Παναθηναϊκός: Ευτυχισμένοι μαζί

• Talk of the town
• «Ένας για όλους και όλοι για έναν»
• Ευτυχία είναι...

Το ελληνικό λεξιλόγιο είναι πλούσιο. Πολύ πλούσιο. Όμως μπορεί και να στερέψει κάποια στιγμή. Αν υπάρχει αυτή η πιθανότητα; Φυσικά και υπάρχει. Και ενδέχεται να τη βρούμε και... μπροστά μας. Πώς; Απλούστατα, λίγες ακόμα ανάλογες εμφανίσεις να κάνει ο Κέντρικ Ναν και ο Παναθηναϊκός όπως το τελευταίο 20ημερο και θα ξεκινήσουμε την λεξιθηρία μήπως και βρούμε κάποιον επιθετικό προσδιορισμό για να χαρακτηρίσουμε το τρομερό φορμάρισμα των «πρασίνων». Σύμφωνα και με την ελληνική slang, αυτά που κάνουν ΔΕΝ υπάρχουν.

Πραγματικά προσπαθώ να θυμηθώ εάν υπήρξε στο παρελθόν τόσο κυριαρχική ομάδα του Παναθηναϊκού όσο η φετινή. Να πρόσφερε τόσο θέαμα. Χωρίς απαραίτητα να υπάρχουν συνέχεια εντυπωσιακά καρφώματα και τάπες. Θέαμα στο μπάσκετ είναι πολλά πράγματα. Μια άμυνα, ένα hustle play, μια συνεργασία, μια ολοκληρωμένη επίθεση. Πραγματικά δεν θυμάμαι να υπήρξε περίοδος που μια ομάδα του Παναθηναϊκού που να έπαιζε τόσο όμορφο μπάσκετ. Να ήταν τόσο κυριαρχική. Να έφευγαν οι φίλοι από το ΟΑΚΑ τόσο «γεμάτοι» από μπάσκετ και χαμόγελα ευτυχίας.

Talk of the town

Ακόμα και το 2009 που -κατά γενική ομολογία- είχε την πιο πλήρη ομάδας την ιστορία του, δεν θυμάμαι να υπήρξαν τόσα πολλά και συνεχόμενα ματς με τον μέσο όρο πόντων να φτάνει (και να ξεπερνάει) την «κατοστάρα». Υπερβάλλω; Ίσως. Όμως αυτήν την στιγμή που μιλάμε ο Παναθηναϊκός σκορπάει τον φόβο και τον τρόμο σε ολόκληρη την Euroleague. Και αυτό είναι γεγονός. Πρόκειται για το λεγόμενο «talk of the town» στη διοργάνωση. Και πώς να μην είναι ότι ρίχνει ή «αγγίζει» τις «κατοστάρες» από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ακόμα και όταν έχει να αντιμετωπίσει σκληροτράχηλες ομάδες όπως είναι η Παρτίζαν. Και αν η Αρμάνι, η Μπασκόνια και η Βίρτους μπορούν να χαρακτηριστούν αφελείς αμυντικά, η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μόνο αφέλεια δεν έχει. Και αν δεν έσβηναν οι «πράσινες» μηχανές στο τέλος, τότε το κοντέρ θα είχε ξεφύγει.

Με μια λέξη ο Παναθηναϊκός αυτήν την περίοδο είναι «απολαυστικός». Κάνει ό,τι θέλει στο παρκέ. Και το καταφέρνει ακόμα και αν δεν έχει βασικότατους παίκτες όπως είναι οι Σλούκας, Μπράουν, Λεσόρ και Γκριγκόνις. Βγάλτε από μια ομάδα που να πρωταγωνιστεί στην Euroleage τον βασικό της σέντερ και 2 από τα 3 βασικά της γκαρντ. Εάν έπαιζε όπως παίζει ο Παναθηναϊκός τώρα, τόσο εντυπωσιακά και με τόσο μεγάλη ένταση θα της έβγαζα το καπέλο. Όμως ας μην γελιόμαστε. Δεν θα έπαιζε καμία σε αυτό το επίπεδο. Και σίγουρα δεν γίνεται να συνεχίζει να παίζει σε αυτόν τον ρυθμό.

Δεν ξέρω αλλά με τη μοναδική ομάδα που μπορώ να συγκρίνω τον Παναθηναϊκό των τελευταίων 20 ημερών με τις πέντε «κατοστάρες» σε οκτώ ματς όλων των διοργανώσεων και τις πέντε σερί νίκες στην Euroleague είναι η Εφές της σεζόν (2019-20) του κορονοϊού. Πυραυλοκίνητη. Όπως πυραυλοκίνητος είναι και ο Παναθηναϊκός κάνοντας ευτυχισμένους τους φιλάθλους τους. Αλήθεια, ποιος να τους το έλεγε. Ότι ύστερα από μια (σχεδόν) τριετία μιζέριας και απαξίωσης θα επέστρεφαν στην κορυφή της Ευρώπης και ότι θα είχαν ως στόχο το «Back to Back» με (θεωρητικά πάντα) καλύτερη ακόμα ομάδα.

