Ολυμπιακός: Τρωτός άτρωτος

Ολυμπιακός: Τρωτός άτρωτος
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ζαλγκίρις, εξηγεί τη λεπτομέρεια στην τακτική που άλλαξε ο Μπαρτζώκας και φυσικά όσα ξεχώρισε από το «διπλό» στο Κάουνας.

Στην Euroleague υπάρχουν πολλές καλές ομάδες. Οι πάρα πολύ καλές ομάδες όμως είναι λίγες και σίγουρα ο Ολυμπιακός ανήκει σε αυτό το γκρουπ. Όχι γιατί νίκησε στο Κάουνας την Ζαλγκίρις, το ίδιο θα έγραφα και αν έχανε. Τα χαρίσματα και οι ικανότητες αυτών των λίγων ομάδων δεν μπορεί να κριθούν από ένα αποτέλεσμα.

Ο Ολυμπιακός σπάνια πανικοβάλλεται. Τόσο κατά τη διάρκειας μίας αναμέτρησης, όσο και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Δεν μπορεί να τον «πληγώσει» ούτε ένα -12 από την Ζαλγκίρις στο ημίχρονο ούτε 2-3 διαδοχικές ήττες οι οποίες σε αυτό το επίπεδο είναι φυσιολογικές. Ο Ολυμπιακός επίσης ξέρει να αντιδρά όταν βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Πάλι το ίδιο. Είτε αφορά ένα κακό ημίχρονο είτε ένα κακό διάστημα μέσα στη χρονιά. Με την πλάτη στον τοίχο ίσως και να παίζει ακόμη καλύτερο μπάσκετ. Φυσικά ευθύνη για αυτό έχει και ο Γιώργος Μπαρτζώκας και το γεμάτο ποιότητα ρόστερ που διαθέτει φέτος η ομάδα του Πειραιά.

Ο τίτλος της αυτοβιογραφίας του Παναγιώτη Γιαννάκη μου ήρθε στο μυαλό. Ο Ολυμπιακός μοιάζει να είναι τρωτός, αλλά τελικά γίνεται άτρωτος. Σίγουρα έχει αδυναμίες, αλλά οι δυνατότητές του είναι τόσες πολλές που τις περισσότερες φορές τις καταπίνουν στο πέρασμα των 40 λεπτών του παιχνιδιού.

Οι «ερυθρόλευκοι» τέλος, ξέρουν καλά πως πρέπει να κλείσουν ένα παιχνίδι. Αυτό έγινε και στο Κάουνας. Εμειναν πιστοί στο πλάνο τους όταν τα πράγματα πήγαιναν στραβά για αυτούς και φυσικά δικαιώθηκαν στο τέλος.

Τι άλλαξε ο Ολυμπιακός από ημίχρονο σε ημίχρονο

Ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε τον βασικό τρόπο με τον οποίο αμύνθηκε στο δεύτερο ημίχρονο με εξαίρεση μία σημαντική λεπτομέρεια την οποία και θα αναλύσω πιο κάτω. Αυτό που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό ήταν η ενέργεια και η ένταση με την οποία αμύνθηκε. Η πίεση πάνω στη μπάλα δεν είχε καμία σχέση μεταξύ των δύο ημιχρόνων. Στο δεύτερο ημίχρονο έβλεπες χέρια παντού, να κλείνουν διαδρόμους πάσας, να καθυστερούν την έναρξη των plays της Ζαλγκίρις και να υποχρεώνουν σε διαγωνισμό λαθών τα γκαρντ του Τρινκιέρι. Η επιθετική λειτουργία της Ζαλγκίρις άλλαξε.

Πλέον οι παίκτες της δεν αισθάνονταν άνετα κυκλοφορώντας τη μπάλα ή παίζοντας «ένας εναντίον ενός». Οι αποστάσεις των γηπεδούχων στο πρώτο ημίχρονο ήταν υποδειγματικές και έφεραν αυτό το 68.3% στα τρίποντα. Στο δεύτερο η άμυνα του Ολυμπιακού την υποχρέωσε σε κακές επιλογές και πολύ πιο χαμηλά ποσοστά ευστοχίας.

