Ωραίες οι κατοστάρες, αλλά καλύτερο... το Μόναχο

• Ο χαρακτήρας στις "σκυλομαχίες"
• Καλός ο Γιούρτσεβεν αλλά...
• Μια τριάδα αγώνων "ευκαιρία"

Η ΝΒΑ προσέγγιση του Παναθηναϊκού στα τρία τελευταία εντός έδρας παιχνίδια του με τις κατοστάρες σε Αρμάνι, Μπασκόνια και Βίρτους είναι ακριβώς αυτή που χρειάζεται να προσφέρεται στον "πελάτη". Υπέροχες οικογενειακές βραδιές, με θέαμα, ρεκόρ και (στο τέλος) της αναμέτρησης ευφορία και αίσθημα πληρότητας. Έτσι πας στο σπίτι σου (ή για ποτό) μετά και τα βλέπεις όλα πολύ καλύτερα.

Ο χαρακτήρας στις "σκυλομαχίες"

Η εμφάνιση όμως -της ίδιας ομάδας- στο Μόναχο επί της Μπάγερν με τους παίκτες του Αταμάν να έχουν πιάσει από τον λαιμό μέχρι να αφήσει την τελευταία ανάσα του έναν πεισματάρη (και καλό φέτος) αντίπαλο, καθηλώνοντας τον στους 69 πόντους είναι αυτό που απαιτείται για να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό. Αυτόν που σε έφερε την προηγούμενη σεζόν στην κορυφή της Ευρώπης, σε μια εξέλιξη που λίγοι περίμεναν.

Δεν υποβαθμίζω τίποτα, ειδικά σε μια σεζόν που έχει εξελιχθεί στην πλέον απρόβλεπτη των τελευταίων ετών στην Euroleague με τον κίνδυνο μια οδυνηρής ήττας να παραμονεύει παντού. Πως θα μπορούσα να το κάνω άλλωστε με κατοστάρες και (σχεδόν)...120άρα, από τη στιγμή μάλιστα που, ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, βρέθηκε από το σοκ του τραυματισμού του Λεσόρ σε διαδικασία αγωνιστικής εκτόξευσης; Επαναλαμβάνω ότι τέτοια βράδια δίνουν και θέαμα αλλά και μήνυμα. Απλά θα μου επιτρέψετε, όσον αφορά τη συνέχεια της σεζόν, να μετράω περισσότερο στην (καθαρά υποκειμενική) ζυγαριά μου εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στη Μπάγερν. Όχι γιατί δεν γίνεται να κερδίσεις και τα...μεγάλα παιδιά της διοργάνωσης με κατοστάρα όταν τα (πολλά) επιθετικά όπλα που έχεις βρεθούν σε καλό βράδυ αλλά δεν είναι αυτός ο κανόνας. Αυτός λέει ότι τα ντέρμπι μέχρι το τέλος θα είναι κατά βάση "σκυλομαχία". Και εκεί ο Παναθηναϊκός πρέπει να θυμάται ακριβώς ποιος είναι. Αυτός που έδειξε πέρυσι.

Θεωρώ πως είναι νωρίς (γιατί βλέπω τέτοια τάση) να ακυρώνεται η απουσία του Λεσόρ. Με απόψεις (στο οικοσύστημα των σόσιαλ) που σε κάνουν να πιστέψεις ότι οι Πράσινοι... τσάμπα πλήρωναν τον Γάλλο και ότι απόντος αυτού η ομάδα παίζει... διαφορετικά και καλύτερα. Θα πω ότι απαιτείται ολίγη σοβαρότητα.

Καλός ο Γιούρτσεβεν αλλά...

Αν κάτι συνέβη -και ήταν αναμενόμενο- μετά το (βαρύ) πλήγμα της απώλειας, του καλύτερου σέντερ της Euroleague τις δύο τελευταίες σεζόν, ήταν η συσπείρωση στην ομάδα. Ήταν η αναζήτηση στην απόδοση των υπολοίπων του ποσοστού απόδοσης που χάθηκε με την απουσία του Λεσόρ. Κάπως έτσι και πέρα από το τι έκανε ο Γκάμπριελ στο Μόναχο είδαμε μετά από καιρό καλό Μήτογλου. "Ένστικτο επιβίωσης" λέγεται, ομαδικά αλλά και ατομικά. Είναι λογικό και δείγμα του εγωισμού αλλά και της αξίας των μεγάλων ομάδων. Είναι όμως κάτι που θα κριθεί και σε βάθος χρόνου σε ατομικό επίπεδο. Και όσον αφορά τους αντικαταστάτες του Λεσόρ επιτρέψτε μου να εστιάσω περισσότερο στον Γκάμπριελ και να περιμένω σε αγώνες με ομάδες που έχουν κανονικούς σέντερ να δω επιπλέον δείγματα της αφύπνισης του Γιούρτσεβεν. Γεμάτη η απόδοση του κοντρα στην Βίρτους αλλά δεν ήταν τίποτα παραπάνω από την ιδανική στιγμή (και αντίπαλο) για τον Αταμάν να τον αφήσει πολύ στο γήπεδο και να τονώσει την αυτοπεποίθηση ενός παίκτη που μετά την απουσία του Λεσόρ βρέθηκε (στο επόμενο παιχνίδι) πίσω και από τον αντικαταστάτη του Γάλλου, ο οποίος πάτησε ΟΑΚΑ μόλις τρεις μέρες πριν από εκείνο το ματς. Οι "κοντοί" του Παναθηναϊκού πήραν το μήνυμα και ο Τούρκος που είναι καλός στην μπροστά πλευρά του γηπέδου, έδειξε την ικανότητα και την ευφυία του στο... unboxing των δώρων που έπαιρνε. Το ερώτημα που παραμένει είναι πως θα ανταποκριθεί στην πίσω πλευρά όταν θα έρθουν τα δύσκολα. Αυτό δεν ήταν δυνατόν να απαντηθεί με την Βίρτους. Θα συμφωνήσω πάντως ότι φεύγοντας από την Ευρώπη στα 18 του χρόνια για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχει ακόμα αρκετά να μάθει για την Euroleague και στα 26 του χρόνια σίγουρα μπορεί να του δοθεί πίστωση χρόνου. Αλλά σε ομάδα που πρωταγωνιστεί, με κοουτς που δεν έχει ιδιαίτερη υπομονή μέσα στο ματς, ο χρόνος μετράει διαφορετικά.

