Παναθηναϊκός, Λεσόρ: Το θεριό λύγισε, συγκίνησε, ένωσε και θα επιστρέψει πιο δυνατό!

• Σιγά μην περιμένει τόσο ο γίγαντας
• Το απόλυτο RESPECT σε Χάουαρντ και Μπασκόνια
• Η μεγάλη ειρωνεία για τον καλύτερο Παναθηναϊκό της σεζόν

Κοιτάξτε τώρα τι έχει γίνει... Αντί να μιλούσαμε για τη νέα μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού στην Euroleague, αντί να εστιάζαμε μόνο στο άκρως βελτιωμένο πρόσωπο της ομάδας, αντί να μεταφέραμε το κλίμα ευφορίας που θα υπήρχε στα αποδυτήρια, το μόνο που ενδιαφέρει τον απανταχού μπασκετόκοσμο της Ευρώπης, είναι ο τραυματισμός του Λεσόρ.

Τίποτε άλλο δεν έχει σημασία. Είναι από τις στιγμές που λες «δεν γίνονται αυτά...» Μακάρι να υπήρχε τρόπος να πατούσαμε σ' ένα υποτιθέμενο τηλεκοντρόλ του χρόνου το «rewind» και να επιστρέφαμε στην ανάπαυλα του ημιχρόνου κόντρα στη Μπασκόνια. Και ας έχανε μετά ο Παναθηναϊκός. Ας γύριζαν οι Βάσκοι το ματς. Ας γράφαμε σήμερα για αίτια ήττας και πισωγύρισμα. Αρκεί να ήταν καλά ο Λεσόρ. Όχι, πείτε μου. Και απευθύνομαι στους φίλους του Παναθηναϊκού. Δεν θα το αγοράζατε; Θα σας πω εγώ: Θα το αγοράζατε όσο-όσο!

Δυστυχώς η κατάρα των τραυματισμών «χτύπησε» έναν παίκτη ο οποίος έμοιαζε πιο ατσάλινος από οποιονδήποτε άλλον στην Euroleague. Πέρυσι έβγαλε μια ολόκληρη χρονιά παίζοντας για 30-35 λεπτά και χωρίς να έχει τον παραμικρό μυϊκό τραυματισμό. Θεριό ανήμερο. Δεν καταλάβαινε τίποτε απολύτως. Και έρχεται η κακιά στιγμή. Ένα απότομο πάτημα και μια κίνηση αυτοθυσίας για ένα κλέψιμο ήταν αρκετά για να «παγώσουν» τον χρόνο στον Γάλλο σέντερ.

Σιγά μην περιμένει τόσο ο γίγαντας

Όπως «πάγωσε» και ολόκληρο το ΟΑΚΑ. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα οι ιαχές, τα τραγούδια και ο ενθουσιασμός για το εξαιρετικό πρόσωπο της ομάδας, έδωσαν τη θέση τους στην βουβαμάρα. Οι 18.000 φίλαθλοι κρατούσαν τα κεφάλια τους με το στόμα ανοικτό. Κλαμένα μάτια. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί. Ο Χουάντσο βουρκωμένος «χτυπιόταν» βλέποντας τον Λεσόρ να σφαδάζει στο παρκέ και με το πόδι του σχεδόν... γυρισμένο. Ο Σλούκας το ίδιο. Ο Ναν. Ο Μήτογλου. Όλοι. Μέχρι και εννέα λιποθυμίες σημειώθηκαν στις εξέδρες. Οι γιατροί έτρεψαν από άκρη σ' άκρη για τις πρώτες βοήθειες. Ήταν ένα διάστημα 10-15 λεπτών απόλυτης σιωπής, αγωνίας και ανησυχίας.

Πραγματικά θα μπορούσα να γράψω και να μοιραστώ μαζί σας πολλά για το ματς. Όμως είναι από τις στιγμές που όλα αυτά περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Ειδικά όλοι όσοι βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ θα μπορέσουν να καταλάβουν επ' ακριβώς τι εννοώ. Δεν υπήρχε η όρεξη να πανηγυρίσει κανείς. Όμως ο Λεσόρ είναι γερό σκαρί. Είπαμε: Θεριό ανήμερο. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Σηκώθηκε και έτρεξε «κουτσό» με ταχύτητα... Γιουσέιν Μπολτ στα αποδυτήρια. Ήταν χαμογελαστός στο ασθενοφόρο. Τουίταρε ότι θα επιστρέψει πιο δυνατός. Μήπως πιστεύει κανείς το αντίθετο; Αν και η αποθεραπεία εκτιμάται ότι θα είναι μεταξύ τριών και τεσσάρων μηνών, μην τον δούμε να επιστρέφει νωρίτερα. Σιγά μην περιμένει τόσο πολύ ο γίγαντας.

