Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός: Η... πρωτιά με μπάσκετ του 60% και το κενό του Λεσόρ που δεν καλύπτεται ούτε στο 50%!

• Ολυμπιακός: Όταν «τα χρειάζεται» με τους δύο ουραγούς εντός έδρας, κάτι τρέχει!
• Παναθηναϊκός: Πάνω που βρήκε αυτό που του έλλειπε, έχασε την αμυντική κολώνα του!

Να αρχίσουμε με μία διαπίστωση που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και έχει να κάνει με την συνολική αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στον 1ο γύρο της regular season.

Βάσει της ποιότητας και του βάθους που είχαν τα ρόστερ τους στην αφετηρία του εφετινού μαραθωνίου, η απόδοση των «πράσινων» και των «ερυθρόλευκων» κυμάνθηκε – κατά γενική ομολογία – σε κατώτερα επίπεδα από τις δυνατότητές τους, από τις απαιτήσεις που έχουν οι ίδιοι από τους εαυτούς τους, αλλά και από τις προσδοκίες που έχουν δημιουργήσει στους φιλάθλους τους.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την παραπάνω σταθερά, αλλά και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν και οι δύο ομάδες σε αυτό το πρώτο μισό της κανονικής περιόδου, το ευχάριστο είναι ότι αμφότερες βρίσκονται πολύ κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας, έχοντας το ίδιο ρεκόρ με πέρυσι (ο «επτάστερος» με 10-7) και βελτιωμένο κατά δύο νίκες (11-6 οι Πειραιώτες) αντίστοιχα.

Δηλαδή χωρίς να έχουν την απαιτούμενη διάρκεια στο παιχνίδι και έχοντας χάσει – σε μεγάλο διάστημα της εφετινής διαδρομής – την αμυντική ταυτότητα που ήταν ο «φωτεινός φάρος» της περυσινής πορείας τους μέχρι το Final 4 (είχαν τα δύο χαμηλότερα παθητικά), ο μεν Ολυμπιακός βρίσκεται σχεδόν στην κορυφή της βαθμολογίας (εκκρεμεί η αναμέτρηση Παρί-Φενερμπαχτσέ που αναβλήθηκε), ο δε Παναθηναϊκός απέχει μόλις έναν βαθμό από τις πέντε ομάδες που βρίσκονται μπροστά του!

Κοινώς, κρατάνε την τύχη στα χέρια τους για το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα στην τελική κατάταξη και με δεδομένο ότι κάποια στιγμή πρέπει να βρουν ένα πολύ πιο σταθερό ρυθμό και να πλησιάσουν στα αγωνιστικά τους standards, να δείξουν μέσα στο γήπεδο ότι ο εφετινός ευρωπαϊκός τίτλος είναι κατά βάση δική τους υπόθεση.

Το δυσάρεστο και για τους δύο, είναι ότι η έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για τον μίνιμουμ στόχο τους στην διοργάνωση που είναι τα playoff, αρχίζει με προβλήματα εκατέρωθεν.

Τα οποία στον Πειραιά έχουν να κάνει με την ελλειπτική διάθεση που εκπέμπουν οι παίκτες στο να παίξουν άμυνα και στο ΟΑΚΑ, αφορούν στο μεγάλο σοκ και την μεγάλη τρύπα που προκάλεσε ο σοβαρός τραυματισμός του Ματίας Λεσόρ, που τέθηκε νοκ-άουτ για τους επόμενους 3-4 μήνες.

Ας τα δούμε, όμως, αναλυτικά, αρχίζοντας από την πολύ αγχωτική νίκη που πήραν οι «ερυθρόλευκοι» απέναντι σε έναν αντίπαλο με σταθερά «ευγενική συμμετοχή» στην διοργάνωση...

Ολυμπιακός: Όταν «τα χρειάζεται» με τους δύο ουραγούς εντός έδρας, κάτι τρέχει!