Μια τριάδα αγώνων "ευκαιρία"

Δεν βλέπω πράγματα που δεν περίμενα από τους Πράσινους. Η αντίδραση ήταν αναμενόμενη. Και για να μην πει κάποιος ότι αλλά λέμε τη μια και άλλα την άλλη, ασφαλώς και υπήρχε προβληματισμός με εμφανίσεις όπως αυτές κοντρα στην Παρτιζάν και την Εφές. Και δεν αποκλείεται να επανέλθει κάποια στιγμή. Μπορείς να κερδίζεις τις Βίρτους, τις Αρμάνι και τις Μπασκόνια στο σπίτι του εύκολα παίζοντας κυρίως στην επίθεση αλλά (επαναλαμβάνω) ο εαυτός σου, όσο λαμπερό και αν είναι το ρόστερ σου, είναι αυτός του μαχητή. Τον οποίο θα κληθείς να παρουσιάσεις στην επόμενη τριάδα αγώνων. Στην "ισπανική" διαβολοβδόμαδα (Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια εκτός) αλλά και νωρίτερα με την Παρτίζαν μέσα την ερχόμενη εβδομάδα. Γιατί το πρόγραμμα της Euroleague (που δεν είναι "καθρέφτης" του πρώτου γύρου) τα φέρνει έτσι ώστε να κληθεί ο Παναθηναϊκός να δώσει την απάντηση του στην ομάδα του Ζοτς πολύ κοντά στο 91-73 της 5ης Δεκεμβρίου στο Βελιγράδι. Ακόμα μια ευκαιρία δηλαδή να ξορκίσει φαντάσματα προτού πάει για τους... "καυγάδες" στην Ιβηρική. Για ματς τα οποία είναι κομβικά για την σταθεροποίηση του στα ψηλά πατώματα της βαθμολογίας. Ειδικά σε μια φάση που η Euroleague δείχνει τάση να επιστρέψει στο "νόμο" των παραδοσιακών φαβορί. Είναι νωρίς να το πούμε και σίγουρα η κατάσταση είναι ακόμα ρευστή, αλλά αν η Ρεάλ συνεχίσει να ανακάμπτει, μαζί με την σταθερά καλή Μονακό, αν η Φενέρ βρει τα πατήματα της και οι Σέρβοι μείνουν αξιόπιστοι (δύσκολο να πει κάποιος κάτι για τη Μπαρτσελόνα παρα το διπλό στο Παρίσι) ίσως πάμε σε καταστάσεις πιο γνώριμες, από ότι ζήσαμε μέχρι τώρα με Παρί, Αρμάνι και Ζαλγκίρις.

Μέσα σε αυτό το τοπίο οι ελληνικές ομάδες δείχνουν από τις πιο ισορροπημένες της διοργάνωσης και το γεγονός πως αυτή η εικόνα παραμένει παρά τα πρόβληματα τραυματισμών που αντιμετωπίζουν δείχνει ακριβώς το βάθος όχι μόνο του ρόστερ αλλά και της δουλειάς που έδινε γίνει σε αυτές. Ναι μοιάζει είναι διαφορετικό το μοντέλο και η προσέγγιση. Πιο επιθετικός ο ένας πιο αμυντικογενής ο άλλος. Θα διαφωνήσω. Αν δεν βρέξεις...πωπό, ψάρι δεν τρως και αυτό το γνωρίζουν και οι δύο καλά. Όσο όμως μπορούν να χαίρονται τα παιχνίδια τους και να φεύγουν οι οπαδοί τους χαρούμενοι από το γήπεδο η δουλειά γίνεται μια χαρά. Σε αυτή τη φάση αυτό φαίνεται να ισχύει κυρίως για τον Παναθηναϊκό. Αλλά κάτι βραδιές όπως αυτές στο Κάουνας με τέτοιες ανατροπές, είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο Ολυμπιακός για να περάσει το δικό του μήνυμα. Μάλιστα μέχρι τις 7 Μαρτίου σε οκτώ ματς (εκ των οποίων τα πέντε εκτός έδρας) θα κληθεί να... παραδώσει αυτό το μήνυμα υπό δύσκολες συνθήκες μέχρι οι δύο αιώνιοι να ξαναβρεθούν (σε ευρωπαϊκό ραντεβού) στο ΣΕΦ στις 14/3. "Έχουμε δρόμο μπροστά μας" θα πείτε. Ναι αλλά τώρα πια βλέπουμε, πιο καθαρά, προς το σημείο τερματισμού και τα βήματα σε αυτό το δρόμο μετράνε διαφορετικά.