«Ένας για όλους και όλοι για έναν»

Πώς να μην χαίρονται. Πώς να μην είναι «ευτυχισμένοι μαζί» με την ομάδα τους. Και θεωρώ ότι είναι ΟΛΟ το σύνολο που κάνει την ευτυχία ακόμα μεγαλύτερη. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, το ΟΑΚΑ, η ομάδα, οι παίκτες. Όπως είχε πει κάποτε και ο Μαχάτμα Γκάντι «ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία».

Και ο Παναθηναϊκός ολοένα και βρίσκει αυτήν την αρμονία. Και θέλει να την διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο και όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη συνέπεια. Αν μη τι άλλο πρόκειται για μια από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες (αν όχι η πιο φορμαρισμένη) της Euroleague. Ζητούμενο; Το φορμάρισμα να είναι ίδιο (και καλύτερο ακόμα φυσικά) το τελευταίο δίμηνο. Εκεί όπου θα κριθούν τα πάντα.

Μεγαλύτερη επιτυχία; Ότι η συνταγή πετυχαίνει ακόμα και με τα μισά υλικά. Πετυχαίνει όταν απουσιάζουν οι 7.9 ασίστ κατά μέσο όρο των δυο (άκρως ποιοτικών) πλέι μέικερ, Σλούκα και Λορέντζο Μπράουν οι οποίο δεν μπόρεσαν να αγωνιστούν. Πετυχαίνει όταν απουσιάζει (και θα απουσιάζει για πολύ καιρό ακόμα) ο βασικός σέντερ. Για την ακρίβεια ο καλύτερος σέντερ της Euroleague όπως είναι ο Ματίας Λεσόρ. Πετυχαίνει όταν απουσιάζει ο πιο αξιόπιστος σουτέρ της ομάδας όπως είναι ο Γκριγκόνις. Όμως (και όπως έχω ξαναγράψει) φέτος στον Παναθηναϊκό είναι πολύ έντονο το «ένας για όλους και όλοι για έναν».

Ευτυχία είναι...

Ε, και; Και τι έγινε που απουσίαζαν; Δεν υπήρχαν παίκτες εγνωσμένης αξίας να το πάρουν πάνω τους; Στην τελική να σας πω και κάτι; Ο Αταμάν έχει αποδείξει περίτρανα ότι δεν ιδρώνει το αυτί του με τα κλειστά rotation. Κάποιοι θα παίξουν περισσότερο απ' ότι συνήθως, κάτι που ο Τούρκος προπονητής (ξέρει να) το διαχειρίζεται άψογα. Έτσι δεν οδήγησε πέρυσι τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση της Euroleague; Έτσι δεν πέρασε φέτος ο Παναθηναϊκός από την έδρα της Φενέρμπαχτσε επειδή έλειπαν οι Μήτογλου, Παπαπέτρου, Γκριγκόνις; Έτσι δεν διέλυσε και τώρα την Παρτίζαν;

Όσοι θυμούνται, πέρυσι ο Αταμάν είχε δεχθεί αρκετά «πυρά» λόγω της επιλογής του σε πιο κλειστά rotation. Όμως το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Και μάλιστα πανηγυρικά. Απλά θεωρώ ότι δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια, αφενός διότι θα υπάρχει σωματική επιβάρυνση και αφετέρου πρέπει όλοι οι παίκτες να έχουν ρυθμό ώστε να μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να μπουν στην εξίσωση. Στο ματς με την Παρτίζαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού είδαν πέντε σημαντικούς λόγους για τους οποίους μπορούν να νιώθουν σίγουροι και ευτυχισμένοι.

Ευτυχία είναι... ο Κέντρικ Ναν. Έχει πάει το παιχνίδι σε άλλο επίπεδο. Ακόμα και όταν κλήθηκε να βοηθήσει και στον «άσο» επειδή δεν υπήρχαν παίκτες μοίρασε ασίστ σαν τα στραγάλια. Είναι, και το ξαναλέω όσο κουραστικός και αν γίνομαι, ο καλύτερος παίκτης στην Euroleague. Όπως δεν θυμόμουν άλλη ομάδα του Παναθηναϊκού να σκοράρει με τόσο ευκολία άλλο τόσο δεν θυμάμαι να είχε ο Παναθηναϊκός παίκτη ο οποίος μπορούσε να σκοράρει με χίλιους δυο τρόπους. Και με τόσο χαρακτηριστική άνεση. Και ο Μποντιρόγκα σκόραρε πολύ. Όμως αυτό «το κάτι» που έχει ο Ναν είναι χάρισμα. Έμφυτο ταλέντο. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ηρέμησε μετά την τιμωρία του από την Euroleague δουλεύει σε «beast mode».

Φυσικά υπάρχουν πολλά ερωτηματικά με το συμβόλαιό του. Όπως είπα και στο podcast «για το τριφύλλι» με τον Νίκο Αθανασίου την περασμένη Δευτέρα (6/1), πιστεύω ότι θα τελειώσει σύντομα το θέμα λαμβάνοντας την πρόταση που του αρμόζει ως ο καλύτερος παίκτης στην Euroleague. Και όπως ξεκάθαρα δείχνει και ο ίδιος, περνάει υπέροχα στον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας σε κάθε ματς πρωτοφανή αποθέωση την οποία αξίζει και με το παραπάνω.