Αν γείρουμε προς την πλευρά της απόρριψης του μπασκετικού αποφθέγματος που θέλει τα στατιστικά να αποτελούν τον πιο επιστημονικό τρόπο για να πει κάποιος «ψέματα», τότε το ότι η ολοκλήρωση του 1ου γύρου βρήκε την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στην 2η θέση της ομαδικής αξιολόγησης (πρώτος είναι ο Παναθηναϊκός) και στις ασίστ (μ.ο. 20,5) – και αυτό έχει σημασία γιατί φέτος έχει δύο παίκτες που σκοράρουν πολύ και με ατομικές ενέργειες – ενώ ταυτόχρονα είναι πιο αποτελεσματική εντός έδρας από πέρυσι (το 8-1 στο ΣΕΦ είναι το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ πίσω από το 8-0 της Μπάγερν) θα έπρεπε λογικά να έχει ικανοποιήσει άπαντες στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο.

Όταν, όμως, το πρώτο μισό της διαδρομής τελειώνει με τέσσερις αγώνες στους οποίους ο Ολυμπιακός γνώρισε δύο διαδοχικές ήττες με μέσο παθητικό 91,5 πόντων (από Ερυθρό Αστέρα εντός και από Παρί εντός) και με δύο «προβληματικές» νίκες απέναντι στις δύο ομάδες που ισοβαθμούσαν στην ουρά της βαθμολογίας (Βίρτους και Άλμπα), τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι στην παρούσα φάση, η εικόνα της ομάδας δεν προκαλεί αισιοδοξία για την συνέχεια.

Δώστε βάση σε μία «σύμπτωση» που παρατηρήθηκε και στα δύο τελευταία ματς στο Φάληρο. Το ταμπλό έδειξε 69-62 τόσο απέναντι στους Μπολονέζους, όσο και κόντρα στους Γερμανούς. Η διαφορά έχει να κάνει ότι στο πρώτο ματς, αυτό το ήταν το σκορ στο 34ο λεπτό (και μέσα σε 1,5 λεπτό έγινε 79-64 με επιμέρους σκορ 10-2), κάτι που σημαίνει ότι τουλάχιστον στο δεύτερο μέρος οι Πειραιώτες ασχολήθηκαν πραγματικά σοβαρά με την άμυνα, ειδικότερα με τις φωνές που άκουσαν στην ανάπαυλα για το -3 και το παθητικό των 46 πόντων.

Τέλος καλό, όλα καλά με επαγγελματική νίκη (87-77), που ειδικότερα σε «διαβολοβδομάδα» είναι καλοδεχούμενη. Συμβαίνει καμιά φορά...

Σαρανταοκτώ ώρες αργότερα, όμως, στο ίδιο έργο θεατές και με σαφώς χειρότερο αντίπαλο που εδώ και μερικά χρόνια κάνει τουρισμό στην Euroleague, δεν είναι αποδεκτό και σίγουρα προκαλεί προβληματισμό. Όχι γιατί οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν – απεναντίας όταν παίζουν με πίεση στην «διαβολοβδομάδα» με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι άλλη ομάδα – αλλά γιατί όταν στοχεύεις τόσο ψηλά, η συγκέντρωση και η σοβαρότητα αποτελούν σημαντικά προαπαιτούμενα.

Κόντρα στην Άλμπα, λοιπόν, που φέτος δεν παραπαίει μόνο στην Ευρώπη (18η με ρεκόρ 3-14), αλλά βρίσκεται στην 15η θέση του γερμανικού πρωταθλήματος (3 νίκες και 6 ήττες), το 69-62 ήταν το σκορ του αγώνα τέσσερα λεπτά νωρίτερα (30’) σε σχέση με το προηγούμενο ματς.