Η αλλαγή στο pick 'n' roll του Φρανσίσκο

Πάμε να αναλύσουμε και τη σημαντική λεπτομέρεια που ανέφερα πιο πάνω. Ο Ολυμπιακός άλλαξε τρόπο αντιμετώπισης στο pick 'n' roll του Φρανσίσκο. Στο πρώτο ημίχρονο ο Γάλλος έκανε «όργια» στο παρκέ με ένα κυρίως τρόπο. Ο Τρινκιέρι είχε δώσει ξεκάθαρη εντολή στον Γάλλο γκαρντ να παίζει συνέχεια pnr με το «τεσσάρι» του και όχι το «πεντάρι» του. Ο λόγος ήταν γιατί ήθελε να σημαδέψει τον Βεζένκοβ ή τον Πίτερς και την αδυναμία τους να μαρκάρουν πιο κοντό και γρήγορο αντίπαλο. Γιατί ο Ολυμπιακός έπαιζε με αλλαγές.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπαρτζώκας άλλαξε την αντιμετώπιση στο σκριν στη μπάλα του Φρανσίσκο και αντί για αλλαγές έδωσε εντολή για hedge out (δηλ. δυναμική έξοδος του ψηλού προκειμένου να καθυστερήσει για 1-2 δευτερόλεπτα την απόφαση του παίκτη με τη μπάλα). Ο Βεζένκοβ λοιπόν έβγαινε δυναμικά στον Γάλλο, ο Γουόκαπ έμενε κολλημένος πάνω του και έτσι τον υποχρέωναν να πασάρει. Αυτός ήταν ο στόχος της συγκεκριμένης άμυνας. Να διώξει τη μπάλα από τα χέρια του Φρανσίσκο. Το «κόλπο» έπιασε, η Ζαλγκίρις έπαψε να κερδίζει πράγματα από το pick 'n' roll με το «τεσσάρι» της και η γενικότερη εικόνα της στη μπροστινή πλευρά του παρκέ βραχυκύκλωσε.

ΜακΚίσικ

Ο ΜακΚίσικ και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του

Τα χαρακτηριστικά του Σακιέλ ΜακΚίσικ είναι πλέον γνωστά σε όλους. Όπως φυσικά και η μοναδικότητά τους στο φετινό ρόστερ αφού δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στο ρόστερ που να μπορούν να προσφέρουν αυτό το κάθετο παιχνίδι. Επίσης δεν υπάρχουν πολλοί με το εκρηκτικό πρώτο του βήμα χάρη στο οποίο κερδίζει στο «ένας εναντίον ενός» τους περισσότερους προσωπικούς του αντιπάλους.

Ο Αμερικανός ήταν αυτός που «κουβάλησε» τον Ολυμπιακό στο δεύτερο δεκάλεπτο και αυτός που σκόραρε σε κρίσιμες κατοχές στην τελευταία περίοδο. Στο μπάσκετ χρειάζεται και τύχη βέβαια πέρα από ικανότητα και ο «Σακ» με τον τρόπο που ευστόχησε από τα 6.75 κι έβαλε μπροστά την ομάδα του την είχε με το μέρος του. Η μπάλα στη στεφάνη, ψηλά κανά μέτρο περίπου και... χλατς. Ψυχολογικό σουτ το συγκεκριμένο.

Μαγκιά και του Μπαρτζώκα γιατί ενώ έπαιζε πολύ καλά ο Παπανικολάου, έπρεπε να χωρέσει και τον ΜακΚίσικ. Αποφάσισε να αποσύρει λίγο τον Φουρνιέ και όσο η διαφορά αυξανόταν τόσο έμενε η ίδια πεντάδα γιατί ο Ολυμπιακός ήθελε 1-2 άμυνες και όχι 1-2 καλάθια όταν βρέθηκε στο +9. Όταν ζόρισε η κατάσταση με τις δύο κακές αποφάσεις του Γουίλιαμς Γκος (κακό τρίποντο και λάθος στο κέντρο) που έφεραν τους Λιθουανούς σε απόσταση 4 πόντων, έβαλε τον Γάλλο μέσα.