Ευτυχία είναι... ο Τζέριαν Γκραντ. Πραγματικός «στρατηγός» ο Γκραντ. Έπαιξε και με το παραπάνω και για τους Σλούκα, Μπράουν αγγίζοντας το «triple double» με 14 πόντους, 8 ασίστ, 7 ριμπάουντ και 2 κλεψίματα. Έκανε τα πάντα. Μόνο... σφουγγάρισμα δεν έριξε στο ΟΑΚΑ. Ο πιο «value for money» παίκτης. Ο πιο «αθόρυβος» αλλά με το χάρισμα να κάνει ηχηρό «κρότο» με το παιχνίδι του. Δεν είναι ένας παίκτης από το Eurocup στην Euroleague αλλά είναι elite παίκτης Euroleague. Συμπαθάτε με με αυτό που θα πω αλλά το πληθωρικό παιχνίδι του Γκραντ κόντρα στην Παρτίζαν θύμισε τις «γεμάτες» εμφανίσεις του Δημητρη Διαμαντίδη ο οποίος έκανε τα πάντα για χάρη της ομάδα του. Σε άμυνα και επίθεση !

Ευτυχία είναι ο... Τσέντι Όσμαν. Πώς και πώς περίμενε ο ίδιος ο Όσμαν, αλλά και οι φίλοι του Παναθηναϊκού ένα καλό ματς από τον Τούρκο. Εκείνος έκανε την καλύτερή του εμφάνιση έως τώρα. Και δεν είναι τόσο οι 18 πόντοι που πέτυχε, όσο η διάθεση που έδειξε και η ενέργεια που έβγαλε και στις δύο πλευρές του παρκέ. Δεν είναι τυχαίος παίκτης. Όλοι γνωρίζουν την αξία του. Προσαρμογή του λείπει. Και την αποκτάει σιγά-σιγά. Αν ο Όσμαν παίξει βάσει των πραγματικών του δυνατοτήτων, τότε θα μιλάμε για τεράστιο upgrade στον Παναθηναϊκό. Άλλωστε βρίσκεται πλέον και σε πολύ καλή σωματική κατάσταση. Μάλιστα σε ειδικά σχήματα με την Παρτίζαν λόγω έλλειψης γκαρντ χρησιμοποιήθηκε και στο «2»!

Ευτυχία είναι... ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ο Ισπανός φόργουορντ είναι... άλλος παίκτης φέτος. Είναι παντού. Σε άμυνα και επίθεση. Πλέον το διψήφιο νούμερο στους πόντους και τα 7-8 ριμπάουντ αποτελούν το «στανταράκι» του Χουάντσο. Ε, τι άλλο να θέλει ο Αταμάν από το «τεσσάρι» του όταν γνωρίζει ότι βγάζει και τρομερή ενέργεια στην άμυνα; Ο Ερνανγκόμεθ χρησιμοποιείται μόνο στο «4» φέτος. Και απλά αλλάζει ο ψηλός καθώς (λόγω απουσίας του Λεσόρ) είτε θα παίζει ο Μήτογλου μαζί του, είτε ο Γιούρτσεβεν, είτε (αλλά πολύ πιο δύσκολα) ο Γκέιμπριελ.

Ευτυχία είναι... ότι ο Όμερ Γιούρτσεβεν γνωρίζει πολυ καλά ότι πρέπει να κάνει μεγάλο «step up» μετά την απουσία του Λεσόρ. Και θεωρώ ότι φαίνεται στο παρκέ καθώς παίζει με τεράστια αυτοπεποίθηση και σκοράρει με... κλειστά τα μάτια από το χαμηλό ποστ. Έχει τις αμυντικές του αδυναμίες αλλά εδώ που τα λέμε, εάν με τέτοιο «επιθετικό πακέτο» ήταν και σούπερ στην άμυνα δεν θα λεγόταν Γιούρτσεβεν αλλά... Χακίμ Ολαζουον, ξέρω 'γω; 27 στη Βίρτους, 19 στον ΠΑΟΚ και 17 στην Παρτίζαν. Διόλου άσχημα. Αν κρατήσει σταθερότητα και τελειώνει φάσεις με τόσο ευκολία στο χαμηλό ποστ, τοτε όχι μόνο θα παίζει αλλά θα παίζει και πολύ!

Τώρα ο Παναθηναϊκός έχει να δώσει τα δύο ματς της «διαβολοβδομάδας» στην Ισπανία κόντρα στην Μπαρτσελόνα (15/1, 21:30) και απέναντι στην Μπασκόνια (17/1, 21:30). Με μία νίκη θα έχει κάνει το καθήκον του. Στην τελική δεν γίνεται να κερδίζει συνέχεια και ούτε να παίζει με αυτον το... διαστημικό ρυθμό. Θα έρθει και η ήττα. Θα έρθει και μια κακή εμφάνιση. Ο στόχος όμως δεν θα αλλάζει. Θα είναι ο ίδιος...