Ωστόσο, η εξέλιξή του ήταν αντιστρόφως ανάλογη για τους γηπεδούχους, που στα 8,5 επόμενα λεπτά δέχτηκαν 23 πόντους και βρέθηκαν να χάνουν με 82-85, 1’27” πριν το τέλος, αντικρίζοντας κατάφατσα το φάσμα της ενδεχόμενης πιο σοκαριστικής ήττας της σεζόν, που θα «μαύριζε» τις γιορτινές μέρες τους!

Ευτυχώς, που σε αυτό το τελευταίο 1,5 λεπτό λειτούργησε η αίσθηση του κατεπείγοντος και το σερί 8-0, με δύο προσωπικά καλάθια του Φουρνιέ, ένα καθοριστικό κλέψιμο του Βιλντόζα και 4/4 βολές από τον Βεζένκοβ, απέτρεψε το «έμφραγμα» (90-85)παραμονές Χριστουγέννων.

Τέλος καλό, όλα καλά (πάλι) και το συμπέρασμα έχει να κάνει με το ότι εικόνα των τελευταίων εβδομάδων δεν συνάδει σε ομάδα που θέλει να κατακτήσει την Euroleague και πρέπει να αλλάξει άμεσα. Αρχής γενομένης από την άμυνα (το ότι ο Φαλ ανέβασε για τα καλά ρυθμούς, είναι πολύ ευχάριστο νέο), όπου έχει χαθεί η σκληράδα και οι αντίπαλοι χτυπάνε τα αργά πόδια των ψηλών στο hedge out και πονάνε τον Ολυμπιακό μέσα στο «ζωγραφιστό».

Με δεδομένο ότι το τελευταίο ματς για το 2024 (με την Αρμάνι εκτός) και το πρώτο για το 2025 (με την Ζάλγκιρις εκτός), είναι απ’ αυτά που μπορούν να δώσουν μεγάλη ώθηση αλλά και ταυτόχρονα και μία σπρωξιά προς τα κάτω, φρονώ ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας πρέπει να τα διαχειριστεί ως ευκαιρίες για το turning point της σεζόν.

Παναθηναϊκός: Πάνω που βρήκε αυτό που του έλλειπε, έχασε την αμυντική κολώνα του!

Όση τύχη είχαν οι «πράσινοι» πέρυσι που ο Εργκίν Αταμάν δικαιώθηκε πανηγυρικά, παίζοντας με 7-8 παίκτες και χρησιμοποιώντας από 27 έως 30 λεπτά ανά παιχνίδι την τετράδα Γκραντ (μ.ο. 27,5’), Ναν (27,5’), Μήτογλου (28,1’) και Λεσόρ (29,6’), άλλο τόσο άτυχοι ήταν φέτος με τον Γκριγκόνις σε πρώτη φάση και με τον Γάλλο σέντερ στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν.

Ο Παναθηναϊκός της τελευταίας εβδομάδας ήταν χάρμα ιδέσθαι από όπου και να τον πιάσεις. Επιθετικά; Από την 10η καλύτερη παραγωγικότητα (μ.ο. 84,0 πόντους), μέσα σε 48 ώρες πέρασε 2ος (μ.ο. 86,3π.), κατέγραψε τις δύο πρώτες (και μάλιστα διαδοχικές) ευρωπαϊκές του «κατοστάρες» μετά από σχεδόν 5 χρόνια, ενώ είχε μέσο όρο 24,5 ασίστ ανά παιχνίδι και ασύλληπτα ποσοστά σε δίποντα (67,2%) και τρίποντα (48,4% με μέσο όρο 15,5 εύστοχα και σε 32 προσπάθειες)!

