς της. Πιθανόν γιατί τίθεται και θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του από (κάποιους από) τους παίκτες του; Αν ισχύει είναι καταστροφικό αφού θα οδηγήσει στο να χάσουν το κουράγιο τους ακόμα και αυτοί που το πάλευαν μέχρι τώρα.
Το ματς στο Μονακό έγινε εξαίρεση
Το ότι ο Ολυμπιακός δεν δείχνει να αντιμετωπίζει τέτοιου είδους ζητήματα (σε αυτή τη φάση ή στην ίδια ένταση) μπορεί να δικαιολογεί μεγαλύτερη αισιοδοξία για την επιστροφή του στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Άλλωστε εκεί υπάρχει και το θέμα του σέντερ που σίγουρα είναι κομβικό. Οπότε μπορεί να υπάρξει εξισορρόπηση με την επιστροφή του Φαλ. Δεν γράφω «και με την προσθήκη του Μένσα» γιατί λαβράκια όπως ο (περσινός) Ράιτ δεν τα βρίσκεις κάθε σεζόν τέτοια εποχή. Αλλά (από την άλλη) είναι μόνο η απουσία του Γάλλου που οδηγεί σε τέτοιο έλλειμμα ενέργειας κατ' εξακολούθηση; Γιατί ναι μεν υπήρξε ένα εξαιρετικό ματς κόντρα τη Μονακό αλλά στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια του Ολυμπιακού αυτό ήταν η εξαίρεση. Και για τα δεδομένα του Ολυμπιακού του Μπαρτζώκα πέρα από τα (χθεσινά) ζητήματα αφλογιστίας υπάρχουν τρύπες που χάσκουν στην άμυνα, γιατί -πολύ απλά - η ομάδα δεν λειτουργεί σε αυτόν τον τομέα με τα δικά της στάνταρ καθώς δεν προσπαθούν όλοι το ίδιο. Και «παιδιά και αποπαίδια» (ειδικά) σε αυτό το μοντέλο ομάδας δεν χωράνε. Οι δηλώσεις του κόουτς του Ολυμπιακού μετά την (δεύτερη σε μικρό διάστημα) "εύκολη" ήττα στο Βελιγράδι δείχνουν ότι βλέπει κατάματα το πρόβλημα. Δεν θεωρεί ότι η ομάδα κρίση, αλλά (λέω εγώ) δεν θέλει και πολύ να πάει προς τα εκεί το καράβι.
Στο τέλος της (δύσκολης) -για τους αιώνιους,- ημέρας και πέρα από την ένταση που υπάρχει, καθώς στο ξεκίνημα τις σεζόν είχαμε στείλει όλοι Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό στο... Final Four από τον Οκτώβριο, υπάρχουν σοβαρά ζητήματα που απαιτούν λύσεις αλλά κυρίως ψυχραιμία. Μαζί με την απαραίτητη υπενθύμιση ότι, όπου μαζεύονται πολλοί σταρ οι χειρισμοί είναι ακόμα δυσκολότεροι, στις στραβές. Οπότε τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και... επιδέξιους χειριστές. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους παίκτες.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.