Ολυμπιακός: Χρήσιμο το “ugly winning” αλλά κάποια στιγμή πρέπει να περιοριστεί!

Η 6η συνεχόμενη νίκη (102-101) των Πειραιωτών στην κανονική περίοδο (2η φορά που το κάνουν φέτος στην Euroleague!), έχει διπλή, αν όχι πολλαπλή «ανάγνωση».

Σε πρώτη φάση, πρέπει να πιστώσουμε στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του, ότι σε έναν «μαραθώνιο» 34 αγωνιστικών (που διεξάγεται ταυτόχρονα με τις εγχώριες διοργανώσεις) με στόχο το καλύτερο δυνατό seeding στην τελική κατάταξη και ιδανικά το πλεονέκτημα έδρας για τα playoff, το βασικό ζητούμενο είναι οι νίκες και το βαθμολογικό όφελος.

Ειδικότερα δε, σε ένα παιχνίδι που ανοίγει την 6η «διαβολοβδομάδα» της σεζόν επί ισπανικού εδάφους και παραμονές του εκτός έδρας «αιώνιου» ντέρμπι, που αναμένεται να κρίνει την πρωτιά της regular season στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Και φυσικά όταν δεν έχει ταξιδέψει ο καλύτερος αμυντικός guard και πασέρ (μ.ο. 4,6 ασίστ & 1,2 κλεψίματα) της ομάδας (Τόμας Γουόκαπ), που έχει μείνει πίσω για να ξεπεράσει έναν τραυματισμό στην μέση.

Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Ολυμπιακός βρέθηκε να χάνει τρεις φορές με 10 πόντους στην 3η περίοδο, ανέτρεψε διαφορά 7 πόντων στο τελευταίο 4λεπτο και τελικά έφυγε από την χώρα των Βάσκων αλώβητος στην παράταση, διατηρώντας την μοναξιά της κορυφής στην βαθμολογία, τότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έφτασε σε μία πολύτιμη “ugly win”, όπως λένε οι Αμερικανοί.

Σε μία πορεία πρωταθλητισμού, με φόντο την επιστροφή στο Final 4 για 4η συνεχή χρονιά και την κατάκτηση ενός τροπαίου που ψάχνει εδώ και 11 χρόνια, έχοντας πλησιάσει ανεπιτυχώς 5 φορές στο παραπάνω διάστημα, θα υπάρξουν κι αυτές οι βραδιές και είναι σημαντικό για μία ομάδα να ξέρει και να μπορεί να κερδίζει χωρίς να «φοράει τα καλά της»!

Αυτή είναι πρώτη και ίσως πιο δημοφιλής ανάγνωση της χθεσινής βραδιάς στην Βιτόρια! Μία ματιά στα δεδομένα της αναμέτρησης στην «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα», θα μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε και με διαφορετικό μάτι τα πεπραγμένα των «ερυθρόλευκων» απέναντι στην παραπαίουσα σε Ισπανία (10η με ρεκόρ 7-9) και Ευρώπη (15η με ρεκόρ 8-13), Μπασκόνια, που πάντως μέσα στο «σπίτι» της, είναι παραδοσιακά δυσκολοκατάβλητη και συνήθως βγάζει πολλή ενέργεια.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο, άλλωστε, ότι έχει νίκησει τα περισσότερα παιχνίδια (6 νίκες και 5 ήττες), ενώ πριν περάσει νικηφόρα ο Ολυμπιακός, έχουν υποκλιθεί η Παρτίζαν, η Ρεάλ, η Αρμάνι, η Φενέρμπαχτσέ, η Παρί και η Άλμπα!

Η δε αντίδρασή της στο ματς με τους Πειραιώτες, θεωρούνταν λίγο-πολύ αναμενόμενη, από την στιγμή που προερχόταν από την πιο βαριά ήττα της χρονιά (με 96-67 στο ματς με την προτελευταία στην λίγκα ACB, Τζιρόνα) και μετρούσε 5 ήττες σε 6 αγώνες μέσα στο 2025!

Επομένως, ο Ολυμπιακός ήξερε ότι θα αντιμετώπιζε μία ομάδα που θα έμπαινε στο παρκέ «με το μαχαίρι στο στόμα», με το έξτρα κίνητρο που έχει πάντα όταν παίζει με τον πρώτο στην βαθμολογία και με την ώθηση που πάντα της δίνει το ενθουσιώδες κοινό της.