Σε ατομική ικανότητα; Ο Ναν που είδαμε κόντρα σε Αρμάνι και Μπασκόνια (όχι ότι δεν τον ξέραμε, αλλά λέμε τώρα...), δεν ήταν ποτέ τόσο κυριαρχικός σε back to back παιχνίδια (μέσο όρο 32,5 πόντους, 4 ριμπάουντ, 5,5 ασίστ και 100% στις βολές, 53,3% στα δίποντα και 50% τρίποντα με 14/28!) και δεν φαίνεται να έχει εισέλθει σε οργιώδη κατάσταση, ενώ το ενθαρρυντικό ήταν ότι μετά από κάμποσο διάστημα, είδαμε τον Λορέντζο Μπράουν να δηλώνει παρών κόντρα στους Βάσκους.

Όπως και να ‘χει, όταν μία ομάδα τελειώνει τον 1ο γύρο με +29 και με +35 κόντρα σε δύο ομάδες ομάδες, που η μία έχει χτιστεί για να πάει Final 4 (Αρμάνι) και ήρθε στην Αθήνα με 6/6 και 8/9 και η άλλη (Μπασκόνια),για να μπει στα playoff αντίστοιχα, τότε μόνο τρόμο μπορεί να σκορπάει για την συνέχεια.

Η σημαντικότερη λεπτομέρεια των δύο τελευταίων νικών του «τριφυλλιού», όμως και η οποία αυξάνει την αξία τους, έχει να κάνει με την απόδοση που είχε η ομάδα στα μετόπισθεν. Βλέποντας την να παραπαίει αμυντικά στο μεγαλύτερο διάστημα του 1ου γύρου και με τους Γκριγκόνις και Παπαπέτρου μη διαθέσιμους και τον Όσμαν σταθερά απογοητευτικό, ο 58χρονος Τούρκος τεχνικός τόλμησε να δώσει θέση βασικού στον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη και τα αποτελέσματα φάνηκαν αμέσως.

Αυτομάτως, η ομάδα του απέκτησε τρία αμυντικά σημεία αναφοράς στην αρχική πεντάδα (Λεσόρ, Γκραντ και Καλαϊτζάκης), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ναν και ο Χουάντσο δεν παίζουν άμυνα. Το αντίθετο, απλά δεν έχει πάντα την ίδια συνέπεια. Ο 25χρονος Έλληνας διεθνής guard-forward, που πριν από το τζάμπολ με τους Μιλανέζους είχε μέσο όρο 4,7 λεπτά συμμετοχής στην Euroleague χωρίς να έχει πατήσει παρκέ σε όλα τα ματς, ήταν ο παίκτης που με την ενέργεια που άφησε στον αγωνιστικό χώρο, έδωσε την μεγαλύτερη ώθηση, μεταμορφώνοντας αμυντικά την ομάδα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι και στα δύο ματς έπαιξε σχεδόν σε ολόκληρη την 1η περίοδο (στο πρώτο δεν βγήκε καθόλου και στο δεύτερο αντικαταστάθηκε στο 8’51”), στην διάρκεια της οποίας οι γηπεδούχοι είχαν την πιο κυριαρχική απόδοση (38-15 και 33-12 αντίστοιχα). Έχοντας από δύο κλεψίματα ανά αγώνα και υποχρεώνοντας τους αντιπάλους τους σε 5 λάθη και σε πολύ χαμηλά ποσοστά ευστοχίας (4/14 οι παίκτες του Μεσίνα και 5/14 του Λάσο)!

Ο μέχρι πέρυσι λιγότερο γνωστός και προβεβλημένος Καλαϊτζάκης, σε σχέση με τον δίδυμο αδελφό του Γιώργο, που έπαιξε και στο ΝΒΑ, αποτέλεσε δίχως την παραμικρή αμφιβολία το γρανάζι που έλλειπε για να ξαναβγει η αμυντική σκληράδα του Παναθηναϊκού από την... χειμερία νάρκη και να ξαναδουλέψει όπως πρέπει η ανασταλτική λειτουργία.