Πάντως η κατάσταση του τραυματισμού του θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη. Ουσιαστικά από τα πολύ άσχημα σενάρια που υπήρχαν για τον τραυματισμό του, επικράτησε το λιγότερο κακό. Δεν ξέρω εάν πρέπει να χρησιμοποιηθεί η ατάκα «τυχερός στην ατυχία του» αλλά σίγουρα εάν είχε «πειραχθεί» και η κνήμη, τότε θα κάναμε λόγο για ακόμα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα αποχής. Κάταγμα περόνης η επίσημη γνωμάτευση. Τώρα υπάρχει ανοικτό το ενδεχόμενο να τον δούμε ξανά στα παρκέ από φέτος. Και λογικά θα τον δούμε εάν όλα πάνε καλά με την αποθεραπεία του και την αποκατάστασή του. Όμως επειδή στα ιατρικά και ειδικά σε σοβαρούς τραυματισμούς, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα, ας περιμένουμε...

Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός βγαίνει στην αγορά για παίκτη. Αδύνατον να τον αντικαταστήσει επάξια αν θέλετε την άποψή μου. Μιλάμε για τον καλύτερο σέντερ της Euroleague. Αυτομάτως τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορεί να πάρει καλύτερο μέσα από τη διοργάνωση και έχοντας τον χρόνο να πιέζει καθώς οι μετακινήσεις από ομάδα Euroleague σε ομάδα Euroleague θα επιτρέπονται έως και τις 26/12. Ειδάλλως οι «πράσινοι» θα πρέπει να στραφούν σε άλλες αγορές. Αν και θεωρώ ότι τώρα ο Γιουρτσέβεν θα πρέπει να βγει μπροστά. Να παίξει ΚΑΙ για την ομάδα ΚΑΙ για εκείνον, αλλά ΚΑΙ για τον Λεσόρ.

Το απόλυτο RESPECT σε Χάουαρντ και Μπασκόνια

Μετά τον τραυματισμό του Ματίας, μου έκαναν τρία πράγματα τρομερή εντύπωση. Το ένα κατά τη διάρκεια του αγώνα, το δεύτερο αμέσως μετά τη λήξη της αναμέτρησης και το τρίτο αφού είχε περάσει μία ώρα μετά το τέλος.

Πρώτον: Η συγκίνηση του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Πραγματικά ήταν συγκλονιστική η στιγμή, όταν ευστόχησε σε τρίποντο και στο κοντινό πλάνο που του έκανε η κάμερα γυρίζοντας στην άμυνα, δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα βουρκωμένα του μάτια. Πόσο τρομερός άνθρωπος είσαι ρε Ισπανέ. Πόσο! Αποδεικνύει συνέχεια ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι απλά η ομάδα που παίζει μπάσκετ και η επαγγελματική του στέγη από την οποία πληρώνεται αδρά, αλλά η (δεύτερη) οικογένειά του. Δεν με ενδιαφέρει εάν το πει ποτέ. Το δείχνει (και μάλιστα συνέχεια) με τις πράξεις. Και αυτό έχει σημασία.

Δεύτερον: Η τρομερή κίνηση του Μάρκους Χάουαρντ της Μπασκόνια μετά το τέλος του αγώνα. Αφού περίμενε με υπομονή για το «ζντο» των «πρασίνων», στη συνέχεια μπήκε στον κύκλο των αντιπάλων του σαν να ήταν μέλος του Παναθηναϊκού και προσευχήθηκε για τον Λεσόρ. Τον ακολούθησαν και οι συμπαίκτες του. Και οι 23 παίκτες έγιναν μια «αλυσίδα» για χάρη του Γάλλου σέντερ. Το γράφω και ανατριχιάζω. Πραγματικά.