Τι χρειαζόταν; Να μπει δυναμικά στο ματς επιβάλλοντας τον ρυθμό του μέσα από την άμυνα και να χτίσει σταδιακά μία διαφορά ασφαλείας, που θα τον οδηγούσε σε ένα επαγγελματικό «διπλό», ώστε να πάει χωρίς πίεση στην Μαδρίτη για το σαφώς πιο δύσκολο ματς με την Ρεάλ.

Μην ξεχνάμε ότι οι γηπεδούχοι παρατάχθηκαν χωρίς τον 2ο τους σκόρερ (Χάουαρντ μ.ο. 12,6 πόντους) και τον 2ο ριμπάουντερ (Σεντεκέρσκις μ.ο. 5,2), η απουσία των οποίων αποτελούσε τεράστιο πλήγμα για τον Πάμπλο Λάσο.

Αντί της πιο ασφαλούς οδού, η οποία όμως προϋπέθετε μεγάλο ξόδεμα σε ενέργεια και ένταση, προτίμησε να μην βγει από την “comfort zone” που του δίνει η εμπιστοσύνη των παικτών του στην αδιαμφισβήτητη ποιοτική τους υπεροχή και η επιμονή στο να κερδίζει μέσα από την επίθεση, με αποτέλεσμα να παίξει με την φωτιά και να κινδυνεύσει με ήττα!

Αν παρατηρήσετε λίγο πιο προσεκτικά την στατιστική, όμως, θα διαπιστώσετε ότι στο χθεσινό παιχνίδι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες, οι φιλοξενούμενοι νίκησαν υστερώντας σε όλους τους τομείς πλην των λαθών (είχαν μόλις 9 σε 45’ και δεν έκαναν κανένα στο εξτρα πεντάλεπτο, έναντι 14 των γηπεδούχων, οι οποίοι επικράτησαν ακόμη και το συνολικό PIR)!

Δώστε λίγο βάση, για να αντιληφθείτε πόσο αδίκησαν οι Πειραιώτες τους εαυτούς, ρισκάροντας να χάσουν από έναν αντίπαλο που:

• Είναι 16ος σε παραγωγικότητα (μ.ο. 78,5 πόντους) στην διοργάνωση, αλλά σκόραρε +10,5 στην κανονική διάρκεια και +22,5 μαζί με την παράταση στην άμυνα του Ολυμπιακού, εκτοξεύοντας τα νούμερά της σε βολές, δίποντα και τρίποντα και μοιράζοντας 10 περισσότερες ασίστ (26) από την μέση δημιουργία της (15η με μ..ο. 16,5).
• Είχε ως καλύτερό της παίκτη, τον κατώτερο των περιστάσεων πέρυσι στην Βιλερμπάν και πρόπερσι στην Αρμάνι, Λουάου-Καμπαρό (25 πόντους με 4/6 τρίποντα), που μέχρι να τραυματιστεί και να τεθεί νοκ-άουτ για έναν μήνα, ήταν σκέτη απογοήτευση (μ.ο. 6,9 πόντους με 23,9% στα τρίποντα).
• Την ζημιά στο πρώτο μέρος την έκανε ο Νίκος Ρογκαβόπουλος, που παρότι ήταν σχεδόν αλάνθαστος (14 πόντους με 4/5 σουτ), συνολικά πήρε τον λιγότερο χρόνο (15’) των τελευταίων 2 μηνών στην Euroleague., ενώ στο 2ο πήγε να την κάνει ο Λούκα Σάμανιτς (18 πόντους) με ρεκόρ καριέρας στην διοργάνωση!
• Κι όλα αυτά σε μία από τις χειρότερες εφετινές εμφανίσεις του πολυτιμότερου παίκτη των Βάσκων, Τσίμα Μονέκε (μ.ο. 14,3 πόντους, 6,3 ριμπάουντ και 2,1 ασίστ), ο οποίος είχε 10 πόντους και 8 ριμπάουντ με 4/12 σουτ!

Συμπερασματικά, στο πρώτο ημίχρονο και παρ’ ότι είχε 10 λιγότερα ριμπάουντ (6-0 τα επιθετικά), ο Ολυμπιακός έμεινε κοντά στο σκορ (42-40), επειδή αξιοποίησε τα 10 λάθη της Μπασκόνια, έχοντας υψηλό ποσοστό εντός πεδιάς (56,5%) και στην 3η περίοδο «ψαλίδισε» σε χρόνο ρεκόρ – με ατομικές ενέργειες του Φουρνιέ και του ΜακΚίσικ – το διψήφιο προβάδισμα που πήραν οι γηπεδούχοι (57-47 στο 24΄, 65-55 στο 28’ και 69-59 στο 28’45”).