Τα νούμερά του στο συγκεκριμένο διήμερο λένε πολλά και η σύγκριση με την προηγούμενη περιορισμένη συμμετοχή του, είναι καθηλωτική: 7,5 πόντοι ανά αγώνα, 1,5 ριμπάουντ και 1,5 ασίστ με 6/8 σουτ σε 16 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα (με +15 και +35 αντίστοιχα στο plus/minus), ενώ μέχρι την 15η αγωνιστική, ήταν σχεδόν άφαντος: 0,4 πόντοι και 0,5 ριμπάουντ με 1/9 σουτ σε 13 ματς (4,7’)!

Μέσα σε ένα διήμερο, λοιπόν και ταυτόχρονα με τα δύο καλύτερα επιθετικά παιχνίδια της σεζόν, οι «πράσινοι» έκαναν την τεράστια αμυντική αδυναμία τους που χαρακτήρισε τις πρώτες 15 αγωνιστικές (11οι με μ.ο. 83,4 και 89,6 στα πέντε ματς που προηγήθηκαν της 5ης «διαβολοβδομάδας») να μοιάζει με μακρινή ανάμνηση!

Το μέσο παθητικό των 71,5 πόντων των δύο τελευταίων αγώνων και το 41,3% με το οποίο σούταραν οι Μιλανέζοι και οι Βάσκοι, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει φέτος ο Παναθηναϊκός στο αμυντικό κομμάτι.

Όλα θα ήταν κάτι περισσότερο από αισιόδοξα, λοιπόν, ενόψει της επίσκεψης στο «αλώβητο» “Sap Garden” και της μάχης με την Μπάγερν, εάν δεν είχε συμβεί η τεράστια ατυχία με τον Ματίας Λεσόρ. Γιατί κακά τα ψέματα, ο 29χρονος διεθνής Γάλλος σέντερ από την Μαρτινίκα, ήταν η αρχή και το τέλος της αμυντικής προσπάθειας του «τριφυλλιού»!

Μιλάμε για τον πιο αποτελεσματικό παίκτη στο hedge out στην Ευρώπη, λόγω της ταχύτητας και της έκρηξης που του επιτρέπουν να βγει δυναμικά στο pick και να επιστρέψει γρήγορα μέσα στην ρακέτα για να καλύψει το roll και που ταυτόχρονα η αθλητικότητα, η δύναμη, η επαφή του με το καλάθι, το υψηλό μπασκετικό του IQ και η διάρκειά του, τον καθιστούσαν ως μακράν τον πιο επιδραστικό ψηλό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Από αυτή την άποψη, όποιον παίκτη και να φέρει ο Παναθηναϊκός για να καλύψει το κενό του, δεν μπορεί να τον αντικαταστήσει ούτε στο 50%! Γι’ αυτό και το εξαιρετικά ατυχές, έχει να κάνει με το ότι ο τραυματισμός του προέκυψε στο χειρότερο χρονικά σημείο της σεζόν και πάνω σε ένα timing που άρχιζε να βρίσκει την χαμένη της αμυντική ταυτότητα.

Μοιραία, παρ’ ότι πιστεύω ότι ο παλίκαρος που συγκίνησε με το πόσο περήφανα και θετικά αντιμετώπισε τον τραυματισμό του (με το σπριντ με κουτσό για να μην φύγει με φορείο και με την χαμογελαστή selfie με τον γιο του στο ασθενοφόρο), θα γυρίσει ενδεχομένως και νωρίτερα από τους προβλεπόμενους 4 μήνες (δεν έχει πειραχτεί η συνδέσμωση που ενώνει την περόνη με την κνήμη), θεωρώ ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης θα ζοριστούν από ‘δω και στο εξής.

Έχουν, όμως, τα περισσότερα εχέγγυα που χρειάζονται και δεν διαθέτουν οι περισσότερες από τις ομάδες που μέχρι στιγμής έχουν ξεχωρίσει φέτος, για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και στα playoff να δείξουν ότι η καρδιά του πρωταθλητή δεν πρέπει να υποτιμάται...