Παπανικολάου

Πέντε πράγματα που ξεχώρισα από το Ζαλγκίρις – Ολυμπιακός

  1. Ο Παπανικολάου έκανε εκπληκτικό παιχνίδι κάτι το οποίο μπορεί να αποτυπωθεί από τα 29:17 που αγωνίστηκε. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους 4 πόντους σε αντίθεση με τα 6 ριμπάουντ, τις 4 ασίστ και την εκπληκτική άμυνα με αλλαγές που έπαιξε.
  2. Ο Μένσα σε μόλις 3:13 έδειξε να υποστηρίζει την άμυνα με αλλαγές. Τρεις φορές βγήκε μακριά να μαρκάρει. Τις δύο υποχρέωσε σε λάθος τον αντίπαλο γκαρντ και την άλλη είδε τον Γουόκερ να ευστοχεί υπό ασφυκτική όμως πίεση. Δε νομίζω να έχει ρόλο στην Euroleague, αλλά να δούμε αν όσα έδειξε ήταν κανόνας ή εξαίρεση.
  3. Ο Εβάν Φουρνιέ έχει το χάρισμα να μπορεί να αλλάξει mindset μέσα σε ένα ημίχρονο. Το γεγονός πως ο Γάλλος είναι παικταράς δεν περίμενε εμένα να το πω. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι πόσο πολύ απολαμβάνει το φετινό μπάσκετ στον Ολυμπιακό και πόσο συγκεντρωμένος είναι. Οταν τα κάνει μαντάρα όπως στο πρώτο πεντάλεπτο, αρκεί λίγη ώρα στον πάγκο για να καθαρίσει το μυαλό του και να επιστρέψει... άλλος παίκτης προς το καλύτερο.
  4. Το «χαλασμένο» μυαλό του Φρανσίσκο. Σε αντίθεση με αυτό που ανέφερα πιο πάνω σχετικά με τον Φουρνιέ, ο Γάλλος γκαρντ της Ζαλγκίρις λειτούργησε ανάποδα. Έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα του Ολυμπιακού και όταν ο Τρινκιέρι τον έκανε αλλαγή στο 26' αντέδρασε προς τον προπονητή του με έντονο τρόπο. Εκείνη τη στιγμή είχε 22 πόντους, με όσους τελείωσε δηλαδή αφού όταν επέστρεψε στο παρκέ ήταν... άλλος παίκτης προς το χειρότερο. Έπαιξε φυσικά ρόλο και η αλλαγή της άμυνας του Ολυμπιακού που ανέφερα πιο πάνω.
  5. Η επιθετικότητα Γουόκαπ και Γκος. Ο «Θωμάς» μέσα από τη γνωστή πλέον δράση του Ολυμπιακού στο low post με τις πολλές επιλογές πόσταρε τον Φρανσίσκο και μετά τις πρώτες ασίστ βρήκε και τα πρώτα του καλάθια με πλάτη. Γενικά είχε ρυθμό και μου άρεσε πως ήταν αρκετά επιθετικός και απειλούσε όλη την ώρα. Παρομοίως και ο Γουίλιαμς Γκος. Απλά αυτός ήταν και αφελής σε αρκετές περιπτώσεις είτε λόγω της λατρείας του για την ντρίμπλα και όχι για την πάσα είτε λόγω κρίσιμων λαθών που έκανε. Κανείς όμως δεν μπορεί να τον κατηγορήσει πως δεν ήταν aggressive.

ΥΓ: Σε μία πολύ δύσκολη πεντάδα αγώνων ο Ολυμπιακός μετρά 2/2 εκτός έδρας νίκες και ακολουθούν Μπάγερν εντός, Μπασκόνια εκτός και Ρεάλ εκτός. Στην πεντάδα ήθελα 3/5, συνεπώς με 1/3 θα είναι μια χαρά οι Πειραιώτες. Αν κάνουν 2/3 θα είναι από νωρίς σε εξαιρετική θέση σχετικά με το πλεονέκτημα της έδρας.

ΥΓ 2: Εξαιρετικό κοουτσάρισμα από τον Μπαρτζώκα για μία ακόμη φορά. Ειδικά σε θέμα αλλαγών...

ΥΓ 3: Η ευκολία και κυρίως ο αθόρυβος τρόπος με τον οποίο ο Βεζένκοβ σκοράρει 20+ πόντους χρήζει ανάλυσης.

@Photo credits: eurokinissi

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Κωνσταντίνος Μελάγιες
Κωνσταντίνος Μελάγιες

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γεννήθηκε το 1977 και από μικρή ηλικία ερωτεύτηκε το μπάσκετ το οποίο υπηρέτησε ως παίκτης, ως προπονητής (για λίγο) και πλέον ως δημοσιογράφος. Ασχολείται με το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού από το 2002 και είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του όπως ήταν ακριβώς και την πρώτη μέρα που ασχολήθηκε με αυτή.

Πέραν του μπάσκετ του αρέσει να βλέπει (και να παίζει) τένις, μπιλιάρδο και ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια δεν έχει την άρνηση για το ΝΒΑ που είχε πιο παλιά, αλλά σαν την Euroleague... δεν έχει.