Bigger than Basketball ❤️ @markushoward11 joins the @Paobcgr squad to pray and show support for Lessort 🙏 pic.twitter.com/lsEYUywcP7

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) December 19, 2024

Τρίτον: Η επίσκεψη της ομάδας στο νοσοκομείο προκειμένου να πληροφορηθούν την κατάσταση του Λεσόρ, να τον δουν από κοντά και να του πουν μερικά λόγια συμπαράστασης. Πραγματικά άκρως οικογενειακό το κλίμα. Έχει γίνει «κλισέ» η εν λόγω έκφραση και μερικές φορές να λέγεται απλά και μόνο για να ειπωθεί αλλά επειδή καλύπτω το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού πολλά χρόνια, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι την τελευταία διετία η λέξη «οικογένεια» αποτυπώνεται στον απόλυτο βαθμό μέσα στα αποδυτήρια. Ακόμα και ο (πιο σκληρός) Αταμάν ο οποίος δεν εκφράζεται εύκολα για τους παίκτες της ομάδας και ούτε είναι ιδιαίτερα διαχυτικός, ήταν εκεί. Για τον Ματίας.

Η μεγάλη ειρωνεία για τον καλύτερο Παναθηναϊκό της σεζόν

Πόσο ωραία και πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν δεν υπήρχε αυτή καταραμένη στιγμή. Και κοιτάξτε να δείτε ειρωνεία. Όλα αυτά συνέβησαν στο καλύτερο, ίσως, αγωνιστικό 48ωρο της σεζόν για τον Παναθηναϊκό. Με back to back «κατοστάρες» στην Euroleague! Με τρομερές εμφανίσεις. Με τη συνολική διαφορά πόντων απέναντι σε Αρμάνι Μιλάνο και Μπασκόνια να φτάνει τους 64 πόντους!

Μ' έναν Κέντρικ Ναν βγαλμένο από τα καλύτερα μπασκετικά παραμύθια σημειώνοντας στην «διαβολοβδομάδα» 65 πόντους (32.5 κατά μέσο όρο) με 14/28 τρίποντα. Με τον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη να γίνεται σημαντικός «παράγοντας» στα «πράσινα» ξεσπάσματα και να κερδίζει με το σπαθί του θέση στην βασική πεντάδα και 15.5 λεπτά κατά μέσο όρο σε αυτά τα παιχνίδια.

Με τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ να βγάζει τη γνωστή του ενέργεια σε άμυνα και ριμπάουντ και να «βρίσκει» παράλληλα και το χέρι του από την περιφέρεια. Με τον Λορέντζο Μπράουν να κάνει (επιτέλους) εξαιρετικό επιθετικό παιχνίδι και να σημειώνει 13 από τους 18 πόντους στην τελευταία περίοδο και μάλιστα με περίτεχνες ενέργειες κερδίζοντας και εκείνος με τη σειρά του χειροκρότημα της εξέδρας.

Με τον Παναθηναϊκό να κυκλοφορεί εξαιρετικά την μπάλα έχοντας τις τέλειες αποστάσεις. Χωρίς κατάχρηση ντρίπλας. Με έξτρα πάσες. Με 23 ασίστ για 9 λάθη. Με υψηλά ποσοστά εντός παιδιάς (74% στα δίποντα και 44% στα τρίποντα). Και το κυριότερο; Ξεκινώντας τα παιχνίδια με τη σωστή νοοτροπία. Την αμυντική. Τυχαίο που το συνολικό σκορ των πρώτων δεκαλέπτων σε αυτά τα δύο αυτά ματς με Αρμάνι Μιλάνο και Μπασκόνια ήταν 71-27;

Όμως τι να το κάνουν; Τα πάντα επισκιάστηκαν από τον τραυματισμό του Ματίας Λεσόρ για τον οποίο όλη η μπασκετική Ευρώπη είχε και κάτι καλό να πει. Ο νυν «αιώνιος» αντίπαλος μα πάνω απ' όλα αδερφικός φίλος, Εβάν Φουρνιέ. Ο Εντι Ταβαρες ο οποίος χαρακτήρισε τον Λεσόρ «καλύτερο σέντερ της Euroleague», οι ομάδες της Euroleague. Όλοι εκεί. Στο πλευρό του...

Περαστικά ρε Ματίας!