Οι οκτώ αναπάντητοι πόντοι μέσα 73 δευτερόλεπτα (69-67 στο 30’) και το επιμέρους σκορ 2-13, τον έφεραν για πρώτη φορά μπροστά στο σκορ, χάρη στην μεγάλη ευκολία με την οποία έφτανε στο καλάθι (71-72 στο 32’), κι εκεί που όλοι περίμεναν ότι έφτασε η ώρα που ξεφύγει (όπως έκανε στο Μιλάνο και το Κάουνας), η συνεχιζόμενη αμυντική αδράνεια τον έφερε και πάλι μπροστά στο φάσμα μίας ενδεχόμενης ήττας, που θα έμοιαζε πολύ με εκείνες στην “Stark Arena”, από την Παρτίζαν (28/11) και τον Ερυθρό Αστέρα (13/12)!

Απλά σε σχέση εκείνη την περίοδο, ο τωρινός Ολυμπιακός έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και ο χθεσινός αντίπαλος ήταν σαφώς υποδεέστερος από τις σερβικές ομάδες.

Όμως, τo ότι όντας αποκαρδιωτικός αμυντικά για περίπου 36 λεπτά (παθητικό 85 πόντων από μία εκ των χειρότερων επιθέσεων), κατάφερε στο τελευταίο 4λεπτο της κανονικής διάρκειας να γυρίσει για 4η φορά το ματς, να το στείλει στην παράταση και να αποκτήσει momentum νίκης, δείχνει τις πολύ μεγάλες δυνατότητές του.

Το ότι από το 36’ έως το 40’, η Μπασκόνια είχε 1/5 σουτ και μάζεψε μόλις ένα ριμπάουντ και οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα «κατέβασαν» εννέα, κάνοντας έξι έξτρα επιθέσεις, αποδεικνύει για πολλοστή φορά ότι ο οργανισμός του Πειραιά έχει την ικανότητα να αφυπνίζεται όταν απειλείται και νιώθει πίεση.

Αυτό που πρέπει να αποκτήσει σε μεγαλύτερο βαθμό, είναι η αντιμετώπιση όλων ανεξαιρέτως των αγώνων με το λεγόμενο “sense of urgency” (αίσθηση του κατεπείγοντος) και να μην διαλέγει αγώνες για να παίξει καλά και να με συνέπεια βγάζει μεγάλο πάθος στα μετόπισθεν.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στον πρωταθλητισμό είναι η απόκτηση σταθερών και η εμμονή στην επιθετική ποιότητα ταυτόχρονα με την συχνή αμυντική αδιαφορία, αποτελούν ένα κακό συνήθειο που αν παγιωθεί, δεν αποκλείεται να πληγώσει τον Ολυμπιακό στα πιο δύσκολα.

Υγ.1: Δεν θυμάμαι πιο επιδραστικό και ουσιαστικό τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος που είχε 19 πόντους με επί το πλείστον πολλές σωστές αποφάσεις.

Υγ.2: Τεράστια η συμβολή του Φαλ, που ναι μεν πλησίασε το double-double (12 πόντους και 9 ριμπάουντ με 6/7 σουτ), αλλά κάνει τόσες πολλές δουλειές, που ο Ολυμπιακός είναι άλλη ομάδα χωρίς αυτόν.

Υγ.3: Ο συνδυασμός του Φουρνιέ με τον ΜακΚίσικ και τον Βεζένκοβ στην ίδια πεντάδα, είναι «κολασμένος» από την άποψη των πολλαπλών τρόπων και μίας ευχέρειας που δεν είχαν ποτέ οι Πειραιώτες για να βάλουν την μπάλα στο καλάθι.

Υγ.4: Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Ολυμπιακός έχει κάνει 5+2 άκρως πειστικές εμφανίσεις στην εφετινή Euroleague. Τα δύο κολλητά με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, το διπλό στο Μοντεκάρλο, την συντριβή επί της Μπάγερν και λίγο πιο κάτω τοποθετώ τα ματς με την Αρμάνι και την Μπασκόνια στο ΣΕΦ.

Υγ.5: Το ρεκόρ του Παπανικολάου δείχνει πόσο μεγάλο παράδειγμα συνέπειας είναι ο “Παπ», ενώ ότι μαζί με τον Πίτερς έπαιξαν 11 και 6 λεπτά αντίστοιχα, δείχνει το τεράστιο βάθος της ομάδας τους.